ΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΤΟ GOBLIN MODE, ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ

Σύμφωνα με τους λεξικογράφους της Οξφόρδης, το goblin mode είναι η λέξη της χρονιάς που αφήνουμε πίσω μας. Και μας εμπνέει. Όχι ως στάση ζωής, αλλά ως δικαίωμα στο... τίποτα.

«Τρελαίνομαι για το goblin mode. Εύχομαι μια μέρα να το κάνω πράξη στη ζωή μου», μου είπε η Μυρτώ, όταν της ανακοίνωσα τη λέξη της χρονιάς για 2022, σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης. Κοίτα να δεις τώρα, πάνω που ετοιμαζόμουνα το ίδιο να της πω.

Για την ιστορία, απλώς να αναφέρουμε ότι το goblin mode είναι μια κατάσταση παραμέλησης, τεμπελιάς, ακόμη και εξαχρείωσης. Είναι το να κυκλοφορείς στο σπίτι ατημέλητος, φορώντας μια ξεχειλωμένη φόρμα, τρώγοντας ανθυγιεινά, χαζεύοντας σειρές ή ακόμη και αναρτήσεις στα social μέχρι αργά τη νύχτα και επιτρέποντας στον εαυτό σου να μην νοιάζεται για να βελτιωθεί ή να ζήσει σύμφωνα με τα πρότυπα μιας τέλεια οργανωμένης ζωής.

Τι σημαίνει goblin mode

Goblin mode κυριολεκτικά σημαίνει «σε λειτουργία καλικάντζαρου», επειδή η παραπάνω εικόνα παραπέμπει σε έναν άτακτο τύπο, που καθόλου δεν νοιάζεται για την εμφάνισή του, αλλά επιδίδεται σε αταξίες και «γουρουνιές» όλη την ώρα. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Twitter το 2009, από έναν χρήστη που ισχυρίστηκε ότι περπατά κρυφά στο σπίτι του «σαν καλικάντζαρος», μαζεύοντας μικροπράγματα και παράγοντας ήχους «καλικάντζαρων». Τι τέλεια εικόνα για να μπει κανείς στο νόημα!

iStock

Είναι το αντίθετο της τελειομανίας;

Τώρα που έμαθες τι σημαίνει, πώς αισθάνεσαι γι' αυτό; Είναι το αντίθετο της τελειομανίας. Μοιάζει τρομακτικό για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να συμμορφώνεται ασφυκτικά με τα «πρέπει» και τις εξιδανικευμένες εικόνες σε όλους τους τομείς. Προσωπικά, νομίζω ότι κάποτε κρυολογούσα συχνά, μόνο και μόνο για να μου επιτρέψω να μπω σε goblin mode, αφού όλες τις υπόλοιπες μέρες έπρεπε όλα να γίνονται στην εντέλεια.

Goblin mode: Μια τάση της εποχής

Σε συλλογικό επίπεδο, οι αναλυτές λένε ότι η φράση αποτυπώνει την τάση της εποχής τον 3ο χρόνο μιας κουραστικής πανδημίας, που πλέον απηυδήσαμε να προσπαθούμε για το καλύτερο, ενώ κάθε καλή εξέλιξη στις ζωές μας... σέρνεται. Ίσως είναι αποτέλεσμα του languishing, της μεσοβέζικης εκείνης ψυχικής κατάστασης μεταξύ υγείας και κατάθλιψης που χαρακτηρίζεται από έλλειψη χαράς και κινήτρων, την οποία μάθαμε το 2ο χρόνο της πανδημίας.

Οι ειδικοί επιμένουν ότι είναι η επόμενη φάση του Cottagecore (τάση του 1ου χρόνου της πανδημίας αυτό, που όλοι προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τον ιδανικό μας εαυτό, φτιάχνοντας σπιτικό ψωμί, κάνοντας διαλογισμό, περπατώντας στη φύση και αγκαλιάζοντας τις μικρές χαρές μιας απλής καθημερινότητας).

Σε ένα πρώτο επίπεδο, ίσως όλα αυτά να είναι απλά μόδες των social media, που ελάχιστοι από εμάς παίρνουν είδηση, αλλά νομίζω πως δεν είναι έτσι ακριβώς. Άλλωστε, η λέξη της χρονιάς πρέπει να αντικατοπτρίζει το ήθος, τη διάθεση ή τις ανησυχίες του έτους (πέρυσι ήταν το «εμβόλιο»), ενώ έχει επίσης τη δυνατότητα να γίνει όρος διαρκούς πολιτιστικής σημασίας.

iStock

Από τη συμπεριφορά στον... πολιτισμό

Eχει το goblin mode αυτή τη δυνατότητα; Θα σου απαντήσω ότι υπάρχει όλο και περισσότερο ως φαινόμενο. Όλο και πιο πολλοί ακολουθούν για λίγο αυτή τη συμπεριφορά, ίσως κάποιοι να την υιοθετούν και αυτό αποτελεί σίγουρα χαρακτηριστικό της εποχής. Μιας εποχής που μάλλον κουράστηκε και η ίδια από την υπερπροσπάθεια σε υπερβολικά πολλά μέτωπα.

Δεν μπορώ να ξέρω αν η επιλογή αυτής της στάσης είναι συνειδητή. Μάλλον όχι. Αν όμως η εποχή μας κοιταζόταν στον καθρέφτη, νομίζω ότι έτσι θα έδειχνε περισσότερο, ατημέλητη και βαριεστημένη, παρά εντυπωσιακά λαμπερή σαν τις αναρτήσεις των ευτυχισμένων στιγμών μας στο Instagram. Άρα, ναι, μια πολιτιστική προέκταση μπορείς να τη διακρίνεις εδώ.

Η σημασία του να είσαι (και λίγο) goblin

Έχω γνωρίσει goblins εκ πεποιθήσεως, έχω γνωρίσει και υπερτέλειους. Ενώ με εκνευρίζουν οι πρώτοι, οι δεύτεροι έχω την αίσθηση ότι κρατούν καλά σκεπασμένη κάτω από το χαλί της τελειότητάς τους μια υστερία, η οποία είναι πιο εκνευριστική. Αφήνοντας όμως τις ταμπέλες κατά μέρος, αξίζει να θυμηθούμε ότι κανείς δεν είναι εξ ολοκλήρου κάτι.

Η λειτουργία του καλικάντζαρου άλλωστε δεν είναι μια μόνιμη ταυτότητα, αλλά ένα πλαίσιο σκέψης. Και αυτό είναι που τελικά μας αρέσει. Η επιλογή του να μην προσπαθείς συνέχεια. Το να αφήνεις λίγο τα πράγματα να κυλήσουν, να αδιαφορήσεις, να χαθείς για μερικές ώρες –ίσως και μέρες– στο τίποτα. Οι Ιταλοί το λένε «il dolce far niente», η χαρά του να μην κάνεις τίποτα, όπως μας θύμισε πρόσφατα η αρχιτεκτονική προσέγγιση σε ένα φανταστικό δώμα.

Το έχουμε ανάγκη αυτό σε μια εποχή που μοιάζει να κυνηγάει την ιδανική εικόνα του εαυτού σε όλους τους τομείς. Γιατί πόσο καταπληκτικός μπορείς να είσαι στη δουλειά, στο σπίτι, με την κοινωνική σου ζωή, τη φροντίδα του σώματος και της ομορφιάς; Πόσο υγιεινά μπορείς να τρως και πόσο διαλογισμό να κάνεις;

Το δικαίωμα του goblin mode

Ως μέλος μιας ομάδας που αναζητάει τη βέλτιστη ισορροπία και την ευεξία, απαντώ κατηγορηματικά ότι αυτό είναι ανέφικτο. Μοιάζει με τη δικτατορία του wellness: ο μαζικός βομβαρδισμός εικόνων, αγαθών και πληροφοριών που υποδεικνύουν εμμέσως πλην σαφώς την τέλεια ζωή όχι απλώς κουράζει, σχεδόν αρρωσταίνει.

Επιλέγουμε λοιπόν συνειδητά το goblin mode, όχι ως στάση ζωής, αλλά ως δικαίωμα. Ως απάντηση, ίσως και επανάσταση, στη βιομηχανία της κατανάλωσης μιας εξιδανικευμένης πλην ψεύτικης τελειότητας. Η οποία όπως φαίνεται να εξυπηρετεί περισσότερο οικονομικά συμφέροντα, παρά τα δικά μας.

Το goblin mode μάς εμπνέει, γιατί μας επιτρέπει να είμαστε όλα όσα «δεν πρέπει». Μας χαρίζει όμως και ένα διάλειμμα από την προσπάθεια για όσα πράγματι θέλουμε – και το διάλειμμα κάνει πάντα καλό. Άσε που οι καλικάντζαροι είναι και στο πνεύμα των Χριστουγέννων...