ΜΑΡΤΥΡΙΑ: «ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΚΑ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ»

Μην αμελείς τα σημάδια. Ένα απλό σύμπτωμα που θα αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να είναι η σωτηρία σου. Αυτή η μαμά αποτελεί ζωντανό παράδειγμα.

Η παρακάτω ιστορία δεν έχει σκοπό ούτε να σε αγχώσει, ούτε να επαναλάβει πόσο απαιτητικός είναι ο ρόλος της μητρότητας, αναγκάζοντας πολλές φορές τη γυναίκα να βάλει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τις δικές της ανάγκες προκειμένου να είναι απόλυτα φροντιστική προς την οικογένειά της.

Ο λόγος που αξίζει να διαβάσεις την περιπέτεια της Laura Hendricks, η οποία μας έδωσε την άδεια να τη δημοσιοποιήσουμε, είναι για να μην αγνοείς τα σημάδια. Ο σύντροφός σου μπορεί να παρατηρήσει μια περίεργη ελιά στην πλάτη σου. Μια συνάδελφος μπορεί να παρατηρήσει ότι αδυνάτισες. Ή, όπως στην περίπτωση της Hendricks, η παιδίατρος των παιδιών σου μπορεί να προσέξει ότι δεν δείχνεις καλά και να σου συστήσει να κάνεις εξετάσεις. Μην την αγνοήσεις. Κάνε τις απαραίτητες εξετάσεις. Κατά πάσα πιθανότητα όλα θα είναι καλά. Υπάρχει, όμως, μια μικρή περίπτωση και να μην είναι. Και τότε θα έχεις σώσει τη ζωή σου.

Τι παρατήρησε η παιδίατρος στη Laura Hendricks

Όπως η Laura Hendricks περιγράφει μιλώντας στο Today, ήταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα του 2018 όταν, επιστρέφοντας στο Σικάγο από επαγγελματικό ταξίδι στο Λονδίνο, διαπίστωσε πως και τα τρία της παιδιά, ηλικίας 5, 4 και 2 ετών, είχαν συμπτώματα κρυολογήματος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η 40χρονη τότε μαμά τα πήρε και τα πήγε στην παιδίατρο. Προς μεγάλη της έκπληξη, όμως, η παιδίατρος δεν ασχολήθηκε τόσο με τα παιδιά, όσο μαζί της.

«Με σταμάτησε ενώ μιλούσαμε για τα παιδιά και μου λέει: Τι συμβαίνει με εσένα;» περιγράφει η Hendricks λέγοντας πως η ερώτηση αυτή την εξέπληξε. «Είμαι κουρασμένη και υποθέτω με κόλλησαν τα παιδιά». Όμως η παιδίατρος επέμεινε: «Όχι, το χρώμα σου δεν είναι καλό. Δείξε μου τα χέρια σου, νομίζω πρέπει να κάνεις εξετάσεις».

Photo Credit: Laura and Brock Hendricks/Luminaries

Χωρίς άγχος, αλλά περισσότερο για να κάνει το χατίρι της οικογένειάς της έκλεισε την επόμενη μέρα ραντεβού για εξετάσεις. Στο πρώτο email που έλαβε από το διαγνωστικό κέντρο όλα φαίνονταν να είναι καλά. Την επόμενη ημέρα, όμως, διαπίστωσε ότι είχε αναπάντητες κλήσεις από τον δικό της γιατρό, στον οποίο είχε προωθήσει τα αποτελέσματα. Στο ηχητικό μήνυμα που της είχε αφήσει την καλούσε να πάει άμεσα στο νοσοκομείο γιατί μπορεί να έχει αναιμία «ή κάτι άλλο».

Η Hendricks κοίταξε ξανά τις εξετάσεις της. Είδε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο λευκά αιμοσφαίρια και θυμήθηκε πως αυτό μπορεί να σχετίζεται με καρκίνο, αλλά δεν μπορούσε να είναι και σίγουρη. Στο νοσοκομείο πήρε όλες τις απαντήσεις. «Έχεις λευχαιμία. Οξεία μυελογενή λευχαιμία, μια από τις πιο επιθετικές μορφές», της είπαν. Kαι ολόκληρος ο κόσμος της ήρθε πάνω-κάτω.

Photo Credit: Laura and Brock Hendricks/Luminaries

Τι τύπος καρκίνου είναι η οξεία μυελογενής λευχαιμία

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Καρκίνου, η οξεία μυελογενής λευχαιμία συμβαίνει όταν ο μυελός των οστών παράγει πάρα πολλά μη φυσιολογικά αιμοσφαίρια. Είναι «ο πιο κοινός τύπος οξείας λευχαιμίας στους ενήλικες», σημειώνει το ινστιτούτο. Είναι, ωστόσο μια σπάνια κατάσταση, καθώς εμφανίζεται σε 4 στους 100.000 ενήλικες τον χρόνο και συχνότερα σε άτομα άνω των 60 ετών. Οξεία σημαίνει, πάντως, ότι έχει γρήγορη εξέλιξη και θεωρείται επιθετική.

Σύμφωνα με την Cleveland Clinic συμπτώματα της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Χλωμό δέρμα
• Αίσθημα κόπωσης και εξάντλησης, σα να περνάς βαριά γρίπη
• Ζαλάδα
• Εύκολο μελάνιασμα
• Ούλα που ματώνουν
• Συχνές ρινορραγίες
• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Νυχτερινή εφίδρωση
• Κρυάδες
• Συχνές λοιμώξεις
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Αδυναμία
• Μειωμένη όρεξη
• Αίσθημα δύσπνοιας
• Φλεγμονώδεις λεμφαδένες
• Κόκκινες κηλίδες στο δέρμα, γνωστές ως πετέχειες
• Ανοιχτές πληγές

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, μονοκλωνικά αντισώματα και μεταμόσχευση βλαστοκυτάρων. Όταν οι ασθενείς βρίσκονται σε ύφεση, έχουν φυσιολογικές τιμές αίματος και δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στον μυελό των οστών, σύμφωνα πάντα με την Cleveland Clinic.

Πώς η Laura νίκησε τον καρκίνο

Για τους επόμενους επτά μήνες η Laura έμεινε στο νοσοκομείο και υποβαλλόταν σε αλλεπάλληλες θεραπείες. «Επειδή ήταν τόσο επιθετικό η θεραπεία έπρεπε να αρχίσει άμεσα, την ίδια μέρα. Αυτό ψυχολογικά με “αποτελείωσε”».

Καθώς πέρασε ατελείωτες μέρες και νύχτες στο νοσοκομείο, είχε άπλετο χρόνο να σκέφτεται και να ανησυχεί για το μέλλον. «Είχα όλα αυτά τα συναισθήματα που μπορεί να φανταστεί ένας γονιός – απόλυτο τρόμο ότι δεν θα μπορώ να είμαι η μαμά τους. Τι θα γινόταν αν δεν τα κατάφερνα; Αν δεν τα έβλεπα να μεγαλώνουν; Να πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο, να παντρεύονται;»

Photo Credit: Laura and Brock Hendricks/Luminaries

Κατά τον πρώτο μήνα υποβλήθηκε σε βαριά χημειοθεραπεία, η οποία «διέλυσε εντελώς το ανοσοποιητικό μου σύστημα», όπως θυμάται. Όταν ο οργανισμός της επανήλθε κάπως, έπειτα από 7 εβδομάδες, επέστρεψε για λίγο στο σπίτι της, όμως γύρισε στο νοσοκομείο ξανά. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων.

Αυτό που της έδινε δύναμη όλο αυτό το διάστημα ήταν η οικογένειά της, στην οποία επετράπη να επισκέπτεται τη Laura τακτικά.

«Είχα τη νοοτροπία της νικήτριας. Για τα παιδιά μου, για τον άντρα μου, για την οικογένειά μου. Ήθελα να συνεχίσω να είμαι η μαμά τους για το υπόλοιπο της ζωής τους».

Μετά τη μεταμόσχευση η Hendricks βρέθηκε σε ύφεση και έχει κρατήσει μακριά τον καρκίνο τα τελευταία πέντε χρόνια. «Είμαι από τους τυχερούς, δεν έχω υποτροπιάσει», λέει.

Photo Credit: Laura and Brock Hendricks/Luminaries

Και πώς σήμερα βοηθά κι άλλους να κάνουν το ίδιο

Πέρασαν περίπου 15 μήνες μετά την αρχική της διάγνωση για να νιώσει η Hendricks ότι βγαίνει από το σκοτεινό τούνελ. Η ενέργειά της άρχισε τότε να επιστρέφει και μπορούσε να ασχοληθεί με τα παιδιά της ξανά. Ήταν, βέβαια, τότε που άρχισε να αντιμετωπίζει και το ψυχικό τραύμα όλου αυτού που είχε περάσει. Ο άντρας της, ο Brock, ήταν αυτός που τη βοήθησε να ξαναβρεί τα πατήματά της στη ζωή.

Photo Credit: Laura and Brock Hendricks/Luminaries

«Ήταν εκείνος που άρχισε να βλέπει με ποιους τρόπους είχα αλλάξει και που ήθελε να δουλέψουμε για να βοηθηθώ» λέει η ίδια και περιγράφει πώς μαζί βρήκαν τρόπους ώστε να κοιμάται καλύτερα το βράδυ, να νιώθει ευγνωμοσύνη, να τρώει υγιεινά και να διαχειρίζεται τα δύσκολα συναισθήματα κάθε επιζώντα, όπως η ενοχή.

«Κάποιες από τις παραπάνω συνήθειες με βοήθησαν να νιώθω πιο θετικά, έως και ενθουσιώδης που τα κατάφερα», λέει. Και τότε ήταν που άρχισε να σκέφτεται αν αυτές οι μικρές δόσεις χαράς μπορούσαν να βοηθήσουν και άλλους. Σκέφτηκε, για παράδειγμα, τα προνόμια που είχε και μπόρεσε να γίνει καλά, όπως η πρόσβαση στις θεραπείες, η βοήθεια για τα παιδιά της. Πολλοί καρκινοπαθείς δεν τα έχουν όλα αυτά.

Εκείνη και ο άνδρας της, λοιπόν, δημιούργησαν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Luminaries που υποστηρίζει τους επιζώντες από καρκίνο με kits αυτοφροντίδας και με υποστηρικτικές συμβουλές. «Θέλουμε να βοηθήσουμε παρέχοντας όλα όσα είδαμε ότι λείπουν από τους καρκινοπαθείς», λέει η ίδια, εξηγώντας ότι «το πιο δύσκολο όταν περνάς αυτή την κατάσταση είναι το να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να κάνεις το επόμενο βήμα μόνος σου».

Στα kits αυτοφροντίδας των Luminaries μπορεί κανείς μεταξύ άλλων να βρει προϊόντα και επιστημονικά τεκμηριωμένες οδηγίες για καλύτερο ύπνο, με πρακτικές όπως ο διαλογισμός και η yoga nidra, καθώς ο ύπνος είναι βασικό πρόβλημα κατά την θεραπεία.

«Είμαι τόσο ευγνώμων κάθε μέρα για την ευκαιρία που μου δόθηκε να είμαι ακόμα εδώ, να είμαι μαμά, αδελφή, σύζυγος, κόρη, φίλη», λέει η Hendricks. «Η μάχη μου με τον καρκίνο ήταν δύσκολη παρόλο που είχα όλα αυτά τα προνόμια. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να κάνω αυτή τη μάχη πιο εύκολη και για τους άλλους».