ΕΚΑΝΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΙΑΤΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΟ ΣΤΡΕΣ

Μία ειδική στη μέθοδο Σιάτσου μας εξηγεί πώς οι δακτυλικές πιέσεις της ιαπωνικής μεθόδου κάνουν το θαύμα τους στο χρόνιο στρες, που απειλεί την υγεία και την ευεξία μας.

Να γράψω ό,τι γνωρίζω από βιβλία και δημοσιεύσεις, ή αυτό που ένιωσα; Μήπως να αφήσω την ειδική να μιλήσει; Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου προκειμένου να καταστήσω κατανοητό –και να το πιστέψω κι εγώ η δύσπιστη– πώς μία μέθοδος αν και δεν αφορά μαλάξεις είναι απολαυστική και «θεραπευτική» μαζί, όσον αφορά στη συμπτωματολογία του στρες και στον πόνο.

«Φορέστε κάτι άνετο και να έχετε μαζί σας ένα ζευγάρι κάλτσες», με προέτρεψε στην τηλεφωνική μας επικοινωνία η Μαρία Γρυλλάκη, που ειδικεύεται στο Σιάτσου και σε άλλες ολιστικές και εναλλακτικές μεθόδους. «Μα δεν θα γδυθώ;» ήταν για μένα μια εύλογη απορία. Αργότερα έμαθα ότι ο τρόπος που «στέκονται» ή «πέφτουν» τα ρούχα πάνω στον «θεραπευόμενο» καταδεικνύουν και τη μυοσκελετική του κατάσταση. Αν έχετε σκολίωση, για παράδειγμα, θα έχετε παρατηρήσει ότι το ντεκολτέ της μπλούζας σας είναι πάντα λίγο στραβό. Σωστά;

Φορώντας λοιπόν ένα T-shirt, μία φόρμα και τις κάλτσες μου αφέθηκα στην ειδικό, που είχα γνωρίσει τον Σεπτέμβριο σε μία στρογγυλή τράπεζα του δήμου Ψυχικού. Μιλούσε τότε για το Σιάτσου και τη γήρανση, με ενδιάμεση παρένθεση το στρες. Ναι, το τελευταίο παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη γήρανση. Αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που έκλεισα τη συνεδρία. Δεν με ενδιέφερε να νικήσω ρυτίδες και χαλάρωση, ούτε τα υπαρξιακά της ηλικίας μου με δακτυλικές πιέσεις, αλλά να απαλύνω τις ενοχλήσεις στον αυχένα και τα συμπτώματα του στρες, που χρονίζουν.

Η χαλαρωτική επίδραση του Σιάτσου

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της συνεδρίας. Δεν μπλέκω στις επιστήμες των άλλων. Θα σας περιγράψω μόνο το φινάλε: Αν και απογοητεύτηκα ελαφρώς όταν έμαθα ότι ο όρος Σιάτσου σημαίνει δακτυλική (σι) πίεση (άτσου) και ότι η μέθοδος δεν εμπεριέχει τις κλασικές μαλάξεις, με κατέκλυσε μία αίσθηση απόλυτης ηρεμίας στο τέλος της συνεδρίας. Χασμουριόμουν και ένιωθα μια βαθιά χαλάρωση, ενώ συγχρόνως ήμουν γεμάτη ζωντάνια και δύναμη. Νύστα και ευεξία; Κι όμως συνδυάζονται.

iStock

Ο αυχένας μου με είχε ξεχάσει, αλλά έτσι κι αλλιώς ο πόνος ήταν σε ύφεση τον τελευταίο καιρό. Α, ένιωθα και μια παράξενη συγκίνηση! Πώς όταν θυμάσαι κάτι όμορφο από το παρελθόν σου; Είχα πολύ καλή διάθεση και δεν ήταν ιδέα μου. Δεν είμαι φανατική οπαδός των εναλλακτικών θεραπειών, οπότε τίποτα από αυτά που ένιωσα δεν μπορεί να ήταν αποτέλεσμα μίας placebo αγωγής. Το Σιάτσου «δουλεύει» και οι Ιάπωνες που το εντάσσουν εδώ και έναν αιώνα στη ρουτίνα τους το ξέρουν καλύτερα απ’ όλους.

Τι συγκράτησα από όσα διάβασα για το Σιάτσου κατόπιν συνεδρίας; Ότι επιδρά στους «Μεσημβρινούς», δηλαδή στα κανάλια που, σύμφωνα με την σχετιζόμενη με την κινεζική παραδοσιακή ιατρική θεωρία της μεθόδου, ρέει η ενέργειά μας και ενεργοποιείται το εγγενές σε κάθε οργανισμό θεραπευτικό δυναμικό. Κατάλαβα ακόμη ότι –συνειδητά ή όχι– αν κάνω Σιάτσου, σιγά-σιγά θα «βουτήξω» στα έγκατα του εαυτού μου και θα ανακαλύψω τις βαθύτερες ψυχικές και σωματικές μου ανάγκες. Και κάτι πιο πρακτικό και άμεσο: Θα βελτιωθεί η κακή στάση του σώματός μου που προκαλούσε ή επιδείνωνε την ενόχληση στον αυχένα. (Για τον καλύτερο ύπνο που φαίνεται να βοηθάει το Σιάτσου δεν πολυενδιαφέρομαι. Κοιμάμαι καλά).

Τι λέει η ειδικός

«Το ιαπωνικής καταγωγής body-work Σιάτσου αντιλαμβάνεται κάθε άνθρωπο σαν μια μοναδική και ενιαία ενεργειακή οντότητα, ψυχικών και σωματικών λειτουργιών σε συνεχή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον», ήταν τα πρώτα λόγια που κατέγραψα –επαγγελματική διαστροφή η εμμονή με την καταγραφή– παρακολουθώντας την ομιλία της Μαρίας Γρυλλάκη σε εκδήλωση του Δήμου Ψυχικού. Η ομιλούσα μου κίνησε την περιέργεια και διαβάζοντας το βιογραφικό της έμαθα για εκείνη ότι ασχολείται με την ιαπωνική αυτή μέθοδο 27 χρόνια, τρία από αυτά προσφέροντας Σιάτσου στο Ιατρείο Πόνου του Αρεταίειου Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αθηνών.

Στην πρώτη μεταξύ μας επαφή, όταν της μίλησα για τη δυσκολία μου στη διαχείριση του στρες και τα ψυχοσωματικά μου συμπτώματα, μου είπε: «Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που οι ενοχλήσεις του να μην διασταυρώνονται με κάποια έκφανση στρες. Το στρες καθιστά συνολικά τον άνθρωπο ευάλωτο στον τρόπο που αλληλοεπιδρά με το εξωτερικό περιβάλλον και αποτυπώνεται άμεσα στην υγεία του».

iStock

Το στρες και η «ανισόρροπη» ενέργεια.

Το στρες είναι ο φυσιολογικός μηχανισμός με τον οποίο ανταπεξέρχεται ο άνθρωπος σε αιφνίδιες και επείγουσες καταστάσεις κινδύνου. «Αλλά και οι ευχάριστες απαιτητικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν στρες», συμπληρώνει η Μαρία Γρυλλάκη και συνεχίζει: «Όπως κάθε μηχανισμός μας, έτσι και το στρες, όταν συμβαίνει σε συχνότητα και βαθμό έξω από τα όρια των αντοχών του κάθε ανθρώπου, επιδρά αρνητικά στην ομοιόσταση, την ικανότητα δηλαδή κάθε  οργανισμού να διατηρεί σταθερές συνθήκες στο εσωτερικό του. Ως συνέπεια, έχει σοβαρές επιπτώσεις σε όλες μας τις λειτουργίες και γι’ αυτό στην ιατρική έρευνα το στρες αναφέρεται ως μία πολυσυστημική ασθένεια με ποικίλα συμπτώματα. Ανάμεσά τους: αύξηση του καρδιακού ρυθμού, αρρυθμίες, προβλήματα στην πέψη, πονοκέφαλους και ημικρανίες, διαταραχές στον ύπνο, την όρεξη και συνεπώς και στο βάρος, νευρικότητα και υπερένταση, μυαλγίες, προβλήματα στην έμμηνο ρύση, κόπωση, καταθλιπτικό συναίσθημα ή και κατάθλιψη, εθισμούς και τελικά γήρανση. Από τις πιο σύνθετες επιδράσεις του στρες, η γήρανση, συνδέεται τόσο με τον τρόπο που το στρες κουράζει συνολικά τον οργανισμό, όσο και με το οξειδωτικό στρες, έναν άλλο εξισορροπητικό όσο και πολύπλευρα παθογόνο μηχανισμό».

Αφήνοντας πίσω τη δυτική θεώρηση των πραγμάτων και ταξιδεύοντας ανατολικότερα η συζήτηση αφορά στην ενέργεια του ανθρώπου. «Το στρες προκαλεί διαταραχή στην ισορροπία της ενέργεια του ατόμου», εξηγεί η Μαρία Γρυλλάκη και μου υπενθυμίζει ότι αυτή είναι ταυτόσημη με την διαταραχή της ομοιόστασης.

«Η ανισορροπία της ενέργειας κάνει το άτομο ευάλωτο προκαλώντας του διάφορα παθολογικά συμπτώματα, όπου το ένα οδηγεί στην ανάπτυξη του άλλου: Για παράδειγμα, οι ενοχλήσεις στο στομάχι μπορεί να οδηγήσουν σε αντίστοιχες στο έντερο. Χρόνιοι μυϊκοί πόνοι προοδευτικά οδηγούν σε αίσθημα κόπωσης. Παρατεταμένες δυσάρεστες σκέψεις ή και δυσάρεστη διάθεση, δυνητικά οδηγούν σε υπερβολική χρήση αλκοόλ ή και ουσιών προκειμένου να κατευναστούν. Προοδευτικά η παρατεταμένη αυτή κατάσταση οδηγεί στη συνολική αποδυνάμωσή της ενέργειας και το άτομο αρρωσταίνει και αναρρώνει πιο δύσκολα. Σωματικά και ψυχικά».

«Αυτοθεραπεία» με Σιάτσου

Με βάση τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Σιάτσου ανήκει στις συμπληρωματικές αγωγές υγείας. Η Μαρία Γρυλλάκη θα προσθέσει και άλλους δύο επιθετικούς προσδιορισμούς στη μέθοδο: «ενεργειακή» και «ολιστική», δηλαδή βλέπει τον ασθενή ως ψυχοσωματική ολότητα και δεν διαχωρίζει σώμα, νου και συναίσθημα. Άρα, αν κατάλαβα καλά συνομιλώντας με την ειδικό από την οποία δέχτηκα και τις δακτυλικές πιέσεις, όταν πονάμε, ο πόνος μας δεν είναι μόνο σωματικός.

Σωστά κατάλαβα: «Η εμπειρία του πόνου είναι πολυδιάστατη και πολυπαραγοντική. Το σιάτσου υπόσχεται μέσω του αγγίγματος να αποκαταστήσει την ομαλή ροή της «ενέργειας» στο σώμα και να οδηγήσει στην αυτοΐασή του μέσω της χαλάρωσης και στη συνέχεια της επανατόνωσης».

«Υπάρχουν περιορισμοί στην εφαρμογή του Σιάτσου;» ρωτάω την ειδικό. «Όταν υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνος, σακχαρώδης διαβήτης, επιληψία, οστεοπόρωση, λήψη ειδικής φαρμακευτικής αγωγής, άσθμα, ανεξέλεγκτη υπέρταση ή υπόταση ενημερώνουμε τον γιατρό μας και τον επαγγελματία με τον οποίο θα έχουμε τη συνεδρία Σιάτσου. Ακόμη, αποφεύγουμε την πάσχουσα περιοχή όταν υπάρχει κάταγμα, τραύμα, οίδημα ή μεταδοτικές δερματοπάθειες. Στα μωρά και τα πολύ μικρά παιδιά, στους υπερήλικες και τις έγκυες αλλά και στα άτομα με σωματικές και πνευματικές ιδιαιτερότητες καλό είναι να αποφεύγεται το Σιάτσου εκτός αν ο ειδικός στη τεχνική Σιάτσου και ο γιατρός εκτιμήσουν διαφορετικά την κατάσταση. Καθολική αποφυγή εφαρμογής Σιάτσου γίνεται σε καταστάσεις πείνας, μέθης, πρόσφατης χειρουργικής επέμβασης και λήψης ναρκωτικών ουσιών».

Παράπλευρες ωφέλιμες γνώσεις

Τι –όχι άσχετο τελικά– έμαθα συζητώντας με την Μαρία Γρυλλάκη: Ότι η διατροφή και ο ύπνος είναι ίσως οι μοναδικές ρουτίνες που μπορούμε να διατηρούμε σε σχετική αρμονία με τη φύση. Ότι ο Χειμώνας αντιστοιχεί στο τρίπτυχο «εσωτερίκευση, συντήρηση, θρέψη» και είναι για πολλούς λόγους η πιο απαιτητική εποχή. «Ενώ η φύση και όλα τα πλάσματά της έχουν ήδη προετοιμαστεί για να συντηρηθούν σε όλη τη διάρκεια του Χειμώνα προστατευμένα σ’ ένα ζεστό κατάλυμα με επαρκή τροφή, και να προετοιμαστούν για την Άνοιξη, ο σύγχρονος άνθρωπος, με οικογένεια, εργασία, καριέρα, σχολείο, εξετάσεις, κρύο, λιγότερο ήλιο, περισσότερη υγρασία, συχνά κρυώματα και ιώσεις, απαιτητικές υποχρεώσεις, όνειρα και φιλοδοξίες και πόσα ακόμη που συνεπάγονται στρες κάνουν πιο αναγκαία τη φροντίδα προς τον εαυτό».

Αποχωρώντας και αποχαιρετώντας τη Μαρία Γρυλλάκη, εκείνη μου έδωσε τις απλές αλλά τόσο σημαντικές συμβουλές που θα μοιραστώ με φίλους και γνωστούς: να ασκούμαι για να έχω καλή υγεία και να αποφύγω τα προβλήματα της γήρανσης. Περπάτημα, γιόγκα, Τάι Τσι και Πιλάτες είναι οι πλέον κατάλληλες δραστηριότητες μέχρι να μας εγκαταλείψει για τα καλά ο χειμώνας. Και να έχω επαφή με τη φύση αλλά και με τον εαυτό μου. Ο διαλογισμός βοηθάει σε αυτό και είναι ιδανική μέθοδος για τη διαχείριση του στρες. Και οι φίλοι, οι αγαπημένοι μας άνθρωποι, η οικογένεια κάνουν καλό στην ενέργειά μας. Και βέβαια οι «θεραπευτές» μας: γιατροί παραδοσιακοί, ψυχοθεραπευτές, εναλλακτικής προσέγγισης ειδικοί, γυμναστές και χορευτές που μας μυούν σε ασκήσεις ορθοσωμίας ή barre à terre, οτιδήποτε μπορεί να πάρει από τους ώμους μας λίγο από το βάρος της σύγχρονης ζωής.

Ευχαριστούμε τη Μαρία Γρυλλάκη, ειδικό σε ολιστικές αγωγές ευεξίας και υγείας.