ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΠΟ ΠΝΙΓΜΟ

Μέσα στη χαρά που δίνει η θάλασσα ή η πισίνα στα παιδιά, ελλοχεύει ο κίνδυνος πνιγμού, που συμβαίνει σιωπηλά και –δυστυχώς– όχι σπάνια, όπως δείχνει η επικαιρότητα.  

Στις πιο δυσάρεστες ειδήσεις του καλοκαιριού είναι κι αυτές που διαβάζεις για πνιγμούς παιδιών σε θάλασσες και πισίνες. Ένα αγόρι έξι ετών βρέθηκε αναίσθητο μακριά από το σημείο όπου ήταν οι γονείς του, ενώ ένα δεκάχρονο κορίτσι έμεινε τουλάχιστον τρία λεπτά βυθισμένο στον πάτο μίας πισίνας. Φαντάζομαι το πριν και το μετά: ένα παιδί που χαίρεται το νερό και λίγο μετά βουλιάζει χωρίς κανείς να το πάρει είδηση, μία μητέρα που το ψάχνει και ο τραγικός επίλογος και στις δύο περιπτώσεις.

Η αλήθεια πικρή για όλους, πρωτίστως για τους γονείς. Τα παιδιά χάνονται κολυμπώντας, τσαλαβουτώντας ή παίζοντας στο ακρογιάλι. (Ναι, και ο μικρός δεινός κολυμβητής, που οι γονείς του τον καμαρώνουν στην πισίνα, κινδυνεύει να πνιγεί). Στην πλειονότητα των περιστατικών δεν προϋπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, όπως επιληψία ή κάποιας μορφής καρδιοπάθεια. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει συνοψίζεται στη φράση: Υγιές παιδί χάνει τη ζωή του εξαιτίας της ελλιπούς παρατήρησης. 

Τα παιδιά μας θυσιάζονται στην θερινή ραστώνη και την ανεμελιά όλων μας. Γιατί, όταν σε λούζει ο ήλιος και σε νανουρίζει ο ήχος της θάλασσας, ο νους σου δεν πάει στο κακό. Και μπορεί το μάτι να χαθεί για λίγο στην ομορφιά, να αγναντέψει δυο λεπτά παραπάνω. Όσα χρειάζονται για να γίνει το κακό.

Έχε τον νου σου στο παιδί

Ξεχάστε ό,τι έχετε δει στον κινηματογράφο με ανθρώπους να φωνάζουν βοήθεια και να σηκώνουν τα χέρια ψηλά: Ο πνιγμός είναι σιωπηλός και ο άνθρωπος που πνίγεται είναι «αόρατος».

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Παγκόσμια έκθεση του ΠΟΥ για τον πνιγμό δείχνει ότι η ηλικία είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου. Τα υψηλότερα ποσοστά πνιγμού αφορούν σε παιδιά 1-4 ετών, ενώ ακολουθεί η ηλικία 5-9 ετών. Η έκθεση συσχετίζει τα ποσοστά πνιγμού ανηλίκων με την έλλειψη εποπτείας.

Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, ο πνιγμός μπορεί να συμβεί σε δευτερόλεπτα σε οποιονδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή υπάρχει πρόσβαση στο νερό, κυρίως λόγω:

• Άγνοιας κολύμβησης
• Έλλειψης περίφραξης (σ.σ. κλασικό παράδειγμα είναι οι πισίνες, οι οποίες δεν περιφράσσονται και τραβούν σαν μαγνήτης τα μικρά παιδιά)
• Έλλειψης στενής εποπτείας / επιτήρησης
• Αποτυχίας ορθής χρήσης προστατευτικού εξοπλισμού
• Κατανάλωσης αλκοόλ (τα παιδιά κινδυνεύουν από την κατανάλωση αλκοόλ των γονιών τους, οι οποίοι χαλαρώνουν στις ξαπλώστρες πίνοντας μερικές δροσερές μπίρες ή ουζάκια και δεν επιτελούν το εποπτικό τους έργο).
• Ιστορικού επιληψίας

Ο πνιγμός του παιδιού προλαμβάνεται

Η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Πνιγμού γιορτάζεται στις 25 Ιουλίου με απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Αυτό σημαίνει ότι ο πνιγμός των παιδιών μας μπορεί να προληφθεί από εμάς τους γονείς:

• Δεν αφήνουμε στιγμή από τα μάτια μας το παιδί μας, καθώς ο χρόνος δράσης σε περίπτωση πνιγμού μετριέται σε δευτερόλεπτα. Τα βρέφη και τα νήπια κινδυνεύουν ακόμη και στην ακροθαλασσιά, είτε επειδή εύκολα μπορεί να πιούν νερό καθώς «μπουσουλάνε», είτε επειδή μπορεί να παρασυρθούν από το κύμα που σκάει στην παραλία, με αποτέλεσμα να χάσουν την ισορροπία τους και να βρεθούν με το πρόσωπο στο νερό.
• Δεν επιτρέπουμε στα παιδιά να μπουν στο νερό φαγωμένα. «Δεν αφήνουμε το παιδί μας να μπει στο νερό και να κολυμπήσει, αν δεν έχουν περάσει δύο ώρες από κάποιο ελαφρύ γεύμα και τρεις τουλάχιστον ώρες από την κατανάλωση φαγητού ποσότητας μίας μερίδας εστιατορίου», μας λέει η παιδίατρος Ντανιέλα Αδάμου.
• Φροντίζουμε από πολύ μικρή ηλικία, ακόμη και από βρέφος, να γράψουμε το παιδί μας σε πισίνα για να μάθει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να επιπλέει και αργότερα να κολυμπάει με ασφάλεια. Δεν επαναπαυόμαστε όμως επειδή το τετράχρονο κοριτσάκι μας έχει πάρει μέρος σε προγράμματα baby swimming. Στο κολυμβητήριο τα παιδιά είναι απολύτως ασφαλή και ελεγχόμενα από εξειδικευμένο προσωπικό.
• Στο παιδί μας που δεν ξέρει ακόμη να κολυμπά φοράμε πάντα το ειδικό κολυμβητικό γιλέκο-σωσίβιο.Τα «μπρατσάκια» δίνουν μία ψευδή αίσθηση ασφάλειας στον γονέα αλλά και στο παιδί που μπορεί να κάνει ένα βήμα παραπάνω στα «άπατα». Αλλά ακόμη και όταν το παιδί μας μάθει να κολυμπάει, δεν το αφήνουμε μόνο του και χωρίς επιτήρηση στο νερό.
• Μέχρι τουλάχιστον την ηλικία των τριών ετών συνιστάται η «επίβλεψη αφής», δηλαδή σε περίπτωση ανάγκης να μπορούμε να το πιάσουμε αμέσως απλώνοντας το χέρι μας.
• Τα στρώματα θαλάσσης, οι φουσκωτές βαρκούλες και άλλα ευφάνταστα αξεσουάρ είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για τα παιδιά όταν δεν υπάρχει επιτήρηση ενήλικα.
• Δεν εμπιστευόμαστε ποτέ παιδιά σε άλλα μεγαλύτερα παιδιά. Το «κοίτα λίγο την αδελφούλα σου», μπορεί να αποβεί μοιραίο. Τα παιδιά επιβλέπονται μόνο από ενήλικα.