ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΙΣΣΑΣ
Μια δημοσιογράφος που αποφάσισε να γίνει βιβλιοπώλισσα προτείνει στο OW, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, 5 νέα βιβλία που αξίζει να ανακαλύψεις.
Η Κική Βασσάλου είναι δημοσιογράφος (εδώ θα βρεις και κείμενά της για το OW), η οποία αποφάσισε να αφήσει το «φριλανσερίκι» και να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρό της: να ανοίξει το δικό της βιβλιοπωλείο και να γνωρίσει τη ζωή μιας βιβλιοπώλισσας. «Υπήρξε μία ευνοϊκή συγκυρία, ένα κεφάλαιο δηλαδή προερχόμενο από μια παλιά αποζημίωση. Ταυτόχρονα, η ηλικία μου μού φώναζε ένα μεγάλο “ή τώρα ή ποτέ”», εξηγεί η ίδια.
Αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του «Μπερλίν», ενός βιβλιοπωλείου στα Άνω Πετράλωνα, δίπλα σε αγαπημένα στέκια της περιοχής (βλ. Κύριος Χου, Blue Bamboo, Κλουβί). Το όνομά του το πήρε όχι από τη γερμανική πρωτεύουσα (αν και έχει πολλά βερολινέζικα στοιχεία), αλλά από την αγαπημένη αμερικανίδα διηγηματογράφο της Κικής, Λουσία Μπερλίν (η οποία την έκανε να αγαπήσει και πάλι το διάβασμα).
Τα χρώματα που κυριαρχούν στον χώρο προέρχονται από τη χρωματική παλέτα των εξωφύλλων της Λουσία Μπερλίν και από τα παραμυθένια σκηνικά του Wes Anderson. To έντονο κίτρινο χρώμα θα τραβήξει το βλέμμα σου και οι τέντες που θυμίζουν παλιό παγωτατζίδικο θα σε ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο.
«Σήμερα, πεντακόσιες περίπου μέρες μετά, λιγότερο από ενάμιση χρόνο από το ξεκίνημα του Μπερλίν, δηλαδή, μπορώ να πω ότι έχω φτιάξει έναν χώρο στον οποίο χαίρομαι να περνάω πολλές ώρες. Μου αρέσει η επαφή με ανθρώπους που επίσης αγαπούν τα βιβλία, χαίρομαι που το βιβλιοπωλείο έχει ήδη γίνει σημείο αναφοράς στη γειτονιά, συγκινούμαι που λίγη ώρα πριν από αυτή την κουβέντα υποδέχτηκα το νεότερο ηλικιακά φιλαράκι του Μπερλίν, ένα βρεφάκι 22 ημερών που ήρθε με τους γονείς του για το πρώτο του βιβλίο!»
Τη ρωτάω αν όντως «ζει το όνειρο». Κάπου ανάμεσα σε πιστώσεις, παρακαταθήκες, πολύωρες συζητήσεις με εκδότες και πωλητές, διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, μου εξηγεί ότι η δουλειά της βιβλιοπώλισσας δεν είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεται κανείς: «Δεν κάθομαι στο ωραίο βιβλιοπωλείο μου, διαβάζω και πουλάω βιβλία – υπάρχει και πολλή γραφειοκρατική δουλειά. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι τελικά είναι καλύτερο να είσαι βιβλιοϋπάλληλος παρά βιβλιοπώλης – αρκεί να έχεις συμπαθητικό αφεντικό και μισθό, βέβαια. Άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή…»
5 νέες εκδόσεις που προτείνει η βιβλιοπώλισσα Κική Βασσάλου
Η ενασχόλησή της με το βιβλιοπωλείο την έχει κάνει φυσικά να διαβάζει περισσότερο. Φέτος, την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου θα τη γιορτάσει «όχι μόνο ως βιβλιοπώλισσα, αλλά και ως αναγνώστρια. Όπως πρέπει δηλαδή». Με αφορμή, λοιπόν, την 23η Απριλίου τής ζητήσαμε να μας προτείνει τις αγαπημένες της νέες εκδόσεις.
1. «Καλωσόρισες Σπίτι», της Λουσία Μπερλίν, εκδόσεις Στερέωμα
Έχοντας ξεκοκαλίσει τις δυο συλλογές διηγημάτων της Λουσία Μπερλίν, τις «Οδηγίες για οικειακές βοηθούς» και το «Βράδυ στον παράδεισο», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Στερέωμα (όλα σε μετάφραση Κατερίνας Σχινιά), έφτασε η σειρά του «Καλωσόρισες Σπίτι».
Το βιβλίο απευθύνεται μάλλον στους φανατικούς της Λουσία (που δεν είναι και λίγοι), καθώς αποτελείται από αδημοσίευτα, μέχρι πρότινος, αυτοβιογραφικά σχεδιάσματα, μέσα από τα οποία εξιστορούσε τη ζωή και τις περιπλανήσεις της μεταξύ 1936 και 1965. Οξυδέρκεια, χιούμορ και αυτοσαρκασμός και, παρά τις όποιες δυσκολίες που ποτέ δεν ήταν λίγες, μια αισιόδοξη ματιά κι ένα χαμόγελο, είναι τα χαρακτηριστικά της Μπερλίν που με συγκινούν και με συναρπάζουν.
2. «Η απόδειξη της αθωότητάς μου», του Τζόναθαν Κόου, εκδόσεις Πόλις
Ήταν καλοκαίρι του 2001 όταν ήρθα σε επαφή με το «Σπίτι του ύπνου» του Βρετανού συγγραφέα Τζόναθαν Κόου και θυμάμαι ακόμα πόσο (θετικά) είχα σοκαριστεί με την ανάγνωσή του. Όπως θυμάμαι ότι μέσα στα επόμενα χρόνια φρόντισα να προμηθευτώ και να διαβάσω ό,τι δικό του είχε βγει μέχρι τότε, εκκινώντας από το εμβληματικό «Τι ωραίο πλιάτσικο» και συνεχίζοντας με τη «Λέσχη των τιποτένιων», τον «Κλειστό κύκλο», τους «Νάνους του θανάτου» και το αριστουργηματικό «Σαν τη βροχή πριν πέσει».
Έκτοτε φροντίζω να προμηθεύομαι κάθε νέο βιβλίο του Κόου την πρώτη εβδομάδα, αν όχι ημέρα, κυκλοφορίας του και αυτή τη στιγμή διαβάζω εννοείται την άρτι αφιχθήσα (στο δικό μου βιβλιοπωλείο αυτή τη φορά) «Απόδειξη της αθωότητάς μου», ανυπομονώντας για άλλο ένα «κοουικό» σχόλιο, όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει, για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Βρετανίας.
3. «Το αήττητο καλοκαίρι της Λιλιάνα», της Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα, εκδόσεις Carnivora
Βραβείο Πούλιντζερ από τις αγαπημένες «σαρκοβόρες» εκδόσεις που εστιάζουν στη λατινόφωνη νουάρ λογοτεχνία της εποχής μας και εν προκειμένω αγγίζουν ένα θέμα που δεν παύει να συγκλονίζει ολόκληρο τον κόσμο.
Με δικά τους λόγια: «Έχουν περάσει είκοσι εννέα χρόνια, τρεις μήνες και δύο μέρες από τη γυναικοκτονία της Ριβέρα Γκάρσα, όταν η Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα, εμπνευσμένη από τα φεμινιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και εξοργισμένη από την παγκόσμια επιδημία γυναικοκτονίας και συντροφικής βίας, ξεκινά την πορεία της προς τη δικαιοσύνη. (...) Η Ριβέρα Γκάρσα ιχνηλατεί την ιστορία της αδερφής της μέσα από χειρόγραφες επιστολές, αστυνομικές αναφορές, σχολικά τετράδια, ημερολόγια και συνεντεύξεις, απεικονίζοντας τα πάντα: από τον πρώιμο έρωτά της με έναν γοητευτικό αλλά κτητικό και ευέξαπτο άντρα, μέχρι εκείνο το συνταρακτικό τελευταίο καλοκαίρι του 1990, όταν αγάπησε, σκέφτηκε και ταξίδεψε πιο ελεύθερα από ποτέ. (...) Με μια γραφή τόσο προσωπική όσο και πολιτική, “To Αήττητο Καλοκαίρι της Λιλιάνα” αποτελεί φόρο τιμής στη Λιλιάνα και σε κάθε γυναίκα που δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τα σημάδια ενός βίαιου άντρα, αλλά και ένα ηχηρό κάλεσμα να διεκδικήσουμε μια άλλη, ίση, δίκαιη και ασφαλή πραγματικότητα».
4. «Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος», της Φλάννερυ Ο'Κόννορ, εκδόσεις Αντίποδες
Τρέφοντας ιδιαίτερη αδυναμία στη μικρή φόρμα, η νέα αυτή μετάφραση της αμερικανίδας πεζογράφου, Φλάννερυ Ο'Κόννορ, που φέρει την υπογραφή της Ρένας Χατχούτ για λογαριασμό των εκδόσεων Αντίποδες, μας ταξιδεύει στη μεταπολεμική Αμερική, διευρευνώντας –όπως επισημαίνεται στην έκδοση– τη ρευστότητα των ανθρώπινων σχέσεων, την ύπουλη εισβολή της τεχνολογίας, τη μάταιη αναζήτηση της πίστης, τη διάρρηξη των ταυτοτήτων και της οικογένειας, τις έμφυλες και φυλετικές εντάσεις, τη συνύπαρξη εν τέλει του ειρωνικού με το τραγικό.
Δεν ξέρω κατά πόσο η «βαθιά Αμερική της Ο'Κόννορ» γίνεται «ένας τόπος που μοιάζει πολύ με τον δικό μας», όπως επίσης επισημαίνεται. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η γκροτέσκα γραφή της, η σαρκαστική της διάθεση και το αμείλικτο βλέμμα της συναρπάζουν.
5. «Τέσσερα ερωτικά γράμματα», του Νάιαλ Ουίλλιαμς, εκδόσεις Δώμα
«Φτάνοντας προς το τέλος, διάβαζα όσο πιο αργά μπορούσα για να μην τελειώσει», μου είπε πριν από λίγες ημέρες μια καλή φίλη, για να την επιβεβαιώσουν όσες και όσοι απόλαυσαν την ανάγνωση του πρώτου μυθιστορήματος του Ιρλανδού, Νάιαλ Ουίλλιαμς, «Τέσσερα ερωτικά γράμματα» (1997), που ξανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Δώμα, σε νέα μετάφραση της Δέσποινας Κανελλοπούλου.
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «”Ήμουν δώδεκα χρονών όταν πρωτομίλησε στον πατέρα μου ο Θεός. Δεν μίλησε πολύ. Του είπε να γίνει ζωγράφος, μα δεν μπήκε σε περισσότερες λεπτομέρειες”. Στο Δουβλίνο, ο πατέρας του Νίκολας παρατάει τα πάντα προκειμένου να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Σ’ ένα νησί της δυτικής Ιρλανδίας, η νεαρή Ίζαμπελ φεύγει για τη μεγάλη πόλη, κουβαλώντας μια βουβή ενοχή. Πατώντας στα χνάρια του μαγικού ρεαλισμού, ο Νάιαλ Ουίλλιαμς γράφει για την αμφιβολία και την πίστη, για το πάθος και την παραίτηση, για τη συντριβή και το απρόσμενο θαύμα, καθώς διηγείται την ιστορία δυο ζωών που οδεύουν ανεπίγνωστα μα ακαταμάχητα προς το πεπρωμένο τους». Από τις εκδόσεις Δώμα κυκλοφορεί, επίσης, το «Αυτό είναι ευτυχία» του ίδιου· «ένα μεγαλόκαρδο μυθιστόρημα», όπως έγραψαν –μεταξύ άλλων– οι New York Times.
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
