ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΩΝΟΥ

Σκοτεινά και ειδεχθή όσα έρχονται στη δημοσιότητα για τους παιδοβιαστές στον Κολωνό. Και πώς να τα σχολιάσεις;

Τι να πρωτοπείς γι’ αυτή τη φρικώδη και δυσώδη υπόθεση στον Κολωνό; Για την αγέλη από ύαινες, τους απεχθείς παιδοβιαστές, που κατασπάραζαν το κορμί του κοριτσιού και στιγμάτισαν ανεξίτηλα την ψυχή του; Τι παραπάνω να πεις, όταν κι εκείνο το ελάχιστα εξηγητικό «άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων» στέκει ενίοτε αμήχανο μπροστά σε ποικίλες τερατωδίες;

Για τη μάνα μήπως; Που (κατηγορείται ότι) γνώριζε για το αιμοσταγές θυσιαστήριο και τώρα ισχυρίζεται ότι ούτε ήξερε για τη θηριωδία ούτε συναινούσε. Μπορεί να' χει δίκιο. Ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς έχει συμβεί σ’ αυτό τον σκοτεινό λαβύρινθο.

Πατάς πρόσκαιρα φρένο όταν ακούς να πέφτουν μπροστά σου τα επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον της και αποφεύγεις βιαστικές αποφάνσεις. Εκείνο το «μηδενί δίκην δικάσης πριν αμφοίν μύθον ακούσης» δεν έπαυσε ποτέ να ισχύει.

Όσο για τον πατέρα, τουλάχιστον όπως παραδίδεται από τα ΜΜΕ η εικόνα του, φαίνεται απόκοσμος, παραδομένος στον παραλυτικό εθισμό του και γι' αυτό αδιάφορος για το διαρκές έγκλημα ή αδύναμος να το αναχαιτίσει.

Για τα ανθρωποβόρα ΜΜΕ –ειδικά τα καθ’ ύλην αρμόδια του κιτρινισμού– που ταυτίζουν την ενημέρωση με την «ηδονοθηρία της φρίκης» και δεν λογαριάζουν τίποτε μπροστά στα ποσοστά που αποφέρει η τηλεφαγία;

Για τους ανόητους ταυτοτικού χαρακτήρα υπαινιγμούς ότι ο δράστης είναι «Πατριώτης, Χριστιανός και Οικογενειάρχης» –επομένως, ιδού το τρίπτυχο που θρέφει εγκληματίες; (Άσε που το τρίπτυχο ήταν σημαία της χούντας, οπότε είναι καταδικαστέο εξ υπαρχής από λογής μονόφθαλμους και αθεράπευτα δογματικούς).

Για τους φιλιππικούς εναντίον της κοινωνίας; Η οποία –λένε οι αυτόκλητοι εισαγγελείς– δεν νοιάστηκε για την οικογένεια και το έγκλημα. Λες και η κοινωνία συνιστά ένα συμπαγές και εν εγρηγόρσει σύνολο, και όχι ένα ετερόκλητο όλον, βυθισμένο σε ποικίλα προβλήματα, χωρίς ούτε σταθερές ούτε κουράγιο ούτε σπίθες έγνοιας για την κοινότητα, έτσι καθώς διαβιοί διασπασμένο σε εγκλωβιστικούς μικρόκοσμους.

Μήπως να πεις για τον παραμορφωτικό φακό της κοινωνίας; Εκείνον που εστιάζει σε μαυλιστικά στοιχεία και εξαίρει επικρατούντα γνωρίσματα (ρόλος, μέσον, οικονομική κατάσταση κ.λπ.) και γι’ αυτό μονίμως «πέφτουν απ’ τα σύννεφα» οι γειτόνοι, όταν οι ευυπόληπτοι που είχαν στο μυαλό τους αποδεικνύονται λαμόγια ή εγκληματίες;

Κι έρχεται μετά (άλλη) μια είδηση-σοκ. Ότι απολύθηκε από την εφημερίδα «Το Βήμα», όπου εργαζόταν ως διπλωματικός συντάκτης, ο γιος του παιδοβιαστή. Και λες: Πώς είναι δυνατόν να επιστρατεύεται το ανατριχιαστικό επιχείρημα περί οικογενειακής ευθύνης; Υπήρχε κάποια ένδειξη ότι ο συνάδελφος αυτός γνώριζε για καιρό την κακουργηματική δραστηριότητα του πατέρα του, την ανεχόταν ή την ενθάρρυνε;

Μετά το σοκ, ο προβληματισμός και οι επιφυλάξεις, καθώς στην ανακοίνωση της Alter Ego Media δίνεται άλλη εκδοχή. Συγκεκριμένα:

«Του ζητήσαμε ευλόγως να μείνει στο περιθώριο, μέχρις ότου διερευνηθεί πλήρως η όλη υπόθεση. Και τούτο γιατί ο ίδιος αποδέχθηκε ότι εδώ και εβδομάδες γνώριζε για τη δράση του πατέρα του και εκ των πραγμάτων ήταν μέρος μιας προσπάθειας να αποσιωπηθεί η βαρβαρότητα σε βάρος της ανήλικης. Μη αποδεχόμενος τη λογική και δίκαιη πρότασή μας, έθεσε εαυτόν εκτός ομίλου».

Για τους πολιτικούς που επιδίδονται σε ασύστολη ψηφοθηρία και ευτελίζουν την έννοια της επικοινωνίας με υποσχέσεις και κολακευτικά για τους οπαδούς ενσταντανέ –κατ’ ουσίαν τα σιχαίνονται, αλλά τα έχουν ενσωματώσει στο μικροπολιτικό καθεμέρα τους– γι’ αυτούς δεν χρειάζεται τίποτε να πεις. Είναι άξιοι της τύχης τους.

Ούτε βέβαια για την πολιτική αντιδικία που ξέσπασε σχετικά με το κομματικό πρόσημο της βρώμικης παρέας του Κολωνού. Το μόνο που αξίζει τον κόπο να σημειωθεί και να αποκτήσει διαστάσεις κατακριτέου γεγονότος είναι αν βρεθούν στοιχεία ανοχής ή συγκάλυψης εκ μέρους των κυβερνώντων ή των αστυνομικών οργάνων.

Έσχατον: Πάλι καλά, πάντως, που μέχρι στιγμής δεν εμφανίστηκαν οι γνωστές πένες οι οποίες δεν χάνουν την ευκαιρία να πουν ότι αυτά μονάχα στην Ελλάδα συμβαίνουν…