4 ΝΕΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ

Αν δεν ξέρετε τι να κάνετε τις ήσυχες νύχτες του Μάη, δοκιμάστε να κάνετε ένα catch-up στις καλύτερες σειρές του 2024 που δεν προλάβατε να δείτε ή έστω να τελειώσετε.

Άλλη μια χρονιά, όπου οι σειρές πρωταγωνιστούν στα timelines των λογαριασμών μας και στα stories των φίλων μας. Δεν υπάρχει, πλέον, καμία αμφιβολία ότι μετά την πανδημία το τηλεοπτικό μέσο γιγαντώθηκε, οι πλατφόρμες που προσφέρουν οπτικοακουστικό περιεχόμενο αυξήθηκαν και είμαστε πλέον απόλυτα εθισμένοι στην αφήγηση ανά επεισόδιο.

Μάλλον, το τηλεοπτικό μέσο, σε αντίθεση με το σινεμά, ταιριάζει περισσότερο στις καταναλωτικές συνήθειες που έχουμε αποκτήσει από τη ατελείωτη χρήση του κινητού μας τηλεφώνου. Μπορεί το προϊόν που προσφέρεται να είναι τόσο υψηλής ποιότητας που πλέον να μας μοιάζουν οι σειρές σαν πολύωρες κινηματογραφικές ταινίες κομμένες σε απολαυστικές 45λεπτες μερίδες. Σίγουρα, όμως, η τηλεόραση αναδεικνύεται βασιλιάς του οπτικοακουστικού χώρου. Και αν αναλογιστούμε όσα έχουμε δει φέτος στις τηλεοράσεις μας, δεν βρίσκεται τυχαία σε αυτήν τη θέση.

Οι 4 σειρές που αξίζει να ξεκινήσεις να βλέπεις

#1 Ripley

Δυο είναι οι μεγάλες εκπλήξεις που κάποιος συναντά στην τηλεοπτική μεταφορά «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» της Πατρίτσια Χάισμιθ: Η πρώτη είναι η ερμηνεία του Άντριου Σκοτ. Άλλωστε, θα μπορούσαμε να ανακηρύξουμε το 2024 σε «χρονιά Σκοτ»! Γιατί μετά την εξαιρετική εμφάνισή του στο «Άγνωστοι Μεταξύ μας», τώρα έρχεται να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Και το λέμε για αυτό, όχι επειδή η εμφάνισή του στο Αγγλικό δράμα υστερούσε κάπου.

Απλά στο «Ripley» ο Σκοτ καλείται να ανταγωνιστεί έναν ανυπέρβλητο σταρ (Αλέν Ντελόν) και έναν πρωτοκλασάτο Αμερικανό ερμηνευτή (Ματ Ντέιμον) που στο παρελθόν είχαν υποδυθεί τον ήρωα που εμπνεύστηκε η Χάισμιθ. Και αυτός τα καταφέρνει με υποδειγματικό τρόπο –εάν και εδώ οι γνώμες διίστανται. Το εσωστρεφές ερμηνευτικό στιλ του Άντριου Σκοτ, σε συνδυασμό με το διαρκώς αινιγματικό βλέμμα του που είναι δύσκολο να αποκωδικοποιήσεις, ταιριάζουν γάντι με την διαταραγμένη ψυχοσύνθεση του Ρίπλεϊ.

Η δεύτερη έκπληξη είναι ότι το «Ripley» είναι ασπρόμαυρο. Πραγματικά, θα ήθελα να ήμουν παρών όταν ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της σειράς Στίβεν Ζέιλιαν πρότεινε στους παραγωγούς να γυρίσουν τη σειρά στα χρώματα του άσπρου και του μαύρου. Θα πρέπει να αναρωτήθηκαν «Μα καλά ασπρόμαυρη σειρά και μάλιστα με μαγευτικό μεσογειακό φόντο εν έτει 2024… Είναι τρελός ο άνθρωπος»;

Και, όμως, η ασπρόμαυρη στυλιζαρισμένη φωτογραφία είναι το μεγαλύτερο ατού της σειράς. Το καδράρισμα του Ρόμπερτ Έλσγουιτ είναι μοναδικό, αφού διαθέτει αντονιονική γεωμετρία και ακρίβεια εκατοστού. Το σασπένς είναι βραδύκαυστο, αλλά απόλυτα απολαυστικό, το ιταλικό background θυμίζει καρτποσταλικό εφιάλτη και κάπως έτσι το «Ripley» αποτελεί ένα τηλεοπτικό επίτευγμα.

#2 Criminal Record

Tο «Criminal Record», που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Apple TV+ φαινομενικά αναφέρεται στην κόντρα μεταξύ αξιωματικών της αγγλικής αστυνομίας. Αλλά πίσω από αυτήν την εξοντωτική ένστολη μονομαχία κρύβονται πολλά περισσότερα. Πιο συγκεκριμένα, οι δυο πρωταγωνιστές, ο Ντάνιελ Χέγκαρτι και η Τζουν Λένκερ, είναι οι εκπρόσωποι δυο διαφορετικών κόσμων.

Ο πρώτος είναι ένας λευκός άντρας, μεγαλύτερης ηλικίας, που έχει μάθει να είναι η εξουσία, να επιβάλει τους δικούς του κανόνες και να μην πληρώνει τις συνέπειες των επαίσχυντων πράξεών του. Από την άλλη, η Αφρο-βρετανίδα Τζουν Λένκερ βρίσκεται στην πλευρά των αδύναμων που προσπαθούν με πολύ κόπο να κατακτήσουν έστω λίγα από αυτά που τους χρωστάει η ιστορία. Ο Σκοτσέζος ηθοποιός Πίτερ Καπάλντι και η εξαιρετική Κους Τζάμπο, που ερμηνεύουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, συνθέτουν σίγουρα το δυνατότερο ερμηνευτικό ζευγάρι της χρονιάς.

#3 Το Μικρό Ταρανδάκι

Ελάχιστες σειρές έχουν καταφέρει να γίνουν viral σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όσο «Το Μικρό Ταρανδάκι». Η σειρά του Netflix απέκτησε άμεσα φανατικούς θαυμαστές που εξήραν τη σειρά στα social media και καλούσαν άπαντες να σταματήσουν ό,τι έκαναν εκείνη την στιγμή για να πιάσουν το τηλεκοντρόλ στα χέρια τους. Για ποιο λόγο, όμως, αρέσει τόσο πολύ το «Μικρό Ταρανδάκι»;

Γιατί μιλάει για δυο πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι συναντούν κάποια στιγμή στη ζωή τους – και κυρίως οι γυναίκες. Το stalking και την κακοποίηση. Μάλιστα, η σειρά παρουσιάζει τον κακοποιητικό εφιάλτη που ζει κάποιος/κάποια με αξιοθαύμαστη πιστότητα. Δηλαδή, το πώς από τη μία μέρα στην άλλη, ένας άνθρωπος μπορεί να πραγματικά να καταρρεύσει όταν θα πρέπει να επωμιστεί τις συνέπειες της εμμονής ενός άλλου.

Και κάπου εκεί ξεκινούν τα ενοχλητικά ερωτήματα: Μήπως φταίει και λιγάκι το θύμα γιατί αρχικά ήταν ανοιχτό σε μια γνωριμία; Μήπως θα έπρεπε να κάνει λιγάκι παραπάνω υπομονή; Μήπως η εμμονή του άλλου αντανακλά δικές του αδυναμίες; Θα πρέπει να καταγγελθεί κάτι τέτοιο στην αστυνομία άμεσα ή αυτό είναι μια υπερβολική αντίδραση;

«Το Μικρό Ταρανδάκι» αφήνει όλα τα ερωτήματα που τίθενται στις υποθέσεις stalking να πλανιόνται βασανιστικά πάνω από την περίτεχνή του αφήγηση. Η αφόρητη πίεση της ανέπαφης κακοποίησης βρίσκεται σε κάθε πλάνο της σειράς, που κάποιος θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να μην τελειώσει μέσα σε μια μόνο ημέρα. Σίγουρα, όμως, αυτό που ξεχωρίζει είναι η ερμηνεία της Τζέσικα Γκάνινγκ, της μεγαλύτερης τηλεοπτικής ερμηνευτικής έκπληξης της φετινής χρονιάς.

#4 The Gentlemen

Όχι, δεν είναι κάτι περισσότερο από μια τυπική δουλειά του Γκάι Ρίτσι («Δύο Καπνισμένες Κάνες», «Η Αρπαχτή»). Επίσης, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, ούτε κάτι μοναδικό. Αλλά είναι τόσο απολαυστικό…

Ο στρατιωτικός Έντι κληρονομεί τον τίτλο και το αρχοντικό του πατέρα του, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι η οικογενειακή έπαυλη ανήκει ουσιαστικά σε εμπόρους ναρκωτικών που «εκμεταλλεύονται» τις μεγάλες αγροτικές εκτάσεις του οικήματος. Με λίγα λόγια, η σειρά φέρνει την αγγλική αριστοκρατία που βρίσκεται σε κρίση, σε άμεση επαφή με τον οικονομικά ισχυρό υπόκοσμο και όπως καταλαβαίνετε τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικά.

Ο φρενήρης ρυθμός του Ρίτσι είναι πάλι παρόν, όπως και οι εκκεντρικοί χαρακτήρες –το διαχρονικό φόρτε του– που έχουν μετατρέψει το βρετανικό αρχοντικό όπου εκτυλίσσεται κυρίως η αφήγηση σε… mad house. Επίσης, η σειρά βρίθει από γραφική βία, εξωφρενικές καταστάσεις και την τρέλα που κουβαλά ο Άγγλος δημιουργός. Τίποτα δεν λείπει από το τηλεοπτικό ριτσικό σόου, που μπορεί να μην εκπλήσσει, αλλά σίγουρα προσφέρει στιγμές ξεγνοιασιάς και γέλιου.