ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΘΗΝΑ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ;

Ο Παναγιώτης Σιμωτάς και ο Γιάννης Σαββουλίδης, δυο νέοι άνθρωποι που έχουν δουλέψει χρόνια στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, έχουν ζήσει εκ των έσω τα θετικά και τα αρνητικά που έχει ο συγκεκριμένος χώρος.

Πολλοί λένε ότι όσοι ζούμε στην Αθήνα είμαστε τυχεροί – και η νυχτερινή ζωή της είναι σίγουρα ένας από τους λόγους. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η πόλη όχι απλώς «δεν κοιμάται ποτέ», αλλά όταν πέφτει η νύχτα ζωντανεύει ακόμη περισσότερο, με τους πολυσύχναστους δρόμους και τα δημοφιλή μαγαζιά της να γεμίζουν φώτα, μουσικές, μα κυρίως ανθρώπους που αναζητούν στιγμές χαράς και διασκέδασης.

Αλλά τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τα λαμπερά φώτα και τη μουσική; Ποιες είναι οι αθέατες πλευρές της αθηναϊκής νύχτας, που όσοι απλώς διασκεδάζουμε κάποια βράδια στην πρωτεύουσα δεν έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε;

Οι απαντήσεις ήρθαν μέσα από μια αρκετά ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχα με δύο νέους ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν «από μέσα» τη νυχτερινή διασκέδαση στην πρωτεύουσα, μιας και εργάζονται χρόνια σε αυτή.

Ο Παναγιώτης Σιμωτάς είναι 23 ετών και δουλεύει από μικρή ηλικία στην αθηναϊκή νύχτα, γνωρίζοντας από τότε πως τίποτα δε τον γεμίζει περισσότερο από το να παίζει μουσική. Καταξιωμένος dj πια, θα τον πετύχεις στα decks των καλύτερων μαγαζιών της Αθήνας, ενώ ταξιδεύει με τη δουλειά του και σε διαφορά νησιά σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ο Παναγιώτης Σιμωτάς.

Ο Γιάννης Σαββουλίδης είναι 28 ετών και εργάζεται ως σερβιτόρος. Σε ηλικία 17 ετών ξεκίνησε να δουλεύει τα καλοκαίρια σε τοπικές επιχειρήσεις της Πτολεμαΐδας και, όταν λόγω σπουδών, χρειάστηκε να μετακομίσει, συνέχισε παράλληλα να δουλεύει σε διάφορες επιχειρήσεις στην Αθήνα παράλληλα. Τα τελευταία 3+ χρόνια τον συναντάμε να σερβίρει σε γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Ψυρρή.

Ο Γιάννης Σαββουλίδης.

Ο Παναγιώτης και ο Γιάννης μοιράστηκαν μαζί μου την οπτική τους για την αθηναϊκή νύχτα, τις εμπειρίες, τις δυσκολίες αλλά και τις επαγγελματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Συζητήσαμε επίσης για το πώς διασκεδάζει ο κόσμος σήμερα, τι τείνει να αλλάζει στη νυχτερινή διασκέδαση, καθώς και για τις κρυφές πτυχές της πόλης όταν σβήνουν τα φώτα …

– Πώς καταλήξατε να εργάζεστε στην Αθήνα τη νύχτα; Ήταν κάτι που το θέλατε εξαρχής;

Παναγιώτης Σιμωτάς: Δουλεύω στη νυχτερινή Αθήνα αρκετά χρόνια, για την ακρίβεια από 15 ετών, όσο παράλογο κι εάν ακούγεται. Έχω περάσει από διάφορες δουλειές «της νύχτας», από dj μέχρι barman, αλλά από την πρώτη στιγμή ήμουν σίγουρος σε τι δρόμο ήθελα να βαδίσω: ήξερα ότι θέλω να παίζω μουσική. Και το κατάφερα: Στα 23 μου πια, είμαι dj και μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν το έχω μετανιώσει στιγμή!

Γιάννης Σαββουλίδης: Εργάζομαι περίπου 11 χρόνια τώρα στη νύχτα. Στη μεγαλούπολη μετακόμισα λόγω σπουδών και έτσι τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύω στην αθηναϊκή νύχτα. Να σου πω την αλήθεια, έχω συνειδητοποιήσει πια ότι σε αυτή την πόλη ήθελα πάντοτε να ζω και να εργάζομαι!

– Τι είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας;

Παναγιώτης: Η ποικιλία που λίγα μέρη διαθέτουν, μια ποικιλία που μπορεί να καλύψει τους πάντες, θα έλεγα.

Γιάννης: Η μουσική, η ποιότητα και σίγουρα η ποικιλία διασκέδασης που έχει να προσφέρει σε κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας και γούστου.

– Πώς θα περιγράφατε τη νυχτερινή ζωή της πόλης του 2024 σε κάποιον που δεν την έχει ζήσει και πόσο πιστεύετε πως έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια;

Παναγιώτης: «Ένα οργανωμένο χάος». Η αλήθεια είναι πως η Αθήνα έχει αλλάξει αρκετά, βέβαια ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό. Από την άλλη, η αλλαγή είναι μέρος της εξέλιξης, και ίσως ακόμα και μια αρνητική αλλαγή μπορεί να φέρει κάτι θετικό.

Γιάννης: Ως νέος στην «πιάτσα» της νύχτας, έχοντας στις πλάτες μου μόλις πέντε χρόνια εργασίας εδώ, θα έλεγα ξεκάθαρα ότι αυτό που έχει αλλάξει είναι πως ο κόσμος δεν βγαίνει πια. Η καραντίνα σε συνδυασμό με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας είχαν ως αποτέλεσμα νέοι και μη να έχουν ελαττώσει σημαντικά τις εξόδους τους σε σχέση με αυτό που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια.

– Πώς διασκεδάζει ο κόσμος σήμερα;

Παναγιώτης: Νομίζω πως ζούμε στην εποχή των πολλών και διαφορετικών μορφών διασκέδασης. Πολλοί προτιμούν τα μικρά μπαρ, άλλοι τα μεγάλα clubs, άλλοι το σινεμά ή το φαγητό έξω, ενώ σίγουρα υπάρχει και πολύς κόσμος που είτε από τη φύση του είτε λόγω του ότι δεν του αρέσει η σημερινή διασκέδαση προτιμά να μένει σπίτι. Από νέες και αρκετά ενδιαφέρουσες για πολύ κόσμο τάσεις, θα ανέφερα τα διάφορα events που διοργανώνονται σε εξωτερικούς χώρους, ειδικά όταν ανοίγει ο καιρός, αποτέλεσμα της τεράστιας ανόδου και της ηλεκτρονικής μουσικής τα τελευταία χρόνια.

Γιάννης: Δύσκολη ερώτηση. Αρχικά, το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος δεν διασκεδάζει όπως διασκέδαζε παλαιότερα, όπως διασκέδαζαν οι προηγούμενες γενιές. Θα μου πεις, λογικό, ο κόσμος εξελίσσεται, αλλά όταν νιώθω ότι τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα δεν μπορώ να «δω» αυτή την εξέλιξη. Οι παράγοντες που έχουν διαφοροποιήσει την έννοια της διασκέδασης των νέων σήμερα είναι σίγουρα τα social media και οι εξαρτήσεις. Για πολλούς δεν υφίσταται νυχτερινή διασκέδαση εάν δεν βγάλουν οπωσδήποτε ένα story στο instagram, εάν δεν μεθύσουν ή εάν δεν καταναλώσουν ναρκωτικές ουσίες.

– Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, τι θα ήταν αυτό και γιατί;

Παναγιώτης: Με τη σημερινή μου οπτική θα σου απαντήσω ότι θα προτιμούσα λιγότερα κινητά, λιγότερο «φαίνεσθαι» και περισσότερη ουσιαστική απόλαυση της στιγμής. Βέβαια, επειδή όλα αυτά ναι μεν είναι απόλυτη αλήθεια αλλά ίσως φαίνονται και κάπως συνηθισμένα, ακριβώς επειδή έχω βρεθεί σε διαφορετικά πόστα και έχω δει από μέσα τι παίζει θα άλλαζα και αρκετούς επιχειρηματίες.

Γιάννης: Πολλά θα ήθελα να αλλάξουν. Σίγουρα το πρώτο που θα έκανα θα ήταν να προσπαθήσω να περιορίσω τη χρήση του διαδικτύου. Θα ήθελα οι άνθρωποι να μην αφιερώνουν τόσο χρόνο με το να ποστάρουν το πόσο καλά περνάνε στα social media, αλλά να περνάνε στ’ αλήθεια καλά, να δίνουν ποιοτικό χρόνο ο ένας στον άλλον, να διασκεδάζουν με την ψυχή τους!

– Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά του να δουλεύει κανείς σε ένα τόσο δυναμικό και ταυτόχρονα ασταθές περιβάλλον όπως το δικό σας;

Παναγιώτης: Μία ερώτηση, χιλιάδες απαντήσεις. Στα θετικά θα σου μιλήσω σίγουρα για τις πάσης φύσεως γνωριμίες που κάνεις. Επιπλέον, στο δικό μου επάγγελμα είναι όχι μόνο τιμητικό αλλά και μια «επιβράβευση» το ότι κάποιος προτιμάει να περάσει το σαββατόβραδό του με τις μουσικές μου επιλογές και να τον βλέπω να διασκεδάζει πραγματικά. Τα μεγαλύτερα αρνητικά για μένα είναι σίγουρα η υποκρισία και η αγένεια που υπάρχει. Όσο για την αστάθεια, την έχω συνηθίσει, μα κυρίως την έχω αποδεχτεί από τότε που επέλεξα το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Γιάννης: Στα θετικά είναι σίγουρα οι δημόσιες σχέσεις, οι γνωριμίες που κάνεις. Είναι αλήθεια ότι ο κοινωνικός κύκλος των περισσότερων ανθρώπων που δουλεύουν τη νύχτα αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Τα «εύκολα» χρήματα, όπως πολλοί τα χαρακτηρίζουν, είναι επίσης ένα πολύ θετικό χαρακτηριστικό, καθώς και οι γνώσεις που αποκτάς σε όποιο πόστο κι αν δουλεύεις. Αναφορικά με τα αρνητικά, το πρώτο που θα έλεγα είναι η κούραση. Η κούραση είναι κάτι που σε μένα τουλάχιστον έχει μεγάλη επίπτωση, καθώς ο νυχτερινός ύπνος δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Άλλο ένα αρνητικό είναι τα μισά ένσημα που σου δίνουν πολλοί εργοδότες στα μπαρ, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να φτάνεις τριάντα χρονών με ελάχιστα ένσημα στις πλάτες σου.

– Όταν κάποιος αναφέρεται σε ανθρώπους που δουλεύουν τη νύχτα, εύλογα ένα από τα πρώτα πράγματα που του έρχονται στο μυαλό έχει να κάνει με την ασφάλειά του. Εσείς πως διαχειρίζεστε το θέμα της ασφάλειας και ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που ίσως αντιμετωπίζετε σε καθημερινή βάση;

Παναγιώτης: Καταλαβαίνω τι λες και όντως πολλοί αντιμετωπίζουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια. Ευτυχώς, βέβαια, στο δικό μου κομμάτι δεν συμβαίνουν συχνά τέτοια περιστατικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω υπάρξει και σε φάσεις που έχουν ξεφύγει τα πράγματα. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο όταν δουλεύεις νύχτα.

Για μένα, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι οι επιχειρηματίες. Εκεί ναι, έχω αντιμετωπίσει θέματα, σκέψου πως ακόμα και σήμερα υπάρχει μαγαζί που μου χρωστάει λεφτά και εννοείται πως από ένα σημείο και μετά απλώς δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.

Γιάννης: Αρχικά να σου πω πως απεχθάνομαι την βία, κάθε λογής βίας, λεκτική, σωματική ή ψυχική. Επίσης, θεωρώ πως για να διατηρείται η ασφάλεια σε ένα εργασιακό περιβάλλον, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό, πρέπει να υπάρχει σεβασμός από ΟΛΟΥΣ προς ΟΛΟΥΣ. Προσωπικό, εργοδότες, ανώτερες θέσεις, πελάτες. Τι εννοώ με αυτό; Σε ένα μπαρ συνήθως δεν αποτελεί μεγάλο ζήτημα η ασφάλεια, διότι αν γίνει κάτι, συνήθως αντιμετωπίζεται αμέσως. Σε ένα κλαμπ όμως, η ασφάλεια είναι πολύ σημαντική και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πληρώνονται για να εξασφαλίσουν την ομαλή διασκέδαση τόσο στο κοινό όσο και στο προσωπικό. Εάν λοιπόν σε ένα τέτοιο μέρος προκύψει σοβαρό ζήτημα ασφάλειας, τότε καταλαβαίνεις ότι οι αρμόδιοι αυτών των ζητημάτων δεν έχουν λειτουργήσει όπως θα έπρεπε.

– Αν μπορούσατε να επιλέξετε ένα πράγμα ως το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς σας, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Παναγιώτης: Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, όταν ήμουν μικρότερος, στα πρώτα μου βήματα στη δουλειά, σκεφτόμουν περισσότερο τις δυσκολίες, τα ωράρια, όλα. Πράγματι, στην αρχή πολλά μου φαίνονταν «βουνό». Τώρα πλέον με γεμίζει τόσο πολύ όλο αυτό, παίρνω τόσα πράγματα από τη δουλειά μου, που πραγματικά όσο κι αν σκεφτώ δεν μπορώ να βρω κάτι να με δυσκολεύει. Και αυτό ναι, είναι ευτυχία.

Γιάννης: Η ίδια η νύχτα. Το να επικοινωνείς επιφανειακά για 8+ ώρες με ένα σωρό κόσμο, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία ουσία πέραν της καλοπέρασης. Όταν δουλεύεις καιρό στη νύχτα και δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, αυτό σε κουράζει και παράλληλα σου δημιουργεί μια αηδιαστική αίσθηση, μια αίσθηση που σε ταλανίζει καθημερινά δίχως να μπορείς να την αποφύγεις. Αυτό τουλάχιστον είναι το δυσκολότερο για μένα, η αλλοτρίωση της νύχτας και η έλλειψη ποιοτικής συζήτησης.

Ο Γιάννης Σαββουλίδης.

– Ποιο ήταν το πιο ακραίο περιστατικό, κάτι πολύ σοκαριστικό ίσως που έχετε ζήσει στη νυχτερινή Αθήνα εν ώρα εργασίας;

Παναγιώτης: Πριν από αρκετά χρόνια δούλευα σε ένα μαγαζί στο Γκάζι. Κάποια στιγμή, γύρω στα μεσάνυχτα, ξεκίνησε χωρίς καν να προλάβω να καταλάβω πως και γιατί ένας τσακωμός, μέχρι που οι δύο εμπλεκόμενες παρέες φτάσανε στο σημείο να σπάνε μπουκάλια η μία στην άλλη. Τα πράγματα ξέφυγαν γρήγορα, μέχρι που μια κοπέλα από τελείως άλλο τραπέζι βρέθηκε να έχει θραύσματα στο κεφάλι της και όλοι μαζί να περιμένουμε με αγωνία το ασθενοφόρο. Ήταν τραγικό.

Γιάννης: Έχω παρά πολλά συμβάντα να σου διηγηθώ. Θα σου πω, όμως, ένα περιστατικό που έχει χαραχθεί πιο έντονα στη μνήμη μου. Πριν από δύο χρόνια περίπου, είχε συμβεί το εξής: Ένας πελάτης έβρισε μια συνάδελφο μου, με τη δικαιολογία ότι ο δίσκος που κουβαλούσε η συνάδελφος τον ακούμπησε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επικοινωνήσω άμεσα με τον πελάτη ώστε να μου αιτιολογήσει την συμπεριφορά του. Υπήρξε έντονος διαπληκτισμός. Το θέμα έληξε απομακρύνοντας τον άνθρωπο και την παρέα του από το μπαρ. Η τόσο συχνή εριστικότητα και αγένεια των πελατών ως προς το προσωπικό με κάνει να γίνομαι αρκετά προστατευτικός με τους συναδέλφους μου. Προσπαθώ να διευθετώ όσο μπορώ πιο άμεσα το ζήτημα και να αποφεύγω κάθε λογής τσακωμό υποστηρίζοντας πάντοτε τον εργαζόμενο, εάν φυσικά έχει το δίκιο με το μέρος του, όπως στην περίπτωση που ανέφερα.

– Πολλοί λένε ότι αν δουλεύεις νύχτα δεν έχεις προσωπική ζωή. Έχουν υπάρξει στιγμές που να νιώσατε ότι η δουλειά σας έχει επηρεάσει αρνητικά τις προσωπικές σας σχέσεις;

Παναγιώτης: Είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να υπάρξει ισορροπία, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Ναι, αρκετές φορές η δουλειά μου έχει δημιουργήσει δυσκολίες στις σχέσεις μου, είτε αυτές είναι ερωτικές είτε φιλικές. Χρειάζεται κατανόηση, υποχωρήσεις κι αν έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα σου αυτό δεν αποτελεί ζήτημα.

Γιάννης: Φυσικά και ναι. Όπως προείπα, η νύχτα δεν σε αφήνει να δεις τη μέρα. Και όσο μεγαλώνει κανείς, τόσο αντιλαμβάνεται ότι ο άνθρωπος τη μέρα «ζει». Γι’ αυτό αν παρατηρήσεις τη νύχτα δουλεύουν περισσότερο τα νέα παιδιά, ενώ οι λίγο μεγαλύτερες ηλικίες θα προτιμήσουν το πρωινό/απογευματινό ωράριο της εκάστοτε επιχείρησης. Όταν δουλεύεις τη νύχτα και κοιμάσαι τη μέρα, αναπόφευκτα θα χάσεις πάρα πολλά πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις με τους φίλους σου ή με τον άνθρωπό σου, ένα σινεμά, ένα μπάνιο στην παραλία, μια βόλτα, τα πάντα!

– Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που σας έχει δώσει η δουλειά σας;

Παναγιώτης: Ετοιμάσου για την πιο κλισέ ατάκα: Μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Όχι, δεν είμαι σοφός και σε καμία περίπτωση περπατημένος, απλώς είχα την ευκαιρία να δουλέψω από μικρός. Έπαθα, έμαθα και πλέον έχω καταλήξει σε αυτό. Και κάτι ακόμα σημαντικό: Η ευγένεια ανοίγει όλες τις πόρτες!

Γιάννης: Εξαιρετική ερώτηση. Να μπορώ να αντεπεξέρχομαι στην πίεση, να αντέχω την τόση πολλή πληροφορία σε πολύ λίγο χρόνο και στην συνέχεια να την οργανώνω στο μυαλό μου, να την ταξινομώ και να την κάνω πράξη εγκαίρως. Νομίζω είναι όλα σημαντικά μαθήματα και θεμέλια θα έλεγα για έναν άνθρωπο στις μέρες μας.

– Πείτε μου κάποιες από τις αθέατες πλευρές της νυχτερινής διασκέδασης. Τι δεν βλέπουμε εμείς ως κοινό που απλώς περνάει ένα όμορφο βράδυ διασκεδάζοντας, αλλά εσείς τις ζείτε καθημερινά;

Παναγιώτης: Δεν θα δείτε σίγουρα τις θυσίες που κάνει κανείς για τη δουλειά του – που βέβαια επιλογές είναι, αλλά όλα έχουν έναν αντίκτυπο. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να παίζω και να είμαι άυπνος επειδή έχω ταξιδέψει την προηγούμενη, και εκτός της κούρασης μπορεί να έχω χάσει σημαντικές στιγμές κάποιου κοντινού προσώπου. Άλλες φορές μου έχει τύχει να βιώνω κάτι πραγματικά δυσάρεστο, που να μην μου επιτρέπει να αποδώσω. Ό,τι και να έχει γίνει όμως, πρέπει να κάνω τη δουλειά μου, να είμαι ευχάριστος και να είμαι 100% εκεί. Ο κόσμος έρχεται για να διασκεδάσει, όχι για να του μεταφέρω τη δυσαρέσκειά μου.

Γιάννης: Μπορώ να σου δώσω πολλές τετριμμένες απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Θα προτιμήσω να σου πω ωστόσο κάτι που ίσως να μην έχεις ξανακούσει. Όσοι δουλεύουμε για τη νυχτερινή διασκέδαση έχουμε αποκτήσει ένα σημαντικό προσόν: Να σας καταλαβαίνουμε. Εσάς, την προσωπικότητά σας και τα βασικά χαρακτηριστικά σας.

Πολλές φορές μπορούμε να ερμηνεύσουμε σχεδόν όλες τις συμπεριφορές ενός πελάτη αν τον παρατηρήσουμε για λίγα μόλις λεπτά. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και το αλκοόλ, αφού εκτός από όλα τα υπόλοιπα, κάνει τον πελάτη και να μην ντρέπεται να ξετυλίξει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του αβίαστα μπροστά μας, άλλες φορές με καλό και άλλες με κακό τρόπο.

– Πώς βλέπετε το μέλλον της νυχτερινής ζωής στην Αθήνα και τι πιστεύετε ότι χρειάζεται για να παραμείνει ζωντανή και ενδιαφέρουσα για τα επόμενα χρόνια;

Παναγιώτης: Νιώθω ότι η νυχτερινή ζωή δεν θα πάψει ποτέ να είναι ζωντανή, απλώς θα αλλάξει, όπως γίνεται πάντα, και θα προσαρμοστούμε όλοι. Η νυχτερινή ζωή αλλάζει με κάθε μικρή ή μεγάλη (μέχρι στιγμής μικρή) αλλαγή της κοινωνίας. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια που η κοινωνία έχει κάνει περισσότερα βήματα προς την αποδοχή κοινοτήτων, όπως είναι η LGBTQ, σίγουρα αυτή την αποδοχή τη βλέπουμε και έξω. Είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα από τα πρώτα χρόνια που δούλευα.

Γιάννης: Εγώ αισθάνομαι ότι η νυχτερινή ζωή όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και γενικά «φτωχαίνει» όλο και περισσότερο. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο γιατί δεν έχουμε χρήματα, αλλά και γιατί έχουμε επιβιώσει από δύο χρόνια καραντίνας και συνεχών περιορισμών, που, αν μη τι άλλο, έστρεψαν πολλούς ανθρώπους στην αναζήτηση διαφορετικών τρόπων διασκέδασης. Έτσι, λίγοι είναι αυτοί που επιλέγουν τη νύχτα πλέον, οι περισσότεροι θα βγουν το πολύ ένα Σάββατο και αυτό ήταν. Επιπλέον, νομίζω πως η νέα γενιά θεωρεί τη νυχτερινή διασκέδαση στα κλαμπ, τα μπαρ, τα φεστιβάλ και τα πάρτι αρκετά υπερεκτιμημένη, κάτι που θεωρώ ότι έχει συμβεί και λόγω των social media, που μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι ο μόνος κόσμος πια είναι ο εικονικός κόσμος. Πώς σώζεται όλο αυτό; Δυστυχώς, δεν σώζεται! Είναι στο χέρι της νέας γενιάς να επιλέξει τι θα δυναμώσει και τι θα αποδυναμώσει.

– Βλέπετε τον εαυτό σας να εξελίσσεται μέσα σε αυτό το επαγγελματικό πλαίσιο τα επόμενα χρόνια; Κι αν ναι, πως;

Παναγιώτης: Νομίζω πως αν δεν είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να εξελιχθώ σε αυτό, ίσως να άλλαζα επάγγελμα. Έχω πραγματικά πολλή όρεξη και θέληση, και ως μοναδικό μου «δρόμο» βλέπω το πάθος και τη σκληρή δουλειά. Το αποτέλεσμα δεν το ξέρω, κανείς δεν το ξέρει, αλλά είμαι αισιόδοξος.

Γιάννης: Νιώθω πως έχω ήδη εξελιχθεί σε ένα επιθυμητό επίπεδο ως προς την προσωπικότητά μου. Δεν σκοπεύω να φτάσω ταβάνι, καθώς δεν είναι επιθυμία καριέρας η συγκεκριμένη εργασία. Τα χαρακτηριστικά που με εξέλιξαν στο επίπεδο που είμαι ήταν ξεκάθαρα η εμπιστοσύνη των εργοδοτών μου, η συνεχής συνέπεια που είχα αλλά και η στάση του να μπορώ να αντεπεξέρχομαι στις οποιεσδήποτε συνθήκες. Ήθελα και θέλω να είμαι επαγγελματίας στη δουλειά μου, και με το μεράκι, τον χρόνο, την ενέργεια και τη θέληση που είχα για να μάθω κατάφερα να εξελιχθώ.

– Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που σκέφτεται να ακολουθήσει τον δικό σας επαγγελματικό δρόμο;

Παναγιώτης: Εκτός από πραγματικά μεγάλη θέληση, πρέπει να έχει γερό στομάχι και πολλή υπομονή. Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του, εμείς πρέπει να αρπάζουμε τις ευκαιρίες που έρχονται στον δρόμο μας.

Γιάννης: Νομίζω θα μπορούσα να δίνω συμβουλές για πάντα, χωρίς να ξέρω αν είναι οι σωστές. Οι πιο σημαντικές κατ’ εμέ είναι να είναι κανείς ανοιχτός σε όλες τις κοινωνικές γνωριμίες που μπορεί να προκύψουν, σίγουρα να μην μπλέξει με εξαρτήσεις αλλά και να μην «αλλοιώνεται» στις κλασικές ατάκες των εργοδοτών, όπως το «είμαστε μια οικογένεια». Επιπλέον, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται, είναι πολύ σημαντικό στο τέλος της ημέρας να κοιτάξει την τσέπη του, γιατί στο κάτω κάτω όλοι, επιχειρηματίες ή εργαζόμενοι, αυτό κοιτάνε και αυτό πρέπει να κοιτάνε. Και φυσικά θα ολοκλήρωνα προτρέποντάς να χαρίζουμε το χαμόγελό μας απλόχερα σε όλους. Ειδικά σε αυτούς που δεν στο δίνουν πίσω. Γιατί, μάλλον είναι αυτοί που το χρειάζονται περισσότερο…