ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΑΘΕ ΜΙΑ TRAVEL EDITOR ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ

Συχνά σκεφτόμαστε πως οι ταξιδιωτικοί συντάκτες ζουν μια ζωή που μοιάζει σαν να βρίσκονται συνεχώς σε διακοπές. Ρωτήσαμε την ταξιδιωτική συντάκτρια του News 24/7, Βίκη Βαμιεδάκη, ποια είναι η σχέση της με την ιδέα του ταξιδιού, αλλά και τι την έμαθαν τα ταξίδια.

Μεγάλωσε στην Κρήτη σε μια εποχή που τα ταξίδια δεν ήταν ούτε εύκολα γιατί ήταν ακριβά, ούτε απαραίτητα για εκείνη που μεγάλωνε σε ένα νησί που, όπως λέει η ίδια, είναι ο πιο όμορφος καλοκαιρινός προορισμός του κόσμου.

Η μακρόχρονη θητεία της στο τουριστικό ρεπορτάζ της έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε πολλά μέρη της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό και λίγο αργότερα να συναντηθεί και με το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ. Η Βίκη Βαμιεδάκη απάντησε στις ερωτήσεις του OW για τη σχέση της με τα ταξίδια.

– Τα ταξίδια ήταν όνειρο σου;

Όταν περνάς τα παιδικά και τα εφηβικά σου χρόνια σε έναν παράδεισο γεμάτο βουνά και θάλασσες, γεύσεις και συνταγές αυθεντικές και φυσικά χωρίς διαδίκτυο, τα ταξίδια δεν βρίσκουν χώρο στα όνειρα σου. Μόνο σκέφτεσαι ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν μέρη μακρινά, η Αμερική, μέρη διαφορετικά, η Αφρική. Άνθρωποι που μιλούν άλλες, δύσκολες γλώσσες. Τελικά, μετά από τόσα χρόνια, δεν πιστεύω ότι φτάνει μια ζωή, όχι μόνο να επισκεφτείς όλο τον κόσμο, αλλά ούτε καν να προλάβεις να τον ονειρευτείς.

– Πώς είναι να ταξιδεύεις και αυτό ταυτόχρονα να είναι δουλειά;

Με μότο ζωής το «ζω για να ταξιδεύω και ταξιδεύω για να ζω», μένει να πω ότι είναι μια σχέση αγάπης-μίσους. Την ώρα που γκρινιάζω για μια πολύ πρωινή πτήση, που πρέπει να ξυπνήσω στις 3:30 για να πάω στο αεροδρόμιο, μια θέα από το παράθυρο του αεροπλάνου με κάνει να μετανιώνω και να μακαρίζω την τύχη μου.

H Βίκη Βαμιεδάκη στο πιλοτήριο προσομοιωτή πτήσης στη Μαδρίτη.

– Σε πόσα μέρη έχεις ταξιδέψει;

Δεν ξέρω ακριβώς, καθώς δεν κρατώ κανενός είδους ημερολόγιο. Όταν βγήκε η γνωστή διαφήμιση του «Έχω πάει», ένιωσα λίγο γραφική, καθώς η ατάκα αυτή είναι από εκείνες που έλεγα και λέω συχνά σε διάφορες συζητήσεις για ταξίδια με φίλους και γνωστούς.

Άποψη της Μπρατισλάβα στη Σλοβακία.

– Έχεις δει όλη την Ελλάδα;

Όχι ακόμη. Υπάρχουν κάποια δημοφιλή μέρη όπως η Λάρισα ή η Σίφνος, κάποια πολύ μικρά Κυκλαδονήσια, στα οποία δεν έχω πάει. Έχω όμως την τύχη να έχω δει άφθονη αυθεντική Ελλάδα, μέρη που σε κάνουν να δακρύζεις και ανθρώπους που θέλεις να επιστρέψεις για να τους δεις ξανά.

– Τι προσέχεις στα ταξίδια σου;

Ανθρώπους και λεπτομέρειες. Ίσως χρειάζεται αρκετή εμπειρία ταξιδιωτική για να ξεκινήσεις να προσέχεις τους ανθρώπους στους προορισμούς που επισκέπτεσαι. Γι' αυτό θέλω να πηγαίνω σε σουπερμάρκετ, σε τοπικά καφέ και εστιατόρια και όχι μόνο σε μέρη που συχνάζουν τουρίστες.

Επίσης προσέχω λεπτομέρειες, που καθόλου λεπτομέρειες δεν είναι, αλλά νοοτροπίες και συνήθειες που χαρακτηρίζουν τον κάθε τόπο και τον κόσμο του. Την καθαριότητα, την προσοχή στο φυσικό περιβάλλον, το αν οι γονείς περνούν απέναντι τα παιδιά τους περιμένοντας να ανάψει το πράσινο φανάρι των πεζών, την οδήγηση, το τι παραγγέλνουν στα μπαρ, αν χαιρετάνε τους ξένους στον δρόμο.

Η Βίκη Βαμιεδάκη στο Παρίσι.

– Χαλαρώνεις καθόλου όταν ταξιδεύεις για δουλειά;

Η ξεκούραση είναι αδύνατη καθώς έχω συνήθως πολύ απαιτητικό πρόγραμμα. Χαλαρώνω στιγμές. Με μια θέα, με ένα ποτήρι κρασί, με ένα ξεχωριστό φαγητό.

– Ταξιδεύεις με λίγα πράγματα;

Ταξιδεύω όλο και με λιγότερα πράγματα. Απορώ πως κουβαλούσα παλιά τόσο βαριές βαλίτσες. Πλέον, ταξιδεύω με λίγα και έξυπνα επιλεγμένα πράγματα ώστε ούτε να μου λείψει κάτι που θα χρειαστώ, ούτε να πάρω πράγματα που απλά θα κουβαλήσω χωρίς να χρησιμοποιήσω. Το όνειρό μου είναι να ταξιδεύω με όσα πράγματα χωράνε σε μια σακούλα σουπερμάρκετ (από τις παλιές).

– Ποια είναι τα μυστικά ενός τόπου;

Τα μυστικά του κάθε τόπου που επισκεπτόμαστε είναι αυτά που ζούμε εκεί. Αυτά που μας αποκαλύπτονται για να τα ζήσουμε μόνο εμείς, με τον δικό μας τρόπο. Η κυρία που μαγειρεύει μια εκπληκτική συνταγή σε ένα ταβερνάκι, η ξεναγός που έχει φτιάξει μια ιστορία μαγική σαν σενάριο για Όσκαρ, για να σου παρουσιάσει τα χορταριασμένα πέτρινα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου, ένας βοσκός στην Κρήτη που σου λέει μια μαντινάδα.

Στη σημερινή εποχή του διαδικτύου, είναι σχεδόν αστείο που εμείς οι δημοσιογράφοι, γράφουμε ακόμη κλισέ, για δήθεν μυστικά και ανεξερεύνητα. Όμως ο κόσμος πάντα θα γοητεύεται από μια τέτοια «αποκάλυψη».

Στο χωριό Stow on the Wold στην περιοχή Cotwolds στην Αγγλία.

– Πώς μπορείς να ζήσεις σαν ντόπιος σε έναν τόπο;

Δεν μπορείς. Οι προορισμοί που επισκεπτόμαστε έχουν εποχές, έχουν στιγμές, έχουν ανθρώπους, συνήθειες, νόμους. Μπορεί να βρεις τον παράδεισό σου σε κάποιο ταξίδι, καλό είναι όμως να το κρατήσεις για όσο διαρκέσει. Για να ζήσεις σαν ντόπιος κάπου, θα πρέπει να βγεις από το κοστούμι του «τουρίστα». Και αυτό ίσως να μην σου αρέσει τελικά. Είναι δύσκολο.

Για μένα, το να ζήσεις σαν ντόπιος σημαίνει ότι κάτι που πρέπει να δώσεις πίσω σε «αντάλλαγμα» γι' αυτό που πήρες. Να μην πας στην Κρήτη και να θεωρείς διασκέδαση και παράδοση το ότι παίζουν μπαλωθιές σε γάμους και πανηγύρια και πίνουν στα νεροπότηρα ρακές και ουίσκι. Να μην πας στην Ανατολική Χαλκιδική και να δώσεις αρνητική κριτική στο ξενοδοχείο επειδή είχε «σουηδικά» κρεβάτια, ενώ η ιδιοκτήτρια σού είχε στο πρωινό αβγά από τις δικές της κότες και είχε ξυπνήσει αχάραγα για να σου ανοίξει φύλλο για πίτα.

Περιδιαβαίνοντας τα γραφικά σοκάκια της Μαδρίτης

– Ποιον προορισμό ξεχωρίζεις;

Ξεχωρίζω τον προορισμό που έχει σπουδαίους ανθρώπους. Οι άνθρωποι κάνουν τους τόπους. Στους προορισμούς που ξεχωρίζω είναι ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό στον νότο των Χανίων, που το αποκαλώ «νησί», ένα άλλο χωριό στην Αγγλία, που είναι παλιό, έχει πάντα κρύο και ομίχλη και το λέω «το χωριό μου» και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που όπου και αν πάω το αποκαλώ «WOW, ταξιδάρα».

Επιπλέον, βλέπω καμιά φορά στον ύπνο μου τη θέα από το ποταμόπλοιο όταν διέσχιζα το Νείλο στην Αίγυπτο, τη χαραυγή στην έρημο Μερζούγκα στο Μαρόκο, τις εικόνες από το Καλαί στο Παρίσι μέσα από τα μεγάλα παράθυρα του θρυλικού Orient Express.