ΜΑΡΤΥΡΙΑ: ΠΟΣΟ ΒΟΗΘΗΣΕ Η ΤΕΧΝΗ ΜΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ

Έχοντας συμμετάσχει σε εργαστήρια art therapy ενώ νοσούσε από καρκίνο, μια γυναίκα εξηγεί γιατί αυτή η επαφή με την τέχνη ήταν ανακουφιστική.

«Τα μουσεία και η τέχνη δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις δομές υγείας. Είναι, όμως, σε θέση να συμβάλουν στην ψυχική ανθεκτικότητα και ευζωία», μου είχε πει πριν καιρό η Μαρία Κοκορότσκου, Μουσειολόγος - Εκπαιδευτικός Θεάτρου/Δράματος και Επιμελήτρια Εκπαίδευσης στο Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης MOMus, όπου διοργανώνονται Εργαστήρια θεραπείας μέσω τέχνης (art therapy) για ογκολογικούς ασθενείς.

Η Νόπη Τσ. διαγνώστηκε με καρκίνο το 2010, σε ηλικία 33 ετών, κι έχει συμμετάσχει σε εργαστήρια art therapy μέσω δύο διαφορετικών φορέων: του MOMus και του Eyes of light. «Μόλις το έμαθα, έκανα αίτηση. Ειδικά το δεύτερο εργαστήριο ήρθε όταν το είχα περισσότερο ανάγκη, σε μια φάση καμπής της νόσου. Η τέχνη είναι ανακουφιστική και θεραπευτική. Για να το αντιληφθείς, αρκεί να σκεφτείς πώς ήταν η περίοδος της καραντίνας που δεν είχαμε πρόσβαση σε καμία μορφή τέχνης», λέει.

«Ένιωσα τεράστια χαρά, όταν έμαθα ότι θα συμμετάσχω στα εργαστήρια αυτά. Σαν να ακούστηκαν οι ανάγκες μου και να μου προσφέρθηκε αυτό που χρειαζόμουν. Το ένιωσα σαν ένα δώρο. Είναι κάτι που έχει συμβεί και άλλες φορές στην πορεία της νόσου μου. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο. Είμαι μάλλον πιο δεκτική σε περιόδους κρίσης. Ίσως όλοι είμαστε πιο ανοιχτοί όταν περνάμε μια δύσκολη στιγμή». Ακόμα και όταν λόγω χημειοθεραπείες δυσκολευόταν, ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη της να βρίσκεται στις συναντήσεις αυτές, που δεν την ένοιαζε, εξηγεί.

iStock

Μοίρασμα. Παιχνίδι. Σύνδεση.

«Από την αρχή είχα την ανάγκη να συναντήσω άλλους καρκινοπαθείς, κυρίως κοντά στην τότε ηλικία μου. Αυτός ήταν ο λόγος που από τότε συμμετείχα σε ομάδες ασθενών. Αν δεν το είχα κάνει, τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Έτσι, ήρθε στη ζωή μου και το art therapy».

«Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗΣ».

«Μου προσέφερε μια επικοινωνία σε βάθος με τους άλλους και με τον εαυτό μου. Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος της ομάδας. Ανακαλύπτεις δικά σου κομμάτια στις αφηγήσεις των άλλων και βλέπεις νέες οπτικές. Και είναι τόσο σημαντικό το μοίρασμα αυτό, ένα μοίρασμα βαθύ μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας, ένα μοίρασμα που δεν μπορείς να κάνεις ούτε με τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους. Επίσης, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, κάτι που λειτουργεί απελευθερωτικά. Ακόμα και το γεγονός ότι η διαδικασία περιέχει μέσα της το παιχνίδι βοηθά να υποχωρήσουν οι άμυνες και να ανοιχτείς. Σου βγαίνουν πράγματα που σε ξαφνιάζουν. Κάθε φορά που ολοκληρώνεις μια “άσκηση”, συστήνεσαι με μια νέα πτυχή του εαυτού σου».

Pexels Greta Hoffman

Art therapy: Ένα δώρο στον εαυτό

«Αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο εργαστήριο θα του έλεγα να το δοκιμάσει και να αφεθεί στη διαδικασία. Να κάνει αυτό το δώρο στον εαυτό του. Το art therapy δεν είναι σημαντικό μόνο για τους καρκινοπαθείς. Μπορεί να ωφελήσει οποιονδήποτε. Το πόσα θα του προσφέρει εξαρτάται από το πόσο ανοιχτός είναι σε αυτήν την εμπειρία. Όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στη ζωή. Έχω δει ανθρώπους να έρχονται σε εργαστήρια χωρίς να ξέρουν ούτε τι είναι ούτε τι να περιμένουν, κι όσο εξελίσσεται η διαδικασία ξαφνιάζονται ευχάριστα».