ΑΡΓΥΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ: «ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ»

Χαλαρώνει με μια βόλτα στη Φωκίωνος Νέγρη και αποφορτίζεται παίρνοντας αγκαλιά τον γάτο του. Ο Αργύρης Αγγέλου, εκτός από αγαπημένος ηθοποιός, είναι και ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας και αξίζει να γνωρίσεις και αυτή την πλευρά του.

Οι περισσότεροι γνωρίσαμε τον Αργύρη Αγγέλου από το Παρά Πέντε στην τηλεόραση. Εκείνος βέβαια, το πέμπτο παιδί μιας οικογένειας από τη Χαλκίδα, που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει στο θέατρο, το οποίο λατρεύει, εδώ και 23-24 χρόνια.

Λατρεύει επίσης τη μαγειρική και σχεδόν όλα τα φαγητά, εκτός από τον πατσά όπως μου εκμυστηρεύτηκε, πράγμα το οποίο προσωπικά έμαθα μέσα από τη σειρά βίντεο Εσείς το ζητάτε, εγώ το μαγειρεύω, που ανεβάζει το τελευταίο διάστημα στα social media και παρακολουθώ ανελλιπώς.

Με τον Αργύρη δεν ήταν εύκολο να συντονιστούμε για να μιλήσουμε. Όλο αυτό το καλοκαίρι (και μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου) βρίσκεται σε περιοδεία με την παράσταση Η σπασμένη στάμνα, σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη. Το έργο του Χάινριχ Φον Κλάιστ, μία από τις πιο σημαντικές κωμωδίες της ευρωπαϊκής δραματουργίας αλλά και του παγκόσμιου ρεπερτορίου, αν και γραμμένο το 1806, παραμένει εξωφρενικά επίκαιρο.

Τελικά, κάποια στιγμή, ανάμεσα σε πρόβες και ταξίδια, τον πέτυχα και του ζήτησα να απαντήσει σε 17 σύντομες ερωτήσεις.

– Ποιες είναι οι ιδανικές διακοπές για σένα;

Οι ιδανικές διακοπές είναι κάπου χωρίς κόσμο, σε μια ωραία παραλία. Αν δεν είναι εφικτή η ωραία παραλία χωρίς κόσμο, έστω μια ωραία... γούρνα. Μου αρέσει πολύ να είμαι κάπου με τους φίλους μου που να μην έχει κόσμο και να μπορούμε να γελάμε, να μιλάμε, να μαγειρεύουμε, να τρώμε, να παίζουμε τα παιχνίδια μας. Όταν δεν είναι καλοκαίρι και δεν είμαι στην Ελλάδα, οι ιδανικές διακοπές είναι ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

– Η αγαπημένη καλοκαιρινή σου ανάμνηση;

Το πατρικό μου στη Χαλκίδα είναι πάρα πολύ κοντά στη θάλασσα, σχεδόν μυρίζει θάλασσα στο μπαλκόνι του σπιτιού. Θυμάμαι λοιπόν, τα καλοκαίρια που ως παιδιά παίζαμε κρυφτό στις βάρκες, τη μαμά μου να μου φέρνει κολατσιό, να με σκεπάζει με μια πετσέτα και να αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά της.

– Όταν μαγειρεύεις πώς αισθάνεσαι;

Το φαγητό για μένα είναι ξεκούραση και τρόπος επικοινωνίας. Με ξεκουράζει πολύ να φωνάζω δικούς μου ανθρώπους στο σπίτι, να τους μαγειρεύω, να καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι και να τρώμε. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί έτσι είναι και η οικογένειά μου. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια με 5 παιδιά, που μαζί με τους δύο γονείς μας μαζευόμασταν κάθε μεσημέρι γύρω από ένα οικογενειακό, «βαρβάτο» τραπέζι. Οπότε αυτή η συγκέντρωση και η θαλπωρή γύρω από το τραπέζι, όταν μοιράζονται ο ένας με τον άλλον ένα πιάτο φαΐ, για μένα είναι η απόλυτη επικοινωνία.

– Θέατρο ή τηλεόραση;

Αν και έχω υπάρξει πολύ τυχερός τηλεοπτικά, γιατί έχω συμμετάσχει σε δουλειές που έχουν αγαπηθεί και τις έχω αγαπήσει κι εγώ πολύ, η αφορμή για να ξεκινήσω αυτή τη δουλειά ήταν το θέατρο. Αγαπούσα και αγαπώ το θέατρο πολύ. Αν γυρίσω πίσω 23-24 χρόνια, που κάνω αυτή τη δουλειά, νομίζω ότι θεατρικά δεν έχω λείψει ποτέ. Επιδιώκω να δουλεύω συνέχεια στο θέατρο, γιατί μου αρέσει τόσο που όταν δεν δουλεύω εκεί, αισθάνομαι ότι δεν δουλεύω. Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να κάνω θέατρο και τηλεόραση μαζί, παρά να πω ότι μια χρονιά θα κάνω μόνο τηλεόραση και δεν θα κάνω θέατρο. Δεν μπορώ να μην κάνω θέατρο.

Έτσι, την ερχόμενη σεζόν, από τις αρχές Οκτωβρίου, ανεβάζουμε στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, τον Πουπουλένιο σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.

– Τι ρόλο παίζουν οι άνθρωποι για σένα σε μια δουλειά;

Η καλή παρέα είναι προϋπόθεση πια. Δεν μπορώ αλλιώς. Έχουν δυσκολέψει πολύ και οι συνθήκες της δουλειάς μας και οι καταστάσεις γύρω μας, υπάρχει τόση μαυρίλα που θες στο εργασιακό περιβάλλον να νιώθεις ασφαλής, να νιώθεις ότι σε αγαπάνε, ότι σε βλέπουνε, ότι σε θέλουνε…

Μέχρι τώρα έχω υπάρξει πολύ τυχερός. Ακόμη και οι πιο δύσκολες συνεργασίες, δεν έφταναν στο επίπεδο της τοξικότητας… Ωστόσο πλέον δεν έχω το κουράγιο να το ρισκάρω. Δεν θα πάω σε μια δουλειά αν νιώσω ότι υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να συμβεί κάτι περίεργο.

– Πώς αποφορτίζεσαι;

Σίγουρα παίρνοντας αγκαλιά τον γάτο μου. Μαγειρεύοντας, βλέποντας τους φίλους μου, κάνοντας ένα ταξίδι.

– Υπάρχουν κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου που θα ήθελες να αλλάξεις;

Τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει. Έχω φτάσει 46 χρονών και τολμώ να πω ότι είμαι σε πολύ καλό δρόμο για τον τύπο του ανθρώπου που θα ήθελα να είμαι, αλλά για κάποιον μπορεί να μην είμαι αρκετά καλός.

– Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θεωρείς καλά για έναν άνθρωπο;

Να είναι γενναιόδωρος, να είναι ειλικρινής. Να προσπαθεί ανεπιτήδευτα και χωρίς κόπο να κάνει το καλύτερο που μπορεί για τον εαυτό του και για τους γύρω του. Να αγαπάει τους ανθρώπους, να αγαπάει τον εαυτό του. Να είναι συνεπής και αποδοτικός στη δουλειά του. Να μη φέρνει δυσφορία στο περιβάλλον που βρίσκεται και ιδανικά να είναι ένας φωτεινός άνθρωπος που θα πηγαίνει κάπου και θα συμπαρασύρει μαζί του κι άλλους ανθρώπους.

– Αγαπημένο wellness spot στη γειτονιά σου;

Η γειτονιά μου, η Κυψέλη, γεμίζει τις μπαταρίες μου έτσι κι αλλιώς, γιατί μου αρέσει πολύ, επειδή παραμένει ακόμη γειτονιά. Έχω διάφορα στέκια εδώ πέρα. Το πιο απλό που με ξεκουράζει και που είναι και το πιο εύκολο στην καθημερινότητά μου είναι μια βόλτα στη Φωκίωνος Νέγρη. Είναι ένας υπέροχος πεζόδρομος της Αθήνας που πραγματικά με χαλαρώνει.

– Υπάρχουν κάποια καλλυντικά που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ;

Το αποσμητικό μου σίγουρα και μια ενυδατική κρέμα για το πρόσωπο.

– Τι έχει πάντα η βαλίτσα των διακοπών;

Ένα μαγιό, εσώρουχα, 2 βερμούδες και 5 μπλούζες.

– Για ποιο πράγμα λες «μπράβο» στον εαυτό σου;

Επαγγελματικά, τον τελευταίο καιρό λέω «μπράβο» στον εαυτό μου, γιατί θεωρώ ότι έχω καταφέρει να κάνω μια πορεία που για μένα είναι σημαντική, χωρίς να ντρέπομαι για κάτι. Προσωπικά, θεωρώ επίσης ότι κάνω μια ενδιαφέρουσα πορεία και τα τελευταία χρόνια με αγαπάω περισσότερο. Το λέω αυτό, επειδή συνήθως δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε να τον αγαπήσουμε και να τον φροντίσουμε. Οπότε, ναι, του λέω αρκετά συχνά «μπράβο».

– Με ποιο τρόπο νιώθεις ότι φροντίζεις τον εαυτό σου;

Προσπαθώ να διατηρώ μια καλή φυσική κατάσταση, γιατί δεν είμαι μικρός πια και φροντίζω το σώμα μου για «να το έχω» όσο μπορώ. Προσπαθώ να τρώω σωστά. Έτσι κι αλλιώς δεν πίνω. Δυστυχώς καπνίζω, αλλά προσπαθώ... Κατά καιρούς το κόβω, το αρχίζω ξανά, το μειώνω... μέχρι να το πάρω απόφαση να το βγάλω τελείως από τη ζωή μου. Αλλά, ευτυχώς, έχω κόψει το κανονικό τσιγάρο και κάνω ηλεκτρονικό. Προσπαθώ γενικότερα να γεμίζω τις μπαταρίες του οργανισμού μου, για να με πάει όσο πιο μακριά γίνεται.

– Τι γυμναστική κάνεις;

Προπόνηση με personal trainer.

Σκηνή από την παράσταση «Η σπασμένη στάμνα».

– Yπάρχει κάποια ιδανική εικόνα ευτυχίας που έχεις στο μυαλό σου;

Να έχω τους ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ στη ζωή μου για όσο περισσότερο γίνεται. Να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω σαν δουλειά και να βιοπορίζομαι από αυτό και να έχω κατά καιρούς τον χρόνο να ταξιδεύω. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια.

– Υπάρχει ένα ταξίδι που έχεις ξεχωρίσει;

Ναι, έχω πάει δύο φορές στην Αμερική. Είναι ένας προορισμός που τον αγαπάω πολύ. Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας. Στην Αμερική ζει ο αδελφός μου, οπότε κάθε φορά που πηγαίνω σίγουρα επισκέπτομαι και κάποια πόλη. Συνδυάζω το ταξίδι με διάφορα πράγματα και συνήθως θα περάσω από τη Νέα Υόρκη για να δω παραστάσεις και να ενημερωθώ.

– Υπάρχει κάποιο άπιαστο όνειρο που έχεις;

Και να είχα, δεν θα σας το έλεγα!

«Η σπασμένη στάμνα» περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα και μπορείς να προμηθευτείς εδώ το εισιτήριό σου.