ΠΟΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ

Νιώθετε ενοχλήσεις στο έντερο, οι οποίες δεν υποχωρούν παρόλες τις προσπάθειές σας να αλλάξετε διατροφή; Ίσως αυτό που λείπει από την καθημερινότητά σας είναι η σωματική άσκηση.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσα πολλά μπορεί να φανερώσει το έντερο για την υγεία μας. Αλλά και το πόσο εύκολα επηρεάζεται όταν δεν νιώθουμε καλά, κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο. Δεν έχει χαρακτηριστεί, άλλωστε, τυχαία ως «δεύτερος εγκέφαλός μας».

Η καλή διατροφή παίζει σαφώς σημαντικό ρόλο στην υγεία του εντέρου μας. Μήπως, όμως, δεν αρκεί μόνο αυτή;

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτό που μπορεί να συμβάλλει στην υγεία του εντέρου μας είναι ένα τακτικό πρόγραμμα άσκησης, καθώς η άσκηση προάγει ένα ποικιλόμορφο μικροβίωμα του εντέρου. Μάλιστα, έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο, δηλαδή ένα υγιές έντερο να φέρει καλύτερες αθλητικές επιδόσεις.

Προτείνουμε 4 τρόπους για να βάλετε την άσκηση στη ζωή σας ή να την τροποποιήσετε ώστε να βοηθήσετε το έντερό σας να παραμένει υγιές.

4 τρόποι να βοηθήσετε το έντερό σας μέσω της άσκησης

- Δώστε έμφαση στην αερόβια άσκηση (cardio)

Οι περισσότερες από τις μέχρι τώρα μελέτες που αναφέρονται στα οφέλη της άσκησης στο έντερο, επικεντρώνονται στην αερόβια γυμναστική και όχι τόσο στη άσκηση με αντιστάσεις, όπως η άρση βαρών. Όταν λέμε αερόβια άσκηση εννοούμε, για παράδειγμα, το τζόγκινγκ, το περπάτημα, την ποδηλασία, την πεζοπορία και τον χορό.

Σε πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο ερευνητικό περιοδικό Medicine and Science in Sports and Exercise, οι συμμετέχοντες έκαναν αερόβια ή καρδιαγγειακή άσκηση για 30 έως 60 λεπτά, τρεις φορές την εβδομάδα, για έξι εβδομάδες. Μετά το τέλος των έξι εβδομάδων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ορισμένους συμμετέχοντες παρατηρήθηκε αύξηση ορισμένων μικροβίων του εντέρου που βοηθούν την παραγωγή λιπαρών οξέων, τα οποία μειώνουν τον κίνδυνο φλεγμονωδών ασθενειών, καθώς και τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκίας και καρδιακών παθήσεων.

Unsplash Camila Quintero Franco

- Να είστε συνεπείς

Για να επιτύχετε την παραγωγή καλών μικροβίων στο έντερό σας θα πρέπει να κάνετε την άσκηση μέρος του τρόπου ζωής σας. Ο Marc Cook, επίκουρος καθηγητής στο North Carolina Agricultural and Technical State University ο οποίος έχει πραγματοποιήσει μελέτες σχετικά με την επίδραση της άσκησης στη λειτουργία του εντέρου, αναφέρει ότι η συνέπεια είναι το νούμερο ένα. Τα ευεργετικά αποτελέσματα στο έντερο από την άσκηση μπορεί να χαθούν αν τη διακόψουμε.

Ο παραπάνω ισχυρισμός αποδείχθηκε και από μελέτη του 2018, η οποία έδειξε ότι οι μεταβολές του μικροβιόκοσμου (πρόκειται για το εντερικό μικροβίωμα) που προκλήθηκαν στους συμμετέχοντες από την άσκηση, αντιστράφηκαν σε μεγάλο βαθμό, μόλις εκείνοι σταμάτησαν να αθλούνται.

- Μην δοκιμάσετε να πάτε από τον καναπέ... στον μαραθώνιο

Αν δεν έχετε συνηθίσει να γυμνάζεστε, ξεκινήστε χαλαρά. Έτσι, θα αποφύγετε και τραυματισμούς που μπορεί να προκύψουν από μια απότομη αλλαγή, αλλά και την απογοήτευση που μπορεί να σας προκαλέσει το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα μπορέσετε να φέρετε εις πέρας μια έντονη προπόνηση εάν δεν είστε συνηθισμένοι.

Μην ξεχνάτε ότι στόχος είναι η υιοθέτηση μιας καλής και κυρίως μακροχρόνιας συνήθειας.

Unsplash Big Dodzy

- Κάντε γυμναστική σε εξωτερικό χώρο

Ίσως πρόκειται για έναν παράγοντα που δεν είχατε σκεφτεί, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία του εντέρου μας: το περιβάλλον στο οποίο πραγματοποιείται η άσκηση. Και για να πάρουμε την άποψη των ειδικών, θα αναφερθούμε στα λόγια του Christopher Lowry, νευροεπιστήμονα συμπεριφοράς και επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, του οποίου οι έρευνες επικεντρώνονται στο μικροβίωμα του εντέρου και τις διαταραχές που σχετίζονται με το άγχος:

«Αν είμαστε σε εξωτερικούς χώρους, και τρέχουμε σε ένα πάρκο ή κατά μήκος της θάλασσας, αναπνέουμε πολύ διαφορετικές "κοινότητες" βακτηρίων που βρίσκονται στον αέρα», αναφέρει. Ουσιαστικά, η έκθεσή μας στη φύση αυξάνει την έκθεσή μας σε ποικίλα οικοσυστήματα και τα βακτήρια που βρίσκονται μέσα σε αυτά.

Ο Lowry επισημαίνει μια πρόσφατη φινλανδική μελέτη, η οποία διαπίστωσε ότι τα παιδιά που έπαιζαν έξω στο δάσος, στο χώμα και ανάμεσα σε φυτά και λουλούδια, είχαν πλουσιότερο, πιο ποικιλόμορφο εντερικό μικροβίωμα και λιγότερο φλεγμονώδες ανοσοποιητικό σύστημα, σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους που βρίσκονταν στο αστικό περιβάλλον ενός παιδικού σταθμού.