Η ΒΙΚΥ ΒΟΛΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΠΟΤΕ

Για τη Βίκυ Βολιώτη, το Πάσχα είναι μάλλον η πιο αγαπημένη γιορτή του χρόνου. Και θυμάται έντονα εκείνο το οποίο σημάδεψε η απώλεια ενός δικού της ανθρώπου.

Το Πάσχα είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου γιορτές! Θα έλεγα ότι είναι η πιο αγαπημένη μου γιορτή. Διότι είναι πάντα την άνοιξη, η οποία προμηνύει το καλοκαιράκι που έρχεται και το λατρεύω. Επίσης, το Πάσχα ήταν μία πάρα πολύ αγαπημένη γιορτή για τον πατέρα μου και πάντα τη γιορτάζαμε με ιδιαίτερη αγάπη.

Την περίοδο του Πάσχα κάναμε και κάνουμε εξορμήσεις στις εξοχές, κάτι ιδιαιτέρως ευχάριστο. Αλλά και στην Αθήνα όταν μένω, και πάλι μου αρέσει. Αγαπώ το τελετουργικό κομμάτι, το οποίο άλλες χρονιές παρακολουθώ με συνέπεια και άλλες όχι. Γενικά όλο αυτό το κατανυκτικό –που για μένα έχει σχέση και με το θέατρο– με γοητεύει πολύ.

Η Βίκυ Βολιώτη και η θρησκεία

Δεν θα έβαζα στον εαυτό μου την ταμπέλα ενός θρήσκου ατόμου. Δεν ξέρω αν πιστεύω, ανήκω σε εκείνους τους ανθρώπους που κάποιες φορές λένε πως δεν γίνεται να μην υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς και ανεξήγητο, ενώ άλλες αρνούνται την ύπαρξη του. Πάντως, στις δύσκολες στιγμές μου καταφεύγω στην προσευχή.

Από τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, με συγκινεί η Μεγάλη Πέμπτη και η Μεγάλη Παρασκευή. Η Σταύρωση είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή.

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/24 MEDIA

Το πιο δύσκολο Πάσχα για τη Βίκυ Βολιώτη

Έχω αναμνήσεις από πολλά Πάσχα, αφού όπως είπα είναι μία πολύ αγαπημένη περίοδος για εμένα. Θυμάμαι όμως το πιο δύσκολό μου Πάσχα: ήταν αυτό που μόλις είχε πεθάνει ο πατέρας μου – και ακριβώς επειδή ήταν η αγαπημένη του γιορτή ήταν ιδιαίτερα δύσκολο.

Τις περισσότερες φορές τα περνούσαμε οικογενειακώς με φίλους, μα και τώρα, μεγάλη πια, πάλι με φίλους τα περνάμε συνήθως. Συχνά στο σπίτι της Σμαραγδής στην Αίγινα, όπως θα κάνουμε και φέτος μόλις γυρίσουμε με τη μικρή από ένα ταξίδι στο Παρίσι.

Θυμάμαι ακόμα ένα Πάσχα με φρίκη, που είχα αποφασίσει πρώτη φορά στη ζωή μου να πάω στη Μύκονο. Έφτασα εκεί τη Μεγάλη Παρασκευή το απόγευμα και το Μεγάλο Σάββατο το πρωί έφυγα. Δεν ξαναπήγα στη Μύκονο έκτοτε, παρά μόνο πριν από τρία χρόνια που πήγα σε σπίτι φίλων.

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/24 MEDIA

Μια χορτοφάγος στο πασχαλινό τραπέζι

Ως χορτοφάγος, συνήθως γιορτάζω την Ανάσταση με ψητά λαχανικά και χαλούμι. Προσωπικά δεν κάνω παραλλαγές των κλασικών πιάτων, να μαγειρέψω για παράδειγμα μαγειρίτσα για χορτοφάγους – άμα βρεθεί όμως κάποιος να το κάνει για εμένα, πολύ θα τον ευχαριστήσω! Οι υπόλοιποι στην οικογένεια τρώνε ό,τι είναι της αρέσκειάς τους.

Και, ναι, είμαι παρούσα στο τραπέζι όταν τρώνε αρνί, διότι δεν θέλω να κάνω τον κόσμο να σταματήσει να απολαμβάνει αυτό που θέλει και του αρέσει επειδή δεν το τρώω εγώ. Συγκεκριμένα το αρνί δεν το ζηλεύω, αλλά υπάρχουν στιγμές που μου λείπει το κρέας, γιατί μου άρεσε πολύ.

Πάντως το Πάσχα βάφω αβγά, κάποιες φορές φτιάχνουμε και κουλουράκια – όχι όμως τσουρέκι, που δεν μου αρέσει.