ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΟΥ ΦΩΝΗ

Ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Eckhart Tolle δίνει τη δική του απάντηση στο πώς να καθησυχάσουμε την εσωτερική μας φωνή, όταν λειτουργεί ως ο πιο αυστηρός κριτής μας.

Για πολλούς από εμάς, συχνά ο πιο αυστηρός και απαιτητικός κριτής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Είναι αυτός που υποδεικνύει πρώτος τα λάθη μας, που αναμασά στιγμές από το παρελθόν κατά τις οποίες δεν σταθήκαμε αντάξιοι των περιστάσεων και τις επαναφέρει γεννώντας νέες τύψεις και ενοχές. Αυτή η εσωτερική φωνή εμφανίζεται χωρίς να θέλουμε. Μας κάνει παρέα όταν οδηγούμε, όταν δουλεύουμε, εξαιτίας της συχνά χάνουμε τον ύπνο μας και, φυσικά, όχι μόνο ενισχύει το στρες, αλλά βλάπτει την ψυχική και σωματική μας υγεία. Υπάρχει τρόπος να την καθησυχάσουμε;

Απάντηση σε αυτό δίνει ο σύγχρονος Γερμανός φιλόσοφος και συγγραφέας Eckhart Tolle, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα πως για να μπορέσουμε να εγκαταστήσουμε μέσα μας μια κατάσταση συνεχούς ευημερίας δεν χρειαζόμαστε εξωτερικά επιτεύγματα, υλικό πλούτο, ίσως ούτε τη σταθερή παρουσία άλλων ανθρώπων. Τη χαρά, λέει, τη βρίσκουμε μέσω του mindfulness, στην ικανότητά μας να είμαστε παρόντες: να υπάρχουμε και να λειτουργούμε με τρόπο που γεμίζει την ψυχή μας, που μας δίνει χαρά και μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί.

Πώς θα καθησυχάσουμε την εσωτερική μας φωνή;

Η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται είναι από αυτές που συνέβαλαν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, όμως σύμφωνα με τον Tolle ο σύγχρονος άνθρωπος περνά μεγάλο μέρος της ζωής του σκεπτόμενος παραπάνω όσο χρειάζεται. «Όταν ξαγρυπνάς τα βράδια στο κρεβάτι σου ανησυχώντας για το μέλλον, δημιουργείς μια κατάσταση δυστυχίας, έναν αρνητισμό που δεν σε ωφελεί πουθενά. Το mindfulness (σ.σ. η ενσυνειδητότητα) σημαίνει πρώτα απ’ όλα να αναγνωρίζεις το απλό γεγονός ότι υπάρχει μια φωνή στο κεφάλι σου που διαρκώς σχολιάζει τη ζωή σου – η λεγόμενη εσωτερική φωνή», λέει.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Ο ίδιος εξηγεί πως όταν η εσωτερική μας φωνή σχολιάζει αρνητικά όσα συμβαίνουν, το σώμα μας αναγνωρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ίσως βρισκόμαστε σε κίνδυνο, με αποτέλεσμα να μπαίνει σε μια κατάσταση άμυνας. Τότε εμφανίζονται τα συμπτώματα του στρες, τα οποία όταν συνεχίζονται για χρόνια –όσο δηλαδή επιμένει η εσωτερική φωνή μας– σωματοποιούνται. Αυτό έχει επίδραση στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, μειώνει την ενέργεια που χρειάζεται το σώμα μας για να αντιμετωπίσει τις ασθένειες και, βέβαια, επιδρά στην ψυχική μας υγεία.

«Όταν βρίσκεσαι σε μια αρνητική κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα, τείνεις να προσελκύεις και αρνητικά γεγονότα», προσθέτει ο Tolle. Φέρνει ως παράδειγμα την προσωπική του ζωή, καθώς όπως λέει σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε ότι υπάρχει κάποιος συσχετισμός ανάμεσα στη δραστηριότητα του εγκεφάλου του και όσα του συνέβαιναν.

«Ήμουν ένα δυστυχισμένο παιδί, τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν ευχάριστα, οπότε η αρχική συνθήκη της ζωής μου ήταν ένα μυαλό που διαρκώς σχολίαζε πόσο άσχημη είναι η ζωή. Έτσι, όποτε μου συνέβαινε κάτι κακό, η ίδια φράση εμφανιζόταν ξανά και ξανά στο μυαλό μου: Φυσικά, αφού πάντα σου συμβαίνουν άσχημα πράγματα! Ήταν, λοιπόν, σημαντική αφύπνιση για εμένα το να ανακαλύψω ότι υπάρχει μια διαρκής εγκεφαλική δραστηριότητα, η οποία κατά κύριο λόγο είναι αρνητική. Φυσικά, δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι – πάντα θα σκεφτόμαστε. Το ερώτημα, όμως, είναι: Yπάρχει κάποια συνειδητοποίηση πίσω από τη σκέψη μας;»

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ – ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΚΟΥΜΕ, ΑΡΚΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ.

Όπως εξηγεί, αν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι παραδινόμαστε σε αυτή την άχρηστη εγκεφαλική δραστηριότητα, τότε ίσως καταλάβουμε ότι ορισμένες επαναλαμβανόμενες σκέψεις που απασχολούν το μυαλό μας είναι απλά σκέψεις.

Αν λειτουργήσουμε, δηλαδή, ως παρατηρητές της ίδιας μας της σκέψης, σαν να μην είναι καν δική μας, σαν να ανήκει σε κάποιον άλλον –αν την αντιμετωπίσουμε σαν να έναν κακεντρεχή συγγενή που έχει τα ίδια αρνητικά πράγματα να πει κάθε χρόνο στο οικογενειακό τραπέζι– τότε μπορούμε να κρίνουμε εμείς τη φωνή αυτή. Τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι σκέψεις ή οι ανησυχίες αυτές κάνουν τη ζωή μας πολύ δύσκολη.

Για να καθησυχάσουμε την εσωτερική μας φωνή, καταλήγει ο Tolle, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι σκέψεις μας. Δεν χρειάζεται να τις ακούμε, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι γι’ αυτές, αρκεί απλά να τις παρατηρούμε. «Το να αναμασάμε το παρελθόν συχνά προκαλεί αισθήματα ενοχής ή τύψεις – το να ανατρέχουμε στο μέλλον μπορεί να προκαλεί άγχη και φόβο. Ζούμε στο παρόν. Το παρόν είναι ό,τι έχουμε».