ΜΑΡΤΥΡΙΑ: ΤΙ ΜΕ ΕΜΑΘΑΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ERASMUS ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ

Η Δέσποινα Αδαμοπούλου έζησε την εμπειρία του προγράμματος Erasmus στην Πράγα σαν προπτυχιακή φοιτήτρια και μοιράζεται τις εντυπώσεις της.

To Erasmus ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από το Λύκειο, και μάλιστα από τα πρώτα πράγματα που έψαξα στην ιστοσελίδα της σχολής μου όταν έμαθα τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, ήταν τα προγράμματα Erasmus. Επιπλέον, έχοντας πάντα σαν όνειρο να ζήσω στο εξωτερικό σκεφτόμουν ότι το Erasmus ήταν η κατάλληλη «πρόβα» για να δοκιμάσω τα όριά μου σε σχέση με αυτό.

Έκανα Erasmus στην Πράγα. Ήμουν στο 3ο έτος του Τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφτασα εκεί έχοντας στο μυαλό μου να αδράξω όσες περισσότερες ευκαιρίες μού δίνονταν και να μην αφήσω ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο στο εξωτερικό να φύγει, χωρίς να το απολαύσω. Από την μια οι σπουδές σε ένα τμήμα του εξωτερικού ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση μιας και έχω σχέδια να σπουδάσω στο εξωτερικό, από την άλλη, έχοντας πάει εκεί αμέσως μετά την καραντίνα, το μόνο που ήθελα ήταν να γνωρίσω όσα περισσότερα μέρη μπορούσα.

Η ζωή στην Πράγα με το Erasmus

Επέλεξα να μείνω στις εστίες των φοιτητών Erasmus που παρέχει το πανεπιστήμιο. Στο διαμέρισμα ήμασταν μαζί με άλλη μια κοπέλα, όπου η κάθε μια είχε το δικό της δωμάτιο, και μοιραζόμασταν το μπάνιο και την κουζίνα. Η ζωή στην εστία ήταν πολύ καλή. Μπορούσες να γνωρίσεις άτομα πολύ εύκολα και είχες συνεχώς παρέα, κάτι που βοηθούσε πολύ στο να προσαρμοστείς και να νιώσεις άνετα και οικεία.

Η Δέσποινα Αδαμοπούλου στην Πράγα με φόντο την Charles Bridge και το Κάστρο.

Τους έξι μήνες που έμεινα εκεί, καμία μέρα ή εβδομάδα δεν ήταν ίδια με την άλλη. Έκανα πολύ συχνά ταξίδια στις γειτονικές πόλεις και χώρες ή μπορεί να ερχόταν κάποιος δικός μου να με επισκεφτεί και να τον ξεναγήσω στην πόλη. Από την άλλη, τις πιο τυπικές μέρες ξυπνούσα, ετοιμαζόμουν για το πανεπιστήμιο, παρακολουθούσα τα μαθήματα περίπου τρεις ώρες κάθε μέρα, δούλευα πάνω στις εργασίες που είχαμε και το απόγευμα και το βράδυ θα πηγαίναμε κάποια βόλτα στην παλιά πόλη, σε κάποια pub, ή σε κάποιο πάρκο. Αλλιώς θα μαζευόμασταν σε κάποιο δωμάτιο όλοι μαζί και θα παίζαμε επιτραπέζια.

Το μόνο εμπόδιο που συνάντησα ήταν η γλώσσα. Οι Τσέχοι, τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι δεν μιλούν αγγλικά, με αποτέλεσμα η επικοινωνία στο σούπερ μάρκετ, στην καφετέρια, ακόμα και στα τουριστικά μαγαζιά να είναι πολύ δύσκολη. Φυσικά, με λίγο google translate και καλή διάθεση, αυτό λυνόταν.

Η είσοδος του Πανεπιστημίου.

Ταξίδια στην Ευρώπη

Η Πράγα είναι ιδανική αφετηρία για να ταξιδέψεις στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Είχε τρένα και λεωφορεία με τα οποία σε μια ώρα μπορεί να ήσουν στο παραμυθένιο Cesky Krumlov ή στο Karlovy Vary, σε δύο ώρες στην ιστορική Δρέσδη της Γερμανίας, και σε τέσσερις ώρες στην ονειρική Βιέννη της Αυστρίας. Και όλα αυτά με πολύ χαμηλό κόστος, ενδεικτικά 10-20 ευρώ το εισιτήριο.

Αυτή η τόσο εύκολη «απόδραση» από την πόλη, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο είναι που μου λείπει τρομερά στην Αθήνα, και στην Ελλάδα γενικότερα. Αντίθετα ο κόσμος εκεί ταξιδεύει πολύ γιατί είναι πολύ εύκολο τόσο από άποψη κόστους, αλλά και νοοτροπίας. Έβλεπες οικογένειες με μικρά παιδιά, να χρησιμοποιούν το τρένο Παρασκευή απόγευμα για να πάνε στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, ή ηλικιωμένους να είναι στο λεωφορείο και να ταξιδεύουν μέχρι την Πολωνία.

Η θέα από το Κάστρο της Πράγας.

Η επικοινωνία με τους ανθρώπους

Όσοι κάτοικοι ήταν πάνω από 40-45 ετών δεν γνώριζαν αγγλικά και πολλοί από αυτούς δεν ήταν ιδιαίτερα φιλόξενοι, τουλάχιστον όχι φιλόξενοι με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Οι νεότεροι ήταν πολύ ανοιχτοί και πρόθυμοι να σου δείξουν την πόλη και πιο local μέρη, ώστε να γνωρίσεις την κουλτούρα της χώρας και να έχεις μια πιο αυθεντική εμπειρία.

Tο Obecni Dum, δημοτικό κτίριο που είναι χώρος συναυλιών.

Ακόμη θυμάμαι έντονα και αναπολώ τις βόλτες στα σοκάκια της Πράγας, τις μονοήμερες σε πόλεις της Τσεχίας με ιδιαίτερη ιστορία, τα Σαββατοκύριακα στην Αυστρία και στη Γερμανία με άτομα που είχες γνωρίσει μόλις λίγες εβδομάδες πριν, καθώς και τις επισκέψεις σε φίλους σε άλλες χώρες που έκαναν εκείνοι Erasmus.