3 TIPS ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ

Αν τα παιδιά τσακώνονται όλη την ώρα και νιώθεις αδύναμος να τα σταματήσεις, υπάρχουν μερικοί απλοί τρόποι που θα σε βοηθήσουν να τα βοηθήσεις πραγματικά.

Ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα της καθημερινότητας με παιδιά είναι οι συνεχείς τσακωμοί μεταξύ τους. Το ένα κάτι πήρε, το άλλο κάτι είπε, το τρίτο έβαλε τα κλάματα γιατί κάποιος το πείραξε... και πάει λέγοντας.

Σε ορισμένα αδέλφια μάλιστα, το πρόβλημα είναι πολύ έντονο και ίσως νιώθετε ότι πρέπει διαρκώς να κάνετε τον διαιτητή, πράγμα που σας ρουφά όλη την ενέργεια. Ειδικά το καλοκαίρι, που τα σχολεία κλείνουν και τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο μαζί, τα πράγματα μάλλον γίνονται πιο δύσκολα.

Αν και σε τέτοιες στιγμές το μόνο που ψάχνει κανείς είναι εύκολες και γρήγορες λύσεις που να λειτουργήσουν σχεδόν μαγικά, η αλήθεια είναι διαφορετική. Όσον αφορά τα παιδιά, βασικός παράγοντας για να μπορέσουν τα πρακτικά tips να πιάσουν τόπο είναι η αλλαγή της νοοτροπίας των ίδιων των γονιών.

Κι όμως, οι τσακωμοί έχουν και πολλά θετικά!

Αφού λοιπόν όλα ξεκινούν από τους γονείς, έτσι και στην περίπτωση των τσακωμών, όταν οι γονείς δείχνουν ότι δεν ανέχονται κανέναν τσακωμό, τα παιδιά μπορεί και να εμπλέκονται σε αυτούς ακόμη και αντιδραστικά, χωρίς βέβαια να το καταλαβαίνουν.

Ο δικός μας στόχος λοιπόν δεν πρέπει να είναι να σταματήσουμε τη μάχη, αλλά να μάθουμε στα παιδιά πώς να μάχονται σωστά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δείξουμε ξεκάθαρα: οι τσακωμοί δεν απαγορεύονται διά ροπάλου, επιτρέπονται υπό προϋποθέσεις. 

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Αν μάλιστα το σκεφτείτε καλά, οι τσακωμοί προσφέρουν και ένα σημαντικό εφόδιο στα παιδιά: την ικανότητα να μπορούν να διαφωνούν, να συγκρούονται και να βρίσκουν λύσεις με τους άλλους. Κατά τη διάρκεια ενός καβγά τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα για τον εαυτό τους και για το άλλο άτομο.

Μαθαίνουν ποια είναι τα όριά τους και τα όρια των άλλων. Μαθαίνουν να διαβάζουν συναισθήματα, εξασκούνται στην επικοινωνία και στις κοινωνικές δεξιότητες. Τα αδέλφια εξασκούν αυτή την ικανότητα μεταξύ τους, για ρωτήστε και τα μοναχοπαίδια πόσο άμαθα είναι σε αυτό το παιχνίδι...

3 βασικά βήματα για να διαχειριστούμε τους τσακωμούς των παιδιών

1. Μην δαιμονοποιείτε τους τσακωμούς των παιδιών

Αφού ξεκαθαρίσετε μέσα σας ότι οι τσακωμοί είναι αναγκαίο κακό και στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν βλάπτουν, αλλά ίσως και να ωφελούν, επιτρέψτε στα παιδιά να καβγαδίσουν ακολουθώντας μια άλλη προσέγγιση.

Πείτε τους κάτι σαν:

• Όλοι μαλώνουν μερικές φορές, ακόμη και οι μεγάλοι. Τι νιώθεις όταν τσακώνεστε; Ναι, είναι απογοητευτικό μερικές φορές. Αλλά στοιχηματίζω ότι κάποιες άλλες είναι έστω και λίγο διασκεδαστικό. Έτσι δεν είναι;
• Θέλω να ξέρεις ότι δεν είναι κακό να διαφωνούμε και να καβγαδίζουμε μερικές φορές. Αρκεί να μην πληγώνουμε ο ένας τον άλλον. Να μην προσβάλουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά μερικές φορές είναι εντάξει να μην τα πηγαίνουμε καλά ή να θέλουμε λίγο χρόνο χωριστά.

2. Να θυμάστε: είστε διαμεσολαβητές, όχι κριτές

Κάποιος μπορεί να είναι μικρότερος, πιο ντροπαλός, πιο αδύναμος, πιο υποχωρητικός και να χρειάζεται υποστήριξη. Πέφτω κι εγώ συνέχεια σε αυτή την παγίδα, αλλά προσπαθήστε να μην το κάνετε.

Αποφύγετε να δείτε το ένα παιδί ως «θύμα» και το άλλο ως αυτό που κάνει την επίθεση. Μην υπερασπίζεστε το ένα έναντι του άλλου, ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε για τον λόγο που τσακώνονται ή για το ποιος φταίει. Πιστέψτε με, αυτό οδηγεί μόνο σε περισσότερες συγκρούσεις!

Δεν είστε εκεί για να αποφασίσετε ποιος φταίει και να ορίσετε μια ποινή, αλλά για να ακούσετε και τις δύο πλευρές και να παρέχετε υποστήριξη σε όλες τις πλευρές, εξίσου. Μπορείτε για παράδειγμα να πείτε στα παιδιά: Βλέπω ότι είστε και οι δύο αναστατωμένοι και θα σας ακούσω και τους δύο. Μπορείτε να μου πείτε ο καθένας, ένας ένας, τι συνέβη; Εσύ πρώτος.

Μετά από λίγο το άλλο παιδί θα αρχίσει να διακόπτει και να παρεμβαίνει για να πει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, οπότε θα χρειαστεί να το ρυθμίσετε π.χ. λέγοντας: Θα μιλήσει ο καθένας ξεχωριστά. Ξέρω ότι είσαι στενοχωρημένος και θα έχεις την ευκαιρία να μου το πεις. Αυτή τη στιγμή, ακούμε την αδελφή σου και μετά είναι η σειρά σου.

Να είστε εκεί για να καθοδηγήσετε και τις δύο πλευρές: Εντάξει, μπορώ να καταλάβω γιατί είσαι αναστατωμένος. Μπορείς να πεις στην αδελφή σου τι δεν σου άρεσε. Για παράδειγμα μπορείς να πεις: Δεν μου άρεσε όταν μου άρπαξες τη μπάλα. Ξέρω ότι ήθελες να κάνεις και εσύ μερικά σουτ, αλλά δεν μπορείς να την αρπάζεις χωρίς να με ρωτάς όταν παίζω εγώ. Θα μπορούσες να με ρωτήσεις.

3. Βοηθήστε τα παιδιά να βρουν μόνα τους λύση

Το σημαντικό είναι να βοηθήσετε τα παιδιά να χτίσουν δεξιότητες επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων. Αυτό απαιτεί χρόνο και πολλή εξάσκηση. Πώς θα το πετύχετε;

«Εντάξει, σας άκουσα και τους δύο. Και έχετε ακούσει και ο ένας τον άλλον. Τι θα θέλατε να κάνετε εσείς οι δύο για αυτό; Έχετε καμιά ιδέα; Βάζω στοίχημα ότι έχεις κάποιες καλές ιδέες». Το ένα παιδί προτείνει να πάρει τη μπάλα.

«Όχι, δεν μπορείς απλά να πάρεις τη μπάλα. Χρειαζόμαστε μια ιδέα με την οποία να συμφωνήσετε και οι δύο. Ξέρω ότι εσείς οι δύο μπορείτε να βρείτε κάτι που να αρέσει και στους δύο».

Με τις παραπάνω τεχνικές, τις οποίες έχω χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια στα 3 αγόρια μου καθώς μεγάλωναν, μπορείτε να καταφέρετε πολλά! Ναι, χρειάζεται χρόνος. Ναι, χρειάζεται υπομονή και πολλή εξάσκηση. Και ναι, λειτουργεί.

H Εύη Σταθάτου είναι πιστοποιημένη parent coach.