ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ

Αν νομίζεις κι εσύ ότι οι γυναίκες «γκρινιάζουν» πολύ συχνά ότι πονάνε, ενώ οι άντρες όχι, μάλλον πρέπει να διαβάσεις αυτό το άρθρο. Διότι, σύμφωνα με νέα έρευνα, το πρόβλημα είναι ότι οι γυναίκες και ο πόνος τους δεν «ακούγονται» όσο θα έπρεπε.

Ίσως να έχει τύχει και σε σένα να προσπαθείς να μιλήσεις για το πόσο πονάς σε έναν γιατρό ή ακόμη και σε έναν φίλο και εκείνοι να μην σε ακούνε. Να το πούμε κι αλλιώς; Να μην σου δίνουν σημασία.

Να σε αποκαλούν «υπερβολική» ή «υπερευαίσθητη». Να σου λένε ότι είναι ιδέα σου, είναι ψυχολογικό και διάφορα άλλα παρεμφερή, τα οποία όμως σου κάνουν ξεκάθαρο ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά τον πόνο σου.

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Δεν είσαι τρελή. Πονάς. Και δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν που δεν θέλει να σε ακούσει, με τον ίδιο τρόπο που δεν χρειάζεται να πείσει κάποιος τους άλλους ότι δεν πονάει.

Έμφυλη ανισότητα και στον πόνο;

Αν αναρωτιέσαι γιατί το κείμενο χρησιμοποιεί θηλυκό πρόσωπο, είναι επειδή το φαινόμενο έχει, δυστυχώς, έμφυλα χαρακτηριστικά και εμπίπτει κι αυτό στους «νόμους» της ανισότητας των φύλων.

Unsplash Anthony Tran

Προτού βιαστείς να με χαρακτηρίσεις υπερβολική ή υπερευαίσθητη, να σε ενημερώσω ότι δεν εμπνεύστηκα αυτό το κείμενο από τους δικούς μου πόνους και τον τρόπο που κατά καιρούς έχουν αντιμετωπιστεί, αλλά από μία νέα έρευνα που διενεργήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, με την υποστήριξη του φιλανθρωπικού οργανισμού «Wellbeing of Women» και γνωστού σκευάσματος ιβουπροφαίνης.

Τι έδειξε η έρευνα

Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 5.100 γυναίκες και άντρες, οι περισσότερες από τις μισές γυναίκες (56%) αισθάνονται ότι ο πόνος τους αγνοείται ή απορρίπτεται από τους επαγγελματίες υγείας.

Ίσως πράγματι να ακούμε πιο συχνά από γυναίκες ότι πονούν; Έχουμε αναρωτηθεί μήπως αυτό έχει να κάνει με το ορμονικό τους σύστημα; Μήπως οι πόνοι της περιόδου, οι ημικρανίες αλλά και ορισμένα μυοσκελετικά προβλήματα, όπως η ινομυαλγία, εκφράζονται κατά κύριο λόγο στο γυναικείο σώμα;

Ο πόνος επηρεάζει την καθημερινή ζωή των γυναικών. Τέσσερις στις 10 γυναίκες (41%) υποστηρίζουν ότι ο πόνος τούς προκαλεί προβλήματα στον ύπνο, το 24% τονίζει ότι ο πόνος τις έχει οδηγήσει σε κατάθλιψη, ενώ σε ένα 39% οι γυναίκες αισθάνονται λιγότερο ικανές να ασκηθούν εξαιτίας του πόνου.

Από τις γυναίκες που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη έρευνα, το 32% υπέφερε από πόνους περιόδου και το 18% από πόνους ενδομητρίωσης, τους οποίους βίωσε για 3 έως 5 χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό να θυμίσουμε τη νέα νομοθεσία στην Ισπανία που αναγνωρίζει άδεια στις γυναίκες τις πιο επίπονες μέρες της περιόδου τους.

Unsplash Engin Akyurt

Το 65% αυτών των γυναικών θα ήθελε να έχει πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον πόνο τους. Τι συμβαίνει όμως όταν οι γυναίκες προσπαθούν να πάρουν αυτές τις πληροφορίες από τους αρμόδιους; Αισθάνονται ότι τις αγνοούν. Μία στις 4 γυναίκες - στους άντρες η αναλογία είναι 1 προς 6 - είπαν ότι κανείς δεν πήρε τον πόνο τους στα σοβαρά.

Δεν είναι μάλιστα τυχαίο που το 31% των γυναικών δήλωσε ότι δεν ήθελε να σπαταλήσει τον χρόνο του γιατρού ή του φαρμακοποιού, ενώ το 27% βρήκε ευκολότερο να κάνει αυτοδιάγνωση, εξαιτίας του απαιτούμενου χρόνου αναμονής στις υπηρεσίες υγείας.

Πού οφείλεται η ανισότητα στον πόνο;

Το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα στον τομέα της υγείας είναι αναγνωρισμένο και από την ίδια την κυβέρνηση στη Βρετανία και το πρόγραμμα Στρατηγικής για την Υγεία των Γυναικών.

Εξάλλου και οι συμμετέχοντες στην έρευνα, άντρες και γυναίκες, συμφωνούν σε ποσοστό 48% ότι υπάρχει πράγματι χάσμα μεταξύ των δύο φύλων, όσον αφορά τη διάγνωση και τη θεραπεία του πόνου.

Το χάσμα αυτό διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες:

• την ιστορική έλλειψη ιατρικής έρευνας για τον ιδιαίτερο πόνο των γυναικών
• την έλλειψη υποχρεωτικής εκπαίδευσης για τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με την κατάσταση/ιδιαιτερότητα του πόνου των γυναικών
• τις υπάρχουσες προκαταλήψεις για το φύλο στην κοινωνία

Αρκεί μόνο να βρεθείς σε ένα σχολικό προαύλιο για να ακούσεις φράσεις όπως: «πονάει το κοριτσάκι», «οι άντρες δεν πονάνε» και διάφορα άλλα. Και δεν χρειάζεται να είναι η Ημέρα της Γυναίκας για να θυμηθούμε όλα τα θέματα της έμφυλης ανισότητας. Χρειάζεται απλώς να κάνουμε κάθε μέρα το καλύτερο δυνατό σε όσα περνάνε από το χέρι μας.