«ΛΟΥΟΜΕΝΕΣ»: Η SOLD OUT ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΗΡΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Οι «Λουόμενες» είναι μια παράσταση που μιλάει κατά των έμφυλων διακρίσεων και της πατριαρχίας. «Όχι με τρόπο καταγγελτικό, αλλά με γλυκύτητα», τονίζει η δημιουργός Κατερίνα Μαυρογεώργη, στη συνέντευξη που έδωσε στο OW.

Οι «Λουόμενες» της Κατερίνας Μαυρογεώργη, το θεατρικό talk of the town λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μας παίρνουν μαζί τους στο υδροθεραπευτήριο όπου συναντιούνται, σε μια παράσταση που μιλά για τη γυναικεία δύναμη, ακροβατώντας με επιτυχία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Τα sold out του φετινού ανεβάσματος οδήγησαν σε παράταση ως τις 19 Ιανουαρίου – προλάβετέ την.

Η Λύντια, η Κάτια και η Μαρία. Ή αλλιώς, εγώ, εσύ, όλες εμείς. Μπαίνουμε σε ένα υδροθεραπευτήριο που αποδεικνύεται safe space τόσο για τις τρεις ηρωίδες, όσο και για μας που τις παρακολουθούμε. Και συμμετέχουμε. Τα δυνατά γέλια, τα «Ε, ναι!» της ταύτισης, που ακούγονται συχνά πυκνά, αλλά διόλου δεν ενοχλούν, το σιγοτραγούδισμα, η τόσο ακατανίκητη επιθυμία να βουτήξουμε κι εμείς στα λουτρά μετά το τέλος της παράστασης, δεν είναι παρά η απόδειξη του τι έχει πετύχει η Κατερίνα Μαυρογεώργη. Οι «Λουόμενες» είναι ένα έργο που αφήνει –επιτέλους– τις γυναίκες να είναι αυτές που είναι.

Τρεις γυναίκες πάνω στη σκηνή (Κατερίνα Λάττα, Νικολίτσα Ντρίζη, Μαρία Πετεβή) και τρεις από κάτω (η Κατερίνα Μαυρογεώργη και οι δύο βοηθοί σκηνοθέτιδες, η Έλια Ζαχαριουδάκη και η Μαρία Μακρή) έφτιαξαν μαζί μια παράσταση που μιλάει δυνατά και φεμινιστικά κατά των έμφυλων διακρίσεων και της πατριαρχίας, όχι όμως με τρόπο καταγγελτικό, όπως σημειώνει η δημιουργός, αλλά με γλυκύτητα. Ξεκινώντας τη συζήτηση με την Κατερίνα Μαυρογεώργη, αναρωτιέμαι κατά πόσον έχει αντιληφθεί αυτή την απήχηση που έχει το έργο που έγραψε και σκηνοθετεί.

H Κατερίνα Μαυρογεώργη. Ηλίας Αγιοστρατίτης

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη μιλάει για τις «Λουόμενες»

– Τι σας έχει μεταφέρει το κοινό που έχει δει την παράσταση;

Η ανταπόκριση είναι θερμή, κάτι πολύ ευχάριστο και για μένα και για τις τρεις ηθοποιούς. Σ’ αυτό το ανέβασμα είναι πιο κοντά οι θεατές με τις ηθοποιούς μέσα στον χώρο, πετυχαίνει το εφέ της τοποθεσίας. Αισθάνονται πως είναι και οι ίδιοι και οι ίδιες στο υδροθεραπευτήριο. Θέλουν να τα πουν να ξαλαφρώσουν. Αυτό είναι και το ζητούμενο – και χαίρομαι που πετυχαίνει.

– Πώς γεννήθηκε στο μυαλό σας η ιδέα του έργου «Λουόμενες»;

Πάει καιρός από όταν το έγραψα, το 2018, και η απάντησή μου έχει πλέον αλλάξει. Πάντα έγραφα –από μικρή–  ημερολόγια, μικρά διηγήματα. Το έργο αυτό γεννήθηκε μέσα μου αρκετά δομημένο, ήξερα ότι θέλω να έχω τρεις γυναίκες ηρωίδες. Είχα δει ένα όνειρο –γενικά παίρνω πολύ στα σοβαρά τα όνειρά μου– όπου, λέει, η μετά θάνατον ζωή ήταν ένα τεράστιο λουτρό, με αψιδωτά παράθυρα. Ήταν μια φάση της ζωής μου που χρειαζόμουν κάτι να συμβεί  –σαν τελετή– για να πετάξω από πάνω μου ό,τι κουβαλούσα, να προχωρήσω. Έχω, επίσης, την εμπειρία από τα λουτρά της Ικαρίας –από όπου κατάγομαι– ξεχαρβαλωμένα, με το πολύ δυνατό νερό, τη μούχλα. Όλο το έργο βγήκε φυσικά, οργανικά. Το έγραψα για να δώσω δύναμη στις ηρωίδες μου, να τις αγκαλιάσω. Γιατί, όπως λέει και η Μαρία στο έργο, «οι γυναίκες δεν είμαστε κατάλληλα εξοπλισμένες για ό,τι πρόκειται να ζήσουμε».

– Τρία χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, πιστεύετε πως το κοινό είναι τώρα περισσότερο έτοιμο να ακούσει τι έχουν να πουν οι γυναίκες;

Οι «Λουόμενες» είναι μια ιστορία ευεργετική, γιορταστική προς τη γυναίκα. Ρίχνει το φως του προβολέα στις ηρωίδες και στους χαρακτήρες τους. Δεν εξετάζει τα εμπόδια. Πάει να δει γιατί έχουν τόσες ενοχές, τους δίνει χώρο και χρόνο, χωρίς παράσιτα, να εκφραστούν. Τις αφήνει να είναι πρωταγωνίστριες. Δεν είναι καταγγελτικό έργο. Δεν έχει να κάνει με τον θυμό, την καταγγελία απέναντι στην πατριαρχία, την οποία φυσικά και κάνουμε, και θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Έχει μια γλυκύτητα.

– Θα λέγατε πως πληθαίνουν τα νέα έργα με τη γυναίκα στο επίκεντρο;

Είμαστε ακριβώς σε αυτό το μεταβατικό στάδιο δραματουργικά. Ψάχνουν οι δημιουργοί τις γυναίκες ως ηρωίδες, και τις βρίσκουν. Έχω πολλούς φίλους και φίλες που γράφουν αυτή τη στιγμή έργα με τέτοια θεματική.

– Γιατί δεν παίξατε κι εσείς στις «Λουόμενες»;

Δεν ήθελα καθόλου. Το είχα στο μυαλό μου ολοκληρωμένο, ήθελα να είμαι μόνο από κάτω, να το σκηνοθετήσω και να έχω τον γενικό συντονισμό. Είχα και δύο γυναίκες βοηθούς σκηνοθέτιδες, ήμασταν τρεις πάνω στη σκηνή και τρεις από κάτω, κάτι που λειτούργησε θαυμάσια. Ήμασταν όλες μαζί πολύ όμορφα. Και το έργο όλες μαζί το συνδιαμορφώσαμε.

– Δηλαδή;

Όσο το έγραφα, είχα ήδη σκεφτεί τις ηθοποιούς, και ήταν ευτύχημα που ήταν και οι τρεις διαθέσιμες. Είχαμε ξεκινήσει πρόβες, ενώ μου έλειπε ένα κομματάκι από το έργο, στο τέλος. Με τις δυναμικές που είδα να αναπτύσσονται στη σκηνή, το βρήκα αυτό που που έλειπε. Στο έργο έχουν μπει πολλά στοιχεία από τις ηθοποιούς, το χιούμορ τους, οι ιδέες τους, ο αυτοσχεδιασμός τους. Μου αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος δουλειάς, να υπάρχει αυτός ο δίαυλος επικοινωνίας πρόβας-έργου. Και μ’ αυτόν τον τρόπο ζωντανεύει το έργο με πιο άμεσο τρόπο. Ο λόγος, άλλωστε, για τον οποίο γράφω ένα θεατρικό είναι για να ανέβει, να γίνει παράσταση για τον κόσμο, όχι να μείνει ως κείμενο μέσα σε ένα συρτάρι.

Γιάννης Καραμπάτσος

– Στο έργο παρατηρούμε έντονες εναλλαγές, εκεί που γελάμε με την καρδιά μας, ξαφνικά μια ατάκα μάς κάνει να βουρκώσουμε. Έγινε συνειδητά αυτό;

Ήθελα το έργο να είναι μια δραματική κωμωδία όπου και γελάμε και κλαίμε. Αυτό μου αρέσει να το παθαίνω κι εγώ, ως θεατής, στις παραστάσεις που βλέπω. Στο τεχνικό κομμάτι, το χιούμορ συμβάλλει στον ρυθμό του έργου, προκειμένου να βγει η σωστή «θερμοκρασία», για να οδηγήσεις τους θεατές στα συναισθήματα που θέλεις. Γενικότερα, το χιούμορ για μένα είναι το πλέον απαραίτητο συστατικό για την κατανόηση, την ενσυναίσθηση, για να καταλάβουμε τον άλλο και τον κόσμο.

– Να περιμένουμε επόμενο συγγραφικό σας εγχείρημα;

Ναι! Τον Φεβρουάριο, θα διαβαστεί στα «Θεατρικά αναλόγια: Νέες συγγραφικές φωνές», στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, το νέο έργο που έχω γράψει. Λέγεται «Το απαγορευτικό». Είναι η ιστορία πέντε γυναικών και τριών ανδρών που βρίσκονται σε ένα νησί της ελληνικής άγονης γραμμής, σε κλίμα... αλμοδοβαρικό.

Οι «Λουόμενες» παίζονται στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις. Παραστάσεις έως τις 19/1 (κάθε Τετάρτη & Πέμπτη). Το θεατρικό έργο κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική.