ΜΠΡΑΤΣΑΚΙΑ, ΤΟΥΒΛΑΚΙΑ, ΣΩΣΙΒΙΟ-ΓΙΛΕΚΟ: ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΕΣ;

Λίγο πριν τις πρώτες βουτιές στη θάλασσα, επιλέγουμε το ασφαλέστερο κολυμβητικό μέσο για το παιδί, αφού συμβουλευτήκαμε έναν ναυαγοσώστη και μία καθηγήτρια κολύμβησης.

Λίγο πριν εκδράμουμε στις παραλίες, φροντίζουμε να εξοπλίσουμε τα παιδιά μας με όλα τα απαραίτητα για να μπορούν να απολαύσουν το μπάνιο τους με χαρά και ασφάλεια. Και ενώ κατά τα δικά μας παιδικά χρόνια ένα ζευγάρι μπρατσάκια θεωρείτο υπερ-αρκετό για να κρατήσει «στον αφρό» όσα παιδάκια δεν γνώριζαν ακόμα κολύμπι, στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τα μέσα κολύμβησης και επίπλευσης έχουν πολλαπλασιαστεί και τα μπρατσάκια τείνουν να αποτελούν την έσχατη λύση.

«Το ασφαλέστερο είναι να έχει μάθει το παιδί κολύμπι, δηλαδή να έχει πάει από νωρίς στο κολυμβητήριο», μας λέει ο Σπύρος Μητριτσάκης, διασώστης και συνιδρυτής της Lifeguard Hellas Training Center και Lifeguard Hellas Save & Rescue Team.

«Από εκεί και πέρα, ο βασικότερος κανόνας ασφαλείας στη θάλασσα ή την πισίνα είναι τα παιδιά μέχρι 5 ετών και όσα δεν ξέρουν κολύμπι ανεξαρτήτως ηλικίας να κολυμπούν σε απόσταση ενός χεριού από τον γονέα ή τον φροντιστή», τονίζει ο ίδιος. Και εξηγεί πως o κανόνας «arm's length» που έχει θέσει και ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει κανείς άμεσα να πιάσει ένα παιδί που μπορεί να κινδυνεύσει να πνιγεί.

Freepik

Μαθαίνουμε κολύμβηση

Αναφορικά με την εκμάθηση κολύμβησης, η καθηγήτρια φυσικής αγωγής και εκπαιδεύτρια κολύμβησης παιδιών Μαριανίκα Παπαϊωάννου επισημαίνει ότι «δεν είναι τυχαία η ανάπτυξη της μεθόδου Halliwick, η οποία μπορεί μεν να δημιουργήθηκε για ΑμεΑ, ωστόσο είναι εξαιρετική και για μικρά παιδιά, αφού τους μαθαίνει να κολυμπούν χωρίς κανένα βοηθητικό μέσο. Αντίθετα, μαθαίνουν να διατηρούν μια ασφαλή θέση αναπνοής, να έχουν ισορροπία στο νερό και να κινούνται εντελώς αυτόνομα και με ασφάλεια».

«Από εκεί και πέρα, εννοείται ότι δεν χάνουμε ποτέ το παιδί μας από τα μάτια μας σε υδάτινο περιβάλλον», λέει ο κ. Μητριτσάκης. Απευθυνόμενος στους γονείς, λέει ότι «όταν γνωρίζουμε πως το παιδί μας δεν κολυμπά ακόμα καλά, δεν πάμε στην παραλία και την πισίνα για να ξεκουραστούμε, να κλείσουμε τα μάτια στην ξαπλώστρα, να χαζέψουμε στο κινητό. Όσο κι αν το έχουμε ανάγκη. Ακόμα περισσότερο αν το παιδί μας είναι μικρό ή μωρό. Ακόμα κι αν το έχουμε μέσα σε σωσίβιο με καθισματάκι, αφού και αυτό ανά πάσα στιγμή μπορεί να αναποδογυρίσει».

Ασφάλεια στην κολύμβηση: Μπρατσάκια, τουβλάκια ή κάτι άλλο;

«Δεν χρησιμοποιούμε πλέον μπρατσάκια ως βοηθητικό μέσο κολύμβησης» λέει η κ. Παπαϊωάννου. «Ο βασικός λόγος είναι ότι θέλουμε το παιδί μας να μάθει να κολυμπά όσο το δυνατόν πιο αυτόνομο. Να νιώθει άνετα στο νερό και να μην έχει μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας. Επίσης, τα μπρατσάκια αναγκάζουν το παιδί να επιπλέει σε κάθετη θέση, ενώ εμείς θέλουμε να το μάθουμε κολυμβητικές τεχνικές, άρα “ξαπλωτές” θέσεις».

Ο κ. Μητριτσάκης, χωρίς να είναι τόσο αδιάλλακτος, λέει ότι «μπορεί τα μπρατσάκια να είναι τα πιο βολικά, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται από το παιδί μόνο υπό την επίβλεψη ενήλικα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι δεν αποτελούν σωσίβια μα βοηθητικά μέσα κολύμβησης. Άρα, ο ενήλικας που συνοδεύει το παιδί δεν θα πρέπει να επαναπαύεται ότι με τα μπρατσάκια θα είναι ασφαλές. Εξάλλου, πρόκειται για ένα μέσο που, επειδή κανείς επιλέγει να αγοράσει φτηνά, μπορεί εύκολα να έχει αστοχία στο υλικό».

iStock

Η καθηγήτρια κολύμβησης προκρίνει τα τουβλάκια για παιδιά που βρίσκονται σε διαδικασία εκμάθησης κολύμβησης. «Είναι αυτά που χρησιμοποιούμε στα κολυμβητήρια, αφού επιτρέπουν στο παιδί να κινεί ελεύθερα τα χέρια του κατά την εκμάθηση κάποιας τεχνικής. Βοηθητικά μαζί με τα τουβλάκια θα δώσουμε στο παιδί, αν χρειάζεται, ένα μακαρόνι, μια σανίδα ή το pool boy που μοιάζει με μαξιλαράκι». Επισημαίνει, πάντως, ότι διαφωνεί κάθεται με τα πέδιλα που ακόμα και κάποια κολυμβητήρια χρησιμοποιούν για μικρά παιδιά, καθώς «με την πίεση που ασκούν κόντρα στο νερό, μπορεί να είναι επιβλαβή για τις αρθρώσεις τους».

Ρωτάμε την κ. Παπαϊωάννου μέχρι ποια ηλικία συνιστά να φορά ένα παιδί τουβλάκια. «Δεν έχει να κάνει με την ηλικία, μα με τις δεξιότητες και την κινητική συμπεριφορά του (αν έχει καλή επίπλευση, νευρομυϊκή συναρμογή, δηλαδή συντονισμό κινήσεων στο νερό). Μπορεί κάποιο παιδάκια να χρειάζεται τουβλάκια και μέχρι τα 8 του».

Σωσίβιο-γιλέκο για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια στην κολύμβηση

Ο κ. Μητριτσάκης συμφωνεί με τα τουβλάκια, ωστόσο όταν τον ρωτάμε τι θα επέλεγε εκείνος για την ασφάλεια ενός παιδιού που δεν ξέρει κολύμπι στις διακοπές, προτείνει κάτι διαφορετικό: «Μακράν το πιο ασφαλές και αποτελεσματικό από όλα τα μέσα είναι το σωσίβιο-γιλέκο με το φερμουάρ μπροστά, εφόσον όμως το δέχεται το παιδί. Αρκεί να φροντίσουμε να έχει καλή ποιότητα και να μην καταφύγουμε σε φτηνές λύσεις».

iStock

Αναφορικά με το σωσίβιο-γιλέκο η κ. Παπαϊωάννου διευκρινίζει, ότι «πρόκειται για ένα μέσο επίπλευσης και όχι κολύμβησης, αφού και αυτό μπορεί να εμποδίσει το παιδί στις τεχνικές του. Σε κάθε περίπτωση για τη θάλασσα και με τη συνοδεία ενήλικα που ίσως δεν γνωρίζει καλό κολύμπι, φαίνεται να είναι αποτελεσματικό».

Κλείνοντας την κουβέντα μας ο κ. Μητριτσάκης επαναλαμβάνει: «Δεν υπάρχει μέσο που είναι τόσο ασφαλές, ώστε να μπορεί ο γονέας να επαναπαυθεί όταν το παιδί του βρίσκεται στο νερό. Πρέπει πάντα να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη πάνω του».