ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΝ ΟΨΕΙ: ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Έρχονται εκλογές, κατά το Πάσχα. Αλλά δεν θα είναι πιο κρίσιμες από ό,τι ήταν πάντα στην Ελλάδα, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά.

Μην τους ακούτε! Ότι τάχα είναι πολύ κρίσιμες αυτές οι εκλογές για τη χώρα, ότι η σύγκρουση μεταξύ των δύο μεγάλων δεν θα ’χει προηγούμενο, ότι θα ζήσουμε πρωτόγνωρες στιγμές φτηνής αντιπαράθεσης, ανθρωποφαγίας και λάσπης κλπ, κλπ.

Ψυχραιμία, παιδιά. Πάντα έτσι ήταν οι εκλογές, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και δώθε. Κρίσιμες, λασπωμένες, φορτισμένες, γεμάτες παχυλή ρητορεία και ταξίματα χωρίς αντίκρισμα.

Μη σας πως μάλιστα ότι παλιότερα ήταν χειρότερη η προεκλογική σκηνή, με αποκορύφωμα εκείνο το δυσώδες, το φριχτό «βρώμικο ’89» με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και, δυστυχώς, με αρωγό την Αριστερά.

Θέλετε να πάμε ακόμη πιο πίσω; Εκεί να δείτε σκηνικό! Μπλε και πράσινα καφενεία το ’85, «κασέτες στην Ομόνοια» από ΚΥΠατζίδικες παρακολουθήσεις, πρωτοφανείς ισχυρισμοί και κατηγορίες ότι ένα κόμμα –το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα– κρύβεται πίσω από τη 17 Νοέμβρη, σκάνδαλα υπαρκτά και κατασκευασμένα στην πρώτη γραμμή, εξοντωτικές αντιμαχίες, δηλητηριώδεις αποκαλύψεις για την προσωπική ζωή πολιτικών και γενικά ένα διαχρονικώς απωθητικό προεκλογικό σκηνικό.

Παραλίγο να το ξεχάσω! Μιλώ για την… εποποιία των προεκλογικών λεωφορείων που έφερναν κόσμο από κάθε γωνιά της επαρχίας για να δείχνουν μεγαλειώδεις οι κεντρικές συγκεντρώσεις των δύο μεγάλων (ΠΑΣΟΚ/ΝΔ) στην Αθήνα.

Πλαστικές λαοθάλασσες που γέμιζαν τις οθόνες και τα πρωτοσέλιδα, πλήθος αναλύσεων, σχολίων και αντιπαραθέσεων για τον αριθμό των συγκεντρωμένων, και, φυσικά, μνημειώδη συνθήματα, ορισμένα εκ των οποίων ήταν όντως εμπνευσμένα.

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Προσωπικά, ξεχωρίζω δύο συνθήματα. Το πρώτο: «Στις 18 Σοσιαλισμός»! Ακούστηκε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, το ’81, αντανακλώντας τη βαθιά πίστη στελεχών και οπαδών ότι η νίκη στις εκλογές θα είναι αφετηρία για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

Αποδείχτηκε ψευδαίσθηση, φυσικά. Αλλά ίσως το σύνθημα να εμπεριείχε αυτό που συμπύκνωσε αργότερα σ’ έναν στίχο του ο Σαββόπουλος: «Σαν το παράπονο στη φράση εδώ και τώρα».

Παράπονο και αγωνία ενός κόσμου που ήταν για πολλά χρόνια στη γωνία και ήθελε να αλλάξουν γρήγορα τα πράγματα στη χώρα, έχοντας την αυταπάτη ότι αυτό μπορεί να συμβεί με μια εκλογική νίκη.

Το άλλο σύνθημα που χάλασε κόσμο όταν ακούστηκε ήταν η απάντηση στην προεκλογική εξαγγελία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για φτηνά αυτοκίνητα, στις εκλογές του ’85. Σύνθημα με χιούμορ, ευρηματικό και καυστικό: «Καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη»!

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τις εκλογές του παρελθόντος, αλλά να μην σας κουράσω κιόλας. Απλώς δυο λόγια για τα μίντια και την προπαγάνδα, επειδή μάλλον υπερτονίζεται ο ρόλος και η σημασία των ΜΜΕ.

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Λοιπόν, το 2015 τις εκλογές τις κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας απέναντί του, εχθρικά και επιθετικά, τα περισσότερα μίντια. Όμως τα σάρωσε ο κόσμος τα λόγια και την κινδυνολογία τους, γιατί η οδυνηρή πραγματικότητα των Μνημονίων είχε προκαλέσει σοκ στην κοινωνία.

Κάτι ανάλογο συνέβη στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του ’89. Όλες μα όλες οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τα κανάλια (με εξαίρεση τα μίντια του Κουρή) είχαν στραφεί εναντίον του ΠΑΣΟΚ, ευνοώντας εξ αντικειμένου την ανάρρηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην εξουσία.

Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ του ασθενούς και συκοφαντημένου Ανδρέα Παπανδρέου κατέκτησε υψηλά ποσοστά, προϊδεάζοντας για επανάκαμψη. Η οποία συνέβη στις εκλογές του ’93.

Τέλος πάντων, αυτό που αποδείχτηκε και στις δύο περιπτώσεις (2015/1989) είναι ότι η λαϊκή θέληση, η οργή και η αγανάκτηση υπέταξαν τις μεραρχίες των μίντια, συντρίβοντας τον μύθο της παντοδυναμίας τους.

Εκλογές, λοιπόν, εκεί κατά το Πάσχα. Με το γνωστό σκηνικό να έχει ήδη στηθεί: πλημμυρίς τηλε-«συζητήσεων», αφιονισμένοι προσκεκλημένοι, βαριές κουβέντες, κοινοτοπίες και αντιπερισπασμοί.

Κι αν πείτε «Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια», που λέει ο Άσιμος σ’ εκείνο το εξαιρετικό τραγουδάκι του, κανείς δεν θα σας βγάλει άδικο…