ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ «ΣΤΑ ΨΙΛΑ» ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΟΥΝ
Στην άκρη για λίγο τα μεγάλα θέματα των ημερών. Ο προβολέας στα «μικρά» που περνούν εν πολλοίς απαρατήρητα.
Γαλλία: Μπόνους για επιδιόρθωση ρούχων!
Όπως τ’ ακούτε: Αντί να τα πετάς –ρούχα ή παπούτσια– επειδή έχουν κάπως φθαρεί, τα πας στη μοδίστρα ή στον τσαγκάρη για επιδιόρθωση και έχεις έκπτωση που κυμαίνεται από 6 μέχρι 25 ευρώ.
Οι επαγγελματίες που εντάσσονται στο πρόγραμμα και κάνουν τις εκπτώσεις στους πελάτες παίρνουν τα λεφτά τους από την επιδότηση του κράτους.
Έτσι, έχουν δεύτερη ζωή τα συγκεκριμένα είδη, αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και φυσικά αποφεύγεται η επιβάρυνση του περιβάλλοντος (στην Γαλλία 700.000 τόνοι ρούχων καταλήγουν στις χωματερές).
Αυτά θα ισχύσουν από τον Οκτώβριο. Όμως παρόμοιο πρόγραμμα βρίσκεται ήδη εν ισχύει σχετικά με τις ηλεκτρικές συσκευές. Και πάει πολύ καλά.
Γινόμαστε Αμερική;
Όχι βέβαια. Αλλά εμβάλλει σε ανησυχία το νέο θανατηφόρο κρούσμα: κυνηγώντας νεαρό παραβατικό, ο αστυνομικός έπεσε, το όπλο εκπυρσοκρότησε, νεκρός ο νεαρός.
Δεν συμβαίνει πρώτη φορά παρόμοιο περιστατικό στη χώρα μας. Και σε όλες τις περιπτώσεις ίδια η –ελάχιστα πειστική– εξήγηση από την Αστυνομία: εκπυρσοκρότησε κλπ κλπ.
Είτε πρόκειται για προφανή αδαημοσύνη είτε για ασυγχώρητη ελαφρότητα που αφαιρεί ζωές, κάτι πρέπει να γίνει. Τώρα! Ο νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεσμεύτηκε ότι θα επιληφθεί του θέματος. Για να δούμε…
Εύγε!
Ταξιτζής μετέφερε στο νοσοκομείο τουρίστα (με συμπτώματα εμφράγματος) σε χρόνο ρεκόρ, με την αρωγή αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ (άνοιγαν τον δρόμο).
Όταν οι συγγενείς του ασθενούς (η σύζυγος και η κόρη του) τον ρώτησαν τι χρωστάνε για την κούρσα, εκείνος αρνήθηκε να πάρει χρήματα. Κι όπως είπε αργότερα: «Να κοιτάξω το ταξίμετρο; Δεν το διανοείται κανείς. Ένας άνθρωπος κινδύνευε».
Αυτά είπε ο ταξιτζής. Γιάννης Κώστας τ’ όνομά του.
Απώλεια
Πέθανε ξαφνικά ο Κώστας Καλφόπουλος. Εξαιρετικός γραφιάς, άνθρωπος των Γραμμάτων, σπάνιος χαρακτήρας και ανεκτίμητος φίλος. Ψάξτε τα βιβλία του. Πρόκειται για διαμάντια. Από το πρώτο του, το «22» (ποιήματα) μέχρι το τελευταίο του («Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με φόνο», Εκδ. Καστανιώτη).
Γειάσου Καζού Μιούρα!
Έσκασα απ’ τη ζήλεια μου μόλις διάβασα την είδηση για το κατόρθωμα αυτού του Ιάπωνα: είναι 56 χρόνων, παίζει μπάλα στην Πορτογαλική Ολιβεϊρένσε (β΄κατηγορία) και ανανέωσε το συμβόλαιό του για ακόμη έναν χρόνο!
Κι εγώ που ξυπνάω κάθε τόσο κάθιδρος τη νύχτα γιατί βλέπω τον ίδιο εφιάλτη χρόνια –ότι μου έρχεται η μπάλα αλλά αδυνατώ να την κοντρολάρω κι εκείνη με περιγελά κυλώντας αργά δίπλα μου σαν όμορφη περαστική που δεν μου δίνει σημασία–, τι να πω κι εγώ τώρα, που βλέπω τον Μιούρα δαντελένιο στα γήπεδα στα 56 χρόνια του;
Τίποτε δεν θα πω. Παρά μόνο «γειάσου και χαρά σου Καζού Μιούρα» κι ας απειλεί η περίπτωσή του να γίνει ακόμη ένας εφιάλτης στον ύπνο μου.
Κιτσοπούλου
Ναι, είδα την επίμαχη παράσταση «Σφήκες» στην Επίδαυρο. Απαιτείται ιδιάζον θράσος να παρουσιάζεις πέντε σαχλαμάρες ως προϊόν αιρετικής στάσης και αντισυστημικής λογικής. Η Κιτσοπούλου το διαθέτει.
Και το θράσος και την εμπορικώς επωφελή πανουργία της παραδοξότητος που τη διατηρεί στο προσκήνιο. Μιλώ ως θεατής…
Και κάτι τελευταίο
Για τη λατρεμένη ζέστη και τον καύσωνα… Το έχω πει εδώ στο φιλόξενο OW, αλλά να το ξαναπώ με όλο τον σεβασμό για όσους υποφέρουν από τη ζέστη-ειδικά για τους ευπαθείς:
«Μα πώς αντέχεται η ζέστη, θα πεις. Να σας πω: Ένα τσακ, λίγα λεπτά αυτοσυγκέντρωσης, ένα τίναγμα να πάνε μακριά οι σκέψεις που συνήθισαν να βλέπουν τη ζέστη σαν Μορμώ – κι αυτό είν’ όλο. Λίγος χρόνος εγκεφαλικής γυμναστικής χρειάζεται και τίποτε άλλο. Αλήθεια σας λέω».
Υ.Γ.: Το σημερινό κείμενο γράφτηκε με μουσική υπόκρουση ένα αγαπημένο σιντί που φέρει τον τίτλο «Αrabesque». Ναι, της Τζέιν Μπίρκιν, που πέθανε την Κυριακή. Μου άρεσε η μορφή της. Είχε κάτι μαυλιστικό που δεν κραύγαζε. Μια παράξενη ομορφιά… Κάτι παρόμοιο διαθέτουν η Σαρλότ Ράμπλινγκ, η Έλεν Μίρεν, η Έμα Τόμσον, η Λίντα Φιορεντίνο, η Τόνι Κολέτ κ.ά.