ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΦΗΒΟ ΣΗΜΕΡΑ;

Κάτι γίνεται στον τρίτο όροφο της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Μπήκαμε στο πρώτο μάθημα του θεατρικού εργαστηρίου «Διέξοδος στην τέχνη», για να μάθουμε τι γνώμη έχουν δεκατρείς έφηβοι για το αρχαίο δράμα. Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, τους αφορά;

«Για πείτε μου, παιδιά, εσείς με ποιον είστε, με τον Κρέοντα ή με  την Αντιγόνη;» Οι απαντήσεις έρχονται βροχή: «Team Αντιγόνη!» λέει ένα κορίτσι, κι όλοι ξεσπούν σε γέλια. «Με την Αντιγόνη, φυσικά!», ακούγονται φωνές από όλες τις πλευρές. «Δεν ξέρω, αναλόγως», λέει ένα άλλο κορίτσι στην μπροστινή σειρά, προβληματισμένο. Βρισκόμαστε ήδη στα μισά του workshop και η συζήτηση με τους εφήβους που πέρασαν σήμερα το πρωί το κατώφλι της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, στην οδό Ιπποκράτους, έχει «ανάψει».

Στο πλαίσιο του θεατρικού εργαστηρίου «Διέξοδος στην τέχνη», η ερώτηση του Γιάννη Μαργαρίτη, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, τα ιντριγκάρισε με τρόπο που ενδεχομένως δεν θα το φανταζόταν κάποιος για παιδιά από 11 έως 16 έτων.

Μα, ενδιαφέρει σήμερα τους εφήβους η τραγωδία; Η Ηλέκτρα, η Ελένη, η Αντιγόνη; Αυτό αναρωτήθηκε ο Γιάννης Μαργαρίτης και έθεσε ως θεματική του δικού του, εναρκτήριου, workshop το τι έχει –αν έχει– να μας πει το αρχαίο δράμα στη σύγχρονη εποχή. Μας αφορά;

«Τα ηθικά ζητήματα που θέτουν οι τραγωδίες θα είναι πάντα επίκαιρα», έρχεται η απάντηση ενός αγοριού, που συνεχίζει: «Στην Αντιγόνη για παράδειγμα, η διάσταση ανάμεσα στο ηθικό, το μέσα μας, και τον νόμο, το κράτος είναι ένα θέμα σημερινό».

Στο θεατρικό εργαστήριο «Διέξοδος στην τέχνη». Στο κέντρο διακρίνονται η Μαριάννα Κάλμπαρη, ο Τάσος Πυργιέρης και ο Γιάννης Μαργαρίτης.

Οι έφηβοι στον κόσμο του θεάτρου

Εδώ και δύο περίπου ώρες, σ’ αυτήν τη φωτεινή, ψηλοτάβανη αίθουσα, μέσα στην ιστορική δραματική σχολή που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν το 1941, πρωταγωνιστούν τα παιδιά. Η αγάπη όλων τους για το θέατρο, πρόδηλη. Στις απορίες τους ο σκηνοθέτης-δάσκαλος Γιάννης Μαργαρίτης απαντάει με τη... μαιευτική μέθοδο, και τα ταξιδεύει, χωρίς σχεδόν να το καταλάβουν, από την μία τραγωδία στην άλλη, από ζητήματα φιλοσοφικά έως και σκηνοθετικά-δραματουργικά.

«Θα βάζατε τους ήρωες της Ελένης να μιλούν στο κινητό στην παράσταση;» τα ρωτάει, ξετυλίγοντάς τους αμέσως μετά τον ρόλο που παίζει ο σκηνοθέτης σε μια παράσταση.

«ΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΕ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ».

«Το θέατρο έχει ουσιαστικά έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που τον έχουμε ξεχάσει. Βοηθάει να δημιουργηθεί ο χαρακτήρας των παιδιών», μου λέει ο Τάσος Πυργιέρης, καλλιτεχνικός υπεύθυνος και συντονιστής του εργαστηρίου.

Ο Τάσος Πυργιέρης.

Η Μαριάννα Κάλμπαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης και μια από τις επόμενες εισηγήτριες στο workshop, συμπληρώνει: «Το να έχουν τα παιδιά μέσα στη ζωή τους το θέατρο, την τέχνη, είναι πολύ σημαντικό, ανεξάρτητα από το αν θα ασχοληθούν με αυτό επαγγελματικά. Σε αυτό θέλουμε να συμβάλουμε κι εμείς».

Βρίσκεται το θέατρο μέσα στα ενδιαφέροντα των εφήβων; «Δεν βρίσκεται, κι αυτό ισχύει μάλιστα διαχρονικά. Δεν φταίει δηλαδή η τεχνολογία, τα νέα μέσα», σχολιάζει ο Τάσος Πυργιέρης. «Οι έφηβοι πειραματίζονται, βρίσκονται σε μια δύσκολη ηλικία. Αν αντιμετωπίζουμε εμείς το θέατρο με ήθος και συνέπεια, μπορούμε να κερδίσουμε τη γενιά των εφήβων. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση των ανθρώπων του θεάτρου», σημειώνει.

Στιγμιότυπο από το workshop.

Στα εννιά ακόμα Σάββατα που θα ακολουθήσουν, έως τις 18 Μαρτίου, τα παιδιά θα συνομιλήσουν με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου: τη Νικαίτη Κοντούρη, τον Τάκη Τζαμαργιά, τη Μαριάννα Κάλμπαρη, τον Αντώνη Κούφαλη, την Ελένη Γκίνη, την Ιόλη Ανδρεάδη, την Κυριακή Σπανού, τη Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, την Ειρήνη Μουντράκη και την Κυριακή Σπανού. Οι θεματικές περνούν από την τραγωδία στον Κάρλο Γκολντόνι, στη θεατρική διασκευή έργου του Καρκαβίτσα, στον Μπρεχτ, στον Ντοστογιέφσκι επί σκηνής.

Τέσσερα-πέντε από τα παιδιά βρίσκουν τώρα το απαιτούμενο θάρρος και βγαίνουν στη σκηνή, λίγο πριν τελειώσει το σεμινάριο. Ο Γιάννης Μαργαρίτης τους ζητά να δουλέψουν πάνω σε έναν αυτοσχεδιασμό. Η προσπάθειά τους προκαλεί ένα δυνατό χειροκρότημα.

«Σήμερα έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου, σαν η τραγωδία να ξεκλειδώθηκε μπροστά μου», λέει μια έφηβη. Σε καιρούς αμφισβήτησης, ως και απαξίωσης της τέχνης του θεάτρου, αυτή εδώ η παρέα εφήβων δίνει τη δική της απάντηση.