«THE BEAUTIFUL GAME»: ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΣΤΕΓΩΝ

Πόσο δύναμη κρύβει μία μπάλα; Μια ταινία για το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων φέρνει στο φως τους τρόπους με τους οποίους ο αθλητισμός μπορεί να αλλάξει μια ζωή.

Ο Μαλ (Μπιλ Νάι) είναι ο μάνατζερ της ποδοσφαιρικής ομάδας αστέγων της Αγγλίας, την οποία οδηγεί στη Ρώμη, με την ελπίδα να κερδίσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (Homeless World Cup-HWC). Την τελευταία στιγμή, αποφασίζει να φέρει μαζί τον ταλαντούχο επιθετικό Vinny (Micheal Ward), που θα μπορούσε να τους οδηγήσει στη νίκη, αλλά μόνο αν καταφέρει να αφήσει πίσω του το παρελθόν του και να γίνει μέλος της ομάδας.

Στις 29 Μαρτίου η ταινία «The Beautiful Game» («Το Όμορφο Παιχνίδι») έκανε πρεμιέρα στο Netflix. Η ταινία αφορά το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων και για όποιον δεν το γνωρίζει, πρόκειται για ένα τουρνουά ποδοσφαίρου, στο οποίο συμμετέχουν ομάδες από όλο τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρόκειται να το βρεις σε κανένα μεγάλο αθλητικό κανάλι.

Το Homeless World Cup είναι ένας κυρίως κοινωνικός και έπειτα ποδοσφαιρικός θεσμός, που καθιερώθηκε µε πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου Εφηµερίδων Δρόµου (μέλος του είναι και το ελληνικό περιοδικό δρόμου σχεδία). Μάλιστα, τα 4x4 γήπεδα που στήνονται φιλοξενούν από το 2007 και την Ελληνική Εθνική Αστέγων, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στο 5ο τουρνουά στην Κοπεγχάγη.

«Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινές ιστορίες και μεταφέρει, με αρκετή ακρίβεια, την πραγματικότητα του Κυπέλλου», γράφει ο διευθυντής της σχεδίας Χρήστος Αλεφάντης.

«Το The Beautiful Game είναι μια ταινία δεύτερων ευκαιριών. Ως κάποιος που έχει συνεργαστεί με ανθρώπους που βοηθήθηκαν από το συγκεκριμένο τουρνουά, θεωρώ ότι η ταινία αποτύπωσε το πνεύμα, τη δέσμευση και, εν μέρει, την αξιοσημείωτη ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων», αναφέρει ο Grant Jarvie, Πρόεδρος του Τμήματος Αθλητισμού του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου σε άρθρο του στο The Conversation.

Netflix

Ο ίδιος ο Νάι, μάλιστα, δήλωσε σε συνέντευξή του στο BBC, ότι το πιο σημαντικό μέρος της συμμετοχής του στην ταινία αυτή ήταν η συνάντηση με τους ανθρώπους που έπαιζαν βοηθητικούς ρόλους. Γιατί; Γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν επαγγελματίες ηθοποιοί, αλλά άνθρωποι που είχαν στο παρελθόν συμμετάσχει στα πραγματικά τουρνουά και δεν ήταν πλέον άστεγοι.

Αίσθηση σκοπού και ελπίδας

Αυτό που κάνει το HWC να ξεχωρίζει είναι ότι οι παίκτες που συμμετέχουν, έχουν βιώσει την αστεγία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Μέχρι σήμερα, το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων έχει βοηθήσει 1,2 εκ. συνανθρώπους μας μέσα από ένα δίκτυο 70+ οργανώσεων σε περισσότερες από 70 χώρες. Είναι μια γιορτή ενότητας και μεταμόρφωσης. Μια ευκαιρία να γνωρίσεις τον δίπλα σου, να γκρεμίσεις προκαταλήψεις και στερεότυπα, να αναζητήσεις την ελπίδα για ένα μέλλον λίγο καλύτερο από το παρόν και να κάνεις τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή.

«Παρεμβάσεις που ξεκινούν μικρές μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Το ποδόσφαιρο μπορεί να συμβάλει σε μη ποδοσφαιρικά αποτελέσματα, όπως η μείωση του αριθμού των αστέγων και η οικοδόμηση άλλων δεξιοτήτων, όπως η ομαδική εργασία και η επικοινωνία», συμπληρώνει στο τέλος άρθρου του ο Jarvie.

«Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτά», είχε δηλώσει πριν αρκετά χρόνια ο διάσημος William Shankly, ο μάνατζερ της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λίβερπουλ.

Bill Nighy

Σήμερα, αφού έχω βιώσει από πρώτο χέρι τι συμβαίνει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, αφού έχω μιλήσει με παίκτες, θεατές, προπονητές, καταλαβαίνω πόσο δίκιο έχει και πόση επίδραση μπορεί να ασκήσει μια στρογγυλή μπάλα σε αυτόν που την κλωτσά.

Γιατί εκεί πίσω στο 2018, είχα βρεθεί για μία εβδομάδα στο μακρινό Μεξικό, στο πλευρό της Αγγελικής, της Ιωάννας, της Νόρας, της Ελένης, της Μαρίας, της Μάγδας, της Μόνικας, του Αποστόλη, του Νίκου, του Νικόλα, του Λάζαρου, του Σάκη, του Ρεζά, του Τζιμπούρ και του Μορτάζα. Όλες και όλοι με τη μπλε στολή της αποστολής, το διαβατήριο στην τσέπη και ένα εισιτήριο στα χέρια περίμεναν την επιβίβασή τους σε ένα αεροπλάνο που θα τους πήγαινε στην άλλη άκρη του κόσμου. Περίμεναν να ξεκινήσει ένα ταξίδι γεμάτο μπάλα και εμπειρίες. Ένα ταξίδι που θα τους επέτρεπε να αφήσουν για λίγες μέρες πίσω τους μνήμες που πονούν, ιστορίες με ουσίες, αλκοόλ, προγράμματα απεξάρτησης, ζωής στον δρόμο, ύπνου σε ξενώνες, διαμονής σε καταυλισμούς.

Maria Papadodimitraki

Πέρα από το ποδόσφαιρο, λοιπόν, έχεις κι έναν ακόμα λόγο να δεις «Το Όμορφο Παιχνίδι». Κι αν είναι κάτι να σου μείνει από την ιστορία τούτη, ας είναι μια τόση δα αράδα, γιατί σε αυτή κρύβεται η ουσία της ταινίας, αλλά και του Κυπέλλου: «Nobody can save themselves. We save each other». Και ο αθλητισμός είναι ένας τρόπος να σώσουμε ο ένας τον άλλο, να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο και να μην βουλιάξουμε τελικά όλοι μαζί.