ΤΙ ΤΟ ΘΕΣ –ΤΟΣΟ ΨΗΛΟ– ΤΟ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ;

Το πρόβλημα βρίσκεται στην αγχώδη υπερβολή. Στην ψευδή εικόνα και στο πλασματικό φαίνεσθαι – ειδικά καθ’ ύψος. Στον θρίαμβο των στιγμιαίων εντυπώσεων, που καταλήγει σε φιάσκο.

Μισό λεπτό, να το ξεκαθαρίσουμε: Φόρα ό,τι θες, καλή μου. Δωδεκάποντο, πλατφόρμα, κοθόρνους – ό,τι θέλεις. Φόρα τα ακόμη και στον ύπνο σου, αν νιώθεις ωραία μ’ αυτή την ιδιότυπη προσθετική ύψους. Και στον περίπατο βγες με δέκα τόσους πόντους, αν γουστάρεις.

Αφήνω στην άκρη τις συστάσεις των ειδικών να μην ταλαιπωρούμε τα πόδια μας. Τις ξέρεις, αλλά δεν ιδρώνει τ’ αυτί σου. Τις προσπερνάς και συνεχίζεις ακάθεκτη, κι ας παιδεύεσαι στο βάδισμα κινδυνεύοντας καμιά φορά να πέσεις και να τσακιστείς σαν ετοιμόρροπο αυθαίρετο που χτίστηκε νύχτα.

Αν μου πεις «γούστο μου και καπέλο μου, κι εσένα τι σε νοιάζει», θα σου πω κοινότοπα ότι «έχω δικαίωμα να κρίνω αυτό που βλέπω», όποτε παύει η κουβέντα και πάει ο καθένας στο τσαρδί του. Αν, όμως, υπαινιχθείς ότι τα ψηλά τακούνια (τα πανύψηλα και μόνιμα) σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία, να φαίνεσαι ομορφότερη ή εντυπωσιακή και προσπελάσιμη, τότε το συζητάμε.

Η αρμονία των μερών

Μιλώντας για την ομορφιά και την αισθητική, εκείνος ο σοφός παππούς, ο Δημόκριτος, έλεγε ότι το ωραίο έχει αντικειμενική βάση. «Η ουσία βρίσκεται στην κανονική διάταξη, στην αρμονία των μερών και στις μαθηματικές σχέσεις».

Κράτα την «αρμονία των μερών» κι άκου τώρα τον άλλο σοφό του τ(ρ)όπου μας, τον Αριστοτέλη. Που λέει περίπου το ίδιο, θεωρώντας βασικά στοιχεία του ωραίου τη συμμετρία, την αναλογία και την ενάργεια.

Εδώ είμαστε. Στη συμμετρία και στην αρμονία των μερών. Ε, αυτά απουσιάζουν όταν φοράς ουρανοξύστη για παπούτσι. Η δυσαρμονία βοά. Και το ασύμμετρο του πράγματος είναι τόσο κραυγαλέο, που δεν μπορεί να κρυφτεί.

Το αποτέλεσμα γνωστό: μια παραπλανητική εικόνα που προς στιγμήν ίσως να κλέβει τις εντυπώσεις, αλλά πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται. Γιατί είναι ψεύτικη. Τις επιπτώσεις τις ξέρεις, φαντάζομαι…

Ελένη Καστρινογιάννη

Τέρμα στη δικτατορία της ομορφιάς

Πριν από κάποια χρόνια, στην Αυστραλία, μια γνωστή τηλεπαρουσιάστρια, η Τρέισι Σπάισερ, βγήκε ανοιχτά και είπε τέρμα το μακιγιάζ, η αποτρίχωση στο πρόσωπο και τα τακούνια. Δήλωσε ότι δεν θέλει πια να είναι «σκλάβα της ομορφιάς» και κατήγγειλε τη «δικτατορία της ομορφιάς». Δηλαδή την πεποιημένη εικόνα.

Ακούγεται ακραία η ελευθερωτική κραυγή της Σπέισερ και όντως είναι. Ποτέ δεν έβλαψαν τα ψιμύθια, τα ωραία βαμμένα νύχια, ακόμη και τα ψηλοτάκουνα –ειδικά οι υπέροχες γόβες–, όταν δεν βλάπτουν την συμμετρία των μερών στο σώμα και την αρμονία της εμφάνισης.

Το πρόβλημα βρίσκεται στην αγχώδη υπερβολή. Στην ψευδή εικόνα και στο πλασματικό φαίνεσθαι – ειδικά καθ’ ύψος. Στον θρίαμβο των στιγμιαίων εντυπώσεων, θρίαμβο που καταλήγει σε φιάσκο και στη μοιραία, καταστροφική αποκάλυψη.

Συμμετρία και αρμονία, λοιπόν. Όχι επειδή το είπαν οι πρόγονοι, αλλά γιατί το επιτάσσουν οι στοιχειώδεις κανόνες της αυτογνωσίας και του κάλλους, που δεν έχει σχέση με την στιλβωμένη ομορφιά. Συμμετρία και αρμονία για να μην έχουμε μπροστά μας αυτές που είναι άλλες…