ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, συνομιλήσαμε με έναν φοιτητή και μια φοιτήτρια, που εξηγούν τους λόγους για τους οποίους εκείνος θα απέχει από τις εκλογές ενώ εκείνη θα ψηφίσει.

Οι δημοσκόποι ιδρώνουν για να βρουν νέους που ψηφίζουν για πρώτη φορά, οι οποίοι θα δεχτούν να απαντήσουν στα μακροσκελή ερωτηματολόγιά τους. Οι περισσότεροι τους κλείνουν τα τηλέφωνα μόλις καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.

Εμείς εντοπίσαμε δύο φοιτητές που κλείνουν τα είκοσί τους χρόνια και καλούνται από την Πολιτεία να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Σε τι ελπίζει η κοπέλα που αποφάσισε να ψηφίσει; Και τι είναι αυτό που διώχνει τον εικοσάρη από την κάλπη;

«Θα ψηφίσω» – Δ.Ξ., φοιτήτρια

Ήρθα από την πόλη όπου σπουδάζω στην Αθήνα για να ψηφίσω. Έχω όμως συμφοιτητές στο Ηράκλειο και φίλους που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους και δεν «ψήνονται» να μπουν στη διαδικασία. Κάποιοι σκέφτονται και το οικονομικό, το καταλαβαίνω, αλλά νομίζω πως ούτε αυτό θα με σταματούσε. Θα έκανα οικονομίες για να πάρω ένα εισιτήριο φοιτητικό για κατάστρωμα. Δεν θέλω να αποφασίζουν οι άλλοι για μένα. Θέλω να έχω λόγο στα πράγματα. Δεν λέω ότι μόνο όταν ψηφίζεις εκφράζεις την άποψή σου. Πρέπει να αντιστέκεσαι με κάθε τρόπο.

Έχω κατέβει στους δρόμους για τον Γρηγορόπουλο, έχω πάρει μέρος σε κινητοποιήσεις για την Παιδεία... Δεν είμαι κομματικοποιημένη και αυτός είναι ο λόγος που, ενώ θα ψηφίσω την Κυριακή, δεν ψήφισα στις φοιτητικές. Οι συμφοιτητές μου με «έκραξαν», όσοι ανήκουν στις παρατάξεις δηλαδή. Υπάρχει μεγάλη πόλωση στα πανεπιστήμια. Είναι εκκολαπτόμενοι πολιτικοί οι περισσότεροι υποψήφιοι στις φοιτητικές. Σέρνονται από τα κόμματα γιατί πιστεύουν ότι εκεί θα κάνουν σταδιοδρομία αύριο μεθαύριο. Θα μου πεις, αφού δεν συμπαθείς τους πολιτικούς γιατί πας να ψηφίσεις στις κοινοβουλευτικές;

Χριστίνα Αβδίκου

Μεγάλωσα με γονείς που είχαν και έχουν πολιτική συνείδηση. Με εντελώς διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις μεταξύ τους και με έντονους καβγάδες για τα πολιτικά, αλλά παθιασμένοι με τη διαδικασία. Οι εκλογές ήταν πάντα γιορτή στο σπίτι μας, άσχετα με το αποτέλεσμα. Δεν μου περνάει από το μυαλό να μη συμμετέχω. Δεν θέλω να πω την επόμενη μέρα, όταν θα αποφασίζονται πράγματα, ότι αδιαφόρησα. Θα ψηφίζω και θα βγαίνω και στους δρόμους για ένα καλύτερο μέλλον. Θα ψηφίσει η μάνα μου και η γιαγιά μου και δεν θα ψηφίσω εγώ;

«Δεν θα ψηφίσω» – Ν.Σ., φοιτητής

Όταν οι άλλοι θα ψηφίζουν, θα είμαι με τον σκύλο μου στο Νότιο Πάρκο στην Πάτρα, όπου σπουδάζω. Δεν κουνιέμαι για κανέναν λόγο. Ανεβαίνω στην Αθήνα μόνο για τους φίλους και τη μάνα μου, αλλά για να ψηφίσω πρέπει να πάω στην Κοζάνη… Μπάχαλο! Το διαζύγιο των γονιών μου και οι κόντρες μεταξύ τους είναι ο λόγος που τα δικαιώματά μου είναι στη Μακεδονία. Δεν θα μπω στα ΚΤΕΛ, να κάνω τόσες ώρες ταξίδι για να ρίξω την ψήφο μου, που δεν θα κάνει καμία διαφορά στο Σύστημα. Δεν το παίζω απογοητευμένος, ούτε είμαι «απολιτίκ» όπως με κατηγορεί ο παππούς μου, που ήταν στο Πολυτεχνείο το ’73. Μόνο στις δικτατορίες, λέει, δεν ψηφίζουν. Μα εγώ δεν λέω να μη γίνονται εκλογές. Δηλώνω προσωπική αποχή. Αυτό, τίποτε άλλο. Δεν σαμποτάρω τη δημοκρατία.

Έχω δυσκολευτεί πολύ στη ζωή μου μέχρι τώρα και δεν έχω κλείσει ούτε τα είκοσι. Η μητέρα μου με μεγάλωσε ουσιαστικά μόνη της, χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος. Ούτε ένα σωστό ολοήμερο να μένω στο σχολείο μέχρι να γυρίσει από τη δουλειά της. Ιδιωτική υπάλληλος με υπερωρίες απλήρωτες και ωράριο εννέα με όσο πάει. Και τα μισό της μισθό τον έδινε σε μία γυναίκα για να με προσέχει.

Ποιον να ψηφίσω; Τα τρία κόμματα που λένε τώρα ότι θα κάνουν θαύματα έχουν πάρει την εξουσία και δεν έκαναν τίποτα. Πέρυσι τρέχαμε την αδελφή μου στα επείγοντα με φοβερούς πόνους στην κοιλιά. Την άφησαν ώρες να περιμένει σε ένα φορείο, ενώ όπως έδειξαν τα πράγματα έπρεπε να χειρουργηθεί επειγόντως. Βαρέθηκα να τους ακούω να τάζουν όταν πλησιάζουν οι εκλογές. Και δεν εννοώ θεσούλες και ρουσφετάκια. Εννοώ τα ταξίματα για καλύτερη υγεία και παιδεία για μέτρα για τη φτώχεια… Ποντάρουν στα θέλω σου, στα προβλήματά σου. Φυσικά θα ήθελα μία κοινωνία πιο δίκαιη, ένα καλύτερο πανεπιστήμιο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίες όταν θα πάρω το πτυχίο μου. Αλλά δεν πιστεύω ότι η ψήφος μου θα μετρήσει.

Ο κολλητός μου σπουδάζει στο ΑΠΘ. Είναι συνέχεια στους δρόμους με κάθε αφορμή. Θα κατεβεί για να ρίξει «άκυρο». Νομίζει ότι έτσι κάνει αντίσταση. Δεν με ενδιαφέρει ούτε η διαδικασία. Και δίπλα στο πατρικό μου στο Χαλάνδρι να ψήφιζα, δεν θα πήγαινα. Ψηφίζουν και έχουν την ψευδαίσθηση ότι κάπου συμμετέχουν. Όλα είναι προαποφασισμένα. Όποιος κι αν είναι πάνω.