«ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ»: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΩΡΟ
«Το ταξίδι του Πάντα και του Δράκου» είναι ένα βιβλίο που διάβασα στον 6χρονο γιο μου, που άκουσε η 10χρονη κόρη μου, που ένιωθα σαν να το διάβαζα για μένα. Ένα βιβλίο που αξίζει να ξεφυλλίσεις, όποια κι αν είναι η ηλικία σου.
Ξεκίνησα να το διαβάζω στον 6χρονο γιο μου και συνειδητοποίησα από τις πρώτες κιόλας σελίδες ότι μιλούσα αργά και χαμηλόφωνα. Το ίδιο το βιβλίο σε οδηγεί να ρίξεις ρυθμούς και να απολαύσεις τις υπέροχες εικονογραφήσεις – άλλοτε σκίτσα με μολύβι, άλλοτε με πενάκι και άλλοτε ακουαρέλες με αποχρώσεις που σε ταξιδεύουν. Πολύ σύντομα αφοσιωθήκαμε και οι δυο στις σελίδες του, ρίξαμε ρυθμούς, παρατηρούσαμε τις εικόνες και δεν βιαζόμασταν να αλλάξουμε σελίδα.
Κάναμε διάλειμμα για βούρτσισμα δοντιών και συνεχίσαμε το διάβασμα στο κρεβάτι. Στο δωμάτιο μπήκε και η 10χρονη της οικογένειας (με όλα όσα φαντάζεσαι ότι φέρνει μαζί της η προεφηβεία). Άκουγε παραδόξως χωρίς να διαμαρτύρεται ότι διαβάζουμε «μωρουδίστικα» βιβλία και την ενοχλούμε. Περίμενα στωικά κάποιου είδους γκρίνια από το πάνω κρεβάτι, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Λίγο αργότερα ο μικρός είχε κλείσει τα μάτια του και –περιέργως– το ίδιο και η wanna be έφηβη του πάνω ορόφου. Συνέχισα να το διαβάζω μόνη μου, τώρα μπορούσα να δακρύσω με την ησυχία μου, γιατί, ναι, αυτό το βιβλίο σε κάνει και να δακρύσεις.
Το βιβλίο το γράφει και το εικονογραφεί ο εκπλητικός καλλιτέχνης, James Norbury. Τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, τους είχε συστήσει στο κοινό στο πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος», το οποίο αγαπήθηκε πολύ και έγινε –καθόλου τυχαία– best seller των Sundays Times.
Ο Norbury είναι καλλιτέχνης, συγγραφέας και εικονογράφος, με ιδιαίτερη αγάπη για τη φύση και τα ζώα. Σπούδασε Ζωολογία, ταξίδεψε πολύ, έμεινε σε διαφορετικές περιοχές και για ένα διάστημα έζησε σε ένα μικρό σκάφος.
Ένα βιβλίο για το ταξίδι αυτογνωσίας δυο φίλων
Το Μεγάλο Πάντα είναι μια φυσιογνωμία που αποπνέει ηρεμία, ευγένεια και εμπιστοσύνη, ένας χαρακτήρας που έχει πάντα κάτι σοφό να πει (το έργο του Norbury είναι επηρεασμένο από τον Βουδισμό και γενικά από την Ανατολική φιλοσοφία), χωρίς ποτέ να είναι αγενές ή υπερφίαλο. Μοιάζει να έχει… διαβάσει πολύ, να έχει δουλέψει με τον εαυτό του, να μπορεί να παραμένει ψύχραιμο, δυνατό και υπομονετικό και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Απέναντί του –στην εικόνα και τους διαλόγους– στέκεται ο Μικρός Δράκος. Μια μικροσκοπική, αδύνατη φιγούρα – σε αντίθεση με ό,τι θα είχαμε στο μυαλό μας για έναν δράκο. Αγχώδης, χαμένος, με μπερδεμένα συναισθήματα, ο Μικρός Δράκος είναι παράλληλα ένας χαρακτήρας με απίστευτη ενέργεια, με γνήσια περιέργεια και αυθεντικό ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Δεν υπάρχει καλός και κακός σε αυτό το δίδυμο, έξυπνος και χαζός. Το σύνολο των χαρακτηριστικών τους συνθέτουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Προχωρώντας στις σελίδες του βιβλίου συνειδητοποιείς ότι πότε είσαι το Μεγάλο Πάντα και πότε ο Μικρός Δράκος. Ή ότι πότε θα ήθελες να είσαι ο ένας και πότε ο άλλος. Κάποιες φορές νιώθεις παιδί, άλλες γονιός, σύντροφος, φίλος.
Ένα ταξίδι γεμάτο σκαμπανεβάσματα
Το βιβλίο Το ταξίδι του Πάντα και του Δράκου» είναι ένα ταξίδι των δύο φίλων, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του. Η ιστορία δεν είναι γραμμική. Πρόκειται για ένα διαρκές σκαμπανέβασμα, όπως είναι άλλωστε και η ζωή. «Όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο», εξηγεί ο συγγραφέας, «αποφάσισα να το βασίσω στην ιδέα ενός πνευματικού ταξιδιού, το οποίο δεν αρχίζει απλώς με τη δυστυχία, αλλά με την επίγνωση αυτής της δυστυχίας και την επιθυμία να κάνει κανείς κάτι γι’ αυτό.
»Οι πρωταγωνιστές κάνουν ένα ταξίδι με σκαμπανεβάσματα –τη μια στιγμή τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν καλά, την επόμενη στιγμή προκύπτει κάποια άλλη καταστροφή και κάποια στιγμή βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ που όμως γρήγορα σβήνει. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό εκφράζει τη δική μου εμπειρία αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων που γνωρίζω και ελπίζω να προσθέτει ένα υπόβαθρο αυθεντικότητας στην ιστορία», καταλήγει.
Κάποιες φορές, λοιπόν, στο βιβλίο κυριαρχεί η ανασφάλεια, ο φόβος και η απελπισία και τότε βγαίνει μπροστά ο Μικρός Δράκος. Τη σκυτάλη παίρνει στη συνέχεια η ανακούφιση, η ελπίδα, η αποδοχή, με το Μεγάλο Πάντα να προσφέρει μια άλλη οπτική της ζωής.
Ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων έρχεται στην επιφάνεια και κάνει τον αναγνώστη να ταυτιστεί, να αναγνωρίσει σκέψεις, ανησυχίες, συναισθήματα που τον δυσκολεύουν.
«Είσαι δυστυχισμένος μικρέ μου φίλε», παρατήρησε το Μεγάλο Πάντα. Δεν πειράζει. Συμβαίνει σε όλους μας.
Το σημαντικό είναι που αντιλήφθηκες ότι κάτι δεν πάει καλά».
Μαθήματα ζωής χωρίς διδακτισμό
Κάθε διάλογος ανάμεσα στους πρωταγωνιστές είναι ένα μάθημα ζωής. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν υπάρχει ίχνος διδακτισμού στις σελίδες του βιβλίου. Αντίθετα, ως αναγνώστης αισθάνεσαι καλά με αυτό που είσαι – όποιο κι αν είναι αυτό.
Ο Norbury δεν κλείνει τα μάτια στη σκληρότητα της πραγματικότητας. Η ωμή αλήθεια είναι τελικά ανακουφιστική, όταν την ακούς από κάποιον που είναι φροντιστικός απέναντί σου, ήρεμος και σταθερός.
«Το ταξίδι του Πάντα και του Δράκου» μιλάει για την απώλεια, την ανασφάλεια που προκαλεί το άγνωστο, την αλλαγή, τον πόνο, την απογοήτευση. Οι ήρωες συνειδητοποιούν την ανάγκη να κινητοποιηθούν για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά παράλληλα καταλαβαίνουν τις στιγμές που ο έλεγχος δεν είναι στα χέρια τους και η αποδοχή αποτελεί τη λύση.
Χωρίς συνταγές επιτυχίας και συμβουλές ευτυχίας, οι διάλογοι των δυο συνοδοιπόρων βρίσκουν πάντα τον φάρο της ελπίδας. Και αναδεικνύουν τη σημασία των απλών πραγμάτων, εστιάζοντας στο εδώ και τώρα.
«Περίεργο», είπε το Μεγάλο Πάντα, «πώς τα απλά πράγματα, όταν τα δούμε με άλλα μάτια, μπορούν πολλές φορές να μας χαρίσουν τη μεγαλύτερη ευτυχία».
«Ξέρεις», είπε ο Μικρός Δράκος, «νομίζω ότι είναι το ωραιότερο τσάι που έχω πιει ποτέ μου!»
«Γιατί;» τον ρώτησε το Μεγάλο Πάντα.
«Επειδή είναι αυτό που έχω αυτή τη στιγμή».
Το ταξίδι αυτογνωσίας του Πάντα και του Δράκου νομίζω ότι συνοψίζει όλη την ουσία του στην παρηγορητική σκέψη ότι η αλλαγή –αν και λίγο τρομακτική–, είναι εφικτή, και με υπομονή μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα πράγματα.
Φέτος, το έχω αποφασίσει. Αυτό θα είναι το δώρο που θα πάρω, σε μικρούς και μεγάλους.