ΠΩΣ ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΣΕ 8 ΧΩΡΕΣ ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΕΛΑΧΙΣΤΑ

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ξεπεράσεις τον φόβο του άγνωστου, να αφήσεις πίσω τη ρουτίνα σου και να γυρίσεις τον κόσμο, ξοδεύοντας ελάχιστα χρήματα και προσφέροντας εργασία; Η Ελευθερία Γιαγή γράφει για τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της.

Όταν ήμουνα μικρή, έλεγα πως ήθελα να κάνω ταξίδια, να επισκεφτώ όλες τις χώρες του κόσμου. Να ζήσω σε καθεμιά για ένα μικρό χρονικό διάστημα, να μάθω την κουλτούρα, να δω πώς είναι η ζωή εκεί, να κάνω διάφορα επαγγέλματα και στο τέλος να αποφασίσω σε ποια χώρα θέλω να ζήσω για πάντα! Στα 35 μου βρέθηκα να το κάνω, χωρίς καλά καλά να το έχω καταλάβει!

Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2018, όταν αποφάσισα πως η δουλειά και η ζωή μου στην Ελλάδα δεν με γέμιζαν πλέον. Μετά από 10 χρόνια μέσα στις επιχειρήσεις, τη διαφήμιση και την σωματική ταλαιπωρία, απλά κουράστηκα. Κουράστηκα να καταπονώ το σώμα μου, να συνεργάζομαι με μη επαγγελματίες, να με δυσφημούν χωρίς αιτία, να μου κλέβουν πελάτες. Κουράστηκα να μην μπορώ να βασιστώ σε ανθρώπους και ό,τι κάνω να μην είναι αρκετό. Αποφάσισα ότι ο χρόνος και η ψυχική μου ηρεμία είναι πιο σημαντικά και ότι θέλω η ζωή μου να είναι γεμάτη διαφορετικά πράγματα.

Θέλω πριν φωτογραφίσω κάτι, να το έχω παρατηρήσει, βιώσει και απολαύσει πρώτα εγώ. Θέλω να μην έχω πάντα στο χέρι το κινητό και να μην χρειάζομαι ίντερνετ. Θέλω να ξυπνάω και να κάνω αυτό που έχω ανάγκη εκείνη την στιγμή, χωρίς πίεση. Με λίγα λόγια, μια ελεύθερη ζωή, όπως ονόμασα το blog μου.

Η αρχή της περιπέτειας

Μερικούς μήνες πριν από εκείνον τον Φεβρουάριο, είχα μάθει για μία ιστοσελίδα στην οποία γίνεσαι μέλος με ένα μικρό αντίτιμο και μπορείς να δεις αγγελίες εργασίας από όλο τον κόσμο. Άνθρωποι από διάφορα μέρη της γης ζητούσαν βοήθεια σε απλές δουλειές, γύρω στις 5 ώρες τη μέρα, 5 μέρες την εβδομάδα. Ως αντάλλαγμα προσέφεραν διαμονή, διατροφή και ό,τι άλλο μπορούσε ο καθένας, ανάλογα με το επάγγελμα και την καθημερινότητά του. Αποφάσισα να το δοκιμάσω.

Μιας και εκείνη την περίοδο είχε κρύο στην Ελλάδα, επέλεξα να ξεκινήσω το ταξίδι μου στον κόσμο από την Αφρική, για να απολαύσω τη ζέστη, και να συνεχίσω όσο θέλω, όπου θέλω. Τα πιο φτηνά εισιτήρια που βρήκα ήταν για Μαρόκο – είχα ξαναπάει τρία χρόνια νωρίτερα και μου άρεσε. Αποφάσισα να ξεκινήσω από εκεί. Είχα κάποια χρήματα στην άκρη και έθεσα ως όριο για τα έξοδά μου τα 200 ευρώ τον μήνα, πιο πολύ ως πρόκληση. Τελικά, κατάφερα να ξοδεύω κατά μέσο όρο 207 ευρώ. Δηλαδή, 207 ευρώ και 100 ώρες εργασίας τον μήνα για να ταξιδέψω, να μείνω σε διαφορετικά μέρη, να φάω διαφορετικά φαγητά, να γνωρίσω ένα σωρό ανθρώπους, χώρες, κουλτούρες και να ζήσω αξέχαστες εμπειρίες.

Ζώντας σε 8 χώρες

Χάρη σε αυτό το μεγάλο ταξίδι επισκέφθηκα 8 χώρες: Μαρόκο, Πορτογαλία, Ισπανία, Γιβραλτάρ, Γερμανία, Γαλλία, Ελβετία, Ισλανδία. Έκανα 15 νέους φίλους. Κοιμήθηκα σε 26 σπίτια/ξενοδοχεία, όπως επίσης σε ένα αεροδρόμιο, ένα πάρκο, ένα αμάξι, ένα τροχόσπιτο και μια μογγόλικη γιούρτα. Δούλεψα σε 12 διαφορετικούς hosts.

Μαγείρεψα κους κους και ταζίν στο Μαρόκο. Πήγα σε όλες τις παραλίες του Ατλαντικού για σερφ, αλλά δεν έκανα σερφ! Έτρεξα με αραβικά άλογα στην παραλία. Πασαλείφτηκα με λάδι αργκάν, είδα την έρημο, καβάλησα γαϊδουράκια για να πάω για ψώνια. Εκπαίδευσα ένα μουλάρι, μπήκα σε ένα ταξί με 7 άτομα, έκανα οτοστόπ, έπλυνα τα ρούχα μου με νερό από πηγάδι και ζέστανα νερό στη φωτιά για να κάνω μπάνιο. Μίλαγα με τον Αχμέτ σε Γαλλικά και Μαροκινά, χωρίς να μιλάω καμία από αυτές τις γλώσσες, και παζάρεψα για μισό ευρώ. Σταμάτησα να χρησιμοποιώ σαμπουάν. Έγινα χορτοφάγος, βίγκαν, ωμοφάγος, φρουτοφάγος. Είδα τις ακτές της Πορτογαλίας, τον λόφο του Γιβραλτάρ, τα βουνά της Ισπανίας, τα δάση της Γερμανίας και τους παγετώνες της Ισλανδίας.

Οδήγησα τρακτέρ, γκολφ καρτ, άλογο, γαϊδούρι, μουλάρι, paddle board. Έπαθα λάστιχο και έμεινα από μπαταρία. Είδα μαϊμουδάκια, φώκιες, καμήλες, βίσωνες. Επισκέφθηκα ορυχεία, ναούς, σπήλαια, ηφαίστεια, καταρράκτες, γεωθερμικούς πίδακες, κρατήρες. Έκανα dumpster diving, διαλογισμό, έφαγα space cake, έφτιαξα τη σαγιονάρα μου με ένα καρφί, χώρεσα ό,τι χρειάζομαι σε έναν σάκο 8 κιλών και επιβίωσα!

ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ.

Τι έμαθα από τα ταξίδια μου

• Δεν μπορείς να βοηθήσεις τους ανθρώπους που δεν θέλουν να βοηθηθούν. Δυστυχώς, πολλοί δεν ενδιαφέρονται ούτε να μάθουν κάτι καινούργιο, ούτε να βελτιώσουν την ζωή τους. Είναι τόσο αποκομμένοι από τη φυσική τους κατάσταση, που δεν μπορούν καν να καταλάβουν τι είναι φυσιολογικό και καλό για αυτούς.
• Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τη γνώμη σου, αλλά τη δική τους γνώμη να βγαίνει από το στόμα σου.
• Οι φτωχοί συνήθως είναι πιο γενναιόδωροι από τους πλούσιους. Έμεινα σε σπίτι πλουσίων με τέσσερα ψυγεία και αποθήκες που ξεχείλιζαν από φαγητά. Εκεί, μου έκαναν παρατήρηση, επειδή έφαγα κάτι παραπάνω. Αντίθετα, μια γυναίκα που δεν είχε ούτε κρεβάτι, ούτε στρώμα για να κοιμηθεί, μου χάρισε το βραχιόλι της, επειδή της είπα ότι μου αρέσει.
• Είναι δύσκολο να κρατήσεις επαφή, όταν δεν είσαι στη ζωή και την καθημερινότητα των φίλων σου. Οι άνθρωποι έχουν βαρύ πρόγραμμα κι έτσι τον λίγο ελεύθερο χρόνο τους τον αφιερώνουν σε πρόσωπα που είναι τριγύρω.
• Οι άνθρωποι μοιάζουμε πολύ μεταξύ μας. Μπορείς να βρεις ομοιότητες σε άτομα που δεν το περίμενες καθόλου.

• Η σωματική επαφή είναι θεραπευτική. Η Λίντα, η κυρία με την οποία έμενα στην Ισλανδία, με αγκάλιαζε τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα. Μου έδειχνε την αγάπη της, μια αγάπη από άνθρωπο σε άνθρωπο, χωρίς κριτική και απαιτήσεις. Με αγαπούσε επειδή υπήρχα.
• Μπορούμε να προσαρμοστούμε γρήγορα σε νέες καταστάσεις και να ξεχάσουμε πράγματα και συνήθειες. Συνήθισα στο ταξίδι μου αυτό να κουβαλάω 5 μπλούζες και 4 παντελόνια, ελάχιστα είδη μακιγιάζ και περιποίησης. Επειδή δεν έβλεπα τα ρούχα που έχω, σύντομα ήταν σαν να μην υπήρχαν. Όταν δεν έχεις πολλές επιλογές, δεν έχεις και πολλές ανησυχίες. Συνήθισα σε έναν βαθμό και την έλλειψη ιδιωτικότητας, παρόλο που είναι σημαντική για μένα. Όταν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι, το μυαλό αρχίζει να το αποδέχεται.
• Χρειαζόμαστε χρόνο για να αφομοιώσουμε εμπειρίες, γνώσεις, σχέσεις. Όταν αλλάζουμε παραστάσεις με γρήγορους ρυθμούς, ξεχνάμε και πολύ γρήγορα. Μέσα σε 8 μήνες έκανα ό,τι θα έκαναν άλλοι σε 15 χρόνια.
• Όταν είμαστε πιο ανοιχτοί και δεκτικοί στους ανθρώπους, είμαστε πιο ήρεμοι και πιο ανεκτικοί, αφού ο καθένας κάνει συνήθως το καλύτερο που μπορεί δεδομένων των συνθηκών. Έμαθα να είμαι φιλική, όχι επικριτική. Να κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια, να δέχομαι ότι υπάρχει κάποιος λόγος πίσω από τα πράγματα και να μην θυμώνω μαζί τους για το παραμικρό.

Συμβουλές για να τολμήσετε ένα ταξίδι στον κόσμο

Για μένα είναι φιλοσοφία ζωής ότι αν θες κάτι πραγματικά απλά ξεκινάς, το προσπαθείς και δεν σταματάς. Ψάχνεσαι, ζητάς βοήθεια από ανθρώπους. Στις μέρες μας δεν μπορείς να πεις πως είναι δύσκολο. Υπάρχει τόση πληροφορία στο διαδίκτυο. Θες να γίνεις π.χ. ξυλουργός, ζωγράφος; Υπάρχουν tutorials, άνθρωποι που έχουν γράψει βιβλία και σε συμβουλεύουν, κοινότητες που βοηθάνε η μία την άλλη. Yπάρχει ιστοσελίδα για να βρεις κάποιον και να ταξιδέψεις μαζί του, στην περίπτωση που δεν έχεις παρέα. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ξεπεράσεις τον φόβο σου και να το τολμήσεις.