ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟΣ Ο IBRAHIM MAALOUF ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ

Με καλλιτεχνική ευαισθησία και μουσική αρτιότητα εμφανίστηκε ο Ibrahim Maalouf στο Ηρώδειο. Γράφουμε για μια συγκινητική ερμηνεία ενός από τους σημαντικότερους τρομπετίστες της εποχής.

«Ο Ibrahim Maalouf δίνει στην τρομπέτα του μια ανθρώπινη φωνή», είχαν γράψει παλιότερα οι New York Times για τον Γαλλο-Λιβανέζο μουσικό. Διαπίστωσα ιδίοις όμμασι πώς γίνεται αυτό. Σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο, όπου δεν έπεφτε στην κυριολεξία καρφίτσα, ο Ibrahim Maalouf μας έκανε να γελάμε και να κλαίμε την ίδια στιγμή, ενώ μέσα από τους ήχους του μας έδωσε να καταλάβουμε γιατί η μουσική μπορεί να είναι δήλωση.

Ο σπουδαίος τρομπετίστας και συνθέτης βρέθηκε στο Ηρώδειο την Τρίτη 28 Ιουνίου, για μία και μοναδική συναυλία. Τη δεύτερή του στην Ελλάδα, όπως μας ενημέρωσε λίγο πριν ξεκινήσει το μουσικό show.

Γεννημένος στη Βηρυτό και μεγαλωμένος στο Παρίσι, ο Maalouf έχει κερδίσει ευρεία αναγνώριση για το έργο του τόσο στη δυτική κλασική παράδοση, όσο και στην αραβική μουσική, τη μουσική του κινηματογράφου, την τζαζ και τη ροκ. Θεωρείται από τους σημαντικότερους τρομπετίστες της γενιάς του. Πρόσφατα διάβασα ότι παίζει τρομπέτα με τέσσερις βαλβίδες αντί για τρεις, επειδή αυτό τον βοηθά να πετυχαίνει τόνους που είναι απαραίτητοι για κομμάτια στη μη δυτική μουσική.

Στη συναυλία του Maalouf «ακούσαμε» τον σεβασμό στη διαφορετικότητα

Με ποικιλία ήχων, από τζαζ μέχρι ηλεκτρονικά beat, ραπ και, φυσικά, μουσικές επιρροές από τη Μέση Ανατολή, ο Maalouf συγκίνησε και παράλληλα διασκέδασε το ελληνικό κοινό για περίπου μιάμιση ώρα. Αφενός, με περίσσεια ενέργεια μας έκανε να γελάμε με τα αστεία του περί «mainstream» μουσικής και αφετέρου μας έκανε να δακρύζουμε από τους ήχους που έβγαιναν από τη σκηνή του Ηρωδείου.

Δεν ήταν μόνο η μουσική αρτιότητα του ίδιου και της ορχήστρας του που προκαλούσε αυτό το συναίσθημα. Ήταν η αίσθηση που σου άφηνε ότι οι πολιτισμοί της Δύσης και της Ανατολής θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά σαν να μην είχαν ποτέ τίποτα να χωρίσουν. Σαν μια κοινωνικοπολιτική δήλωση, από αυτές που καμιά φορά οι καλλιτέχνες αποφεύγουν ή που απλώς δεν θέλουν να ονοματίζουν ως τέτοιες.

Ο Maalouf παρουσίασε κομμάτια από το νέο του άλμπουμ, που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο και θα έχει ως κύριο θέμα την αποδοχή και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα. Μάλιστα, το τελευταίο κομμάτι που έπαιξε με την ορχήστρα του ήταν ένας φόρος τιμής στον Charlin Chaplin και τον λόγο του στην ταινία «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ». Με όλους τους δυνατούς τρόπους, επιβεβαίωσε αυτό που έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ότι «η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος για να μην φοβούνται οι άνθρωποι τις διαφορές τους».

Βγαίνοντας από τον χώρου του Ηρωδείου, μετά από περίπου μιάμιση ώρα συναυλίας, άκουσα μια κυρία να λέει πως συγκινήθηκε. Όσο περίμενα το μετρό για το σπίτι, ο κόσμος έπαιζε στο repeat τα βίντεο με τα τραγούδια που είχε τραβήξει μόλις πριν από μερικά λεπτά. Γιατί δεν ήταν μόνο ότι ο Maalouf μας πρόσφερε νέα μουσικά ακούσματα άρτια εκτελεσμένα, αλλά κυρίως ότι μας υπενθύμισε γιατί η μουσική (θα) είναι πάντα εκεί όταν τη χρειαζόμαστε.