ΤΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ «ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ» ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Η μακρόχρονη έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση φαίνεται να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσων νοσημάτων.

Γυρνάς στο σπίτι και λίγο πριν πέσεις για ύπνο καθαρίζεις το πρόσωπό σου. Την ώρα που απομακρύνεις το βαμβάκι από το δέρμα σου, συνειδητοποιείς πόσο βρώμικος είναι ο αέρας εκεί έξω. Μετά από λίγο, συνειδητοποιείς ότι ο αέρας αυτός δεν μένει μόνο στην επιδερμίδα, αλλά περνάει και στους πνεύμονες και από εκεί σε ολόκληρο το σώμα σου.

Δεν είναι, επομένως, παράξενο το γεγονός ότι η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση εξωτερικών χώρων είναι ο πέμπτος παράγοντας κινδύνου για θάνατο στον κόσμο, στον οποίο αποδίδονται ετησίως 4,2 εκατ. θάνατοι και περισσότερα από 103 εκατ. χαμένα χρόνια υγιούς ζωής.

Το 2019, δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Chest ανασκόπηση για τις καταστροφικές επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην υγεία μας. Όπως αναφέρει, οι αέριοι ρύποι μπορεί να προκαλέσουν οξείες και χρόνιες βλάβες. Στην πρώτη περίπτωση εκδηλώνονται συνήθως αναπνευστικά ή καρδιακά συμπτώματα, ενώ στη δεύτερη δυνητικά μπορεί να επηρεαστεί κάθε όργανο του σώματος.

iStock

Πώς συνδέεται η ατμοσφαιρική ρύπανση με τα αυτοάνοσα

Όπως διαπιστώνει έρευνα στο περιοδικό RMD Open, την τελευταία δεκαετία έχει αυξηθεί τόσο η συχνότητα εμφάνισης όσο και ο επιπολασμός αυτοάνοσων νοσημάτων (όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος), ασθενειών του συνδετικού ιστού (όπως η οστεοαρθρίτιδα και η σκλήρυνση κατά πλάκας) και φλεγμονωδών νόσων του εντέρου (όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn).

Ιταλοί επιστήμονες, λοιπόν, θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο η αύξηση αυτή συνδέεται με τη μακροχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Για τον λόγο αυτό, άντλησαν πληροφορίες για περισσότερους από 80 χιλιάδες άνtρες και γυναίκες, το 12% των οποίων διαγνώστηκαν με αυτοάνοσο νόσημα, καθώς επίσης δεδομένα από σταθμούς παρακολούθησης ποιότητας του αέρα του Ιταλικού Ινστιτούτου Προστασίας και Έρευνας Περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους, η μακροχρόνια έκθεση σε PM10 (σωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 10 εκατομμυριοστά του μέτρου) συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ενώ η μακροχρόνια έκθεση σε PM2,5 (σωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 2,5 εκατομμυριοστά του μέτρου) με αυξημένο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας, νοσημάτων του συνδετικού ιστού και φλεγμονωδών ασθενειών του εντέρου.

Συνολικά, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Βερόνα βρήκαν ότι η μακροχρόνια έκθεση στους ρύπους από τα αυτοκίνητα και τη βιομηχανία συσχετίστηκε με περίπου 40% υψηλότερο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας, 20% υψηλότερο κίνδυνο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου και 15% υψηλότερο κίνδυνο νοσημάτων του συνδετικού ιστού.

Παρά τους περιορισμούς της έρευνας, οι ερευνητές εξηγούν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει ήδη συνδεθεί με ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος και συμπληρώνουν ότι ορισμένες από τις τοξικές ουσίες που εισπνέουμε με το κάπνισμα (και είναι όμοιες με τις εκπομπές που προκύπτουν από την καύση ορυκτών καυσίμων) αποτελούν προδιαθεσικό παράγοντα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.