ΜΕΛΕΤΗΣ ΗΛΙΑΣ: «Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΖΕΥΓΟΥΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗ ΖΩΗ»

Ο Μελέτης Ηλίας μίλησε στο OW για την ψυχοθεραπεία που άλλαξε τον ίδιο και τη σχέση με τη γυναίκα του, για το πόσο φοβάται τις αρρώστιες, για την ΑΕΚ και για το σουβλατζίδικο που θα ήθελε να ανοίξει.

Λίγο πριν τη συνάντησή μας, ο Μελέτης Ηλίας με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι το προηγούμενο ραντεβού του ακυρώθηκε, άρα μπορούσαμε να αλλάξουμε ώρα στο δικό μας, και ότι το κινητό του δεν έχει μπαταρία. Τον ένιωσα φίλο – μου συμβαίνει όλη την ώρα.

Καταφέραμε να συναντήθουμε σε έναν φούρνο δίπλα σε σταθμό του μετρό (έπρεπε να βρούμε μέρος μέσα σε 10'' πριν κλείσει το κινητό του). Ήταν το ίδιο ανοιχτός και φιλικός, όπως και σε όλα τα τηλεφωνήματά μας για να κανονίσουμε τη συνέντευξη, απόλυτα επαγγελματίας. Σχολιάσαμε και οι δύο το πώς βρεθήκαμε σε φούρνο που «βαράει» μεσημεριάτικα, καθίσαμε στο πιο ακριανό τραπέζι για να ακούγομαστε ανάμεσα στις pop επιτυχίες και έβγαλα το μαγνητοφωνάκι.

Μία ώρα αργότερα, όταν πάτησα το stop, συνειδητοποίησα πόσο ανοιχτά είχε μιλήσει ο Μελέτης, χωρίς να εκτεθεί στο παραμικρό. Ένας άνθρωπος με χιούμορ και αυθεντικότητα, που πατάει γερά στα πόδια του (να' ναι καλά η ψυχοθεραπεία), που λατρεύει την ΑΕΚ, που προσπαθεί να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει την προέφηβη κόρη του, που δουλεύει άπειρες ώρες αλλά ξυπνάει στις 8 το πρωί Σαββατιάτικα για να δει το γιο του να παίζει μπάλα, που τρέμει τις αρρώστιες, αλλά δεν λέει ποτέ όχι σε ένα πιτόγυρο (εδώ με κέρδισε ολοκληρωτικά).

Πώς μπήκε η ψυχοθεραπεία στη ζωή του Μελέτη

– Μου φαίνεσαι πολύ ανοιχτός, πολύ φιλικός. Αναρωτιέμαι αν αυτό σου βγαίνει αβίαστα ή αν έχει κάποιο ψυχολογικό κόστος. Αν νιώθεις την ανάγκη για παράδειγμα να είσαι αρεστός στους άλλους.

Eίμαι απλώς ο εαυτός μου – είναι το πιο ξεκούραστο απ' όλα! Tο να μπαίνεις σε διαδικασία να είσαι αρεστός σε κάνει να καταναλώνεις περισσότερη ενέργεια απ' ότι χρειάζεται. Εγώ και στις συνεντεύξεις και σε όλα υπόλοιπα γύρω από τη δουλειά προσπαθώ να είμαι όσο πιο αληθινός μπορώ. Σίγουρα υπάρχουν και κακές μέρες, αλλά γενικά θεωρώ ότι είμαι από τους ανθρώπους που είναι φύσει αισιόδοξοι. Μπορεί να εμπεριέχει και μια βλακεία αυτό, αλλά δε βαριέσαι...

– Ίσα-ίσα. Η αισιοδοξία είναι σήμερα χαρακτηριστικό που το κυνηγάει ο κόσμος.

Αλήθεια είναι αυτό, κάνουν ψυχοθεραπείες για να καταφέρουν να δουν τα πράγματα αισιόδοξα. Και εγώ κάνω ψυχοθεραπεία και έχω φτάσει σε αυτό το σημείο αισιοδοξίας!

– Πότε ξεκίνησες ψυχοθεραπεία;

Ξεκίνησα πριν από 5-6 χρόνια με αφορμή τη συμβουλευτική ζεύγους – είχαμε κάποια προβλήματα της καθημερινότητας ως ζευγάρι με τη σύζυγό μου. Αυτό στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσω και ατομική ψυχοθεραπεία. Ουσιαστικά, με την ψυχοθεραπεία άρχισα να καταλαβαίνω πράγματα που μου συμβαίνουν τώρα, γιατί ξεκλείδωσα θέματα καλά κρυμμένα μέσα μου, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.

Από τότε, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ το λέω και το ξαναλέω: Η ψυχοθεραπεία είναι πολύτιμη. Δοκιμάστε την, δεν έχετε να χάσετε τίποτα, πλην ενός ποσού που θα δίνατε ούτως ή άλλως σε κάποιον ειδικό. Αν πονάει το πόδι σου, πας σε έναν ορθοπεδικό. Βέβαια, η ψυχοθεραπεία, ακόμα, δεν παρέχεται μέσω της δημόσιας ασφάλισης και αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα. Η ψυχή δεν αντιμετωπίζεται από το κράτος ως ισάξια με καρδιά ή συκώτι. Οπότε πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη. Αλλά νομίζω ότι το όφελος είναι τελικά πολλαπλάσιο. Εμένα με βοήθησε πολύ.

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

– Πώς σε βοήθησε; Ποιο νιώθεις ότι είναι το μεγαλύτερο όφελος από την ψυχοθεραπεία;

Γνώρισα πολύ καλύτερα τον εαυτό μου και έτσι απέκτησα κάποια όπλα τα οποία δεν ήξερα ότι διαθέτω. Το όπλο της υπομονής, το όπλο της σταθερότητας, της σιγουριάς. Το να πιστεύεις στις δυνάμεις σου, το να χειρίζεσαι τους γύρω σου με μεγαλύτερη σοφία από ό,τι πριν. Γιατί εγώ ήμουν αρκετά παρορμητικός και οξύθυμος, δυσκολευόμουν στις ανθρώπινες σχέσεις – επαγγελματικές και προσωπικές. Τώρα νιώθω ότι πατάω καλύτερα στα πόδια μου. Αρχίζεις να αναγνωρίζεις τα λάθη σου, δεν σε πειράζει το γεγονός ότι κάνεις λάθη, όπως όλοι οι άνθρωποι. Ελέγχεις καλύτερα τα συναισθήματά σου, εκεί που χρειάζεται, όπως π.χ. στη δουλειά. Καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους. Γιατί όταν καταλαβαίνεις πόσα ελαττώματα έχεις ο ίδιος και πόσο κλειδωμένος είσαι, μπορείς να καταλάβεις και τον απέναντί σου και να τον δικαιολογήσεις.

«ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΖΕΥΓΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΗΡΧΕ Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΧΕΔΟΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ».

Οι μακροχρόνιες σχέσεις έχουν εξ’ ορισμού δυσκολίες και σκαμπανεβάσματα προκειμένου να εξελιχθούν. Παρόλα αυτά, νιώθω ότι στην Ελλάδα αποτελεί ακόμα ταμπού το να μιλήσει κανείς ανοιχτά για δυσκολίες στη σχέση, στον γάμο του. Σαν όλοι να θέλουν να φανεί ότι έχουν την τέλεια σχέση…

Και μετά έρχεται το διαζύγιο και όλοι λένε «Πέσαμε από τα σύννεφα»! Στη θεραπεία ζεύγους η ψυχολόγος μας είχε πει ότι εδώ δεν είμαστε για να μην χωρίσετε, είμαστε για να καταλάβετε τι ακριβώς θέλετε. Μπορεί να θέλετε να χωρίσετε, οπότε τότε θα επισπευσθεί αυτή η διαδικασία. Υπάρχουν διαζύγια και διαζύγια –έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Ειδικά όταν μπλέκονται παιδιά, το να πάρουν τη θέση σάκου του μποξ στη μέση ενός αιματηρού διαζυγίου είναι κάτι πάρα πολύ άσχημο. Οπότε πρωτίστως σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα πας στη θεραπεία για να μην χωρίσεις, αλλά για να πάρεις ένα διαζύγιο το οποίο θα βοηθήσει και εσένα και τρίτα άτομα που δεν έχουν καμία ευθύνη.

Στη δική μου περίπτωση δεν τέθηκε ζήτημα χωρισμού, απλώς υπήρχε αυτή η κούραση των χρόνων και της καθημερινότητας που υπάρχει σε ένα ζευγάρι το οποίο είναι μαζί σχεδόν είκοσι χρόνια. Χρειάζεται να καταλάβεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί στον άλλον αλλά ποτέ δεν τολμάς να το λύσεις, ή δεν μπορείς να το λύσεις, και τι είναι αυτό που υπάρχει μέσα σου και ενοχλεί τον άλλον. Και εκεί πρέπει να βάλεις το χεράκι σου, που είναι ακόμα πιο δύσκολο. Οπότε με αφορμή αυτή τη συνειδητοποίηση άρχισε να γίνεται μία δουλειά, η οποία εμένα προσωπικά με άλλαξε πάρα πολύ. Μπορεί να ακουστεί ψωνίστικο ή υπερφίαλο, αλλά το πιστεύω ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία εξελίσσεσαι.

Με αφορμή επίσης όλες τις φρικαλεότητες που αφορούν το #MeToo και έχουν αποκαλυφθεί στον χώρο μας, νιώθω ότι τώρα πλέον, μετά την ψυχοθεραπεία, θα χειριστώ αλλιώς κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί μπροστά στα μάτια μου. Πλέον δεν μπορώ να πέσω θύμα βίας.

– Έχεις υπάρξει θύμα βίας στον εργασιακό χώρο;

Ναι, μιλάω για λεκτική βία και τρομερό bullying μπροστά σε κόσμο. Σε αυτήν τη δουλειά, ανοίγεις τον κόσμο των συναισθημάτων σου και είσαι πολύ ευάλωτος, επομένως μπορεί πολύ εύκολα κάποιος να το καπηλευτεί αυτό. Και τα περιστατικά ψυχολογικής βίας είναι άπειρα. Εγώ έχω υπάρξει σε μία συνθήκη που δυσκολευόμουν πάρα πολύ, αλλά δεν ήξερα πώς να το χειριστώ. Ήμουν 19-20 ετών και ο δυνατός ήταν ένας καταξιωμένος και πασίγνωστος, ισχυρός άνθρωπος του χώρου μου. Αυτή η ιστορία, παρόλο που «λέρωσε» στα μάτια του κόσμου τον χώρο μας –πράγμα υποκριτικό, λες και σε άλλους χώρους δεν υπάρχουν αντίστοιχα περιστατικά– εν τέλει νομίζω θα κάνει μεγάλο καλό.

«Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 13, ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΕΔΩ ΚΑΙ 3-4 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΛΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ».

– Καταλαβαίνεις λοιπόν πολύ καλά τα θύματα που συχνά έρχονται μπροστά στην κατηγορία «μα, γιατί δεν αντέδρασε τότε, γιατί δεν το είπε τότε;»

Πώς δεν καταλαβαίνω! Αυτό το «γιατί δεν το είπε» είναι τόσο λάθος γιατί κρύβει άλλα υποερωτήματα: μήπως εν τέλει δεν μίλησες γιατί ήθελες π.χ. να κάνεις καριέρα. Όχι, είναι καθαρά θέμα εσωτερικής δύναμης και ψυχολογικής αντοχής. Εκείνη τη δεδομένη στιγμή ένας πιτσιρικάς ή μία πιτσιρίκα δεν έχει τη δύναμη να μιλήσει. Εγώ θυμάμαι ότι πήγαινα στο σπίτι μου και με έπιαναν τα κλάματα. Μπορεί να αποκτήσεις τη δύναμη να το πεις είκοσι χρόνια μετά. Γιατί μέχρι τότε δεν μπορούσες, δεν ήθελες, δεν έβρισκες τον τρόπο. Θεωρώ ότι αν είχα κάνει ψυχοθεραπεία από νωρίς, θα πατούσα καλύτερα στα πόδια μου.

Ευτυχώς αυτή τη στιγμή μπορώ να παρέχω τα παιδιά μου μία επαφή με την ψυχοθεραπεία. Η κόρη μου, που είναι δεκατριών, πηγαίνει σε παιδοψυχολόγο εδώ και 3-4 χρόνια και έχω δει τεράστια άλματα στον τρόπο συμπεριφοράς της. Συγκριτικά με άλλα παιδιά της ηλικίας της, νιώθω ότι είναι πολύ πιο ώριμη. Παίρνει αποφάσεις, τις οποίες εγώ στην ηλικία της ούτε θα ήξερα ότι υπάρχουν σαν ενδεχόμενα.

– Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία, επειδή αντιληφθήκατε ότι την δυσκόλευε κάτι;

Με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού –έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας, είναι 13 και 7– είδαμε κάποια συμπεριφορά η οποία μας θορύβησε. Μια επιθετικότητα, μια άρνηση. Οπότε σκεφτήκαμε να το δούμε λίγο.

Ευκαιρία είναι τώρα που έχω την οικονομική δυνατότητα, γιατί καμιά φορά σκέφτομαι «κι αν του χρόνου δεν έχω δουλειά;» –  η δουλειά μου είναι πολύ ρευστή.

– Είπες προηγουμένως ότι η πρώτη σου επαφή με την ψυχοθεραπεία ήταν μέσω της θεραπείας ζεύγους. Είχες δυσκολευτεί να πας;

Ναι, είχα δυσκολευτεί πολύ να πάω. Και όταν πήγα πια, δυσκολεύτηκα να παραδεχτώ λάθη μου, να θυμηθώ τραυματικά περιστατικά του παρελθόντος. Συνήθως άσχημα πράγματα που μας έχουν συμβεί στο παρελθόν, τα βάζουμε σε κουτάκια, τα οποία κρύβουμε και δεν τολμάμε να ανοίξουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ότι δεν μας «τρώνε» ή δεν ευθύνονται για συμπεριφορές μας στο σήμερα.

– Στη σχέση σου πώς σε βοήθησε η ψυχοθεραπεία;

Κατάφερα να κάνω το ένα βήμα πίσω, να μετρήσω ως το 10 πριν αντιδράσω. Έμαθα να μην ξεσπάω πάνω στον θυμό μου και την ένταση της στιγμής. Κατάλαβα ότι πρέπει να ηρεμώ και μετά με καθαρό μυαλό να μπορώ να επεξεργαστώ την κατάσταση αλλιώς. Η καινούρια καθημερινότητα με την ψυχοθεραπεία είναι η μέρα με τη νύχτα! Στην αρχή δεν μπορείς να πιστέψεις πόσο βελτιώνεται η κατάσταση. Νιώθω λες και κάνω διαφήμιση, λες και είμαι ψυχοθεραπευτής και θέλω να μαζέψω πελάτες!

Είναι σπουδαίο να μπορεί ένα ζευγάρι να πάρει διαζύγιο όταν χρειάζεται. Νιώθω όμως ότι ζούμε σε μια περίοδο που όπως δεν θα μπαλώσεις ένα ρούχο αλλά θα αγοράσεις καινούριο, έτσι και με τις σχέσεις, είναι πιο εύκολο να τις λήξεις χωρίς να παλέψεις γι’ αυτές.

Η γνώμη μου είναι ότι επειδή άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, σαφώς αυτό που λες ισχύει, δεν κάθεσαι πάνω στο πρόβλημα να το επεξεργαστείς, να το λύσεις, αλλά το κουκουλώνεις. Λες και αν πάρεις ένα διαζύγιο και μετά πας στην επόμενη σχέση, δεν θα συναντήσεις τα ίδια προβλήματα. Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι, όταν πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει. Διαφορετικά μπαίνεις σε μια τοξικότητα που δεν αντέχεται.

Τι σημαίνει οικογένεια για τον Μελέτη Ηλία

– Τι σημαίνει για σένα οικογένεια;

Για μένα είναι συνώνυμο της ευτυχίας. Στη φάση που βρίσκομαι τώρα, το να απολαμβάνω στιγμές με τα παιδιά στο σπίτι ή στις δραστηριότητές τους και να ξεφεύγω λίγο από τις πολύωρες ασχολίες μου στη δουλειά, μόνο χαρά μου δίνει. Σαφώς υπάρχει σωματική κόπωση –το να πρέπει ας πούμε τη μία ελεύθερη μέρα που έχεις να σηκωθείς στις 8 το πρωί για να πας στον αγώνα ποδοσφαίρου του παιδιού σου–, αλλά όταν πας εκεί και το βλέπεις να αποκτά υπόσταση πέρα από την οικογενειακή, η χαρά που νιώθεις δεν περιγράφεται.

– Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει με τα παιδιά σου;

Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες της, αλλά νομίζω ότι η φάση της προεφηβείας που περνάει η μεγάλη μας κόρη είναι μία κομβική στιγμή στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Δεν είμαι ακόμα τόσο ψύχραιμος όσο η γυναίκα μου, ή μάλλον τόσο έξυπνος όσο η γυναίκα μου, η οποία έχει βρει τον τρόπο να χειρίζεται την κατάσταση.

– Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;

Προσπαθεί να πηγαίνει με τα νερά της, χωρίς όμως να της κάνει χατίρια. Είναι μία στο καρφί, μία στο πέταλο. Εκεί που λες δεν αντέχει άλλο και σιχτιρίζει, σκύβει το κεφάλι και βρίσκει τρόπο να την φέρει με τα νερά της. Το διάβασμα είναι ένας μεγάλος βραχνάς, το κινητό, επίσης. Αλλά η γυναίκα μου έχει τον τρόπο της. Εγώ όταν βλέπω τη μικρή στον καναπέ με κινητό και τα πόδια πάνω, τρελαίνομαι, δεν μπορώ να με ελέγξω. Οπότε το βουλώνω κι αφήνω κάποιον άλλον να κάνει τη βρόμικη δουλειά!

– Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου;

Ο χρόνος. Δεν μου φτάνει ο χρόνος. Για ένα 6μηνο-7μηνο, από Οκτώβρη μέχρι Απρίλη που τελειώνουν οι παραστάσεις, μπορεί να λείπω από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ. 8 με 6 έχω γύρισμα και 7 με 12 παράσταση. Φεύγεις από ένα σπίτι όπου όλοι κοιμούνται, και γυρνάς σε ένα σπίτι όπου όλοι κοιμούνται.

– Πώς διαχειρίζεσαι αυτή την ζόρικη περίοδο;

Το αποκούμπι μου είναι να ονειρεύομαι τι θα κάνω τον ελεύθερό μου χρόνο, όταν έρθει εκείνη η στιγμή. Και φυσικά περιμένω το Σάββατο και την Κυριακή που δεν έχω γύρισμα και τα Δευτερότριτα που δεν έχω παράσταση, για να τις αφιερώσω σε πράγματα που θέλω να κάνω.

– Με μια απαιτητική δουλειά και δύο παιδιά, μένει χρόνος για τον εαυτό σου;

Λίγος μένει. Χθες, ας πούμε, ήταν η ώρα 3 παρά το βράδυ και ήταν επιτέλους η στιγμή που θα έμπαινα στο μπάνιο και θα έριχνα ένα λούσιμο και θα έκανα και ένα τσιγάρο, θα αφιέρωνα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου! Ή καμιά φορά έχω την πολυτέλεια να πηγαίνω στο γήπεδο. Με ηρεμεί αυτό, μου αρέσει. Ή όταν μας κρατάνε τα παιδιά οι γιαγιάδες για να πάμε με τη γυναίκα μου να φάμε σε ένα εστιατόριο οι δυο μας, να  θυμηθούμε πώς είμαστε σαν ζευγάρι. Και δεν είναι μόνο η στιγμή που γίνεται, είναι και η στιγμή που το κανονίζεις για να γίνει, οπότε αυτό σου δίνει μεγάλη τροφοδότηση. To ότι ξέρω πως μεθαύριο που είναι Κυριακή θα κάτσω το απόγευμα να δω την ΑΕΚ, μου φτιάχνει και τη σημερινή και την αυριανή μέρα!

– Γιατί είσαι ΑΕΚ; Υπάρχει όλο αυτό το κοινωνικό υπόβαθρο που συνοδεύει τη συγκεκριμένη ομάδα;

Δεν υπάρχει γιατί – ΑΕΚ γεννιέσαι, δεν γίνεσαι! Ο μπαμπάς μου με έκανε ΑΕΚ κι εγώ έκανα τον γιο μου, αυτά πάνε από γενιά σε γενιά. Σαφώς και υπάρχει κοινωνικό υπόβαθρο. Και τώρα που φτιάξαμε και την Αγιά Σοφιά, το καινούριο μας γήπεδο, και μένουμε κοντά στα δυτικά προάστια που πατροπαράδοτα είναι προσφυγικές γειτονιές, είναι όλο το παραμύθι για να πας στο γήπεδο και να φανατιστείς.

Τι ρόλο παίζει το wellness στη ζωή του Μελέτη

– Τις δυσκολίες με ποιον τρόπο τις αντιμετωπίζεις;

Στις δυσκολίες που αφορούν θέματα πρακτικά –είτε της δουλειάς, είτε του σπιτιού– είμαι πολύ ψύχραιμος. Αυτά που με φοβίζουν είναι τα θέματα υγείας. Ήμουν αρρωστοφοβικός σε σχέση με τον εαυτό μου, με τον ερχομό των παιδιών, όλο αυτό έφυγε από πάνω μου και πήγε στα παιδιά. Βλέπω ένα εξάνθημα και φεύγουμε για το Παίδων. Η γυναίκα μου είναι το εντελώς αντίθετο. Βέβαια είχαν υπάρξει περιστατικά που είχα δίκιο εγώ και εκείνη άδικο.

Πριν 10 χρόνια, στα 33 μου, σώθηκα από βέβαιο θάνατο από σκωληκοειδίτιδα – πήγα πήγα σε ένα νοσοκομείο και μου είπαν «δεν έχεις τίποτα, είσαι μια χαρά, καμιά γαστρεντερίτιδα θα σε περιτριγυρίζει». Τους λέω «Ξέρετε, αύριο ταξιδεύω για Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο». «Ναι, ναι, να πας», μου απαντούσαν. Και πάω σε δεύτερο νοσοκομείο μετά από πέντε ώρες, και μου λένε, «Σε μία ώρα μπαίνεις χειρουργείο, θα πάθεις περιτονίτιδα». Έτσι και έμπαινα στο αεροπλάνο, θα είχα πεθάνει. Η εμμονή μου με την υγεία, με έσωσε σε αυτή την περίπτωση. Οπότε δεν έχει να μου πει κανένας τίποτα!

«ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΚΟΣ. ΒΓΑΖΟΥΝ ΕΝΑ ΕΞΑΝΘΗΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΙΔΩΝ».

– Άρα θα πρέπει να δυσκολεύτηκες πολύ με την πανδημία. Πώς τα έβγαλες πέρα ψυχολογικά;

Η πρώτη φορά ήταν δύσκολη. Ήμουν ο κλασικός κατά φαντασίαν ασθενής με τα οξύμετρα και τα παυσίπονα και το θερμόμετρο. Τη δεύτερη φορά που κόλλησα ήμουν πιο νορμάλ, στην τρίτη είπα «Χαχά, o Covid κόλλησε Μελέτη!»

– Το στρες στη ζωή σου τι ρόλο έχει;

Περιορίζεται σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Ενώ είμαι πολύ χαλαρός με τη δουλειά, τη μέρα της πρεμιέρας πάντα μου περνάει από το μυαλό ότι κάνω λάθος επάγγελμα. Είναι τέτοια η πίεση και το άγχος μου που λέω «Τώρα, εγώ γιατί θέλω να βγω στη σκηνή; Γιατί είμαι ηθοποιός; Γιατί δεν πάω σπίτι μου να κάθομαι να κάνω μια άλλη δουλειά;» Αυτό συμβαίνει σε κάθε πρεμιέρα. Στα υπόλοιπα κομμάτια της καθημερινότητάς μου είμαι πολύ πιο ψύχραιμος. Σε δύσκολες συνθήκες λειτουργώ ενστικτωδώς με ψυχραιμία.

– Τι είναι το wellness για σένα; Σε ενδιαφέρει η διατροφή σου; Ασκείσαι;

Όσο κι αν φαίνεται προς τα έξω ότι δουλεύω πολύ, είμαι βαθιά τεμπέλης και αναβλητικός και αυτό φαίνεται από το τι κάνω με την άσκηση και τη διατροφή μου. Τώρα π.χ. έχω την τέλεια δικαιολογία ότι δουλεύω πολύ, οπότε δεν προλαβαίνω να γυμνάζομαι. Είναι μια τέλεια δικαιολογία το ότι έχω παράσταση το βράδυ, οπότε δεν μπορώ να φάω πριν και στις 12 το βράδυ θα σαβουριάσω! Δεν μπορώ να αντισταθώ σε δύο πιτόγυρα ποτέ. Ποτέ. Αλλά και στις ελεύθερες περιόδους μου, πάνω που λέω να ξεκινήσω γυμναστική ή διατροφή, ξεκινάω, και μετά από λίγο σταματάω. Αυτό είναι όντως ένα μειονέκτημά μου και πρέπει να βρω έναν τρόπο να το καταπολεμήσω.

Γνωρίζοντας τον Μελέτη-ηθοποιό

– Σε έχει επηρεάσει στη ζωή σου το γεγονός ότι είσαι ηθοποιός; Αρνητικά ή θετικά.

Πέρα από το ότι άπαξ και είσαι ηθοποιός συμβαδίζεις με την ανασφάλεια κάθε σεζόν, υπάρχει κάτι το οποίο διακρίνουν περισσότερο οι γύρω μου παρά εγώ για τον εαυτό μου: Μου λένε ότι είμαι πολύ πιο κλειστός και ήσυχος, από ότι θα περίμενε κάποιος από έναν ηθοποιό. Γενικά, ο κόσμος πιστεύει ότι εμείς οι ηθοποιοί είμαστε η ψυχή της παρέας. «Α, ηθοποιός, πες μας ένα ανέκδοτο», λένε συχνά. Ε, λοιπόν, αν είσαι εν ενεργεία ηθοποιός, δεν έχεις καμία όρεξη να πεις κανένα ανέκδοτο. Θέλεις την ησυχία σου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ο κλειστός τύπος, είμαι ο μουρόχαυλος! Είμαι αυτός που τον σκουντάς και τους λες «Μίλα λίγο ρε παιδί μου, θα εκτεθούμε. Φαίνεται ότι βαριέσαι».

– Αν δεν ήσουν ηθοποιός, τι θα ήσουν;

Έχω σκεφτεί διάφορα επαγγέλματα που θα μου άρεσαν. Το ένα είναι ταξιτζής. Μου αρέσει να οδηγώ πολύ – ειδικά τη νύχτα. Παλιότερα είχα όνειρο να ανοίξω ένα σουβλατζίδικο. Μου αρέσει αυτή η δημιουργική δουλειά, σε συνδυασμό και με το κέρδος. Γιατί τα σουβλατζίδικα πάνε όλα καλά, κατά έναν περίεργο τρόπο. Επίσης, έχω σπουδάσει λογιστικά, μου αρέσει η ενασχόληση με τα νούμερα, οπότε και εκεί πιστεύω ότι θα ήμουν καλός – στο να συγκρίνω πίνακες, τιμές. Τα νούμερα τηλεθέασης είναι ο παράδεισός μου – κάθομαι και τα αναλύω.

– Απίστευτο! Πάμε στην παράσταση, στην οποία παίζεις αυτό το διάστημα: Φιλουμένα Μαρτουράνο. Το έργο μιλάει για μια γυναίκα που ξεκίνησε ως πόρνη και κατέληξε ερωμένη ενός πλούσιου εμπόρου, τον Ντομένικο Σοριάνο, τον οποίο υποδύεσαι εσύ.

Δεν μιλάει για τη γυναίκα, μιλάει για το ζευγάρι. Η Φιλουμένα Μαρτουράνο είναι ένα παρεξηγημένο έργο. Γιατί λέγεται Φιλουμένα Μαρτουράνο; Κανονικά θα έπρεπε να λέγεται Φιλουμένα Μαρτουράνο και Ντομένικο Σοριάνο. Απλά επειδή ο Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, που έγραψε το έργο, έπαιξε τον αντρικό ρόλο, νομίζω για λόγους ηθικής, έβαλε το Φιλουμένα Μαρτουράνο!

Εντάξει, πέρα από την πλάκα, το έργο μιλάει για τον αγώνα που δίνει αυτή η γυναίκα, και κάθε γυναίκα, να αποκτήσει την υπόσταση που της αξίζει. Mιλάμε για ένα έργο, το οποίο γράφτηκε στην πιο βομβαρδισμένη πόλη της Ευρώπης, στη Νάπολη το 1950. Και μιλάει για έναν μικρόκοσμο μέσα σε ένα σπίτι, μίας γυναίκας που είναι 20 χρόνια με έναν σύντροφο, ο οποίος δεν της δίνει αυτά που χρειάζεται – δεν την έχει παντρευτεί, δεν της δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον, απλώς την έχει για όλες τις δουλειές. Και αυτή η γυναίκα του κάνει γνωστό ότι όσο καιρό είναι μαζί, έχει κάνει τρία παιδιά. Εκεί αρχίζει το πράγμα και γίνεται πολύ ζόρικο, γατί του αποκαλύπτει ότι το ένα από τα τρία είναι δικό του, αλλά δεν του λέει ποιο.

Ως κοινό διαπιστώνεις πώς είναι να ζεις με έναν άνθρωπο 20 χρόνια και να συνειδητοποιείς ότι δεν τον ξέρεις καθόλου. Πρόκειται για ένα θέμα πολύ επίκαιρο στις ελληνικές οικογένειες του 2023, το οποίο έχει άμεση σχέση με αυτά που λέγαμε προηγουμένως για την ψυχοθεραπεία. Δεν θα αποκαλύψω το τέλος, αλλά θα πω ότι το ζευγάρι κάνει μια προσπάθεια να καταλάβει τι συμβαίνει μέσα τους και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

– Πρόκειται για κωμωδία ή δράμα;

Ο Εντουάρντο Ντε Φιλίππο το αναφέρει ως μία γλυκόπικρη κωμωδία. Οι θεατές συχνά μας λένε ότι δεν ξέρουν αν βλέπουν κωμωδία ή δράμα – για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο. Γιατί και η ζωή μας δεν είναι μόνο κωμωδία ή μόνο δράμα. Στην πιο δραματική στιγμή μπορεί να πεταχτεί κάτι και να σε κάνει να γελάσεις, ή στην πιο κωμική στιγμή να γίνει κάτι και να σου ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Οπότε ο Εντουάρντο Ντε Φιλίππο έχει ένα αριστοτεχνικά γραμμένο κείμενο, έτσι ώστε ούτε να σε βαρύνει, αλλά ούτε να το πάρεις ελαφριά – είναι τόσο όσο.

– Το έργο, γραμμένο το 1950 όπως είπες, αναφέρεται σε προβληματικές κοινωνικές και οικογενειακές δομές. Ποιες διαφορές υπάρχουν σήμερα σε αυτές τις δομές;

Το έργο είναι ανατριχιαστικά επίκαιρο, όπως και όλα τα μεγάλα έργα. Δυστυχώς, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτές οι προβληματικές υπάρχουν πάντα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Βέβαια, σήμερα, ας πούμε, δεν θα έστεκε το ότι έχω τρία παιδιά και το ένα είναι δικό σου αλλά δεν θα σου πω ποιο, γιατί υπάρχει το τεστ DNA και το μυστήριο λύνεται. Ωστόσο, αυτή είναι η επιφάνεια, το έργο πιάνει το πρόβλημα από τη ρίζα του, εκεί νομίζω ότι πρέπει να εστιάσουμε, στο γιατί να πας να ζητήσεις τεστ DNA.

– Ποια ήταν η νέα γνώση που σου έδωσε αυτό το έργο;

Σαν Μελέτης-ηθοποιός νομίζω ότι η μεγάλη αποκάλυψη ήταν ότι δούλεψα ξανά με τη Μαρία Ναυπλιώτου, και με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον οποίο θαύμαζα ως ηθοποιό, αλλά δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ. Ως σκηνοθέτης, ο Οδυσσέας μεταστρέφει τις δύσκολες στιγμές των προβών, τις ευάλωτες που σου έλεγα προηγουμένως, σε στιγμές χαράς και αγάπης γι’ αυτό που συμβαίνει. Και αυτό πραγματικά είναι κάτι το οποίο όταν ήμουν 22 χρόνων το είχα μεγάλη ανάγκη.

Για έναν σκηνοθέτη, ο εύκολος δρόμος είναι ή να σου πει ακριβώς τι θα κάνεις, γιατί το έχει στο μυαλό του, ή να νιώσει ότι έχει την εξουσία να σε κάνει ό,τι γουστάρει. Ο Οδυσσέας μάς δημιούργησε το πλαίσιο να πηγαίνουμε με χαρά να αναζητάμε τον χαρακτήρα μας, τον ήρωά μας. Αυτό κάνουν οι έξυπνοι σκηνοθέτες, οι ικανοί. Σε βάζουν σε μία διαδικασία να προτείνεις πράγματα, ελεύθερα, και αυτοί κρατάνε από αυτά που έχεις προτείνει το καλύτερο δυνατό και το πιο ωφέλιμο για την παράσταση.

«Η ΜΑΡΙΑ ΝΑΥΠΛΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ».

– Η συνεργασία σου με τη Μαρία Ναυπλιώτου πώς ήταν;

Είναι η όγδοη φορά που συνεργαζόμαστε με τη Μαρία. Έχουμε βρεθεί σε δουλειές μαζί και ως ζευγάρι, αλλά και σε παραστάσεις, όπου μπορεί να μην είχαμε σκηνές μαζί. Η Μαρία για μένα είναι μία από τις πέντε κορυφαίες ηθοποιούς που έχουμε στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Έχει έναν συνδυασμό πραγμάτων, που τα θεωρώ απαραίτητα εργαλεία για να υπάρχεις σε αυτήν τη δουλειά. Έχει εμπειρία, έχει σκηνική ευστροφία, είναι τρομερά δουλευταρού. Δεν επαναπαύεται σε αυτήν τη σκηνική ευστροφία, στο ταλέντο, που λέμε, δεν επαναπαύεται στην εμπειρία, αλλά αναζητά συνέχεια σαν μαθήτρια το διαφορετικό – και ο ρόλος της Φιλουμένας είναι κόντρα ρόλος.

Μετά το Master Class που είχε κάνει και ήταν για τρεις σεζόν sold out, επέλεξε να δοκιμαστεί σε κάτι διαφορετικό. Αυτό για μένα είναι δείγμα ενός μεγάλου ή μιας μεγάλης ηθοποιού. Αυτό είναι ουσιαστικά η δουλειά μας, να ανακαλύπτεις συνέχεια καινούριους τρόπους έκφρασης.