ΕΡΙΕΤΤΑ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΥ ΛΑΤΣΗ: «Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ»

Βρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου της Εριέττας Κούρκουλου Λάτση και ξεχωρίσαμε τα πιο ενδιαφέροντα σημεία μιας εκδήλωσης που περιελάμβανε μια εξομολογητική συνέντευξη, ενώ ταυτόχρονα θύμιζε και συνεδρία ψυχοθεραπείας.

Η Εριέττα Κουρκούλου Λάτση απασχολεί συχνά τη δημοσιότητα με τις δράσεις της για τα δικαιώματα των ζώων, τη δραστηριοποίησή της σε μια σειρά σημαντικών κοινωνικών ζητημάτων, τις θαρραλέες και εξομολογητικές αναρτήσεις της, καθώς και με όσα ενδιαφέροντα συζητά με ειλικρίνεια στο podcast της με τίτλο Kind Talks.

Αυτή τη δημοσιότητα πυροδότησε και η κυκλοφορία του νέου της βιβλίου Είμαι η Εριέττα, ένα αυτοβιογραφικό και εξομολογητικό πόνημα, στο οποίο θέλησε να καταθέσει το προσωπικό της βίωμα πίσω και πέρα από τα βαριά ονόματα του πατέρα της, Νίκου Κούρκουλου, και της μητέρας της, Μαριάννας Λάτση.

Όπως αναφέρει και στο βιβλίο της, πολλά χρόνια πριν, όταν ήταν μικρό κοριτσάκι ακόμη, ο πατέρας της της είχε πει: «Μια μέρα ο κόσμος θα σε ξέρει σαν Εριέττα, και όχι ως Κούρκουλου ή Λάτση. Όταν έρθει εκείνη η μέρα, τότε θα μπορείς να είσαι σίγουρη ότι κάτι έχεις πετύχει στη ζωή σου».

Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση στην παρουσίαση του βιβλίου της Phosart Photography

Η προνομιούχα θέση της –που είναι πολύ συχνά ο λόγος για την κριτική που δέχεται– είναι ένα κάτι που αναγνωρίζει και στο οποίο αναφέρεται η ίδια συχνά, όπως έκανε και στην παρουσίαση του βιβλίου της, στο Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή.

Ήταν μια ειλικρινής και εκ βαθέων «κατάδυση» στον κόσμο της Εριέττας, με τη βοήθεια των ερωτήσεων της ψυχολόγου  Άννας Κανδαράκη που ήταν απέναντι της επί σκηνής. Το ΟW βρέθηκε εκεί και μεταφέρει τα πιο ενδιαφέροντα σημεία αυτού που κανείς θα μπορούσε να περιγράψει σαν μια ενδιαφέρουσα αποκαλυπτική συνέντευξη ή μια συνεδρία ψυχοθεραπείας.

Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση για την εφηβεία

Ήταν μια περίοδος στη ζωή μου που μπορώ να πω ότι έχασα τον εαυτό μου. Η συμπεριφορά μου και αυτά που έκανα τότε δεν αντικατόπτριζαν το ποια ήμουν. Συγκυριακά έχασα και τον πατέρα μου εκείνη την περίοδο. Είχα ευτυχώς μια μητέρα που με αγκάλιασε όσο κανένας άλλος και μου προσέφερε αυτό που λέμε αγάπη χωρίς όρους.

Γιατί ως γονείς αυτό οφείλουμε να κάνουμε. Να αγαπάμε τα παιδιά μας χωρίς να υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κλονίσει αυτή την αγάπη. Και νομίζω ότι όταν καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε αυτή την ασφάλεια σε μια τέτοια ασταθή φάση όσο η εφηβεία, τότε τα παιδιά θα καταφέρνουν πάντα να βρίσκουν τον εαυτό τους. Εγώ ήμουν πάρα πολύ τυχερή σε αυτό. Είχα έναν γονιό πια, αλλά αυτός κατάφερε να με βγάλει από αυτό το σκοτάδι της εφηβείας, που για μένα ήταν έντονο και γι’ αυτό θέλησα να το μοιραστώ στο βιβλίο έτσι όπως το βίωσα.

Phosart Photography

Για τη μητέρα της

Η μητέρα μου με εμπιστεύτηκε. Σίγουρα ήταν εκεί να μου τρίξει τα δόντια όταν θεωρούσε ότι κάποιο όριο έχει ξεπεραστεί. Αλλά κρατούσε τα κηρύγματά της για εκεί που είχε πραγματικά σημασία. Και αυτό για μένα είναι ένα σπουδαίο μάθημα. Το να έχουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά μας. Να πιστεύουμε ότι οι αξίες που τους έχουμε μεταφέρει δεν χάνονται.

Η μητέρα μου ήταν πάντα εκεί να με ακούσει. Δεν φοβόμουν να μοιραστώ πράγματα που πολλά παιδιά ενδεχομένως να φοβούνται να τα μοιραστούν με τους γονείς τους. Σκέφτομαι ότι ένα πολύ υψηλό ποσοστό γονέων όταν θα έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι με μια άμβλωση ενός παιδιού 15 χρονών θα αντιδρούσαν άσχημα. Είναι ένα λάθος που μπορεί να συμβεί στον καθένα σε αυτή την ηλικία, που ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του. Το να κουβαλάς το οποιοδήποτε βάρος μόνος σου σε αυτή την ηλικία και να αισθάνεσαι ότι ο άνθρωπος που αγαπάς και θαυμάζεις είναι απέναντι και όχι δίπλα σου θα ήταν πολύ δύσκολο. Εγώ είχα τη μητέρα μου δίπλα μου. 

Phosart Photography

Για τις ενοχές

Οι ενοχές στη δική μου περίπτωση γεννήθηκαν από πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω πως αυτό το ξεκίνησε χωρίς να το θέλει ο μπαμπάς μου, τον οποίο λατρεύω. Ο πατέρας μου είχε τέτοιο άγχος για την οικονομική επιφάνεια στην οποία μεγαλώναμε, που συνέχεια μας τόνιζε ότι η πραγματικότητα που ζούσαμε εμείς δεν ήταν αυτή που ζούσε ο περισσότερος κόσμος. Αυτό όταν το ακούς συνέχεια από πολύ μικρή ηλικία μπορεί να σου δημιουργήσει ενοχές.

Τότε τα χρήματα ήταν για μένα κάτι που μου δημιουργούσε πρόβλημα γιατί με διαφοροποιούσε από τα υπόλοιπα παιδιά. Γιατί έκανε τους ανθρώπους να με κρίνουν χωρίς να με γνωρίζουν. Σήμερα πια αναγνωρίζω ότι χωρίς αυτή την οικονομική επιφάνεια δεν θα είχα κάνει ούτε τα μισά από αυτά που έχω κάνει 15 χρόνια τώρα που είμαι στον χώρο της προσφοράς. Αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτά τα χρήματα που μου δίνουν την ελευθερία να κάνω πράγματα που θεωρώ ότι έχουν σημασία.

H Eριέττα Κούρκουλου Λάτση υπογράφει το νέο της βιβλίο Phosart Photography

Οι κρίσεις πανικού

Είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχω αντιμετωπίσει στη ζωή μου γιατί ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε κάτι που δεν μπορούσα να το ελέγξω. Ο κόσμος δεν μιλάει για την ψυχική υγεία, συνεπώς δεν γνώριζα τίποτα για τις κρίσεις πανικού. Την πρώτη κρίση πανικού δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Πήγα στο Ωνάσειο, στο καρδιολογικό, γιατί νόμιζα ότι πεθαίνω. Δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι άλλο με τα συμπτώματα που είχα.

Σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω για τις κρίσεις πανικού και ότι η λύση είναι η ψυχοθεραπεία. Ξεκίνησα από έναν ψυχίατρο. Η αλήθεια είναι πως δεν μου ταίριαξε. Είχα μεγάλη φοβία με τα φάρμακα. Αργότερα ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Και εκεί το κουβάρι ξετυλίχτηκε. Η ειδικός στην οποία πήγα δεν ασχολήθηκε ποτέ με τις κρίσεις πανικού. Θεωρούσε πως ήταν το σύμπτωμα και θέλησε να βρει τι τις προκαλούσε. Μέσα στον χρόνο οι κρίσεις σταμάτησαν.

Για την ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πάρα πολύ. Μου άλλαξε τη ζωή. Μου ξεκλείδωσε πόρτες που αν δεν είχα ξεκλειδώσει δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα. Οπότε, ήταν μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις και τα μεγαλύτερα δώρα που έκανα στον εαυτό μου.

Τι κρατά από τη γονεϊκή οικογένεια

Νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη σκέψη που κάνει μια γυναίκα με το που μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Από τη δική μου οικογένεια κρατάω την αποδοχή άνευ όρων. Πολλοί σχολιάζουν ότι είναι θαρραλέο ότι μοιράζομαι στο βιβλίο τόσο προσωπικά πράγματα. Μπορώ και το κάνω όμως αυτό γιατί κάποιος μου το έχει επιτρέψει. Θεωρώ ότι όλοι θέλουμε και αναζητάμε την αποδοχή των γονέων μας. Οπότε, αν είχα μια μητέρα που αισθανόμουν ότι αν γράψω αυτό το βιβλίο αυτό θα διακινδύνευε τη σχέση μας ή την αγάπη που παίρνω από εκείνη, δεν θα είχα την ελευθερία να το κάνω. Αντίστοιχα, αν θεωρούσα ότι η αποδοχή της εξαρτάται από αν θα ακολουθήσω μια σταδιοδρομία στις επιχειρήσεις της οικογένειας, δεν θα είχα την ελευθερία να αφιερωθώ σε αυτό που είναι το πάθος μου.

ΕΙΜΑΙ Η ΕΡΙΕΤΤΑ

Εκδόσεις Ψυχογιός

Αγόρασέ το

Public.gr

Τι αφήνει από την οικογένεια της

Αυτό που προσπαθώ να κάνω διαφορετικά από την οικογένεια στην οποία εγώ μεγάλωσα είναι να είμαι περισσότερο παρούσα στην καθημερινότητα του παιδιού μου από ό,τι αισθάνομαι ότι ήταν οι δικοί μου γονείς. Θεωρώ ότι η καθημερινότητα είναι πάρα πολύ σημαντική. Το να πηγαίνεις το παιδί σου στο σχολείο, το να ξαγρυπνάς μαζί του τα βράδια, είναι αυτά που καλλιεργούν τη σχέση. Το να είσαι εκεί για το παιδί σου στα απλά πράγματα ακόμα κι όταν αυτό δεν βολεύει το πρόγραμμα σου. Αν έχεις τη δυνατότητα –που εμείς την έχουμε– να διαμορφώνεις το πρόγραμμά σου γύρω από τις ανάγκες του παιδιού, αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Το τελευταίο που θα πω ότι θα ήθελα να αφήσω πίσω μου είναι η πολυκοσμία. Εμείς είχαμε πάντα πολύ κόσμο γύρω μας, πολλή φασαρία. Και αυτή η φασαρία δεν επιτρέπει στις σχέσεις να διαμορφωθούν έτσι όπως πρέπει.