ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ;

Τι συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να μείνει μόνιμα σε τροχόσπιτο; Πόσο εύκολη ή δύσκολη μπορεί να είναι η μετάβαση από τους τέσσερις τοίχους στους τέσσερις τροχούς; Η Ελευθερία Γιαγή μάς μιλά για τη μεγάλη αλλαγή στη μόνιμη κατοικία της.

Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών κυρίως, έχω σκεφτεί πόσο ωραίο θα ήταν να νοικιάζαμε ένα τροχόσπιτο και να περνούσαμε σε αυτό μερικές εβδομάδες. Μπορείς να αλλάζεις προορισμούς και δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με το «κλείσιμο» δωματίου.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν αποφασίζεις να μετατρέψεις ένα τροχόσπιτο σε μόνιμη κατοικία; Πόσο εύκολη είναι η μετακόμιση αυτή; Τι δυσκολίες μπορείς να συναντήσεις; Η Ελευθερία Γιαγή μοιράζεται μαζί μας τη δική της εμπειρία.

Η Ελευθερία Γιαγή.

Η γέννηση της ιδέας

«Οι βασικές μου επαγγελματικές ασχολίες είναι η φωτογραφία και η ιππασία. Αυτός είναι και ο λόγος που αλλάζω τακτικά έδρα. Ήθελα, λοιπόν, να μπορώ να μετακινούμαι, έχοντας μαζί όλα μου τα πράγματα, τα ζώα μου, τα φυτά μου, γενικά το σπίτι μου και τον προσωπικό μου χώρο.

Στη δική μου περίπτωση, το να εγκατασταθώ μόνιμα σε τροχόσπιτο δεν ήταν μια δύσκολη απόφαση. Έχω, άλλωστε, συνηθίσει να ζω χωρίς πολλές ανέσεις. Επίσης, το βρίσκω πολύ πιο οικονομικό από το να ζω σε ένα κλασικό σπίτι ή από το να νοικιάζω δωμάτιο ή διαμέρισμα στα μέρη όπου πάω», μας λέει.

Μετατρέποντας ένα τροχόσπιτο σε... σπίτι

Πόσο εύκολο, όμως, ήταν να διαμορφώσει το τροχόσπιτο που απέκτησε, σε μόνιμη κατοικία η οποία θα μπορεί να καλύψει όλες της τις ανάγκες;

«Το τροχόσπιτο ήταν πολύ παλιό (32 χρόνων). Έτσι, δεν διέθετε ορισμένα απαραίτητα πράγματα, όπως θερμοσίφωνα υγραερίου και δεξαμενή νερού. Άλλαξα τις βρύσες, πρόσθεσα φωτισμό και πρίζες, αφαίρεσα κουκέτες και πόρτες, ώστε να έχω περισσότερο χώρο και πρόσθεσα καπάκι στην οροφή για καλύτερο φωτισμό και εξαερισμό.

Οι μεγάλες εργασίες, όπως οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, έγιναν φυσικά από επαγγελματία. Εργασίες πιο απλές, όπως το βάψιμο και διάφορες μικρές κατασκευές (π.χ. τοποθέτηση μικρών ραφιών και ταπετσαρίας, κατασκευή τουαλέτας κομπόστ που δεν χρειάζεται νερό) τις έκανα με τη βοήθεια φίλων».

»Χρειάστηκαν περίπου 2 μήνες για να γίνει το τροχόσπιτο όπως ακριβώς το ήθελα. Όσο για το κόστος; Θεωρώ ότι είναι πολύ μικρό σε σχέση με το τι δίνουμε κάθε χρόνο σε ενοίκια και πάγια».

Η ζωή πέρα από τους τοίχους

Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευκολίες, αλλά και οι δυσκολίες του να ζεις σε ένα τροχόσπιτο;

«Καταρχάς, η μεγαλύτερη ευκολία είναι το ότι μπορείς να πάρεις το σπίτι σου παντού! Επίσης, ο χώρος καθαρίζεται πολύ γρήγορα, θερμαίνεται γρήγορα, έχει αρκετή δροσιά τα βράδια και φυσικά έχει πολύ λιγότερα έξοδα».

»Όσο για τις δυσκολίες; Πρέπει να έχεις όλα σου τα πράγματα σε συγκεκριμένη θέση και να είσαι πολύ τακτικός, αλλιώς πολύ γρήγορα, σε τόσο μικρό χώρο, δημιουργείται χάος!».

«Χρειάζονται, επίσης, χορογραφημένες και λεπτεπίλεπτες κινήσεις σε έναν μικρό χώρο γεμάτο ντουλάπια, ραφάκια και γωνίες. Γενικά, μέσα στο τροχόσπιτο όλα είναι πιο μικρά, το ψυγείο, οι ντουλάπες, η ντουζιέρα, ο νεροχύτης. Δεν μπορείς να λειτουργείς το ίδιο άνετα όπως σε ένα κανονικό σπίτι».

»Στην αρχή έκανα συχνά λάθη λόγω αφηρημάδας. Είχα ξεχάσει, για παράδειγμα, να βάλω την τάπα στη δεξαμενή νερού, με αποτέλεσμα όταν πήγα να τη γεμίσω, όλα τα νερά να χυθούν στο υπνοδωμάτιο».

Ποιο είναι το συμπέρασμα; «Αρκετό καιρό πριν αποκτήσω το τροχόσπιτο, γνώριζα ακριβώς ποιες είναι οι ανάγκες μου. Έτσι, όταν έφτασα στο στάδιο του να ζω σε αυτό, μου φαινόταν φυσιολογικό. Ένιωθα σαν να έμενα πάντα εκεί! Μάλλον μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος ζωής!»