20 ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΜΕ

Στο World Press Photo 2025, φωτορεπορτάζ και φωτογραφίες-ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο αναδεικνύουν με ενάργεια στιγμές και γεγονότα που συγκλονίζουν.

Όσο κι αν θέλω να ενημερώνομαι για την κατάσταση στον κόσμο, ομολογώ ότι για ορισμένα γεγονότα αποφεύγω να μαθαίνω λεπτομέρειες. Δεν θέλω να κλείνω τα μάτια στα κακώς κείμενα, όμως συχνά αισθάνομαι ότι είναι τόσα πολλά και τόσο δραματικά, που δεν αντέχω να εμβαθύνω. Από μια άποψη είναι ανθρώπινο, σκέφτομαι. Από την άλλη, δεν θα ήμουν καλά με τη συνείδησή μου αν βυθιζόμουν στη μακαριότητα της άγνοιας. Κάνω αυτές τις σκέψεις όσο βλέπω το πορτφόλιο με τις φωτογραφίες που διακρίθηκαν στον ετήσιο διαγωνισμό World Press Photo.

Ο ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός World Press Photo ιδρύθηκε στην Ολλανδία το 1955 και «υπερασπίζεται τη δύναμη του φωτορεπορτάζ και της φωτογραφίας-ντοκιμαντέρ με στόχο να εμβαθύνει στην κατανόηση, να προάγει τον διάλογο και να εμπνέει δράση». Συνολικά 59.320 φωτογραφίες από 3.778 φωτογράφους διεκδίκησαν τον τίτλο 2025 World Press Photo of the Year, κατανεμημένες σε έξι γεωγραφικές ζώνες: Αφρική, Ασία, Ευρώπη, Βόρεια & Κεντρική Αμερική, Νότια Αμερική, Νοτιοανατολική Ασία & Ωκεανία. Αυτή που τον κατέκτησε –όπως πολλές που ξεχώρισαν– είναι μια γροθιά στο στομάχι.

«Όταν η διεθνής κριτική επιτροπή κλήθηκε να αξιολογήσει τις υποψηφιότητες για τη Φωτογραφία της Χρονιάς, ξεκινήσαμε κάνοντας μια ευρύτερη επιλογή από καθεμία από τις έξι γεωγραφικές ζώνες», ανέφερε η επικεφαλής της επιτροπής, Lucy Conticello, Διευθύντρια Φωτογραφίας για το περιοδικό M Le Magazine της εφημερίδας Le Monde. «Από αυτό το σύνολο αναδείχθηκαν τρία θέματα τα οποία καθορίζουν το φετινό World Press Photo 2025: πόλεμοι, μετανάστευση και κλιματική αλλαγή. Ένας άλλος τρόπος να τις δει κανείς είναι ως ιστορίες ανθεκτικότητας, οικογένειας και κοινότητας».

Mahmoud Ajjour, Aged Nine

Η Φωτογραφία της Χρονιάς τραβήχτηκε από τη Samar Abu Elouf, αυτοδίδακτη φωτογράφο από τη Γάζα, η οποία καταγράφει από το 2010 όσα συμβαίνουν εκεί.

Απέναντι στον φακό της βρίσκεται ο Mahmoud Ajjour, ένα 9χρονο αγόρι που τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια ισραηλινής επιδρομής στη Γάζα τον Μάρτιο του 2024. Καθώς η οικογένειά του τρεπόταν σε φυγή για να γλιτώσει τα πυρά, ο Mahmoud γύρισε πίσω για να προτρέψει και άλλους να προχωρήσουν. Μια έκρηξη τού ακρωτηρίασε το ένα χέρι και τραυμάτισε σοβαρά το άλλο. Η οικογένειά του μεταφέρθηκε στην Ντόχα του Κατάρ, όπου του παρασχέθηκε νοσηλεία.

«Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που μου εξήγησε η μητέρα του Mahmoud ήταν πως όταν το παιδί συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει και τα δυο του χέρια, το πρώτο που της είπε ήταν: Τώρα πώς θα σε αγκαλιάζω;» λέει η Samar Abu Elouf, που ζει πλέον στο ίδιο συγκρότημα με την οικογένεια. Ο Mahmoud χρειάζεται βοήθεια για να κάνει και τα πιο απλά καθημερινά πράγματα, μαθαίνει να χρησιμοποιεί τα πόδια του για να παίζει στο κινητό, να γράφει και να ανοίγει πόρτες, ενώ έχει ένα όνειρο: να αποκτήσει προσθετικά μέλη για να μπορεί να ζήσει όπως τα άλλα παιδιά…

Σύμφωνα με το United Nations Relief and Works Agency (UNRWA), εκτιμάται ότι μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024 το ποσοστό ακρωτηριασμένων παιδιών στη Γάζα ήταν υψηλότερο από οπουδήποτε στον κόσμο. Μέχρι τον Μάρτιο του 2025, περισσότεροι από 7.000 τραυματίες μεταφέρθηκαν από εκεί σε άλλες χώρες, ενώ τουλάχιστον 11.000 τελούν ακόμη εν αναμονή.

Night Crossing

Επόμενη στην τριάδα των φιναλίστ που διακρίθηκαν στο 2025 World Press Photo of the Year είναι μια λήψη του Αμερικανού John Moore, που απεικονίζει Κινέζους μετανάστες οι οποίοι προσπαθούν να ζεσταθούν –υπό βροχή– στο Campo, στην Καλιφόρνια, αφού έχουν περάσει τα σύνορα που χωρίζουν τις ΗΠΑ και το Μεξικό, στις 7 Μαρτίου 2024.

«Αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα μέσα στην κοινότητα των μεταναστών και συγκεκριμένα των μεταναστών χωρίς έγγραφα, επικρατεί μια πραγματική αίσθηση φόβου, γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει από τη μια μέρα στην άλλη», λέει ο φωτογράφος. Οι Κινέζοι συνιστούν την τρίτη μεγαλύτερη μεταναστευτική ομάδα στις ΗΠΑ, με τον αριθμό των μεταναστών χωρίς έγγραφα να έχει αυξηθεί σημαντικά τα δύο τελευταία χρόνια.

Droughts in the Amazon

Η τρίτη από τις κορυφαίες ειδησεογραφικές φωτογραφίες της χρονιάς θα μπορούσε να είναι έως και ειδυλλιακή, αν δεν αποκάλυπτε μια σκληρή πραγματικότητα: την ξηρασία στον Αμαζόνιο εξαιτίας της κλιματικής κρίσης.

«Φωτογραφίζοντας αυτήν την κρίση αναδείχθηκε πιο ξεκάθαρα η παγκόσμια διασύνδεση των οικοσυστημάτων», λέει ο φωτογράφος Musuk Nolte. «Μερικές φορές νομίζουμε ότι αυτά τα γεγονότα δεν μας αφορούν, όμως έχουν αντίκτυπο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα».

Ο εικονιζόμενος νεαρός πηγαίνει φαγητό στη μητέρα του, που ζει σε ένα χωριό της Βραζιλίας κάποτε προσβάσιμο με βάρκα. Εξαιτίας της ξηρασίας, αναγκάζεται πια να περπατήσει δύο χιλιόμετρα κατά μήκος της ξεραμένης κοίτης ενός ποταμού.

Kenya’s Youth Uprising

Ένα σύνολο φωτογραφιών που διακρίθηκε στην κατηγορία Stories από την περιοχή της Αφρικής αφορά τις διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην Κένυα το 2024, όταν προτάθηκε η επιβολή πρόσθετων φόρων σε είδη καθημερινής χρήσης, με στόχο την αύξηση των εσόδων και την ανακούφιση της χώρας από το βαρύ δημόσιο χρέος.

Στις 25 Ιουνίου, διαδηλωτές εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο στο Ναϊρόμπι και συγκρούστηκαν με την αστυνομία, με αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς και τραυματίες.

Παρόλο που ο πρόεδρος Γουίλιαμ Ρούτο απέσυρε το νομοσχέδιο, οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται και μέσα στο 2025, τροφοδοτούμενες από την οργή για τις οικονομικές δυσκολίες, τη διαφθορά, την αστυνομική βία και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την πολιτική ελίτ. Στη συγκεκριμένη λήψη, διαδηλωτές προσπαθούν να βοηθήσουν τραυματισμένους, ενώ δέχονται ρίψεις δακρυγόνων.

Women’s Bodies as Battlefields

Η φωτογράφος Cinzia Canneri ξεκίνησε το 2017 να καταγράφει τις ιστορίες γυναικών που εγκατέλειπαν την Ερυθραία για να γλιτώσουν από το κατασταλτικό καθεστώς. Από το ξέσπασμα του πολέμου στην περιοχή Τιγκράι της βόρειας Αιθιοπίας το 2020, στρέφει τον φακό της και στις γυναίκες που τρέπονται σε φυγή εξαιτίας της ένοπλης εισβολής, με το σύνολο της δουλειάς της να διακρίνεται τώρα στην κατηγορία Long-Term Projects από την περιοχή της Αφρικής.

Η συγκεκριμένη λήψη, τραβηγμένη στις 12 Δεκεμβρίου 2023, απεικονίζει μια 39χρονη μητέρα που αγκαλιάζει την 5χρονη κόρη της. Η γυναίκα βιάστηκε από στρατιώτες της Ερυθραίας όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, για να εγκαταλειφθεί λίγο μετά από τον άντρα της, όπως συμβαίνει συνήθως εκεί σε τέτοιες περιπτώσεις.

Gabriel Medina during the Paris 2024 Olympic Games

Μια από τις ελάχιστες φωτογραφίες με θετική ενέργεια που ξεχώρισαν στο World Press Photo τραβήχτηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και έκανε απευθείας τον γύρο του κόσμου γιατί μοιάζει να αψηφά τους νόμους της φυσικής.

Ο φωτογράφος Jerome Brouillet απαθανάτισε τον Βραζιλιάνο Gabriel Medina που αγωνιζόταν στο surfing, για να βαθμολογηθεί με 9,9 και να πάρει τελικά το χάλκινο μετάλλιο. Ο αγώνας έγινε στην Ταϊτή της Γαλλικής Πολυνησίας, στις 29 Ιουλίου 2024.

Four Storms, 12 Days

Τέσσερις διαδοχικοί κυκλώνες –οι τρεις εκ των οποίων εξελίχθηκαν σε τυφώνες– έπληξαν τις Φιλιππίνες μέσα σε λίγες μόλις ημέρες στα τέλη Οκτωβρίου και τις αρχές Νοεμβρίου 2024.

Η συγκεκριμένη λήψη τραβήχτηκε στις 25 Οκτωβρίου 2024 και ανήκει στη σειρά φωτογραφιών «Four Storms, Ten Days», που ξεχώρισε στην κατηγορία Stories από τη γεωγραφική περιοχή Νοτιοανατολικής Ασίας και Ωκεανίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Philippine Climate Change Assessment Cycle, οι τυφώνες που πλήττουν τη χώρα έχουν αυξηθεί κατά 210% από το 2012, ενώ άλλες μελέτες δείχνουν ότι η κλιματική κρίση εντείνει τα ακραία φαινόμενα βροχοπτώσεων και πλημμυρών παγκοσμίως.

A Nation in Conflict

Η Μιανμάρ μαστίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις εδώ και δεκαετίες, με πιο πρόσφατο το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2021, το οποίο πυροδότησε λαϊκή αντίσταση σε μεγάλη κλίμακα.

Ο φωτογράφος Ye Aung Thu είχε ζήσει το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1988 σε ηλικία έξι ετών, και είδε την ιστορία να επαναλαμβάνεται το 2021, όταν ο δικός του γιος ήταν επίσης στα έξι. Έκτοτε έχει ταξιδέψει σε όλη τη χώρα, καταγράφοντας διάφορες ομάδες ανταρτών και παρατηρώντας πώς η αποφασιστικότητά τους γεννά ελπίδα μέσα σε σκοτεινούς καιρούς. Η συγκεκριμένη λήψη από τη σειρά «A Nation in Conflict» δείχνει μέλη των Δυνάμεων Άμυνας του Λαού (PDF) ενώ σκάβουν τάφους για τέσσερις μαχητές της αντίστασης που έχασαν τη ζωή τους σε επίθεση εναντίον στρατιωτικού στρατοπέδου της χούντας.

Underground Field Hospital

Στην Ουκρανία, η Γερμανίδα φωτογράφος Nanna Heitmann κατέγραψε στις 22 Ιανουαρίου 2024 την προσπάθεια παροχής πρώτων βοηθειών σε έναν τραυματία, σε υπόγειο οινοποιείο κοντά στο Μπαχμούτ που μετατράπηκε σε νοσοκομείο. Το αριστερό του πόδι και χέρι τελικά ακρωτηριάστηκαν αργότερα.

Ο Ουκρανός άντρας είχε επιστρατευτεί να πολεμήσει για την υποστηριζόμενη από τη Ρωσία αυτονομιστική «δημοκρατία» του Λουχάνσκ στην ανατολική Ουκρανία στις 22 Φεβρουαρίου 2022, δύο ημέρες πριν από τη γενικευμένη ρωσική εισβολή στη χώρα.

Mika

Οι ουλές στο σώμα του Ολλανδού Mika, 21 ετών, δείχνουν πως έχει υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης στήθους, στο πλαίσιο της διαδικασίας φυλομετάβασης.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024, ενώ βρισκόταν ήδη επί 22 μήνες σε αναμονή ιατρικού ραντεβού σε κλινική επαναπροσδιορισμού φύλου. Μέχρι τότε, είχε καλύψει με προσωπικά έξοδα το κόστος της επέμβασης και της ορμονοθεραπείας. Στόχος του φωτογράφου Prins de Vos είναι να αναδείξει σχετικά ζητήματα, ώστε να βελτιωθεί η παροχή δημόσιας περίθαλψης.

Protests in Georgia

Μια διαδηλώτρια στην Τιφλίδα της Γεωργίας ξεπλένει τα μάτια της μετά την έκθεσή της σε δακρυγόνα, στις 7 Δεκεμβρίου 2024. Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους σε όλη τη χώρα τον Νοέμβριο του 2024, όταν ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την τετραετή αναστολή των συνομιλιών για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στη συνέχεια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αμφισβήτησε τη νομιμότητα των πρόσφατων εκλογών στη Γεωργία, εν μέσω ισχυρισμών για εκλογική νοθεία. Στην πρωτεύουσα Τιφλίδα, καθώς χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν, ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου.

It Smells of Smoke at Home

Η Aliona Kadash έχει γεννηθεί στη Ρωσία αλλά είναι πλέον κάτοικος Γερμανίας. Καθώς στην πατρίδα της η de facto λογοκρισία των ΜΜΕ και η καταστολή των αντιπολεμικών φωνών έχουν δημιουργήσει μια εναλλακτική πραγματικότητα, όπου η γενικευμένη εισβολή στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», η φωτογράφος επέστρεψε στη γενέτειρά της, το Τομσκ, και προσπάθησε να αποτυπώσει πώς ο πόλεμος μας μεταμορφώνει.

Η συγκεκριμένη λήψη εντάσσεται σε μια σειρά που διακρίθηκε στην κατηγορία Long-Term Projects και δεν απεικονίζει πεδίο μάχης. Πρόκειται για έκθεμα σε τοπικό μουσείο ιστορίας, όπου προβάλλονται πλάνα από επίθεση με drone πλαισιωμένα από «λάφυρα» από το μέτωπο.

A Place to Die

Στη φωτογραφική σειρά με τίτλο «Ένα μέρος για να πεθάνεις», ο Oliver Farshi επισκέπτεται ένα σπίτι στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, όπου καταφεύγουν ανίατοι ασθενείς στα τελικά στάδια της νόσου, για να περάσουν τις τελευταίες τους ώρες.

Εκεί, απαθανάτισε μεταξύ άλλων το χέρι μιας «δούλας θανάτου» (death doula), δηλαδή μιας συνοδού που προσφέρει υποστήριξη σε ανθρώπους στο τέλος της ζωής τους, η οποία κρατάει ένα μπουκάλι με φαρμακευτικό σκεύασμα που χρησιμοποιείται σε προγράμματα ιατρικώς υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.

Life and Death in a Country Without Constitutional Rights

Στις 27 Μαρτίου 2022 ψηφίστηκε στο Ελ Σαλβαδόρ νόμος που κήρυξε τη χώρα σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», περιορίζοντας τα δικαιώματα των πολιτών όσον αφορά την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ιδιωτικότητα των επικοινωνιών και τη νομική προστασία.

Το προσωρινό αυτό μέτρο θεσπίστηκε για την καταπολέμηση της δράσης των συμμοριών που θεωρούνται υπεύθυνες για τα υψηλά ποσοστά δολοφονιών στη χώρα. Ωστόσο, έχει ανανεωθεί 35 φορές έως τον Μάρτιο του 2025, μετατρέποντας το Ελ Σαλβαδόρ σε μια χώρα όπου οι μαζικές φυλακίσεις έχουν γίνει καθεστώς. Μέχρι σήμερα, έχουν συλληφθεί 80.000 άνθρωποι – ανάμεσά τους και ο άντρας της φωτογραφίας.

Brazil’s Worst-Ever Floods

Πρωτοφανείς πλημμύρες στην πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουλ της Βραζιλίας προκάλεσαν μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή, με αποτέλεσμα τον θάνατο 183 ανθρώπων και τον εκτοπισμό περισσότερων από 600.000 κατοίκων.

Η κυβέρνηση τις χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη κλιματική καταστροφή στην ιστορία της πολιτείας, με συνολικά 2,39 εκατομμύρια πολίτες να έχουν επηρεαστεί. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τέτοια ακραία και σπάνια καιρικά φαινόμενα, που παλαιότερα αναμένονταν μία φορά κάθε 100 έως 250 χρόνια, θα εμφανίζονται πλέον συχνότερα λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων και άλλων μορφών περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Έπειτα από τρεις ημέρες συνεχούς βροχής, ο άντρας της φωτογραφίας και η σύζυγός του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους.

Jaidë

Στη φωτογραφική σειρά «Jaidë», ο Santiago Mesa απαθανατίζει γυναίκες από νομαδική ιθαγενή φυλή της Κολομβίας, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή όπου κατοικούσαν παραδοσιακά και να εγκατασταθούν στην Μπογκοτά, για να αποφύγουν τις διαμάχες μεταξύ παραστρατιωτικών δυνάμεων και να αναζητήσουν ασφάλεια και ευκαιρίες.

Ωστόσο, στην πρωτεύουσα της χώρας αντιμετωπίζουν διακρίσεις και περιθωριοποίηση, με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί δραματικά οι αυτοκτονίες. Στη συγκεκριμένη λήψη, η María Camila, η Luisa και η Noraisi Birry στέκονται δίπλα στον τάφο της αδελφής τους Yadira, φορώντας τα παραδοσιακά μαντίλια που άφησε πίσω της. Η κοπέλα έβαλε τέλος στη ζωή της σε ηλικία 16 ετών χρησιμοποιώντας ένα τέτοιο μαντίλι.

Paths of Desperate Hope

Στη φωτογραφική αυτή σειρά, που διακρίθηκε στην κατηγορία Long-Term Projects για τη Νότιο Αμερική, ο Federico Ríos απαθανατίζει τα επικίνδυνα ταξίδια μεταναστών που διασχίζουν μια ζώνη πυκνής ζούγκλας μήκους 100 χιλιομέτρων, η οποία συνδέει την Κολομβία με τον Παναμά.

Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν επιχειρήσει να τη διασχίσουν από το 2021 και πολλοί δεν τα κατάφεραν. Οι υπόλοιποι βρίσκονται απλώς στην αρχή μιας άλλης δύσκολης διαδρομής μέσα από την Κεντρική Αμερική και το Μεξικό, με τελικό προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη φωτογραφία, ο 28χρονος Luis Miguel Arias κάνει μια στάση με την 4χρονη κόρη του, Melissa.

Gaza under Israeli Attack

Μια ακόμη φωτογραφία με παιδί που τραυματίστηκε από ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, ενώ βρισκόταν μάλιστα σε προσφυγικό καταυλισμό.

«Κάθε φορά που φωτογραφίζω ένα κατεστραμμένο σπίτι, θυμάμαι το δικό μου. Κάθε φορά που τραυματίες και θύματα ανασύρονται από τα ερείπια, θυμάμαι τον πατέρα μου και τα αδέλφια μου», λέει ο φωτογράφος Ali Jadallah, που έχει χάσει μέλη της οικογένειάς του. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από το 60% των σπιτιών στη Γάζα έχουν καταστραφεί και το 95% των νοσοκομείων δεν λειτουργεί. Σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, ενώ καταγράφονται σοβαρές ελλείψεις τροφίμων, καθαρού νερού και φαρμάκων, λόγω των περιορισμών που έχει επιβάλει το Ισραήλ.

No Woman’s Land

Στη φωτογραφική σειρά «No Woman’s Land» καταγράφεται η πραγματικότητα των γυναικών στο Αφγανιστάν, όπου η ισλαμιστική κυβέρνηση των Ταλιμπάν τούς στερεί την πρόσβαση στην εκπαίδευση πέρα από το δημοτικό, τις αποκλείει από την πλειονότητα των επαγγελμάτων εκτός σπιτιού και, σε ορισμένες περιοχές, τους απαγορεύει να κυκλοφορούν χωρίς άντρα συνοδό ή έχοντας ακάλυπτο πρόσωπο.

Οι χώροι όπου άλλοτε συγκεντρώνονταν ελεύθερα –σχολεία, πάρκα, γυμναστήρια, κομμωτήρια και γραφεία– είναι πλέον απαγορευμένοι, ωστόσο καταφέρνουν να αντιστέκονται πίσω από κλειστές πόρτες, σε σπίτια, μυστικές αίθουσες διδασκαλίας και ιδιωτικές γιορτές. Στη συγκεκριμένη λήψη, κούκλες σε βιτρίνα καταστήματος με νυφικά στην Καμπούλ φορούν σακούλες στα κεφάλια, όπως καλύπτονται τα γυναικεία πρόσωπα γενικά σε διαφημίσεις, αφίσες και άλλες δημόσιες εικόνες στο Αφγανιστάν.

Bullets Have No Borders

Διασχίζοντας δύσβατο και επικίνδυνο έδαφος από το Ιράκ και την Τουρκία προς το Ιρανικό Κουρδιστάν, οι λεγόμενοι Kolbars μεταφέρουν στην πλάτη τους αγαθά όπως οικιακές συσκευές, κινητά τηλέφωνα και ρούχα. Η ιρανική κυβέρνηση απαγορεύει την εισαγωγή πολλών από αυτά τα προϊόντα, με στόχο την προστασία της εγχώριας παραγωγής και την εξοικονόμηση συναλλάγματος, λόγω των δυτικών κυρώσεων. Τη δουλειά αυτή αναλαμβάνουν συχνά Κούρδοι, καθώς η περιθωριοποίηση που αντιμετωπίζουν επί δεκαετίες έχει οδηγήσει σε εκτεταμένη ανεργία στην περιοχή.

Στη συγκεκριμένη λήψη από τη σειρά «Οι σφαίρες δεν έχουν σύνορα» εικονίζεται ο 32χρονος Khaled, που έχασε και τα δυο του μάτια αφού δέχτηκε πυροβολισμούς στο κεφάλι από συνοριοφύλακες. Είναι πατέρας δύο παιδιών, ηλικίας δύο και επτά ετών.

Οι 20 φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν αποτελούν ένα μέρος από τις σχεδόν 140 λήψεις που διατέθηκαν από το World Press Photo για δημοσιογραφική προβολή.