Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ: «ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΧΑΡΩ»

Το παραμύθι της ζωής του Μιχάλη Σαράντη έχει απώλειες, νίκες, ήττες, ατέλειες και μία τέχνη που κάνει λέξεις όλα όσα νιώθεις. Στο OW φιλοξενούμε 10 στιγμές της ζωής του Μιχάλη Σαράντη με φόντο τα Χριστούγεννα.

Η ευγένεια και το ταλέντο του Μιχάλη Σαράντη τον κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος. Λέει ότι η ζωή είναι δύσκολη, μα και υπέροχη. Επιθυμεί να ζει στο παρόν και να γεύεται την κάθε στιγμή χωρίς να αναλώνεται σε μικρά και ανόητα πράγματα. Αναζητά τη γνώση, τη βραδύτητα και όχι στην ταχύτητα που επιβάλλει η εποχή, αφού ο αναλογικός μας εαυτός έχει μεγαλύτερη αξία από τον ψηφιακό. Και ενώ το παλιό βιβλίο της ζωής του γράφει για την απώλεια των γονιών του, το καινούριο έχει πρωταγωνίστρια την κόρη του και την οικογένεια που έχει δημιουργήσει με την σύζυγό του, Μαίρη Μηνά.

Ο Μιχάλης Σαράντης ανοίγει την ψυχή του στο OW και με φόντο τις μέρες των Χριστουγέννων μιλάει για τη γονεϊκότητα, την οικογένεια, τις μαύρες σκέψεις, την ομορφιά, τις Γιορτές της παιδικής του ηλικίας σε αντιδιαστολή με τις τωρινές, τον ρόλο του Συρανό.

Τι άλλαξε τη ζωή του Μιχάλη Σαράντη με τη γονεϊκότητα;

Η έμπνευσή μου είναι η κόρη μου. Η ύπαρξή της έχει αλλάξει τα πάντα φέρνοντας πολλή χαρά, ενέργεια αλλά και την αγωνία για το πώς θα μεγαλώσει. Όταν γίνεσαι γονιός το κέντρο σου μετακινείται. Δεν υπάρχει πλέον το «εγώ», αφού σταματάς να είσαι εσύ το θέμα και γίνεται κάποιος άλλος. Αυτό το πλάσμα τα έχει ταρακουνήσει και τα έχει αλλάξει όλα για καλό.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Η γονεϊκότητα δεν είναι εύκολη πίστα, θέλει αγάπη και ψυχραιμία. Δίνω στην κόρη μου τόνους αγάπης και μου επιστρέφει την απαράμιλλη ομορφιά της ύπαρξής της, ανιδιοτελή αγάπη και αισθήματα πληρότητας. Και αν έρθουν στιγμές που λέω ότι δεν μπορώ άλλο και μπορεί να λυγίζω ή να σπάω από τις μεγάλες απαιτήσεις που έχει η ζωή μας, το παιδί μου είναι εκεί και με ένα χαμόγελο μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω.

Ο Μιχάλης Σαράντης απέναντι στη χαρά

Φοβάμαι να χαρώ. Κλείνω τα μάτια στην ευτυχία και νιώθω ότι αν επιτρέψω στο εαυτό μου τη μεγάλη χαρά, την ίδια στιγμή θα τη στερηθώ. Μου έχουν συμβεί πολλά δυσάρεστα στη ζωή μου. Και κάπως έτσι όταν έρχεται κάτι ωραίο τρέμω ότι θα μου γλιστρήσει από τα χέρια και θα το χάσω. Η γέννηση της κόρης μου με έχει βοηθήσει να διώχνω τις μαύρες σκέψεις, αφού αυτό το χαμόγελο, αυτή η ενέργεια επιβάλλει όλα τα φωτεινά του κόσμου.

Όταν ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας, ένα βιβλίο από το παρελθόν έκλεισε και άνοιξε ένα καινούριο που η ιστορία του είναι γραμμένη για τη δική μας, υπέροχη, οικογένεια. Με τον καιρό συνειδητοποιώ ότι είμαι, επί της ουσίας, θετικά προσκείμενος στα πράγματα. Φέρνω μπροστά την ευγένεια και την καλοσύνη, και δεν επιτρέπω στα διαβολάκια που γυρνοβολάνε στο μυαλό να πράξουν το κακό, αντιστέκομαι στην ευκολία της κακίας. Άλλωστε οι τοξικότητες είναι πασέ.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Οι δυσκολίες της ζωής και η σημασία της καλοσύνης

Όσα με δυσκόλεψαν τη φετινή χρονιά δεν έχουν σημασία, δε στέκομαι στις δυσκολίες. Αν κοιτάξεις γύρω σου, όλοι βρίσκουμε εμπόδια. Ο τρόπος που εξελίσσεται το είδος μας, οι φρικαλεότητες που ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο με ταράζουν και με στεναχωρούν. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να δώσω σημασία στην καλοσύνη. Να αντισταθώ μέσα από τη δουλειά και την καθημερινότητά μου. Να γίνω, να είμαι, όσο καλύτερος μπορώ για να βάλω το δικό μου λιθαράκι σε κάτι αισιόδοξο και φωτεινό.

«Νιώθω ωραία που κάνω τη δουλειά που αγαπώ»

Καλλιτεχνικά είμαι έναν χρόνο μεγαλύτερος, έχω άλλη μια χρονιά στην πλάτη μου. Κοιτάζω αυτό που μου συμβαίνει απ’ έξω και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση για τις συνεργασίες και τις συναντήσεις που μου έφερε το 2023.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Είμαι πιο ώριμος και δίνω σημασία στην απλότητα, τη σιωπή και την ησυχία που έχει μεγαλύτερη δύναμη από έναν τυφώνα. Εμπιστεύομαι τέτοιου είδους ποιότητες που παλαιότερα, ίσως λόγω ορμής, να τις φοβόμουν. Φέτος συνειδητοποίησα ότι κατά τη διάρκεια της πρόβας είμαι σε θέση να διαχειρίζομαι την ενέργειά μου με μέτρο και να μπορώ να τη μετασχηματίζω πιο σωστά.

Οι γιορτές της παιδικής ηλικίας του Μιχάλη Σαράντη

Οι γιορτές με κάνουν και νιώθω άβολα. Υπάρχει κάτι που σου επιβάλλει να είσαι χαρούμενος. Αυτό είναι καταπιεστικό, αφού ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην είναι ευτυχισμένος τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Να μην το θέλει, να μη νιώθει έτσι. Από την άλλη πλευρά αυτές τις μέρες μάς δίνεται η ευκαιρία να συναντηθούμε. Να καθίσουμε σε ένα τραπέζι με τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν αξίζει να πάει χαμένη. Οι ταχύτητες  της καθημερινότητας μειώνονται και οι άνθρωποι γίνονται παρέες.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Νοσταλγώ τα Χριστούγεννα της παιδικής και της εφηβικής μου ηλικίας. Ήμασταν μία πολύ μεγάλη οικογένεια. Μαζευόμασταν 30 άτομα περίπου και είχε μία μεθυστική φασαρία, έναν υπέροχο χαμό με αγάπη, φωνές και διασκέδαση. Μία εξαιρετική τρέλα. Όμως αυτά τα τοποθετώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είναι αναμνήσεις που έχουν δώσει τη θέση τους στις γιορτές που ζω με τη δική μου οικογένεια.

Ο Άγιος Βασίλης της καθημερινότητας

Μου αρέσει να δίνω δώρα. Με συγκινεί η σκέψη που κάνεις για τον άλλον και την κάνεις πράξη με κάτι απλό ή κάτι μεγαλύτερης αξίας. Μπορεί να είναι μία σοκολάτα, μία χαζομάρα ίσως, μα είναι η κίνηση που προκαλεί συγκίνηση. Το κάνω στη Μαίρη, τη σύζυγό μου, συχνά πυκνά και διασκεδάζω με το να βλέπω το πρόσωπο, τις αντιδράσεις και τα μάτια της. Να πιάνεις τον άλλον εξαπίνης, αυτό είναι κάτι όμορφο και διασκεδαστικό.

Όταν ήμουν παιδί, δεν ζητούσα κάτι από τον Άγιο Βασίλη, ίσως να είχε να κάνει με τους γονείς μου που δεν περίμεναν τον Άγιο Βασίλη για να μου δώσουν αυτά που ήθελα.

«Όταν ήμουν μικρός, κάποιοι με χαρακτήριζαν λόγω της ιδιαίτερης μύτης μου»

Δεν έχω νιώσει ποτέ όμορφος. Μα αυτό δεν έχει σημασία. Το ταξίδι που κάνουμε μέσα στη ζωή επιβάλλει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, ειδάλλως δεν θα αποδεχτούμε τους άλλους. Με τον καιρό έχω κάνει ειρήνη με εμένα και τώρα με τον Συρανό και την ιδιαίτερη μύτη του γιορτάζω και εγώ τις δικές μου ατέλειες.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Έχω υπάρξει ένα πλασματάκι που κάποιοι το χαρακτήριζαν εξαιτίας της ιδιαίτερης μύτης του. Η αποδοχή είναι μείζον θέμα στην εποχή που ζούμε. Συζητάμε για θέματα που θα έπρεπε να είναι λυμένα, μα δεν είναι. Παλεύουμε με τα αυτονόητα. Υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλοποιούν κάτι και στο πετάνε για να το διαχειριστείς. Ο Συρανό μού δίνει την ευκαιρία –και σε μένα, αλλά και στο κοινό– να κάνω λέξεις όλα όσα έχω στο μυαλό μου.

Θέλω να είμαι γερός για να μπορώ να φροντίζω τον απαιτητικό Συρανό. Συναντώ καθημερινώς αυτόν το ήρωα, που είναι αποκαλυπτικός και σημαντικός για εμένα. Η εμμονή μου είναι να τον προσέχω. Νιώθω ευτυχής και ευλογημένος που έχω αυτόν τον ρόλο, που λέω αυτή την ιστορία. Η ζωή μου, το μυαλό μου, μοιράζεται ανάμεσα στον Συρανό, την οικογένειά μου και τους τηλεοπτικούς «Πανθέους».

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

«Οι ήρωές μου»

Στην αληθινή ζωή οι ήρωες μου είναι οι ηττημένοι. Αυτοί που αντιστέκονται, που γιορτάζουν, που δε φοβούνται, που παλεύουν για να ζήσουν. Είναι οι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω και αν υποχωρήσουν το κάνουν με περηφάνεια.

Ποιους θα ήθελα να έχω μαζί μου στο φετινό γιορτινό τραπέζι

Σε ένα στρωμένο, γιορτινό τραπέζι, οι ήρωες που θα ήθελα να βρίσκονται μαζί μου είναι οι γονείς μου. Αλλά και οι θείοι, οι φίλοι και οι άνθρωποί μου που έχουν φύγει από τη ζωή και μου λείπουν πολύ. Θα ήθελα λοιπόν να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να φάμε. Δεν θα έλεγα κάτι συγκεκριμένο. Θα τα λέγαμε σαν να μην πέρασε μια μέρα. Λες και δεν μου λείπει η καθημερινότητα και οι στιγμές που μοιραζόμασταν. Θα ήταν ένα κανονικό τραπέζι όπου θα πίναμε λίγο παραπάνω, θα ευθυμούσαμε και στο τέλος ίσως και να κλαίγαμε.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Το θέατρο κατά τη διάρκεια των γιορτών είναι μία συντροφιά

Το θέατρο τις μέρες των Χριστουγέννων κάνει παρέα σε ανθρώπους που είτε αναγκάζονται είτε επιλέγουν να είναι μόνοι τους. Η παρουσία τους με συγκινεί. Το θέατρο είναι ανοιχτό και φιλόξενο. Νιώθω φανταστικά στη σκέψη ότι ένας άνθρωπος διαλέγει να μοιραστεί κάποιες ώρες μαζί μας.

Μιχάλης Σαράντης
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να βρισκόμαστε με άλλους ανθρώπους και αυτό το μαζί που βιώνουμε στο θέατρο είναι πολύ έντονο. Έχει τύχει να δω τα μάτια θεατών που ήταν μόνοι τους και αναζητούσαν τη συντροφιά, το ταξίδι και το παραμύθι μιας θεατρικής παράστασης. Το θέατρο είναι σπουδαίο παραμύθιασμα και παρηγοριά.

Info: «Συρανό» στο Θέατρο Αλκυονίς. Παραστάσεις: 20/12/23-31/1/24. Κλείσε θέση εδώ.

SLOW MONDAY NEWSLETTER

Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.