ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΒΑΨΕΙΣ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΣΟΥ ΑΠ’ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΕΙΣ

Όταν πιάνεις να βάψεις παλιά έπιπλα, δεν ανανεώνεται μόνο το σπίτι σου. Αδειάζει και το μυαλό σου από ανεπιθύμητες σκέψεις. Ας δούμε τα βασικά για να το κάνεις.

Το fast food το ξέρεις. Υποθέτω ότι γνωρίζεις και τη fast fashion – σίγουρα έχεις αμέτρητα κομμάτια της στην ντουλάπα σου. Η λογική είναι η ίδια: η ατελείωτη παραγωγή φθηνών, «πιασάρικων» προϊόντων, που «πατούν» σε προϋπάρχουσες ακριβές ιδέες. Η λίστα με τα fast something περιλαμβάνει και το fast furniture, δηλαδή τα έπιπλα μαζικής παραγωγής που δεν πληρώνεις ακριβά και ίσως έτσι νιώθεις πως μπορείς να τα αλλάξεις και πιο εύκολα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι αμέτρητοι τόνοι από δαύτα καταλήγουν κάθε χρόνο στις χωματερές. Για την ακρίβεια, συγκριτικά με το 1960 υπάρχει αύξηση 450% σε στερεά απόβλητα, μόνο στις ΗΠΑ – όπου πετούν πάνω από 12 εκατομμύρια τόνους επίπλων κάθε χρόνο.

Ακόμα κι αν δεν σε ενδιαφέρει τι προκαλεί όλο αυτό στον πλανήτη (που θα έπρεπε, αφού ζεις σε αυτόν), σίγουρα σε ενδιαφέρει η τσέπη σου. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορείς να αλλάξεις αντικείμενα που υπάρχουν στο περιβάλλον σου, χωρίς να ξοδευτείς.

Έχουμε γράψει για όσα μπορείς να κάνεις με έπιπλα που δεν χρειάζεσαι, ώστε να μην καταλήξουν σε χωματερή. Εδώ θα εστιάσω στο DIY. Δηλαδή, το do it yourself. Που είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι ακούγεται, καθώς αν κάνεις οτιδήποτε με τα χέρια σου (π.χ. μαγειρεύεις ή καθαρίζεις), μπορείς σίγουρα να αλλάξεις ένα έπιπλο που έχεις, αλλά δεν σου κάνει πια.

Νέα χρονιά, νέο χρώμα!

Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, που λες, είχα ήδη συμπληρώσει 10 ημέρες άδειας. Για οικογενειακούς λόγους –που αφορούν και υγεία– δεν μπορούσα να αποδράσω κάπου. Τουναντίον, έπρεπε να διαχειριστώ μια κατάσταση που με πονάει και άρα το κύριο ζητούμενο ήταν να μην σκέφτομαι περισσότερο από όσο έπρεπε, ώστε να μπορώ να είμαι αποτελεσματική.

Δηλαδή, να μην φτιάχνω άλλα σενάρια με το χειρότερο δυνατό «τέλος» και να ασχολούμαι με το τώρα, το σήμερα και το «ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε κι όπου πάει».

Αφού είχα stremάρει ό,τι stremάρεται και είχα «σπρώξει» όλες τις υποχρεώσεις μου για τη νέα χρονιά (δεν ήθελα περαιτέρω ψυχικές ταλαιπωρίες), αισθάνθηκα ελαφρώς άχρηστη. Όπως κάθε άλλη φορά που νιώθω ότι δεν μπορώ να ελέγξω τις εξελίξεις πραγμάτων τα οποία με αφορούν άμεσα.

Παρελθοντικές ίδιες εμπειρίες που έχουν δώσει το knowhow του πώς να βγω από αυτήν τη «μαύρη τρύπα»: επικεντρώνομαι σε κάτι που μπορώ να ελέγξω. Που είναι στο χέρι μου. Έτσι, αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να βάψω ένα έπιπλο που είχα αφήσει στη μέση σε προηγούμενη κρίση, καθώς είχαν προκύψει άλλες προκλήσεις και μοιραία είχαν αλλάξει οι προτεραιότητές μου.

Να πω εδώ πως έχει συμπληρωθεί μια δεκαετία από τότε που ανακάλυψα πως η μονότονη κίνηση του βαψίματος των επίπλων «αδειάζει» το μυαλό μου. Οπότε, μπορείς να καταλάβεις τι έχουν περάσει όλες οι επιφάνειες του σπιτιού μου.

Χαρακτηριστικά, θα σου δείξω έναν μπουφέ που όταν τον πήρα ήταν κόκκινος, μετά ξημέρωσε η γκρεζ περίοδός μου (όπως όλοι οι καλλιτέχνες, περνάω τις φάσεις μου με τα χρώματα και όταν «κολλάω» με κάποιο, το βάζω παντού), έπειτα δοκίμασα τεχνοτροπία που δίνει το εφέ ξύλου, δεν την ολοκλήρωσα ποτέ (σου είπα, άλλαξαν οι προτεραιότητες), και όταν ήμουν πολύ κοντά στο να πετάξω το έπιπλο για να μη το βλέπω άλλο μπροστά μου, αποφάσισα ότι θα το έκανα γκρι. Όπως είχα κάνει τα ντουλάπια της κουζίνας μου και πολύ μου άρεσε.

Τι θα χρειαστείς για να βάψεις έπιπλα

Πήγα στο χρωματοπωλείο, έδωσα 26 ευρώ για το χρώμα, μετά έκανα μια online παραγγελία τριβείου (γιατί ωραία περνάω όταν αλλάζω ένα έπιπλο, αλλά η προετοιμασία δεν είναι και η καλύτερη φίλη μου) και έπειτα… έπιασα δουλειά.

Παρένθεση: Αν το έπιπλο έχει «πόδια», θα σου προτείνω να τα βάλεις πάνω σε δυο βιβλία (έκαστο) αφού πρώτα τα προστατέψεις με ένα αλουμινόχαρτο, ώστε να καλύψεις όλη την επιφάνεια, χωρίς να βάψεις και το πάτωμα. Κλείνει η παρένθεση!

Σε περίπτωση που δεν θες να δώσεις ούτε 35 ευρώ για τριβείο (δεν χρειάζεσαι επαγγελματικό), δίνεις λιγότερα από 5 για γυαλόχαρτα και τρίβεις με το χεράκι σου τις –προσεκτικά καθαρισμένες– επιφάνειες, ίσα ίσα για να αγριέψουν.

• Εφόσον η επιφάνεια που βάφεις έχει λούστρο, βάζεις περισσότερη δύναμη στο τρίψιμο. Για να σου πω την αλήθεια, σε αυτήν την περίπτωση προτείνω το τριβείο, για καλύτερο αποτέλεσμα χωρίς να σου βγει το χέρι.
• Αν πρόκειται για μελαμίνη (ή ό,τι άλλο δεν είναι πραγματικό ξύλο), το τρίψιμο είναι ακόμα πιο ελαφρύ. Σε αυτές τις περιπτώσεις (του μη ξύλου), προετοιμάσου για πολλές στρώσεις βαφής, με τη γενική αρχή να είναι πως όλα βάφονται – απλά κάποιες φορές ίσως χρειαστεί να περάσεις 3-4 στρώσεις.

Μετά το γυαλόχαρτο ή το τριβείο, καθαρίζεις (ξανά) την επιφάνεια και περνάς ένα χέρι βελατούρα (με πινέλο ή ρολάκι).

Είναι το υπόστρωμα που θα μπει μέσα στην επιφάνεια ή έστω πάνω σε αυτήν ως το στρώμα πάνω στο οποίο θα «καθίσει» η βαφή. Το κόστος είναι έως 8 ευρώ (εξαρτάται από πού θα προμηθευτείς το υλικό) για 0,75 lt που φτάνουν και περισσεύουν για να τακτοποιήσεις έναν μικρό μπουφέ, δυο κομοδίνα και ένα κρεβάτι.

Αφότου στεγνώσει (άσε μια ώρα τουλάχιστον), παίρνεις το γυαλόχαρτο (ή το τριβείο) και κάνεις ένα ακόμα πέρασμα, καθώς κάπου μπορεί να έχει «τρέξει» η βελατούρα ή να ’χει καθίσει περισσότερη ποσότητα, ενώ εσύ θες ενιαία επιφάνεια.

Καθαρίζεις ξανά και περνάς το πρώτο χέρι με τη βαφή. Προτιμώ τη ριπολίνη νερού γιατί δεν μυρίζει, στεγνώνει γρήγορα και αν πέσει σε σημείο που δεν θες, βγαίνει εύκολα, όποτε κι αν τη δεις.

Να σου πω τι έκανα με δυο κομμάτια από την πλέον γνωστή αλυσίδα με έπιπλα που συναρμολογούμε μόνοι στο σπίτι: κατ’ αρχάς, έβαλα μια γενναία στρώση βαφής με το πινέλο στην επιφάνεια και μετά την άπλωσα με το ρολάκι. Σε διαβεβαιώ ότι κάθεται καλύτερα και γλιτώνεις τις επιπλέον στρώσεις.

Μόλις καλύψεις όλες τις επιφάνειες, αφήνεις τουλάχιστον μια ώρα πριν περάσεις το δεύτερο χέρι. Θα δεις ότι σε κάποια σημεία το έπιπλο «πίνει» τη βαφή περισσότερο από κάποια άλλα. Μη δίνεις σημασία. Είπαμε: όλα θα γίνουν, αρκεί να έχεις υπομονή να προσθέτεις στρώσεις.

Συνήθως, μετά το δεύτερο χέρι βλέπεις το αποτέλεσμα που θες. Αν δεν το βλέπεις, προχωράς και σε τρίτο, αφού αφήσεις πάλι μια ώρα κενό.

Mπορείς να σταματήσεις εκεί ή να βάλεις ένα διάφανο βερνίκι ξύλου για να το «σφραγίσεις».

Ένα θα σου ζητήσω: να μην την πατήσεις όπως εγώ και αρχίσει αν βάφεις ό,τι βλέπεις γύρω σου. Κάπως έτσι έκανα όσα είδες παραπάνω στις φωτογραφίες, σε δυο ημέρες. Σίγουρα ένιωσα ικανοποίηση (υπερήφανη για τον εαυτό μου) και δεδομένα άδειασε το μυαλό μου, αλλά η αλήθεια είναι πως υπήρχε μια κάποια σωματική κούραση. Που ξεπεράστηκε εύκολα.

Δεν έλυσα τα προβλήματα μου. Έφτιαξα όμως, τη ψυχολογία μου ώστε να μπορώ να τα διαχειριστώ καλύτερα.

Υ.Γ. 1: Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ηλεκτρικό πιστόλι βαφής που απλοποιεί απίθανα τη δουλειά, αλλά χρειάζεται διάφορες δοκιμές μέχρι να «κατακτηθεί» για τη σωστή χρήση, ώστε να μην τρέχει το χρώμα και να είναι ομοιόμορφο. Αν δεν έχεις προτέρα εμπειρία, ξεκίνα με τα χεράκια σου.

Υ.Γ. 2: Το ρολό που θα χρησιμοποιήσεις ας είναι από υλικό που παραπέμπει σε αφρολέξ (για να γλιτώσεις τρίχες που καρφώνονται μεταξύ των στρώσεων) και το πινέλο ας έχει λευκές τρίχες (αυτά με τις μαύρες είναι για ριπολίνη νεφτιού). Πέρασέ το κάτω από νερό πριν την πρώτη χρήση, για να φύγουν όσα θα έμεναν στην επιφάνεια που βάφεις.