ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ

Κανείς δεν μας προετοιμάζει λέγοντάς μας τι να περιμένουμε όταν κάνουμε παιδί – πόσο μάλλον όταν κάνουμε δύο παιδιά.

Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, νιώθεις ότι υπηρετείς διαρκώς άλλους, η συντροφική σου σχέση περνάει τη χειρότερή της φάση. Άσε με να μαντέψω – έχεις δύο μικρά παιδιά και έναν/μία σύντροφο που νόμιζες ότι μοιραζόσασταν τα πάντα. Τι άλλαξε και νιώθεις ότι η ζωή σου καταστρέφεται;

Αφήνω τις εισαγωγές και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Όσοι βρίσκονται στη φάση αυτή δεν θέλουν τίποτα άλλο παρά να πειστούν ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Σε όλους και όλες εσάς, λοιπόν, που δεν έχετε καταλάβει πώς βρεθήκατε στο μάτι του κυκλώνα, έχω να πω τα εξής (τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν):

12 πράγματα που θα ήθελα να πω στους φίλους μου με μικρά παιδιά

1. Δεν είστε μόνοι. Όλοι, μα όλοι περνάνε από την ίδια φάση. Το πόσο γρήγορα θα βγουν και το κατά πόσον θα βγουν αλώβητοι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, π.χ. από το πόσο δυνατά είναι τα θεμέλια της σχέσης τους, πόσο «δουλεμένοι» είναι σαν άνθρωποι, πόση διάθεση έχουν –και οι δύο σύντροφοι– να δουλέψουν για το «μαζί».

2. Με δύο παιδιά ξέχνα όσα θα ήθελες να κάνεις ή έκανες με το πρώτο παιδί. Και πολύ προσεκτική διατροφή και δωμάτιο φτιαγμένο με βάση τη μοντεσσοριανή φιλοσοφία και χρόνος ποιοτικός για κάθε παιδί ξεχωριστά και τήρηση του κατάλληλου για την ηλικία του παιδιού προγράμματος, δεν γίνεται. Βρες τις κόκκινες γραμμές σου, βεβαιώσου ότι είναι οι ελάχιστες δυνατές, βάλε στην μπάντα τις ενοχές και προχώρα.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

3. Ο τρόπος που μεγαλώνει (ή που θέλει να μεγαλώσει) κανείς τα παιδιά του είναι ένας από τους βασικούς λόγους τσακωμού σε ένα ζευγάρι. Ο ένας πιστεύει στον θηλασμό και ο άλλος τον θεωρεί ταλαιπωρία. Ο ένας θέλει να εφαρμόσει τη μέθοδο baby-led weaning, τη στιγμή που ο άλλος ονειρεύεται απλώς ένα multi. Ο ένας πιστεύει στο cο-sleeping και ο άλλος πασχίζει να μάθει το παιδί να κοιμάται στο δικό του κρεβάτι. Σωστός και λάθος τρόπος δεν υπάρχει – όλα έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία της κάθε οικογένειας. Οι λέξεις-κλειδιά είναι: διάλογος χωρίς κριτική, με ανοιχτό μυαλό και θετική διάθεση. Ο κάθε σύντροφος χρειάζεται και εδώ να επιλέξει τις –λίγες– κόκκινες γραμμές του.

4. Ξέρω ότι θες να προσφέρεις το καλύτερο στα παιδιά σου. Θα ήθελες να δουλεύεις λιγότερες ώρες, να μην τους δώσεις ζάχαρη ως τα 3, να ασχολείσαι δημιουργικά μαζί τους αντί να τα βάζεις μπροστά από οθόνες… Δεν υπάρχει, όμως, ιδανικό σενάριο και, όσο πιο νωρίς το καταλάβεις, τόσο καλύτερα για την ψυχική σου υγεία, τη συντροφική σου σχέση και τη σχέση σου με το παιδί σου.

5. Δεν υπάρχει 50-50 στις δουλειές του σπιτιού και σε όλα όσα πρέπει να γίνουν στο πλαίσιο μιας οικογένειας. Όχι γιατί πρέπει να αποδεχτούμε τη λογική της πατριαρχικής κοινωνίας όπου οι άντρες «βοηθούν» τις γυναίκες τους. Αλλά επειδή ο καθένας από τους συντρόφους χρειάζεται να δίνει το δικό του 100% στην καθημερινότητα. Ξέρω ότι δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό στα λόγια. Όταν όμως ξεκινήσεις να το κάνεις, θα δεις πόσο μαγικά υποχωρούν οι συγκρούσεις στην καθημερινότητα.

6. Χώρισε τις μέρες της εβδομάδας με τον σύντροφό σου. Αυτό ήταν κάτι που βοήθησε πολύ εμένα προσωπικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Αντί δηλαδή να ξυπνάμε κάθε μέρα με τον σύντροφό μου και να ρωτάμε ο ένας τον άλλον «ποιος θα πάει τα παιδιά στο σχολείο;» ή να κοιταζόμαστε μεταξύ μας μπροστά στον γεμάτο νεροχύτη για να «κόψουμε κίνηση» ποιος θα πάρει την απόφαση να πλύνει τα πιάτα, αναλαμβάνει καθένας τις μέρες του, αυτές για τις οποίες είναι υπεύθυνος για τις μεταφορές των παιδιών και τις δουλειές του σπιτιού.

Έτσι, καθένας μπορεί να προγραμματίσει καλύτερα την καθημερινότητα, έχοντας τον έλεγχο της μέρας που έχει αναλάβει. Την επόμενη μέρα που θα έχει «βάρδια» ο άλλος, είναι ευκολότερο να εργαστεί έξτρα ώρες ή να έχει προσωπικό ελεύθερο χρόνο (π.χ. να βάλει στο πρόγραμμα γυμναστική).

7. Χρειάζονται όλοι ενέσεις αποσυμπίεσης, οι οποίες είναι διαφορετικές για τον καθένα. Άλλος έχει ανάγκη να γυμνάζεται και άλλος να κοιμάται. Άλλος θέλει να έχει χρόνο μόνος του και άλλος χρόνο για να κοινωνικοποιηθεί. Αν δεν μπουν στο πρόγραμμα κάποια από αυτά, η φάση δεν θα τσουλήσει.

8. Επιστράτευσε το χιούμορ. Ξέρω, ακούγεται πολυτέλεια σε μία τόσο ζορισμένη καθημερινότητα. Κι όμως, πολλές φορές αρκεί ένα πείραγμα για να αποφευχθεί ένας τεράστιος καβγάς.

9. Ζήτα βοήθεια. Μερικά πλυμένα ρούχα ή ένα ταψί φαγητό από παππούδες και γιαγιάδες είναι πάντα ευπρόσδεκτα, ιδίως σε τόσο ζορισμένες περιόδους. Προσοχή, μην θεωρήσεις ότι όλα όσα προσφέρουν είναι υποχρέωσή τους – έχουν κι αυτοί (ή θα έπρεπε να τους αφήνουμε να έχουν) τη δική τους ζωή. Μία φίλη μού είχε πει όταν γέννησα το δεύτερο παιδί: «Μία είναι η συμβουλή μου: Δώσε ό,τι έχεις και δεν έχεις σε καθαρίστρια και νταντά». Τα λόγια της είχαν εσκεμμένα μία υπερβολή για να τονίσει τις αυξημένες ανάγκες αυτής της περιόδου. Η αλήθεια είναι ότι αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, πράγματι αυτή την περίοδο οι αντοχές του ζευγαριού είναι πολύ περιορισμένες –σωματικά και ψυχικά–, οπότε οποιαδήποτε βοήθεια είναι εξαιρετικά σημαντική.

10. Αυτή τη στιγμή νιώθεις ότι μισείς τον/τη σύντροφό σου, δεν θέλεις να τον/τη βλέπεις στα μάτια σου. Συμβαίνει, μη φρικάρεις. Η αϋπνία, η κούραση, η έγνοια (για όλα και όλους) δεν σου αφήνουν περιθώριο να σκεφτείς ψύχραιμα, ούτε να πάρεις μια απόσταση από τα γεγονότα. Αυτή την περίοδο ζεις μέσα σε μια εμπόλεμη ζώνη με μοναδικό στόχο να σώσεις το τομάρι σου – μετάφραση: προσπαθείς να κοιμηθείς περισσότερο, να κάνεις ένα μπάνιο, να είσαι εσύ αυτός/ή που θα βγει το Σάββατο. Μην αφήνεις αυτή την κατάσταση να παγιωθεί.

Σκέψου γιατί επέλεξες σε πρώτη φάση τον/τη σύντροφό σου. Θυμήσου ποιος/ποια πραγματικά είναι. Ναι, αυτό το διάστημα τα ελαττώματά του/της έχουν διογκωθεί, αλλά αν υπάρχει καλή διάθεση εκατέρωθεν, τα πράγματα θα βελτιωθούν. Η θεραπεία ζεύγους είναι μία πολύ καλή επιλογή όταν νιώθετε και οι δυο ότι η επικοινωνία έχει χαθεί και χρειάζεστε… διαιτητή. Σε δεύτερο χρόνο, η ατομική ψυχοθεραπεία θα βοηθήσει τον καθένα να εξελιχθεί σε προσωπικό επίπεδο, άρα και στο πλαίσιο της σχέσης.

11. Όσο αδικημένος/η κι αν νιώθεις, μην πέσεις στην παγίδα να αισθάνεσαι ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι ότι όλα έχουν πέσει πάνω σου, ότι κάνεις περισσότερες δουλειές στο σπίτι, ότι το μόνο που παίρνεις από τον/τη σύντροφό σου είναι αδιαφορία. Ποτέ, μα ποτέ σε μία σχέση δεν μπορεί να έχει δίκιο μόνο ο ένας από τους δύο.

12. Αν επιλέξεις την ψυχοθεραπεία (ατομική ή ζεύγους), μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάποιος τρίτος θα έρθει να σου λύσει το πρόβλημα. Χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά και από τους δύο συντρόφους. Το καλό νέο είναι ότι η σχέση σου έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί πολύ περισσότερο από όσο μπορούσες ποτέ να φανταστείς.