3 ΜΙΝΙ ΣΕΙΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ

Συνταρακτικές εξελίξεις που ταράζουν τη ζωή μιας πασίγνωστης δημοσιογράφου, ένας κατά συρροή δολοφόνος με καλλιτεχνικές ανησυχίες και μια φευγαλέα αλλά διεισδυτική ματιά στη ζωή του θρυλικού Λέοναρντ Κοέν. Το «Disclaimer», οι «Μαύροι Πίνακες» και το «So Long, Marianne» είναι τρεις σειρές που σίγουρα θα μνημονεύεις για καιρό.

Ας το παραδεχτούμε: όταν κάνει κρύο, συχνά η ιδέα ενός ζεστού ροφήματος, μιας καρό κουβέρτας (πάντα είναι καρό!) και μιας ωραίας σειράς φαντάζει πιο δελεαστική και από το πιο fancy κοκτέιλ στο ομορφότερο μπαρ. Για τα σαββατοκύριακα που θα επιλέξεις τον άνετο καναπέ του σπιτιού σου αντί για το σκαμπό του μπαρ, σου έχω τρεις τηλεοπτικές προτάσεις.

Σειρά #1: Disclaimer

Ψυχολογικό θρίλερ, σκηνοθεσία Αλφόνσο Κουαρόν, πρωταγωνίστρια η Κέιτ Μπλάνσετ. Προσωπικά, δεν χρειάστηκα ούτε μισή πληροφορία παραπάνω για να ξεκινήσω περιχαρής και ανυπόμονη το πρώτο επεισόδιο του «Disclaimer», που μεταφράζεται στα ελληνικά ως «Δήλωση αποποίησης».

Πράγματι, η Μπλάνσετ είναι για ακόμη μια φορά καθηλωτική, πετυχαίνοντας να σε κάνει τη μια στιγμή να την απεχθάνεσαι και την άλλη να τη συμπονάς. Αποκάλυψη ήταν για μένα ο Κέβιν Κλάιν, ο οποίος ενσαρκώνει τον «διώκτη» της. Ιδίως οι σκηνές που οι δυο τους συναντιούνται είναι από τις πιο έντονες της σειράς.

Σύντομα κατάλαβα ότι, εκτός από τα τρανταχτά ονόματα των συντελεστών του, το Disclaimer διαθέτει και εξαιρετικά επίκαιρη και ενδιαφέρουσα πλοκή. Η ζωή της διάσημης δημοσιογράφου Κάθριν Ράβενσκροφτ αλλάζει ραγδαία από τη στιγμή που λαμβάνει ένα μυθιστόρημα στο γραμματοκιβώτιο της, το οποίο αποκαλύπτει μερικά από τα πιο σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος της.

Όσες κινήσεις κι αν κάνει η ηρωίδα προκειμένου να αποτρέψει την αποκάλυψη ενός συνταρακτικού μυστικού, μοιάζει πλέον να έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο. Πώς είναι να μετατρέπεσαι σε απλή αναγνώστρια της ίδιας σου της ζωής; Πόσο ισχυροί είμαστε τελικά απέναντι στις ψευδείς ειδήσεις και πόσο μπορεί να αντέξει η περσόνα που έχουμε χτίσει απέναντι στα πυρά χιλιάδων αναρτήσεων και βίντεο που στρέφονται εναντίον μας;

Το «Disclaimer» είναι μια σειρά σχετικά με το κυνήγι της αλήθειας αλλά και με τα θύματα που αφήνει πίσω του. Όλοι ανεξαιρέτως οι ήρωες θα επιδιώξουν σαν σύγχρονοι Οιδίποδες να κυνηγήσουν μια αλήθεια, το βάρος της οποίας θα τους μεταμορφώσει ριζικά. Κάποιοι  θα κοιτάξουν βαθύτερα τη ζωή και τις σχέσεις τους, ενώ άλλοι δεν θα αντέξουν και θα τυφλωθούν.

Η σειρά είναι διαθέσιμη στο Apple TV+

Σειρά #2: Οι Μαύροι Πίνακες

Το πρώτο επεισόδιο το ξεκίνησα κάπως διερευνητικά, κάπως καχύποπτα, περισσότερο για να δώσω μια ευκαιρία και σε μια ελληνική παραγωγή. Στο τελευταίο, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτή η σειρά, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Φιλιώτου, δεν βρίσκεται στο Netflix ή σε κάποια άλλη πλατφόρμα παγκόσμιας εμβέλειας. Καταρχάς, απαρτίζεται από ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών, μεταξύ των οποίων οι Κάτια Γκουλιώνη, Σοφία Κόκκαλη, Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Κίτσος, Λένα Παπαληγούρα.

Αυτό όμως που μου κέντρισε την προσοχή και με έκανε στο τέλος σχεδόν να σηκωθώ και να χειροκροτήσω –τρομάζοντας τα καημένα τα γατιά μου– ήταν το υποδειγματικό σενάριο της Σοφίας Καζαντζιάν και του Μάριου Ιορδάνου.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Μια μικρή επαρχιακή πόλη αναστατώνεται από μια σειρά άγριων δολοφονιών που χαρακτηρίζονται όλες από ένα ανατριχιαστικό μοτίβο, βασισμένο στους «Μαύρους Πίνακες», μια σειρά έργων του Γκόγια. Τα μέλη του αστυνομικού τμήματος φαίνεται να βρίσκονται πάντα ένα βήμα πίσω από τον δολοφόνο, που, σαν να έχει «ζωγραφίσει» εκ των προτέρων κάθε λεπτομέρεια του εγκληματικού σχεδίου του, μοιάζει απλώς να περιμένει αυτόν τον ένα που θα καταφέρει να δει την ιστορία πίσω από τις ακίνητες φιγούρες του καμβά.

Πέρα από τις εύστοχες συνδέσεις του έργου του Γκόγια με τις σκηνές των δολοφονιών, που δίνουν έναν ιδιαίτερο μυστήριο στην πλοκή, ένα από τα μεγαλύτερα ευρήματα του σεναρίου είναι ότι καθιστά τον θεατή μέρος της αστυνομικής έρευνας.

Όσο προχωρούσαν τα επεισόδια, κάναμε αμέτρητες υποθέσεις και θεωρίες με την παρέα για το ποιος κρύβεται πίσω από τους φόνους, αναλύοντας τα στοιχεία, ακόμη και γκουγκλάροντας εμείς οι ίδιοι τους εν λόγω πίνακες. Παρ’ όλ’ αυτά, όπως λέει και ο Γκόγια, «ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα». Ό,τι κι αν σκεφτεί και υποθέσει λογικά θα ανατρέπεται μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Η σειρά είναι διαθέσιμη στο Star TV

Σειρά #3: «So long, Marianne»

Η τελευταία πρόταση είναι μια δραματική σειρά που ξεφεύγει από την κατηγορία μυστηρίου στην οποία ανήκουν οι προηγούμενες, καθώς βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Το «So long, Marianne» εξιστορεί τον θρυλικό έρωτα του Λέοναρντ Κοέν της Μαριάν Ίλεν, με φόντο την πανέμορφη Ύδρα του ’60.

Οι ξέγνοιαστες στιγμές σε ταβερνάκια του νησιού, όπου σύσσωμη η μποέμικη κοινότητα τραγουδά και συζητά παθιασμένα, εναλλάσσονται με ομηρικούς καβγάδες μέσα σε κλειστά σπίτια, ασφυκτικά στενά για να χωρέσουν ανήσυχα καλλιτεχνικά πνεύματα, όπως το διάσημο ζευγάρι συγγραφέων Τζορτζ Τζόνστον και Τσάρμιαν Κλιφτ.

Οι στιγμές που ο Λέοναρντ Κοέν μοιάζει να δαμάζει την εξάρτηση του από τις ουσίες ή να ξεφεύγει από τα δόντια της κατάθλιψης, καθώς πλέει μεσοπέλαγα με την Μάριαν ή νανουρίζει την κόρη της, ακολουθούνται από σκηνές στις οποίες παραδίνεται ολοκληρωτικά στους δαίμονές του, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του. Και στις δυο περιπτώσεις, αυτό που παραμένει σταθερό και ακλόνητο –και ίσως το μοναδικό του σωσίβιο– είναι η  ασίγαστη καλλιτεχνική του δημιουργία.

Ο Λέοναρντ Κοέν δεν σταματά ποτέ να γράφει, δεν σταματά ποτέ να χαϊδεύει τις χορδές της κιθάρας του, θυμίζοντας μου μια φράση που είχα ακούσει σε κάποια άλλη σειρά: Όταν ο διάβολος πάει στο μυαλό, ο Θεός πάει στα χέρια. 

Παρότι ο έρωτας του ζευγαριού κάποια στιγμή σβήνει, η αγάπη που τρέφουν μεταξύ τους αυτές οι δυο τρυφερές ψυχές κάνει εκείνη να τον κοιτά με λατρεία μέχρι τέλους, εξαντλημένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, ενώ δίνει σ’ εκείνον τη δύναμη να γράψει: Oh so long, Marianne, it’s time that we began / To laugh and cry and cry and laugh about it all again.

Η σειρά είναι διαθέσιμη στο Cosmote TV