Ο ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟΕ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ «INSIDE» ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

Ο Γουίλεμ Νταφόε ήρθε στην Ελλάδα για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία, το «Inside» του Βασίλη Κατσούπη, έναν «διαλογισμό» για το τι χρειάζονται και τι αναζητούν οι άνθρωποι στη ζωή.

Υπάρχει μια αίσθηση σουρεάλ όταν τη μια μέρα βλέπεις τον Γουίλεμ Νταφόε να ποζάρει στο εξώφυλλο του Style Magazine των New York Times και την άλλη να περνάει δίπλα σου με σάρκα και οστά, στην Αθήνα. Ίσως θα έπρεπε να μου κάνει λιγότερη εντύπωση, αν μη τι άλλο πριν από κάνα μήνα είδαμε τον Τζον Μάλκοβιτς να παίζει στη Στέγη και πριν από κάνα χρόνο την Έμα Στόουν στην Εθνική Λυρική Σκηνή (και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τον Γιώργο Λάνθιμο).

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι λίγο ένας σταρ διεθνούς βεληνεκούς, όπως ο Γουίλεμ Νταφόε, να πρωταγωνιστεί στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας ενός Έλληνα σκηνοθέτη, του Βασίλη Κατσούπη, με Έλληνα παραγωγό, τον Γιώργο Καρναβά της Heretic.

Πρόκειται για το «Inside», που παρουσιάστηκε στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου και θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα εντυπωσιακό νεοϋρκέζικο ρετιρέ, διακοσμημένο με πολυτελή έπιπλα και πολύτιμα έργα τέχνης. Ο ληστής έργων τέχνης Νίμο προσγειώνεται από ένα ελικόπτερο, απενεργοποιεί το σύστημα συναγερμού και εισβάλλει αναζητώντας πίνακες του Egon Schiele. Όμως, το υψηλής τεχνολογίας σύστημα ασφαλείας τον παγιδεύει μέσα, ο χρόνος περνάει και ο ήρωας καλείται –σαν άλλος ναυαγός σε ερημονήσι– να επιστρατεύσει όλη την οξυδέρκεια και την εφευρετικότητά του προκειμένου να επιβιώσει.

Ο Γουίλεμ Νταφόε στο Ωδείο Αθηνών, όπου παραχώρησε συνέντευξη Τύπου. © Studio Panoulis

«Το Inside είναι μια ιστορία για ένα σπίτι και έναν άνθρωπο, όπου και οι δύο μοιράζονται τον πρωταγωνιστικό ρόλο», εξηγεί ο Βασίλης Κατσούπης. «Μια ειρωνική ματιά στο πώς τα χρυσά μας κλουβιά μπορούν να εκληφθούν ως κελιά φυλακής. Μια βίαιη θέαση της σκοτεινής πλευράς της πολυτέλειας. Και τέλος, το εξίσου σημαντικό, μια κινηματογραφική προσέγγιση της σύγχρονης τέχνης και τρόπου ζωής, και της ουσιαστικής της αξίας».

O σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης με τον πρωταγωνιστή του «Inside», στην πρεμιέρα της ταινίας. © Studio Panoulis

Ο ίδιος συνέλαβε την ιδέα για την ταινία το 2010, ενώ γύριζε στη Νέα Υόρκη το ντοκιμαντέρ «My Friend Larry Gus» και διέμενε σε ένα τέτοιων προδιαγραφών διαμέρισμα φίλου στο Μανχάταν. «Καθώς περιπλανιόμουν στο σπίτι, δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ για την αναγκαιότητα της τέχνης ως ένα σύμβολο της σύγχρονης ζωής, σε αντίθεση με την αναγκαιότητά τους για την ίδια τη ζωή», έχει εξηγήσει ο ίδιος. «Θα παρέμενε η τέχνη εξίσου σημαντική αν δεν καλύπτονταν οι βασικές μας ανάγκες;»

Ο καθοριστικός ρόλος του Γουίλεμ Νταφόε

«Ο πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν ένα έργο τέχνης που θα διαμορφωνόταν κυρίως από τον ηθοποιό σε συνεργασία μαζί μου», εξηγεί ο σκηνοθέτης, «μια “ζωντανή εγκατάσταση” –εξίσου εκτεθειμένο με όλα τα άλλα στοιχεία στο ρετιρέ– που αλληλεπιδρά με το χρόνο».

Ο Γουίλεμ Νταφόε σε σκηνή από την ταινία. © Wolfgang Ennenbach / Focus Features

«Όταν σκεφτόμασταν ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος ηθοποιός για τον Νίμο, σκεφτήκαμε τον Νταφόε», προσθέτει ο παραγωγός. «Το πρόσωπό του είναι κατά κάποιον τρόπο σαν ένα ζωντανό γλυπτό».

Ο παραγωγός Γιώργος Καρναβάς και ο σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης. © Studio Panoulis

Όπερ και εγένετο, φέρνοντας τελικά τον βραβευμένο ηθοποιό στην Αθήνα για την ελληνική πρεμιέρα του «Inside» και την παρουσίαση στον Τύπο. Από κοντά ο Νταφόε μου φάνηκε πιο μικροκαμωμένος από ό,τι περίμενα. Αφοπλιστικά απλός. Αν τον συναντούσα σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας, θα μπορούσα να τον περάσω για ντόπιο.

Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα. © Wolfgang Ennenbach / Focus Features

«Κάθε φορά που ξεκινάω μια ταινία αναρωτιέμαι: Πώς θα το κάνω αυτό;» ανέφερε ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου. «Κάθε φορά είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει ένας κάποιος φόβος μέσα σε αυτό, αλλά όταν νιώθεις φόβο μετά από λίγο είναι εντάξει. Όταν έχεις ζήσει για ένα διάστημα με φόβο και ανασφάλεια, ξέρεις ότι μπορείς να επιβιώσεις. […] Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ίσως η αβεβαιότητα. Αυτό προσπαθώ να το αποφεύγω. Γιατί πάντα εκτιμώ το να οδεύω προς κάτι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς είναι, να ανακαλύπτω αυτό που δεν μπορώ να δω. Ο πραγματικός φόβος που θα έπρεπε να έχει ένας ηθοποιός είναι η απόλυτη σιγουριά».

Σκηνή από την ταινία. © Wolfgang Ennenbach / Focus Features

Αναλογιζόμενος την εμπειρία του χαρακτήρα του κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο Νταφόε έχει πει πως η ταινία «είναι ένας διαλογισμός για το τι χρειάζονται και τι αναζητούν οι άνθρωποι στη ζωή. Έχεις έναν τύπο σαν τον Νίμο που βγαίνει από την κανονική του ζωή και πέφτει σε μια κατάσταση όπου σιγά-σιγά του αφαιρούνται όλες οι κανονικές του συνήθειες και απολαύσεις. Είναι μια μελέτη για το τι χρειάζονται οι άνθρωποι και τι τους κρατάει σε εγρήγορση, όταν τους αφαιρούνται τα πράγματα στα οποία προσκολλώνται, πού πηγαίνει το μυαλό τους, πού πηγαίνουν τα συναισθήματά τους».