Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΚ)

Παρά τα πολλαπλά του οφέλη, ο διαλογισμός δεν είναι για όλους. Ας το αποδεχτούμε και ας πάμε παρακάτω.

Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση ότι κάθε βιβλίο για το πώς να βρεις την ευτυχία, πώς να αποβάλλεις το στρες, πώς να γίνεις πιο παραγωγικός, πώς να τρως καλύτερα καταλήγει στις ίδιες λύσεις. Το ίδιο και κάθε άρθρο, σεμινάριο και ομιλία για το πώς να βελτιώσεις τη σωματική, πνευματική και ψυχική σου υγεία. Αν όχι όλα, πάντως στα περισσότερα αναφέρεται μεταξύ άλλων ο διαλογισμός και η θεραπευτική του δράση. Είκοσι λεπτά τη μέρα, λένε, ή ακόμα λιγότερα (για τους πολυάσχολους) μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητά μας.

Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στη δύναμη του διαλογισμού. Δεκάδες έρευνες αναγνωρίζουν πια τη θετική επίδραση που έχει σε κάθε τομέα της ζωής μας. Άνθρωποι που γνωρίζω κάνουν συστηματικά διαλογισμό και τους έχει βοηθήσει. Και δεν είναι ότι δεν έχω δοκιμάσει. Προσπάθησα πριν από χρόνια. Προσπάθησα ξανά πριν από λίγο καιρό. Έδωσα ευκαιρίες. Αλλά ούτε τότε, ούτε τώρα ένιωσα να κερδίζω κάτι.

Ο διαλογισμός ως υποχρέωση

Κανένα άθλημα δεν αρέσει σε όλους. Καμία θεραπεία δεν είναι εξίσου αποτελεσματική σε όλους. Οι εποχές του one-size-fits-all έχουν περάσει. Έτσι και ο διαλογισμός. Άλλους τους βοηθάει, άλλους τους αφήνει αδιάφορους και σε άλλους επιδεινώνει το έντονο άγχος που βιώνουν.

Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Δεν επιβάρυνε κάποια προϋπάρχουσα κατάστασή μου, αλλά δεν μου πρόσφερε και κάτι. Το έκανα περισσότερο επειδή «όφειλα» και λιγότερο επειδή «ήθελα». Το ένιωθα σαν μια υποχρέωση που έπρεπε να διαγράψω από τη λίστα μου. Ήθελα να ξεμπερδεύω, για να επιστρέψω στα στοιχεία εκείνα της δικής μου καθημερινότητας που με ηρεμούν, καθαρίζουν το μυαλό μου, με βοηθούν να εστιάσω.

Όταν το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζεις τη στιγμή, τη σκέψη, να βρεις το κέντρο σου, πώς θα τα καταφέρεις όταν η διαδικασία για να φτάσεις εκεί μοιάζει ξένη σε αυτό που είσαι;

χριστινα αβδικου

Τα πολλαπλά πρόσωπα του διαλογισμού

Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μειώσουμε τη φασαρία στο μυαλό μας και να ηρεμήσουμε το... μέσα μας. Ο διαλογισμός μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Για μερικούς από εμάς είναι το τρέξιμο, για άλλους μπορεί να είναι η πεζοπορία στο βουνό, το πλέξιμο, η ζωγραφική, η κηπουρική, ένα μπάνιο στη θάλασσα. Για κάποιους από εμάς ο «διαλογισμός» δεν περιλαμβάνει την ακινησία, αλλά την κίνηση. Τα κλειστά μάτια και η προσήλωση στην αναπνοή συγκρούονται με το σώμα μας.

Καθένας είναι διαφορετικός και το ίδιο διαφορετικός είναι ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε συναισθήματα και σκέψεις. Ο διαλογισμός μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο, αλλά πρέπει να πιστεύεις σε αυτό, προκειμένου να λειτουργήσει. Κι αν δεν λειτουργήσει, ε, δεν τρέχει και τίποτα, υπάρχουν και άλλα εργαλεία να δοκιμάσουμε. Το θέμα είναι να μας ταιριάζουν και να είμαστε συνεπείς, όχι από υποχρέωση, αλλά γιατί είναι το δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας.