ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΓΚΡΙΝΙΑ

Έχετε αναρωτηθεί τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την παιδική γκρίνια; Όχι, δεν είναι πάντα η προσαρμογή σε μια κατάσταση δυσάρεστη για το παιδί, αλλά και η αρνητική ματιά στα πράγματα. Με αυτό το εύκολο παιχνίδι θα εκπαιδεύσετε τα παιδιά να αναζητούν τη θετική πλευρά των πραγμάτων και θα περιορίσετε σημαντικά τα παράπονά τους.

Τα παιδιά που συνηθίζουν να γκρινιάζουν για τα πάντα είναι πράγματι κουραστικά για τους γονείς τους. Έχετε όμως αναρωτηθεί τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την παιδική γκρίνια; Η σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία και στο «πρέπει», θα πουν οι περισσότεροι. Πράγματι, σε αρκετές περιπτώσεις παιδιά γκρινιάζουν όταν δεν γίνεται το δικό τους και αναγκάζονται να συμμορφωθούν στις απαιτήσεις των γονιών τους.

Τι γίνεται όμως με αυτή τη μονοσήμαντη ερμηνεία; Πρώτον, εκνευρίζονται περισσότερο οι ίδιοι οι γονείς, θεωρώντας ότι το παιδί τους είναι «κακομαθημένο», χάνουν την ψυχραιμία τους και τείνουν να γίνονται ακόμη πιο απαγορευτικοί και απόλυτοι. Δεύτερον, δεν βλέπουν μια άλλη πιθανή ερμηνεία της παιδικής γκρίνιας, το άγχος, που καθοδηγείται συνήθως από αρνητικές, ανασφαλείς σκέψεις.

Τα παράπονα των παιδιών δεν είναι πάντα κακότροπη γκρίνια για όσα δεν γίνονται όπως θέλουν. Μπορεί να είναι και ανασφάλεια για όσα φοβούνται ότι μπορεί να πάνε στραβά ή το καθρέφτισμα της απαισιόδοξης οπτικής των γονιών τους απέναντι στα πράγματα. Τα παιδιά σε αυτές τις περιπτώσεις γίνονται αρνητικά και επιλέγουν άθελά τους να βλέπουν την αρνητική όψη των πραγμάτων. Αυτό που βλέπουμε εμείς είναι η... γκρίνια.

Τι είναι το παιχνίδι του «ευτυχώς-δυστυχώς»;

Όταν η κόρη μου ήταν μικρή, προσπαθούσα να της δείχνω τη θετική πλευρά των πραγμάτων, δεν έπιανε όμως πάντα και μετά από λίγο το κατάλαβε... Διάβασα τότε κάπου το παιχνίδι του «δυστυχώς-ευτυχώς». Είναι ένα απλό λεκτικό «σερβίρισμα» του κακού και του καλού νέου που μπορεί να προκύπτει από την οποιαδήποτε κατάσταση. Πρώτα λέμε το «κακό», το οποίο είναι προφανές από την αντίδραση του παιδιού, και μετά προχωράμε στο «καλό», που εκείνο δεν μπορεί να διακρίνει.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, αν το παιδί παραπονιέται που πρέπει να φύγει από την παιδική χαρά, λέμε: «Δυστυχώς πρέπει να φύγουμε από την παιδική χαρά και ξέρω πόσο σε δυσαρεστεί αυτό. Ευτυχώς όμως στο σπίτι έχουμε το αγαπημένο σου φαγητό». Ή: «Δυστυχώς πρέπει να πούμε γεια στους φίλους σου και αυτό δεν μου αρέσει ούτε εμένα, ευτυχώς όμως έχουμε ήδη κανονίσει με τους γονείς τους να βρεθούμε μεθαύριο και να παίξετε ένα καινούργιο παιχνίδι-έκπληξη».

Παιδική γκρίνια: Το μυαλό αρχίζει να βλέπει τα «θετικά»

Η κόρη μου με αυτό το τέχνασμα κατάφερνα να με ακούει, επειδή δεν απέρριπτα το παράπονό της, ούτε μείωνα το πρόβλημα που μου παρουσίαζε. Μερικές φορές μάλιστα, αφιερώναμε λίγο περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστούμε εκείνο το «δυστυχώς». Καθώς λοιπόν είχα χτίσει μια κατάσταση... ακρόασης, αναφερόμουν στο «ευτυχώς» και με τον καιρό έβλεπα το πρόσωπό της να φωτίζεται. Ήθελα να πιστεύω ότι το μυαλό της άρχισε να εκπαιδεύεται στο να βλέπει και τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Πράγματι, μια μέρα που μιλάγαμε για το «δυστυχώς», ήρθε αυτόματα η ερώτηση: Και ποιο είναι το ευτυχώς; Συνειδητοποίησα τότε ότι είχα καταφέρει να την κάνω να βγαίνει από το απόλυτο μαύρο της απογοήτευσης και να αναζητά τη θετική της πλευρά. Για την ακρίβεια, είχε πλέον μάθει ότι υπάρχει θετική πλευρά σε κάθε απογοήτευση. Τι σπουδαίο μάθημα για ένα παιδί!  Αλλά και για έναν ενήλικα.

Τι κέρδισα ως ενήλικας

Το μεγαλύτερο κέρδος που είχαμε από αυτό το απλούστατο παιχνίδι δεν ήταν ότι μειώθηκαν τα μούτρα του παιδιού μου και ο εκνευρισμός όλης της οικογένειας. Ήταν ότι και οι δύο μας εκπαιδευτήκαμε στο να αναζητάμε τη φωτεινή πλευρά σε κάθε άσχημη κατάσταση και να είμαστε σίγουρες ότι υπάρχει, έστω κι αν δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Πολλές φορές μάλιστα, αναγκαζόμουν να επινοώ μια θετική εκδοχή των πραγμάτων, οπότε αυτό με βοήθησε να προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι θετικό και στη δική μου ζωή, όταν τα πράγματα πήγαιναν άσχημα. Δεν πετυχαίνει πάντα, αλλά είναι μια καλή βάση.

Σε περίπτωση που το παιδί σας παραπονιέται συχνά, κάντε μια μικρή παύση και προσπαθήστε να δείτε πίσω από το προφανές τον λόγο που μπορεί να το κάνει. Στη συνέχεια, δοκιμάστε αυτό το παιχνίδι με συνέπεια, ώστε τα θετικά που αναδεικνύετε να είναι αληθινά, όχι πρόχειρες λύσεις που επινοήσατε για να «ξεφύγετε». Θα εκπλαγείτε με τα αποτελέσματα.

Βρείτε εδώ τα audio articles που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή.

Για να ακούτε τα άρθρα του OW που είναι διαθέσιμα σε ηχητική μορφή, μπορείτε να μας ακολουθήσετε σε Spotify και σε Apple Podcasts.