Ο ΠΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΑ ΖΩΑ

Υπάρχει ένας μαραθώνιος αφιερωμένος στα αδέσποτα και τα κακοποιημένα ζώα κι έχεις πολλούς λόγους να τον στηρίξεις.

Ο Jimmy γεννήθηκε ως αδέσποτος σκύλος στην Καλαμάτα, αλλά για καλή του τύχη σώθηκε από την Άντζελα όταν ήταν ακόμη κουτάβι. Λίγο μετά την ενηλικίωσή του, τον χτύπησε με αυτοκίνητο οδηγός που παραβίασε κόκκινο σηματοδότη, αφήνοντας τα δύο πίσω πόδια του παράλυτα. Ωστόσο, η κατάστασή του δεν επηρέασε την ικανότητά του να απολαμβάνει μια περιπετειώδη ζωή παρέα με την Άντζελα.

Ο Ivar είναι ένας μικρόσωμος σκύλος που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στον δρόμο. Μια μέρα, κάποιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα τουφέκι και να στοχεύσει τα μπροστινά του πόδια. Ένας ντόπιος άκουσε τις κραυγές και τα κλάματα και έσπευσε να τον σώσει. Ο Ivar επέζησε με δύο μερικώς ακρωτηριασμένα άκρα. Η Τζένη είδε τη φωτογραφία του στο διαδίκτυο και χωρίς δεύτερη σκέψη τον υιοθέτησε.

Αν έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο με τα ζώα, γνωρίζεις ήδη την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Οι σελίδες φιλοζωικών και εθελοντικών ομάδων είναι γεμάτες αγγελίες με ζωάκια που αναζητούν μια οικογένεια, με ζωάκια που χρειάζονται φροντίδα. Τα σπίτια, όμως, είναι λίγα και οι άνθρωποι που θέλουν να υιοθετήσουν ένα ζωάκι δεν είναι αρκετοί. Έτσι, πολλά από αυτά θα καταλήξουν σε καταφύγια, θα ζήσουν σε κλουβιά, θα επιστρέψουν στον δρόμο, θα συναντήσουν ένα παιδάκι που θα τα κλωτσήσει ή έναν ενήλικα που θα τα πατήσει.

Δανάη Κοκκινάκη

Τι είναι ο Penny Marathon

Ο Jimmy και ο Ivar είναι δύο από τους «δρομείς» του Penny Marathon, ενός θεσμού που ξεκίνησε όταν οι Ελληνοαυστραλέζες Έλλη και η Πεπ Προδρόμου έτρεξαν από τον Μαραθώνα ως το κέντρο της Αθήνας προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα αδέσποτα ζώα στους δρόμους της Ελλάδας. Σκοπός του μαραθωνίου είναι να μας ενημερώσει και να μας κινητοποιήσει γύρω από ζητήματα που αφορούν αδέσποτα και κακοποιημένα ζώα, αλλά και να τιμήσει τους εθελοντές που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να τα σώσουν.

Η εκδήλωση φέτος θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 9 Ιουλίου σε Αθήνα, Καλαμάτα/Μεσσήνη και Καλαμπάκα.

Δανάη Κοκκινάκη

Ποια ήταν η αφορμή για να γεννηθεί το  καλοκαίρι του 2012 ο θεσμός αυτός; «Εργαζόμουν στην Αθήνα ως δημοσιογράφος και καθημερινά στο γραφείο μου με περίμενε ένα μικρό αδέσποτο σκυλί, η Πένυ», μου απαντά η Έλλη. «Μια μέρα, η Πένυ δεν εμφανίστηκε. Είχε σκοτωθεί. Τότε ξεκίνησα τον φιλοζωικό αυτόν οργανισμό. Αμέσως μετά, βρήκα ένα κουτάβι σε έναν κάδο σκουπιδιών κοντά στο σπίτι μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω τα επαγγελματικά ταξίδια και κανείς δεν θα την υιοθετούσε. Έτσι, άφησα τη δουλειά μου και επέστρεψα στην Αυστραλία με την Άρτεμη, η οποία έζησε μια μακρά, ευτυχισμένη ζωή μαζί μου στο Σίδνεϊ».

Δανάη Κοκκινάκη

Η δύσκολη ζωή ενός αδέσποτου ζώου

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι δύο αδερφές και οι προκλήσεις που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δεν είναι λίγες. «Η κακοποίηση των ζώων στην Ελλάδα παραμένει ένα σημαντικό ζήτημα. Τα πυροβολούμε, τα κρεμάμε, τα δηλητηριάζουμε, τα πνίγουμε, τα μαχαιρώνουμε, τα βασανίζουμε, τα χτυπάμε με τα αυτοκίνητά μας, τα πετάμε από γκρεμούς και σε κάδους. Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε; Αυτό που αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι εμείς, οι άνθρωποι, τα κάνουμε αυτά. Τα εγκαταλείπουμε κάθε μέρα. Δεν τα στειρώνουμε και αγοράζουμε από εκτροφείς αντί να υιοθετούμε.

Δανάη Κοκκινάκη

»Όμως, οι νόμοι κατά της κακοποίησης ζώων υπάρχουν και είναι σκληροί. Η μεγαλύτερη διαφορά από το παρελθόν είναι ότι είμαστε διατεθειμένοι να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που μας παρέχει ο νόμος, ώστε να δικαιωθούν τα ζώα, ακόμα κι αν περάσουν χρόνια. Κάτι που συχνά συμβαίνει. Έχουμε πρόσβαση στην τεχνολογία, μπορούμε να λάβουμε υποστήριξη από όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα λεπτά και να ρίξουμε φως στα εγκλήματα αυτά».

Δανάη Κοκκινάκη

Όπως κι εγώ, έτσι και η Έλλη αποδέχεται την αδιαφορία πολλών απέναντι στα ζώα. Αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να «χωνέψουμε» είναι η κακοποίησή τους. «Από τη μια, υπάρχει απάθεια για τα αδέσποτα ζώα. Οι εθελοντές μπορούν να το αποδεχτούν αυτό. Από την άλλη, υπάρχει ακραία βία και κακομεταχείριση, όχι μόνο προς τα ζώα αλλά και προς εκείνους που αγωνίζονται για να τα βοηθήσουν. Η συμπόνια είναι αρετή. Αν δεν σας ενδιαφέρει, μπορούμε να το αποδεχτούμε. Τη στιγμή, ωστόσο, που θα προκαλέσετε πόνο, ακόμη και τον θάνατο ενός ζώου, σύμφωνα με τον νόμο θα σας εκθέσουμε και θα προσφέρουμε στο ζώο αυτό τη δικαιοσύνη που του αξίζει».