ΑΝΝΑ ΝΤΟΥΝΤΟΥΝΑΚΗ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ

Η Άννα Ντουντουνάκη αξίζει πολλά συγχαρητήρια για όλα όσα προσπάθησε και όλα όσα δήλωσε μετά τον αποκλεισμό της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Και σίγουρα δεν χρειάζεται να πιστεύει ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Ο πρωταθλητισμός, όπως και η ζωή, έχουν νίκες και ήττες. Προτιμώ να τα χαρακτηρίσω διαφορετικά: καλές και κακές στιγμές, όμορφα και άσχημα. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά βλέποντας τη βουρκωμένη Άννα Ντουντουνάκη να παραδέχεται πόσο τη στενοχώρησε ο αποκλεισμός της από τους ημιτελικούς των 100μ. πεταλούδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Όχι μόνο για την τεράστια προσπάθεια να φτάσει στην πηγή της διάκρισης, μετά από μια δύσκολη προπονητικά χρονιά με τραυματισμούς. Αλλά και για την τόλμη της να αφήσει τα συναισθήματά της να φανούν, επειδή τελικά... δεν ήπιε νερό από την πηγή.

Προσωπικά, βρίσκω εντελώς απελευθερωτικά τα δάκρυα και τις ειλικρινείς αυτές δηλώσεις, που δυνητικά εκφράζουν όχι μόνο όλους τους αθλητές, αλλά και όλους μας, όταν δεν καταφέρνουμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Λύπη, απογοήτευση, ακόμη και ένα συναίσθημα ότι στάθηκες λίγος, μικρός για τις προσδοκίες των άλλων, είναι όλα φυσιολογικά και μέσα στο παιχνίδι.

Η συναισθηματική πίεση των πρωταθλητών

Δυστυχώς όμως για τους αθλητές, η πίεση αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη. «Ο αθλητισμός –και ειδικά ο πρωταθλητισμός– είναι δύσκολος, όχι επειδή ο αθλητής ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα προπονήσεων, διατροφής και άλλων περιορισμών για να πετύχει τον στόχο σου, αλλά κυρίως επειδή έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά καταστάσεων που θεωρούνται πιεστικές για τον ψυχισμό. Όπως η νίκη και η ήττα, οι προσδοκίες του προπονητή και του κόσμου, το βάρος που προκύπτει από τις πιθανές χορηγίες... Το θέμα με τους αθλητές είναι ότι πρέπει να λειτουργούν ως υπεράνθρωποι, ενώ δεν είναι και το ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι», έχει πει στο OW η Φρόσω Πατσού, Ph.D. ψυχολόγος, με ειδίκευση στην Αθλητική Ψυχολογία και επιστημονική συνεργάτιδα της εθνικής ομάδας στίβου, που υπήρξε και η ίδια αθλήτρια του στίβου.

Eurokinissi Νίκος Ζάγκας

Πόσος δρόμος όμως χρειάζεται για να τα κατανοήσουμε όλοι αυτά και πόσα στερεότυπα και λανθασμένες αντιλήψεις πρέπει να καταρριφθούν; Αυτές τις σκέψεις έκανα, διαβάζοντας τις παρακάτω δηλώσεις της αθλήτριας.

Τι δήλωσε η Άννα Ντουντουνάκη;

«Θυσίασα πράγματα για αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυσίασα ακόμα και ανθρώπους από τη ζωή μου. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να γίνεται μπαμπάς μου και μαμά μου και να συμμερίζεται τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου. Ο προπονητής μου έχει να δει το σπίτι του 1,5 μήνα.

»Σήμερα στενοχωρήθηκα περισσότερο για τους δικούς μου ανθρώπους, που ήρθα να με δουν. Ήθελα να τους κάνω να χαρούν, αυτούς που με αγαπάνε και θα βρίσκονται δίπλα μου και αύριο.

»Λένε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Και ποιος είναι λοιπόν αυτός ο λόγος; Δυσκολεύομαι πολύ να τον εντοπίσω! Τελευταία δυσκολεύτηκα πολύ να πείσω τον εαυτό μου ότι μου αρέσει ακόμη αυτό που κάνω».

Και όσο η Άννα αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιος λόγος που γίνονται όλα, εγώ παραμένω κατηγορηματική: όχι, δεν συμβαίνουν όλα για κάποιον λόγο. Υπάρχουν άπειρα συμβάντα στη ζωή που γίνονται από τύχη, που είναι άδικα, που δεν θα έπρεπε να έχουν συμβεί και το να πιστεύουμε ότι έγιναν για κάποιον λόγο, μόνο χειρότερα μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε.

Τι σημαίνει το «όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο»;

Είναι διαφορετικό πράγμα βγαίνοντας από μια δοκιμασία στη ζωή, να έχεις νιώσει (σε δεύτερο χρόνο) πιο δυνατός/ή και να έχεις καταφέρει να νοηματοδοτήσεις την αναποδιά σου. Και είναι κάτι άλλο να πιστεύεις ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο στη ζωή και να πορεύεσαι με αυτή την πεποίθηση.

Eurokinissi Νίκος Ζάγκας

Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για ένα στάδιο προσωπικής ανάπτυξης, που αποκαλείται πλέον από τους ειδικούς «μετατραυματική ανάπτυξη». Είναι, ουσιαστικά, αυτό που περιέγραφε (χωρίς να ξέρει τον σύγχρονο όρο) ο Γερμανός φιλόσοφος, Φρίντριχ Νίτσε, λέγοντας το περίφημο «ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς».

Αφορά πολύ τραυματικά, σχεδόν «σεισμικά», γεγονότα της ζωής και έχει να κάνει με έναν μηχανισμό που μας βοηθά να νιώσουμε πιο δυνατοί: Την ικανότητα να εφεύρουμε μια ιστορία που να βγάζει νόημα, απαντώντας σε ερωτήσεις όπως, Πώς αυτό που μας συνέβη βάζει νέες προτεραιότητες στη ζωή μας; Ποια νέα μονοπάτια ή ακόμη και ευκαιρίες γεννιούνται από αυτό;

Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση της πεποίθησης «όλα γίνονται για κάποιον λόγο»; Στην πραγματικότητα αυτή η άποψη υπαγορεύει ότι όσο δύσκολη και στενάχωρη είναι μια κατάσταση, πρέπει πάντα να έχουμε μια θετική στάση και νοοτροπία απέναντί της. Πόσο εφικτό όμως μπορεί να είναι αυτό; Και γιατί να νιώσει κανείς υποχρεωτικά «καλά», όταν αισθάνεται λύπη;

Άννα Ντουντουνάκη, δεν γίνονται όλα για κάποιον λόγο. Και δεν χρειάζεται να γίνονται. Ούτε πρέπει να αισθανθείς κάπως διαφορετικά απ' ό,τι νιώθεις.

Η Άννα Ντουντουνάκη συμμετείχε φέτος για τρίτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης, ενώ ταυτόχρονα με την πορεία της στον πρωταθλητισμό, σπούδασε Αθλητικό Δίκαιο και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Αν όλα αυτά δεν είναι υπεραρκετά, τότε τι είναι;