ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: ΤΟ ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΚΗΝΗ

Για να λέμε και «του στραβού το δίκιο», η λογική του δούναι και λαβείν απέφερε στη χώρα μας μια ευχάριστη εξέλιξη στα ελληνοτουρκικά: Η Γερμανία για πρώτη φορά πήρε θέση καταδικάζοντας την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, κάτι που δυσκολεύει την έξαλλη τακτική του Ερντογάν να επιρρίψει το βάρος των ευθυνών στην Ελλάδα.

Στην διεθνή σκηνή δεν κυριαρχεί η ηθική. Και συνήθως δεν μπορείς να βρεις το δίκιο σου στο Δίκαιο, διότι αυτό το ορίζουν με τον τρόπο τους οι ισχυροί του πλανήτη. Τα συμφέροντα κανοναρχούν. Και πρυτανεύει η λογική του δούναι και λαβείν.

Η λογική αυτή φαίνεται ότι απέφερε στη χώρα μας μια ευχάριστη εξέλιξη όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά: η Γερμανία για πρώτη φορά πήρε θέση καταδικάζοντας την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της πατρίδας μας.

Ναι, το δούναι και λαβείν φαίνεται ότι ξεκλείδωσε την στάση της Γερμανίας: Ο Μητσοτάκης ανταποκρίθηκε στο αίτημα της Γερμανίας να δοθούν από την Ελλάδα στην Ουκρανία τα παλιά Ανατολικογερμανικά τανκς BMP-1 και να πάρει αντ’ αυτών η χώρα μας ίσο αριθμό γερμανικών Marder. Το ίδιο έπραξε η Γερμανία με την Πολωνία και την Τσεχία.

Έχει τους λόγους της να το κάνει αυτό η Γερμανία, και δεν μας πέφτει λόγος. Το μείζον είναι ότι η καταδικαστική δήλωση προκάλεσε την οξύτατη αντίδραση και τον εκνευρισμό της Τουρκίας.

Διότι η γείτων είδε ξαφνικά μια φίλα προσκείμενη χώρα, τη Γερμανία των ίσων αποστάσεων στα ελληνοτουρκικά, να παίρνει θέση ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας. Η θετική στάση της οποίας έναντι της χώρα μας δεν οφείλεται τόσο ή κυρίως στις πατροπαράδοτες καλές σχέσεις, όσο στην αγορά των Rafale.To δούναι και λαβείν που λέγαμε…

iStock

Δεν είναι βέβαιο ότι οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θα σταθούν εμπράκτως –και αμέσως– στο πλευρό της Ελλάδος σε περίπτωση θερμού επεισοδίου ή ελληνοτουρκικής σύρραξης. Είναι βέβαιο, όμως, ότι η γερμανική δήλωση δημιουργεί κλίμα. Εκθέτει την Τουρκία και δυσκολεύει την έξαλλη τακτική του Ερντογάν να επιρρίψει το βάρος των ευθυνών στην Ελλάδα.

Ειδικά τη στιγμή αυτή, κατά την οποία η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει στη Συρία και αποδοκιμάζεται ήδη από τις ΗΠΑ για την επιχείρηση αυτή, ο Ερντογάν βλέπει τρεις μεγάλες χώρες της Δύσης και του ΝΑΤΟ να εναντιώνονται στις επιλογές του σε δύο πεδία: Ελληνοτουρκικά και Συρία/Κουρδικό.

Αν προστεθεί και το πρόβλημα που δημιουργεί η Τουρκία στο ΝΑΤΟ για την εισδοχή της Σουηδίας και της Φινλανδίας, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι το μεγάλο ατού της γείτονος –το ότι οι Δυτικοί τη χρειάζονται– δεν λειτουργεί υπέρ αυτής σε όλες τις περιπτώσεις. Ίσως λόγω της ιλιγγιώδους αλαζονείας του Ερντογάν και της ιδέας που έχει για τη χώρα του.

Είναι πιθανό, βέβαια, να βρεθεί κάποια λύση στο θέμα των δύο Σκανδιναβικών χωρών. Δηλαδή «κάτι» να πάρει η Τουρκία για να υποχωρήσει (π.χ. F-16), αλλά η εικόνα του ενοχλητικού ταραξία που αμφιρρέπει μεταξύ Δύσης και Ρωσίας εγγράφεται στα αρνητικά της πολιτικής της.

Η οιηματική συμπεριφορά της, ως μεγάλης και ανεξάρτητης περιφερειακής δύναμης, δεν επιφέρει πάντοτε και εξ ολοκλήρου τα κέρδη που προσδοκά. Ας ελπίσουμε, εις ό,τι αφορά την πατρίδα μας και τις επιθετικές αξιώσεις της Τουρκίας, τα κέρδη αυτά να είναι μηδενικά.

Κάτι τελευταίο, ακατανόητο και απαράδεκτο εκ μέρους της κυβέρνησης: τόσο για την δεύτερη παρτίδα όπλων προς την Ουκρανία όσο και για τα τανκς, τα πληροφορηθήκαμε από αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Γερμανίας (διά στόματος Σόλτς, δε!).

Πρόκειται για ένοχη κρυψίνοια και για αντιθεσμική συμπεριφορά. Στοιχεία που δεν αναιρούν τα θετικά του συγκεκριμένου δούναι και λαβείν, αλλά αποκαλύπτουν εξόχως αρνητικά χαρακτηρολογικά στοιχεία των κυβερνώντων, τα οποία επισημαίνονται  και σε άλλα πεδία άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής.