ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Τα λατρεύω τα μυρμηγκάκια. Τα περιμένω κάθε χρόνο με ανυπομονησία. Γιατί ξέρω ότι η ειρηνική εισβολή τους στο σπίτι επιβεβαιώνει τον ερχομό της άνοιξης!

Να τα! Μικροσκοπικά, αεικίνητα, αδιάφορα για το βλέμμα που τα παρατηρεί, εκστρατεύουν στο μάρμαρο της κουζίνας και μοιάζουν φαντάροι σε έξοδο. Όλα μαζί, με τις αντένες σε εγρήγορση, αναζητώντας ψιχία ή ό,τι άλλο μπορεί να κορέσει την πείνα και την περιέργειά τους.

Τα περιμένω κάθε χρόνο με ανυπομονησία. Γιατί ξέρω ότι η ειρηνική εισβολή τους στο σπίτι επιβεβαιώνει τον ερχομό της άνοιξης! Η φύση βγαίνει απ’ την κατάψυξη, το φως νικηφόρο τρυπώνει στα μαραμένα δωμάτια, οι κήποι και οι αγροί γεμίζουν χρώματα και χάρες, τα σώματα ανασαίνουν και η ζέστη, ήπια και τρυφερή, προϊδεάζει για το πανηγύρι του θέρους.

Τα λατρεύω τα μυρμηγκάκια. Είναι οι ντελιβεράδες της άνοιξης. Παλιά, προσπαθούσα να τα ξεφορτωθώ με κάθε τρόπο. Αλλά, όταν ξέμπλεξα με τα ηδυπαθή του Φθινοπώρου και άρχισα παρτίδες με το φως και τη ζέστη, αναζητούσα οτιδήποτε παραπέμπει στην έλευση του έαρος και, φυσικά, στο αγαπημένο καλοκαίρι και στα ιαματικά λιοπύρια του. Κι ένα από αυτά είναι τα μυρμηγκάκια.

Unsplash Rajat Sarki

Cut: Η άνοιξη έχει χαρίσματα. Αλλά προσωπικά με συγκινεί πρωτίστως για έναν απλό λόγο: είναι ο πρόλογος του θέρους! Γυμνάζει νου και σώματα για το πρωτάθλημα των αισθήσεων. Για το καλοκαίρι, δηλαδή…

Όμως, για τα μυρμηγκάκια λέγαμε. Από πού έρχονται, πού πάνε, πώς περνούν τα βράδια τους, πού αποθηκεύουν τη σοδειά της μέρας; Για τα ξαδέρφια τους, τα μεγάλα μυρμήγκια των αγρών, δεν έχουμε απορίες.

Στρατιές ολόκληρες, συντεταγμένες και ακούραστες, συγκεντρώνουν στο υπόγειο βασίλειό τους τροφές για τον χειμώνα. Αλλά ετούτα; Φωλιάζουν σε φιλόξενα ξύλινα κουφώματα ή ψάχνουν απελπισμένα να βρουν εστία και καταφύγιο μετά από περιπλανήσεις στα αχανή του νεροχύτη και των περιχώρων;

Έτσι μου ’ρχεται καμιά φορά να στήσω στην άκρη της κουζίνας ένα αυτοσχέδιο πάρκο για να ’ρχονται τα μυρμηγκάκια μου και να νιώθουν πως έχουν σπίτι. Κι όταν μεγαλώσουν – μεγαλώνουν αυτά; Δεν ξέρω– ν’ ανοίξω την πόρτα, να στήσω χωμάτινο χαλί και να τα βλέπω να ξεμακραίνουν στις εσχατιές του κήπου, παρέα με τα μεγάλα και την προκομμένη πολιτεία τους…

Σας αφήνω τώρα. Πάω στην κουζίνα για να πω καλημέρα στα μυρμηγκάκια μου.