ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΖΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ

Η υπογονιμότητα δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση και ένα ζευγάρι αποφάσισε να το βροντοφωνάξει για να βάλει τέλος στο στίγμα.

Η υπογονιμότητα δεν είναι πάντα γυναικεία υπόθεση. Στην περίπτωση της Esther και του Avi, για παράδειγμα, η αδυναμία προερχόταν από εκείνον, κάτι που ο περίγυρος του ζευγαριού αρνούνταν να αποδεχτεί. Την ώρα, λοιπόν, που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να φέρουν το μωρό τους στον κόσμο, συνειδητοποίησαν πόση ανάγκη υπάρχει για ενημέρωση αλλά και στήριξη των ατόμων που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες δυσκολίες.

«Έπειτα από 7 μήνες προσπαθειών καταλάβαμε ότι κάτι ίσως να μην πήγαινε καλά», είπε η Esther σε συνέντευξή της. «Επειδή, όμως, φοβάμαι τις βελόνες και δεν ήμουν έτοιμη να απευθυνθούμε σε κλινική γονιμότητας, αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε λίγο ακόμα. Μέχρι που πέρασαν δύο ακόμα χρόνια». Καθώς είχε φτάσει τα 30, κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να ψάξουν το θέμα λίγο περισσότερο. Εξάλλου, είχε αρχίσει και η σχετική πίεση από το περιβάλλον: «Πότε θα κάνετε ένα παιδάκι;»

«Εξεταστήκαμε και οι δύο και σύντομα μάθαμε ότι η υπογονιμότητα αφορούσε τον Avi – είχε χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων». Η Esther λέει ότι αν και δεν το είχε υπόψιν της, ενημερώθηκε πως η ανδρική υπογονιμότητα δεν είναι καθόλου σπάνια.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τον γυναικολόγο Ιωάννη Γρυπάρη, «το 40% των περιπτώσεων υπογονιμότητας οφείλεται στον άνδρα, 40% στη γυναίκα ενώ το 20% αφορά σε προβλήματα που ανευρίσκονται και στους δύο. Γι’ αυτό και η υπογονιμότητα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα του ζευγαριού, όχι ενός εκ των δύο συντρόφων».

Η Esther λέει ότι τα νέα αυτά κατά κάποιον τρόπο την ανακούφισαν. Αφού το πρόβλημα δεν προερχόταν από εκείνη, θα μπορούσε να αποφύγει τις θεραπείες γονιμότητας και τις ενέσεις που τόσο φοβόταν. «Σύντομα έμαθα πως έκανα μεγάλο λάθος», λέει η ίδια.

Η διαδικασία της θεραπείας

Έπειτα από συζήτηση με τους γιατρούς, το ζευγάρι αποφάσισε να ξεκινήσει κάποιες θεραπείες που θα αύξαναν την παραγωγή σπερματοζωαρίων του Avi, μέσω ειδικών συμπληρωμάτων. Φάνηκε να πετυχαίνει, οπότε η ενδομήτρια σπερματέγχυση φάνηκε σε όλους ένα εξαιρετικά ελπιδοφόρο επόμενο βήμα. Δεν ήταν έτσι.

«Ξεκίνησα, λοιπόν, τις απαραίτητες εξετάσεις για εξωσωματική γονιμοποίηση. Έκανα εξετάσεις αίματος, έλεγξα τα επίπεδα θυρεοειδή μου, έκανα υπερήχους και τελικά άρχισα καθημερινά τις ενέσεις. Η διαδικασία ξεκίνησε κατά τις πρώτες ημέρες του Covid-19, οπότε έπρεπε να πηγαίνω στα ραντεβού στον γιατρό μόνη μου – κάτι που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Ευτυχώς, η πρώτη μεταφορά ήταν επιτυχής! Ακόμα αστειευόμαστε ότι ο άνδρας μου δεν ήταν καν στο ίδιο δωμάτιο με εμένα όταν έμεινα έγκυος», περιγράφει η Esther.

Το μωρό τους γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 2021, έπειτα από έναν τραυματικό τοκετό που την ανάγκασε να υποβληθεί σε καισαρική. Ο ερχομός του γιου της, όμως, την έκανε τόσο ευτυχισμένη, που ξέχασε όλες τις δυσκολίες για να φτάσει μέχρι εκεί. Όσα πέρασαν, όμως, την οδήγησε σε μία άλλη απόφαση.

«Χρειάζεται να μιλάμε ανοιχτά για την υπογονιμότητα»

Η Esther θυμάται ότι αυτό που την ενόχλησε περισσότερο κατά την διάρκεια των προσπαθειών τους να τεκνοποιήσουν ήταν η αδιακρισία του κόσμου. «Μας ρωτούσαν γιατί καθυστερούμε τόσο να κάνουμε παιδί, γιατί δεν είχα μείνει ακόμα έγκυος. Θεωρούσαν αυθαίρετα ότι εγώ είχα κάποιο πρόβλημα. Έδιναν τις πιο άκυρες συμβουλές. Και ενώ ο Avi ήθελε αρχικά να μη μιλήσουμε για την εξωσωματική, υποκύψαμε τελικά, προκειμένου να σταματήσουν όλα αυτά τα σχόλια. Εξάλλου, είχα αρχίσει να πρήζομαι από την θεραπεία και τότε άρχισαν νέες υποθέσεις, ότι ήμουν ήδη έγκυος. Πολύ σύντομα κατάλαβα πόση έλλειψη γνώσεων και κατανόησης υπάρχει στον κόσμο σχετικά με τη γονιμότητα. Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν, μετά τον ερχομό του γιου μας, όλοι θεώρησαν πως το πρόβλημα είχε τελειώσει. Πως πλέον θα μπορούσα εύκολα να μείνω ξανά έγκυος. Δεν είναι, όμως, καθόλου έτσι. Η υπογονιμότητα δεν θεραπεύεται και αν θέλουμε να αποκτήσουμε ένα ακόμα μωρό, θα πρέπει να μπούμε ξανά στην ίδια διαδικασία».

Όλα αυτά ήταν που οδήγησαν την Esther να μοιραστεί την ιστορία της αρχικά μέσω Instagram, με στόχο να υποστηρίξει άλλα άτομα που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες δυσκολίες: «Είναι παράλογο το πόσοι άνθρωποι ντρέπονται για την υπογονιμότητά τους και εύχομαι αυτό να αλλάξει. Να καταλάβει ο κόσμος πως δεν πρόκειται αποκλειστικά για γυναικεία υπόθεση και με το να αποκρύπτουμε τον ανδρικό παράγοντα, απλά δυσκολεύουμε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Εύχομαι οι άνθρωποι που περνούν αυτή τη διαδικασία να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι και ότι δεν χρειάζεται να ζουν στη σιωπή. Το μοίρασμα είναι δύναμη».