ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΑΣ
Το βιβλίο «Η ζωή μου χωρίς τη Δ.Δ.» δεν μιλάει για έναν απλό χωρισμό. Μιλάει για το πώς μια γυναίκα πήρε «διαζύγιο» από τη διατροφική διαταραχή. Διαβάστε ένα απόσπασμα σε αποκλειστική προδημοσίευση.
Ο τίτλος του βιβλίου στα αγγλικά κάνει το λογοπαίγνιο ακόμα πιο εύστοχο: «Life Without Ed». O «Εντ» δεν είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, είναι όμως κάτι που θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις «θηρίο»: Είναι η διατροφική διαταραχή (eating disorder) με την οποία ζούσε η Jenni Schaefer.
Η ίδια έγραψε το βιβλίο «Η ζωή μου χωρίς τη Δ.Δ. - Πώς μια γυναίκα απελευθερώθηκε από τη διατροφική της διαταραχή (Δ.Δ.) και πώς μπορείς κι εσύ», με τη συνδρομή του ψυχοθεραπευτή Thom Rutledge.
Στις σελίδες του, αναλύει πώς η διατροφική διαταραχή έλεγχε τη ζωή της, παραμόρφωνε τον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό της και προσπαθούσε να της κάνει σωματικό κακό σε όλη τη μακρόχρονη «σχέση» τους. Γιατί, κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, η Τζένι έμαθε να αντιμετωπίζει τη διατροφική της διαταραχή σαν μια κακοποιητική σχέση, για να πολεμήσει την πάθηση.
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου «Η ζωή μου χωρίς τη Δ.Δ.», σε αποκλειστική προδημοσίευση
Κάποτε πίστευα ότι υπήρχε ένας μικρός ντισκ τζόκεϊ στο μυαλό μου που έπαιζε και ξανάπαιζε τα Δέκα Κορυφαία. Αλλά, αντί για μουσικές επιτυχίες, αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός έπαιζε επανειλημμένα αρνητικά μηνύματα για μένα. Όταν ζεις με μια ενεργή διατροφική διαταραχή, σημαίνει ότι ζεις επικρίνοντας διαρκώς τον εαυτό σου. Να ο κατάλογος με τα Δέκα Κορυφαία που άκουγα όλη την ώρα:
1. Είσαι πολύ μεγάλη.
2. Είσαι τεμπέλα.
3. Είσαι εγωίστρια που προσπαθείς να φροντίσεις τον εαυτό σου.
4. Δεν έχεις αρκετό ταλέντο.
5. Να τι έπρεπε / τι δεν έπρεπε να κάνεις.
6. Δεν θα γιατρευτείς ποτέ.
7. Δεν είσαι αρκετά ικανή.
8. Δεν προλαβαίνεις.
9. Δεν μπορείς και δεν θα πετύχεις.
10. Δεν σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένη.
Μια μέρα στη θεραπεία είπα στον Τομ για τον ντι τζέι στο μυαλό μου. Ο Τομ το σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά με ρώτησε: «Είσαι έτοιμη να απαλλαγείς από τα αρνητικά μηνύματα στο μυαλό σου;»
«Φυσικά», είπα.
«Φαντάσου ότι αυτά τα αρνητικά μηνύματα παίζουν σε κασέτα στο μυαλό σου», είπε ο Τομ
Αμέσως ρώτησα: «Γιατί κασέτα; Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα. Μήπως εννοείς CD;»
«Όχι», είπε ο Τομ καθώς πήγαινε στην άλλη άκρη του δωματίου και έπαιρνε μια παλιά κασέτα από το συρτάρι του.
Συνέχισε: «Γι’ αυτή την άσκηση, πρέπει να φανταστείς μια κασέτα. Φαντάσου ότι αυτά τα δέκα κορυφαία αρνητικά μηνύματα είναι γραμμένα σ’ αυτή την κασέτα. Φαντάσου ότι αυτή η κασέτα παίζει και ξαναπαίζει στο μυαλό σου. Πιστεύω ότι λέγεται ατέρμων βρόχος. Σου φαίνεται ότι ταιριάζει;»
«Ναι, μια χαρά», είπα. «Αλλά ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί να μη φανταστώ ένα CD.»
«Τζένι», είπε ο Τομ. «Μην το πολυσκέφτεσαι και κοίτα με.»
Σήκωσε το κασετόφωνο και είπε: «Οι σκέψεις που καταλαμβάνουν τον περισσότερο χρόνο στο μυαλό σου καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μήκος ταινίας από εκείνες που ξεμυτίζουν μια στις τόσες.»
Ύστερα έκοψε ένα κομμάτι ταινίας από την κασέτα. Μου την έδωσε και ρώτησε: «Ποιο αρνητικό μήνυμα είναι αυτό;»
Επειδή το κομμάτι της ταινίας ήταν αρκετά μεγάλο, είπα: «“Είσαι τεμπέλα.” Η αλήθεια είναι ότι το ακούω συχνά.»
Ο Τομ μού έδωσε την κασέτα και είπε ότι ήταν σειρά μου. Μου είπε να κόβω ένα κομμάτι ταινίας για κάθε αρνητικό μήνυμα στο μυαλό μου. Καθώς έκοβα κομμάτια ταινίας και του έλεγα ποιο αρνητικό μήνυμα αντιπροσώπευαν, έγραφε για κάθε συγκεκριμένο μήνυμα και σε έναν ξεχωριστό φάκελο, δέκα συνολικά. Έβαζε κάθε κομμάτι ταινίας στον δικό της φάκελο. Μέσα σε λίγα λεπτά είχα αφαιρέσει συμβολικά τα αρνητικά μηνύματα από το μυαλό μου. Εκείνη τη μέρα έφυγα από το γραφείο του Τομ με τις δέκα κορυφαίες αρνητικές σκέψεις να πιάνουν χώρο στους φακέλους στο σακίδιό μου και όχι στο μυαλό μου.
Σήμερα, όταν μία από τις αρνητικές ταινίες αρχίζει να παίζει στο μυαλό μου, απλώς βγάζω τον φάκελο που περιέχει τη συγκεκριμένη σκέψη. Θυμάμαι ότι είχα ήδη βγάλει εκείνη τη σκέψη από το μυαλό μου και την άφησα να περάσει ελεύθερα και να φύγει από το κεφάλι μου. Μερικές φορές συνειδητοποιώ ότι ένα μεγάλο μέρος ενός αρνητικού μηνύματος εξακολουθεί να παίζει στο μυαλό μου. Όταν συμβαίνει αυτό, απλώς κόβω άλλο ένα κομμάτι ταινίας από την κασέτα και τη βάζω στον αντίστοιχο φάκελο. Τώρα ξέρω γιατί ο Τομ ήθελε να πάρω σπίτι μαζί μου εκείνη την παλιά, άχρηστη κασέτα.
Επίσης ξέρω γιατί επέμενε να φανταστώ κασέτα για την άσκηση. Δεν ήθελε να σπάσω τα CD του. Δεν νομίζω ότι θα μου εμπιστευόταν ένα σφυρί.