ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΖΩΑΚΙ;
Τα κατοικίδια για πολλούς από εμάς ήταν σανίδα σωτηρίας την περίοδο της πανδημίας. Το να υιοθετήσεις ένα αδέσποτο είναι καλή ιδέα, αρκεί να συνειδητοποιείς τι σημαίνει αυτή η δέσμευση.
Τον Σεπτέμβριο του 2020, δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό PLOS ONE τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας. Αφορούσε τη σύνδεση μεταξύ των κατοικίδιων ζώων και της ψυχικής υγείας των φροντιστών τους την περίοδο του πρώτου lockdown στη Βρετανία. Στην έρευνα συμμετείχαν περίπου έξι χιλιάδες άτομα, σχεδόν το σύνολο των οποίων είχε τουλάχιστον ένα ζωάκι.
Σύμφωνα με τη βασική συγγραφέα Elena Ratschen, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ, «η πλειοψηφία των συμμετεχόντων δήλωσε ότι το κατοικίδιό τους, ανεξάρτητα από το αν ήταν σκύλος, γάτα, ψάρι, πτηνό ή ινδικό χοιρίδιο, υπήρξε σημαντική πηγή ψυχολογικής υποστήριξης». Επιπλέον, η ίδια έρευνα ανέφερε ότι οι φροντιστές ζώων ένιωθαν λιγότερο μόνοι και απομονωμένοι σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν κατοικίδιο.
Με αφορμή τα παραπάνω σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να ευχαριστήσω κι εγώ τον Ρεβύθη και τη Μουτζούρα. Τα δύο «καθαρόαιμα» αδέσποτα γατάκια, που εγκαταστάθηκαν στο σπίτι μου και σήκωσαν, χωρίς να το γνωρίζουν, μεγάλο μέρος του γολγοθά του εγκλεισμού. Ο πρώτος σώθηκε τελευταία στιγμή από μια δυνατή νεροποντή. Η δεύτερη ήταν μια κολλιτσίδα που δεν έλεγε να φύγει από δίπλα μου όση ώρα καθόμουν στο παγκάκι της γειτονιάς.
Η ζωή με κατοικίδια
Από τότε έχουν περάσει χρόνια. Από τότε έχω μάθει να ζω παρέα με τις τρίχες τους, τις γρατζουνιές στα χέρια, τα σπασμένα ποτήρια, τα χαλασμένα μαξιλάρια, την γκρίνια (της μητέρας μου) που τα αφήνω να ανεβαίνουν στο κρεβάτι και την αγανάκτηση (τη δική μου) που πιάνουν το μισό κρεβάτι! Όμως, τίποτα από αυτά δεν με πειράζει πραγματικά. Γιατί; Γιατί κάθε φορά που βάζω το κλειδί στην εξώπορτα τα ακούω να νιαουρίζουν, γιατί κάθε βράδυ έρχονται να κοιμηθούν μαζί μου και το πρωί με περιμένουν να ξυπνήσω, γιατί τις πέντε μέρες που είχα πυρετό δεν έφυγαν στιγμή από δίπλα μου, γιατί με κάνουν να γελάω.
Τετράποδη ρουτίνα
Όταν ξέσπασε η πανδημία και ξεκίνησαν τα απανωτά lockdown, ήρθαν οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις και μαζί με αυτές ήρθε το πρώτο Πάσχα που πέρασα μόνη, μακριά από οικογένεια και φίλους. Ή σχεδόν μόνη, γιατί είχα τον Ρεβύθη και τη Μουτζούρα. Με ένα ζωάκι στο σπίτι δεν νιώθεις μόνος. Το ακούς, το βλέπεις, του μιλάς, ενίοτε του φωνάζεις. Από την άλλη, αυτό ανασαίνει, σε κοιτάει, επικοινωνεί με τον δικό του τρόπο. Άσε που τα κατοικίδια δεν καταλαβαίνουν τι θα πει lockdown. Έχουν όλα τη δική τους ρουτίνα που δεν αλλάζει λόγω κορονοϊού.
Έτσι, σε τραβάνε κι εσένα από την καρέκλα, τις σκέψεις και την αδράνεια, για να μην γίνεις... ένα με τον καναπέ. Μετά, είναι και το χάδι την ώρα που ετοιμάζονται να κοιμηθούν (εντάξει, αυτό ισχύει για τα γατιά). Το χάδι που μας χαλαρώνει και απομακρύνει έστω για λίγο όλες τις έγνοιες. Συμπέρασμα; Όσο βασίζονται αυτά σε εμάς, τόσο βασιζόμαστε και εμείς σε εκείνα.
ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΣΧΕΣΗ.
Αν λοιπόν κάποιος βρέθηκε δίπλα μου στις δύσκολες μέρες του εγκλεισμού ήταν τα δύο αυτά γατιά του δρόμου, οι συγκάτοικοί μου. Άλλωστε, όπως λένε, τα ζώα είναι ό,τι μας έχει απομείνει από τον Παράδεισο. Όσο βρισκόμαστε κοντά τους, έχουμε την ευκαιρία να βρούμε ξανά ένα μικρό κομμάτι από αυτό που χάσαμε.
Θέλετε (κι εσείς) να υιοθετήσετε ένα ζωάκι;
Αν σκοπεύετε να υιοθετήσετε ένα ζωάκι, σκεφτείτε το σοβαρά. Τα κατοικίδια δεν είναι μόνο για συντροφιά, ούτε μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε ως φάρμακο στην κλεισούρα. Είναι μια μακροχρόνια δέσμευση, γι’ αυτό άλλωστε αναπτύσσουμε μαζί τους μια βαθιά σχέση. Είναι αυτόνομες υπάρξεις, έχουν ιδιαιτερότητες, ανάγκες, ευθύνες. Ανάλογα πάντα με τις υποχρεώσεις που έχεις στην καθημερινότητά σου, με άλλα κριτήρια θα επιλέξεις αν θα πάρεις σκύλο ή αν θα προτιμήσεις γάτα. Αν, ας πούμε, εσύ είσαι vegan, έχεις σκεφτεί ότι ο σκύλος σου μπορεί να επηρρεαστεί από μια ανάλογη διατροφή;
Το να υιοθετήσειτε ένα αδέσποτο είναι καλή ιδέα, αρκεί να συνειδητοποιείτε τι σημαίνει αυτή η δέσμευση. Αν δεν είστε σίγουροι για αυτή τη συγκατοίκηση αλλά αγαπάτε τα ζώα και θέλετε να βοηθήσετε, μπορείτε να στηρίξετε καταφύγια ζώων ή ζωοφιλικές οργανώσεις, όπως είναι το σωματείο SCARS. Πάντα υπάρχει, βέβαια, ένα ζωάκι στο δρόμο που έχει ανάγκη από φαγητό, νερό και ένα χάδι.