ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣΥΝΗΣ

Δουλεύουμε πυρετωδώς για να είμαστε ευτυχισμένοι. Γιατί, λοιπόν, είμαστε τόσο δυστυχισμένοι; Ένα βιβλίο-μανιφέστο για την τέχνη του να μην κάνεις τίποτα έρχεται να μας βοηθήσει να δούμε τη ζωή… αλλιώς.

Ένας γλυκύτατος βραδύποδας στολίζει το εξώφυλλο της αμερικανικής, αλλά και της ελληνικής, έκδοσης του βιβλίου της Αμερικανίδας δημοσιογράφου Celeste Headlee, Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα. Πώς να ξεφύγεις από την εργασιομανία, το multitasking και άλλα δεινά... από τις Εκδόσεις Πατάκη. Αν το εξώφυλλο και ο τίτλος δεν σε έχουν πείσει να το ξεφυλλίσεις, τότε άκου την Arianna Huffington, που χαρακτηρίζει το βιβλίο αυτό «απολαυστικό αντίδοτο στην τοξική κουλτούρα της βιασύνης και της εξουθένωσης». Εγώ πάλι το χαρακτηρίζω «ωδή στην τεμπελιά και τον ελεύθερο χρόνο».

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, η βραβευμένη δημοσιογράφος επιδιώκει να αλλάξει -δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, αλλά το ελπίζω- τον σύγχρονο τρόπο σκέψη μας. Σκοπός της είναι να σταματήσουμε να σαμποτάρουμε την ευημερία μας, να δώσουμε στην εργασία την θέση που της αρμόζει και να αρχίσουμε να ζούμε. Όπως λέει και η ίδια σε συνέντευξή της, οφείλουμε να αγκαλιάσουμε την τεμπελιά και να αποδεσμευτούμε από την τοξική επιδίωξη της παραγωγικότητας. Οι στρατηγικές που προτείνει θα μας βοηθήσουν να ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας, να εντοπίσουμε πού ξοδεύουμε τον χρόνο μας, να αναγνωρίσουμε και να απολαύσουμε την αξία που έχει για τη ζωή μας η… ποιοτική τεμπελιά.

Παρακάτω θα βρείτε ένα από τα αγαπημένα μας κεφάλαια, εκείνο που αναφέρεται στη μεγάλη σημασία του ελεύθερου χρόνου και στο πώς ο χρόνος αυτός δεν πρέπει να «μολύνεται» από οτιδήποτε αφορά την εργασία μας.

Η ζωή σας πίσω – βήμα τέταρτο

Επενδύστε στον ελεύθερο χρόνο

Η ευτυχία εξαρτάται από τον ελεύθερο χρόνο, διότι δουλεύουμε για να έχουμε ελεύθερο χρόνο. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα οργανώσει τη ζωή μου όπως τον εργασιακό μου χώρο, απογοητεύτηκα όταν διαπίστωσα σε πόσο πολλές επιλογές μου είχα επηρεαστεί από την έμφαση που δίνουν οι επιχειρήσεις στην αποδοτικότητα. Το έβλεπα παντού.

Ξεκίνησα καταγράφοντας πώς αξιοποιούσα τον χρόνο μου και μειώνοντας τις ώρες εργασίας μου, ωστόσο ήταν ξεκάθαρο πως χρειαζόταν κάτι πολύ περισσότερο από αυτό για να απελευθερωθώ. Η προσπάθειά μου να απεμπλακώ και να χαράξω μια σαφή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη δουλειά και στο σπίτι είναι συνεχής. Νιώθω σαν το δέντρο που μεγάλωνε δίπλα σε σιδερένιο φράχτη, και τώρα, δεκαετίες αργότερα, διαπιστώνω πως οι ρίζες και τα κλαδιά μου έχουν μπλεχτεί στα σίδερα. Για να απελευθερωθώ χρειάζονται πια λεπτοί χειρισμοί και πολλή υπομονή.

Για μένα το επόμενο βήμα ήταν να θέσω επί τάπητος τον εθισμό μου στην επιτέλεση ταυτόχρονων δραστηριοτήτων. Και όχι απλώς να τον θέσω επί τάπητος, αλλά να του δώσω ένα τέλος. Όταν προσπαθείς να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα, αντί να εκμεταλλεύεσαι τη φυσική ροπή του νου να εναλλάσσει συνεχώς τη συγκέντρωση με ξεκούραση, χάνεις γόνιμη νοητική δύναμη. Η δομή της εργασιακής μου ζωής συνίστατο σε ώρες που περνούσα μπροστά σε έναν υπολογιστή ή σε συσκέψεις, πηδώντας από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, έως ότου ερχόταν η ώρα να σταματήσω. Αυτή η δομή δεν είχε σχεδιαστεί για τον ανθρώπινο εγκέφαλό μου κι έπρεπε να την ξηλώσω για πάντα.

Αν βάλεις το κινητό σου στο αθόρυβο, κλείσεις το inbox σου και συγκεντρωθείς πραγματικά στο να τελειώσεις αυτή την αναφορά, η έρευνα δείχνει πως θα την ολοκληρώσεις 40 τοις εκατό πιο γρήγορα, θα έχεις κάνει λιγότερα λάθη και θα έχεις άπλετο χρόνο ώστε να κάνεις και μια μικρή βόλτα γύρω από το κτίριο για να ξεκουράσεις το μυαλό σου.

Τα τακτικά διαλείμματα είναι τόσο σημαντικά, που δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη ή στην εκάστοτε διάθεσή σου. Ανακάλυψα πως έπρεπε να προγραμματίσω και τον ελεύθερο χρόνο μου, ακριβώς όπως προγραμματίζω ένα μάθημα γιόγκα ή μια επαγγελματική συνάντηση.

Υπάρχουν δύο είδη ανάπαυλας: ο ελεύθερος χρόνος και η άδεια, ή ο χρόνος που μας περισσεύει. Ο χρόνος που περισσεύει δεν είναι πραγματική ξεκούραση. Όπως εξηγεί ο Σεμπαστιάν ντε Γκράτσια στο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1962, Of Time, Work, and Leisure, αυτό που ονομάζουμε «χρόνος που περισσεύει» είναι τα λεπτά και οι ώρες που ξεκλέβουμε από τον χρόνο εργασίας μας. Είναι χρόνος αδιάρρηκτα συνδεδεμένος με την εργασία και προορίζεται για να επαναφορτίσει τις μπαταρίες μας, έτσι ώστε να επιστρέψουμε στη δουλειά μας ανανεωμένοι.

ΤΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ.

Ο ελεύθερος χρόνος, από την άλλη, είναι κάτι ξεχωριστό από τη δουλειά. Δε θα έπρεπε να «μολύνεται» από τη δουλειά, με την έννοια ότι δε θα πρέπει να ελέγχεις τα μέιλ σου σε αυτό το διάστημα ούτε να ανησυχείς τι αντίκτυπο θα έχει ό,τι κάνεις στην εργασιακή σου ζωή. Σκοπός του ελεύθερου χρόνου δεν είναι να σε κάνει καλύτερο στη δουλειά σου, αλλά να σε αφήσει να απολαύσεις τη ζωή που τόσο πολύ πάσχισες να πετύχεις.

Όσο πολύ χρόνο κι αν αφιερώνεις προσηλωμένος στην εργασία σου, όταν είναι ώρα να σηκωθείς και να κάνεις ένα διάλειμμα, φρόντισε να ξεκουράσεις πραγματικά το μυαλό σου. Μη στέλνεις μηνύματα, μην κάνεις διαδικτυακές αγορές. Μην κατευθύνεις τη σκέψη σου σε καμιά δουλειά. Η παύση κάνει καλό στο μυαλό κι επίσης είναι μια εξαιρετικά γόνιμη κατάσταση από νευρολογική άποψη. Όταν δεν κατευθύνεις το μυαλό σου να κάνει κάτι συγκεκριμένο, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την αυτόματη λειτουργία του.

Το δίκτυο αυτόματης λειτουργίας ενεργοποιείται όταν επιτρέπουμε στη σκέψη μας να περιπλανηθεί. Όταν το δίκτυο αυτόματης λειτουργίας είναι ενεργό, δουλεύει με τις αναμνήσεις μας, τοποθετώντας τα περασμένα γεγονότα σε ένα πλαίσιο και σταθμίζοντας πράγματα που συνέβησαν από πλευρά ηθικής. Φαντάζεται επίσης το μέλλον, προσπαθεί να καταλάβει τα συναισθήματα των άλλων και φανερώνει τα δικά μας συναισθήματα και τις αποφάσεις μας. Το δίκτυο αυτόματης λειτουργίας έχει ζωτική σημασία για την ενσυναίσθηση, τον αναστοχασμό και για τη Θεωρία του Νου, την ικανότητα να φανταζόμαστε τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι.

Για την ευημερία μας είναι σημαντικό να επιτρέπουμε στο μυαλό μας να μπαίνει στην αυτόματη λειτουργία. Αυτή η λειτουργία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό πηγή δημιουργικότητας και καινοτόμου σκέψης, εφόσον ο εγκέφαλος, όταν δεν κατευθύνεται στην επίλυση ενός προβλήματος ή στην ολοκλήρωση μιας δουλειάς, ανακατατάσσει τα κομμάτια του παζλ των αναμνήσεων και των συναισθημάτων μας.

Στην πράξη, το μυαλό σας θα περάσει στην αυτόματη λειτουργία μόνο αν του επιτρέψετε να περιπλανηθεί άσκοπα. Δεν πρόκειται για μια συνθήκη αδράνειας, καθώς σε αυτό το διάστημα εσείς θα μπορούσατε να κάνετε τζόκινγκ ή να καθαρίζετε το σπίτι.

Οι ψυχολόγοι Aμάντα Κόνλιν και Λαρίσσα Μπάρμπερ προειδοποιούν πως συχνά αξιοποιούμε με λάθος τρόπο τα διαλείμματα στη δουλειά. «Ένα βασικό στοιχείο του αποτελεσματικού διαλείμματος είναι η ψυχολογική αποστασιοποίηση» έγραψαν στο περιοδικό Psychology Today «που σημαίνει να απεμπλακούμε νοητικά και να μη σκεφτόμαστε τη δουλειά. Μετατοπίζοντας αλλού την προσοχή μας, η αποστασιοποίηση μας βοηθά να μειώσουμε άμεσα τις απαιτήσεις της δουλειάς που μας προξενούν κούραση και να ανασυγκροτηθούμε με τρόπο φυσικό».

Αν αποφασίσετε, στο διάλειμμά σας, να τηλεφωνήσετε σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή σε έναν φίλο, αντισταθείτε στον πειρασμό να μιλήσετε για τη δουλειά σας. Κάντε ένα ξεκάθαρο διάλειμμα. Και, φυσικά, μην πάτε στην κουζίνα του γραφείου για να μιλήσετε δεκαπέντε λεπτά με κάποιον συνάδελφο για τα επαγγελματικά σας. Πάρτε μια ανάσα και κάντε παύση. Γέλασα διαβάζοντας ένα tweet του ειδικού σε στρατηγικές των μέσων ενημέρωσης Στου Λόζερ, που έγραψε: «Κάθομαι στο τρένο δίπλα σε κάποια που κάθεται με τα χέρια στην ποδιά της και κοιτάζει σιωπηλά έξω από το παράθυρο. Δεν έχει βγάλει έξω ούτε υπολογιστή ούτε τάμπλετ ούτε τηλέφωνο. Απλώς κοιτάζει γαλήνια έξω τον κόσμο καθώς τον προσπερνάμε. Όπως θα έκανε ένας ψυχασθενής». Η απάντησή μου στον Στου: «Καμιά φορά αυτή η ψυχασθενής είμαι εγώ».

Όταν δεν είστε στη δουλειά, μπορείτε όχι απλώς να απολαύσετε το ρεπό σας αλλά να έχετε πραγματική αναψυχή. Μπορείτε να αποκοπείτε εντελώς από έγνοιες σχετικά με τη δουλειά, και θα έπρεπε να προσπαθείτε να διαχωρίσετε τελείως τον χρόνο αυτό από την εργασία σας. Αντιλαμβάνομαι πως είναι αναγκαίο να απαντάτε σε ηλεκτρονικά και γραπτά μηνύματα γρήγορα, όμως αυτή η συνήθεια ζορίζει πάρα πολύ το σώμα και τον νου σας.

Έρευνες δείχνουν πως οι εργαζόμενοι που νιώθουν περισσότερο αποκομμένοι από την εργασία τους κατά το διάστημα που βρίσκονται στο σπίτι τους είναι πιο υγιείς συναισθηματικά και πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Έχουν λιγότερες πιθανότητες να νιώσουν ψυχολογική εξάντληση και, κατά τα λεγόμενά τους, κοιμούνται καλύτερα.

Νομίζω πως, από όλες τις αλλαγές που σας προτείνω, αυτή είναι που μπορείτε να πετύχετε ευκολότερα. Σας ζητώ απλώς να μην πιέζεστε, να χαλαρώσετε και να προγραμματίσετε κάποιες ώρες την ημέρα έχοντας αυτό ως στόχο. Όπως λέει και ο οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ, μαθαίνουμε πώς να απολαμβάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας «απολαμβάνοντας τον ελεύθερο χρόνο μας».

Βάλτε στην άκρη κάθε μέρα λίγο χρόνο όπου δε θα κάνετε τίποτε παραγωγικό. Κάντε μια βόλτα δίχως προορισμό και δίχως να σας απασχολεί πόσα βήματα θα μετρήσετε. Βγείτε έξω. Οι ομαδικοί περίπατοι στη φύση μειώνουν το άγχος και ελαττώνουν τα συμπτώματα κατάθλιψης, οπότε πηγαίνετε μια βόλτα στο πάρκο.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ, ΩΣΤΟΣΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ.

Συχνά βάζω το τηλέφωνό μου στη λειτουργία σίγασης για ώρες και επιτρέπω να δέχομαι μόνο τηλεφωνήματα και γραπτά μηνύματα από φίλους ή από την οικογένειά μου. Τα επαγγελματικά τηλεφωνήματα μπορούν να περιμένουν – και περιμένουν. Άρχισα κιόλας να αφήνω στην άκρη μια μέρα την εβδομάδα ως «μέρα που δεν την αγγίζει τίποτε», όπου δεν κοιτάζω τα μέιλ μου ή τα κοινωνικά δίκτυα και απλώς περνά η μέρα δίχως καμία διακοπή.

Κάθε Δευτέρα δεν κάνω χρήση των κοινωνικών δικτύων ούτε κοιτάζω τα ηλεκτρονικά ή γραπτά μηνύματα. Αν με πάρει κανείς τηλέφωνο θα το σηκώσω, όμως σχεδόν κανείς δε μου τηλεφωνεί. Από τότε που υιοθέτησα αυτή τη συνήθεια μπορώ και απομονώνω καλύτερα ό,τι μου αποσπά την προσοχή, και αξιοποιώ αυτή τη μέρα με γράψιμο και άλλες δουλειές που απαιτούν συγκέντρωση. Όμως οι πρώτες βδομάδες ήταν δύσκολες. Αυτό οφείλω να το παραδεχτώ.

Την πρώτη μου «ανέγγιχτη» μέρα κοίταξα τα μέιλ πάνω από δεκατέσσερις φορές. Τις δύο από αυτές δε συνειδητοποίησα καν ότι το έκανα, ώσπου κάποιος μου έστειλε ένα μέιλ όπου μου έλεγε: «Εσύ δεν υποτίθεται πως σήμερα δεν ανοίγεις τα μέιλ σου;» Η αλήθεια ήταν πως η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από τα ηλεκτρονικά μου μηνύματα πιο πολύ απ’ όσο φανταζόμουν.

Παρόλο που απενεργοποίησα τις ειδοποιήσεις για όλες σχεδόν τις εφαρμογές του κινητού μου, κάθε φορά που κοιτούσα την οθόνη το βλέμμα μου εξακολουθούσε να πέφτει στον αριθμό των αδιάβαστων μηνυμάτων δίπλα στο εικονίδιο με τον φάκελο. Άσε που ο browser μου είχε συμπεριλάβει στην αρχική οθόνη και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τα εισερχόμενα άνοιγαν αυτόματα.

Ανάλογα με την έρευνα στην οποία θα ανατρέξεις, ο μέσος ενήλικας περνά περίπου δύο με έξι ώρες την ημέρα απαντώντας σε μέιλ, ενώ τουλάχιστον το ένα τρίτο από αυτά δεν είναι επείγοντα. Φαντάζομαι πως πολύ περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών δεν είναι ούτε σημαντικά ούτε επείγοντα. Θα μπορούσα να αναφέρω διάφορες μελέτες και στατιστικές, ωστόσο όλες καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα: τα μέιλ σκοτώνουν την παραγωγικότητα. Έτσι, ήταν σημαντικό να ξεφύγω από τον εθισμό μου με τα μέιλ, αν ήθελα να λειτουργήσει πραγματικά η προσπάθειά μου.

Ωστόσο, διαπίστωσα πως δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα απομονωμένη. Έπρεπε να λάβω επίσης υπόψη μου και τις προσδοκίες των άλλων. Ο κόσμος περιμένει μια γρήγορη απάντηση. Στο σημείο αυτό οτιδήποτε άλλο πέρα από μια άμεση απάντηση σε γραπτό ή ηλεκτρονικό μήνυμα συνιστούσε λόγο ανησυχίας. Τα περισσότερα γραπτά μηνύματα διαβάζονται μέσα σε τρία λεπτά αφότου σταλθούν και συνήθως η απάντηση στα μέιλ γίνεται μέσα σε δύο λεπτά, σύμφωνα με την ανάλυση της Σχολής Μηχανικών Βιτέρμπι του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.

Να πώς έλυσα εγώ (τα περισσότερα από) αυτά τα προβλήματα. Αρχικά, την Κυριακή το βράδυ ελέγχω το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο για τελευταία φορά και ενεργοποιώ μια αυτόματη απάντηση που λέει: «Τις Δευτέρες δεν απαντώ σε μέιλ γιατί γράφω. Αν είναι επείγον, πάρτε με τηλέφωνο». Παρεμπιπτόντως, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και ποτέ δε μου τηλεφώνησε κανείς.

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ «ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ» ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.

Δεύτερον, άλλαξα την υπογραφή μου στα μέιλ, προκειμένου να διαχειριστώ τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι για άμεση απάντηση. Πλέον, αντί για μια βαθυστόχαστη φράση, όλα τα μηνύματά μου τελειώνουν με την εξής σημείωση: «Κοιτάζω τα μέιλ μου μόνο 2-3 φορές την ημέρα. Αν πρόκειται για κάτι επείγον, τηλεφωνήστε μου. Όμως, τι μπορεί να είναι στ’ αλήθεια τόσο επείγον;» Σε βάθος χρόνου ελπίζω ο κόσμος να σταματήσει να περιμένει από μένα μια άμεση απάντηση και να νιώθει άνετα ακόμα κι αν μου πάρει ώρες ή και μέρες για να απαντήσω.

Τρίτον, άλλαξα τις ρυθμίσεις στο κινητό μου, ώστε να μη βλέπω πια πόσα αδιάβαστα μηνύματα υπάρχουν στα εισερχόμενα, και κάθε Δευτέρα θέτω το τηλέφωνό μου σε λειτουργία σίγασης, έτσι ώστε να δέχομαι μόνο τηλεφωνήματα.

Το αποτέλεσμα; Σε μία από τις «ανέγγιχτες» μέρες μου έγραψα 4.000 λέξεις προτού πάρει φωτιά ο εγκέφαλός μου. Ύστερα έψησα κεκάκια, πήγα τον σκύλο μου μια ώρα βόλτα και μου έμεινε και χρόνος για να δω Netflix, πριν διαβάσω ένα βιβλίο και πέσω για ύπνο μια λογική ώρα. Και μάλιστα κοιμήθηκα υπέροχα.

Το ξέρω, είναι τρομαχτικό να τραβήξεις το πόδι σου από το γκάζι, όμως, πιστέψτε με, έτσι θα απολαύσετε πολύ περισσότερο τη διαδρομή. Δε χρειάζεσαι κάποια ειδική εφαρμογή ή οδηγό για να «αξιοποιήσεις στο μέγιστο τον ελεύθερο χρόνο σου». Καμιά φορά πασχίζοντας να βελτιώσουμε ό,τι κάνουμε εμποδίζουμε την πρόοδο. Σταματήστε να προσπαθείτε να γίνετε κάτι και σταθείτε για μια στιγμή∙ μπορείτε απλώς να υπάρχετε.

Φυσικά, δε χρειάζεται να πάτε αναγκαστικά βόλτα. Εγώ συχνά επιλέγω τις βόλτες, όμως εσείς μπορείτε να επιλέξετε κάτι άλλο. Μπορείτε να δείτε μια ταινία όσο είναι κλειστό το κινητό σας ή να καθίσετε σε μια καφετέρια και να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα. Φτιάξτε ένα παζλ ή λύστε ένα σταυρόλεξο, ασχοληθείτε με το αυτοκίνητό σας ή απλώς κάντε ένα ζεστό μπάνιο και ακούστε μουσική. Ό,τι κι αν σας αρέσει να κάνετε όταν δεν έχετε υποχρεώσεις στο πρόγραμμά σας απλώς κάντε το και μη σκέφτεστε τη δουλειά.

Υπάρχουν ακόμα και επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν ότι το να βλέπεις βίντεο με γάτες κάνει καλό. Ολοένα και περισσότερα στοιχεία δείχνουν πως ο ποιοτικός ελεύθερος χρόνος, που σημαίνει χρόνος πραγματικά αποκομμένος από επαγγελματικές ανησυχίες, στο τέλος θα σε κάνει να έχεις καλύτερες επιδόσεις στη δουλειά σου και να αντλείς περισσότερη ικανοποίηση από αυτήν. «Η επιστήμη της παραγωγικότητας μοιάζει με οργανωμένη συνωμοσία για να δικαιολογήσει την τεμπελιά» έγραψε ο Ντέρεκ Tόμσον στην ιστοσελίδα Atlantic. Θεωρεί τα στοιχεία σχετικά με τον ελεύθερο χρόνο, τις διακοπές και τα χαριτωμένα βίντεο με ζώα «σχεδόν υπερβολικά καλά για να είναι αλήθεια».

Η δουλειά είναι απαραίτητη και μπορεί να μας προσφέρει ικανοποίηση, ωστόσο δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή μας. Θυμηθείτε πως, από βιολογικής και εξελικτικής πλευράς, δεν είμαστε «γεννημένοι για να δουλεύουμε».

Αντίθετα, είμαστε σχεδιασμένοι για να συνδεόμαστε με άλλους ανθρώπους και να συνάπτουμε στενούς δεσμούς με φίλους και με την οικογένειά μας. Ενώ η εργασία είναι ένα όχημα προκειμένου να κερδίσουμε άλλα απαραίτητα πράγματα, το να ανήκουμε κάπου αποτελεί πρωταρχική ανάγκη. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να βάλουμε χρόνο στην άκρη για την κοινωνική μας ζωή.