ΕΝΑ ΠΟΛΥΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ANIMATION ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ

Το πολυβραβευμένο animation μικρού μήκους «I AM DYSLEXIC» μας βοηθά να κατανοήσουμε σε κάποιο βαθμό πώς μπορεί να νιώθουν καθημερινά συνάνθρωποί μας με μαθησιακές δυσκολίες.

«Με κοιτούν και νομίζουν ότι είμαι χαζός. Με δείχνουν και λένε ότι είμαι τεμπέλης. Θέλω να αφήσω τα σχολικά βιβλία να καούν. Κάθε μέρα είναι μια μάχη και νιώθω ότι μένω χιλιόμετρα πίσω».

Με τους στίχους αυτούς ξεκινά το πολυβραβευμένο animation μικρού μήκους, που δημιούργησαν οι Νορβηγοί Mads Johan Øgaard και Katie Noel Wyman, όταν ήταν ακόμα φοιτητές. Θέμα του; Η μάχη ενός αγοριού με δυσλεξία ενάντια σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν έχει δομηθεί για να στηρίζει τις διαφορετικές μαθησιακές ανάγκες κάθε παιδιού.

Η ιστορία είναι απλή, αλλά αυτό δεν στερεί κάτι από το βαθύ της νόημα. Ένας μαθητής πέφτει σε έναν κόσμο φτιαγμένο από βιβλία, σελίδες, γράμματα, και προσπαθεί να σκαρφαλώσει ένα βουνό (μια μεταφορά για το υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα). Λίγο πριν εγκαταλείψει την προσπάθεια, συναντά ένα κορίτσι με δυσλεξία και μαζί ξεκινούν ένα νέο ταξίδι. Δεν είναι πια μόνοι, αλλά έχουν κάποιον που μπορεί να τους καταλάβει.

Μέσα από τους στίχους του τραγουδιού (μιας και δεν υπάρχουν διάλογοι) μαθαίνουμε για τις απογοητεύσεις τους, το άγχος της αποτυχίας και το αίσθημα απομόνωσης που βιώνουν, τη διαρκή προσπάθεια να αποδείξουν ότι μπορούν.

Τόσο ο Mads όσο και η Katie αντιμετώπιζαν μαθησιακές δυσκολίες και σκοπός τους ήταν μέσα από το animation αυτό να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για ένα πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους. Η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια και δεν σχετίζεται με τη νοημοσύνη, λένε οι ειδικοί.

«Θέλαμε να σας βάλουμε στη θέση αυτού του χαρακτήρα, για να νιώσετε απογοήτευση όταν τη νιώθει εκείνος, για να νιώσετε αγάπη και αποδοχή όπως εκείνος στο τέλος της ταινίας», έχει δηλώσει η Katie σε συνέντευξή της.

Μια προσωπική ιστορία για την δυσλεξία

Ο Mads έχει ο ίδιος δυσλεξία και δυσαριθμησία. Σήμερα, εργάζεται ως illustrator, animator, ομιλητής και δάσκαλος ειδικής αγωγής.

«Το “I AM DYSLEXIC” δημιουργήθηκε το 2016, κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους σπουδών μου στο animation», εξηγεί στο OW. «Δεν σχεδίαζα να κάνω ταινία, αλλά αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μου να μοιραστώ το πώς ένιωθα εγώ στο σχολείο. Ήθελα να προσφέρω σε άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση με εμένα ένα εργαλείο που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να εξηγήσουν πώς νιώθουν. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις τι είναι η δυσλεξία σε κάποιον που δεν την έχει βιώσει».

Ένωσε, λοιπόν, τις δυνάμεις του με τη συμφοιτήτριά του και μαζί έκαναν τη σκηνοθεσία και την παραγωγή της ταινίας (πηγή έμπνευσης υπήρξε η ταινία «O ναυαγός», με τον Τομ Χακνς). «Μας βοήθησαν πάνω από 60 συμφοιτητές μας, πολλοί από τους οποίους είχαν μαθησιακές δυσκολίες. Μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους για να κάνουν την ταινία μας καλύτερη», συμπληρώνει.

iStock

Μάλιστα, έχει παραδεχτεί παλιότερα ότι το να γράψει το σενάριο ήταν εξαιρετικά δύσκολο για εκείνον, λόγω της δυσλεξίας που του προκαλούσε μεγάλο άγχος. «Ήξερα τι ήθελα, απλά δεν μπορούσα να το “βγάλω” στο χαρτί».

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε ως μαθητής; «Πιθανότατα ότι μου έλεγαν πως δεν θα μπορούσα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, αν δεν είχα καλούς βαθμούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσω χαμηλή αυτοεκτίμηση και να νιώθω φοβισμένος κατά το μεγαλύτερο μέρος της σχολικής χρονιάς. Βρήκα, όμως, τον δρόμο μου, συνέχισα να αναπτύσσω στρατηγικές μάθησης και στο τέλος τούς απέδειξα ότι έκαναν λάθος».

Κλείνοντας, μας στέλνει το δικό του μήνυμα: «Αναγνωρίστε τις δεξιότητές σας. Δείτε πώς μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε, για να αντισταθμίσετε τις όποιες προκλήσεις έχετε να αντιμετωπίσετε. Ακολουθήστε τα όνειρά σας και μην αφήσετε κανέναν να σας σταματήσει!»