ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΣΗΜΕΡΙ;

Δέκα διαφορετικοί άνθρωποι συναντηθήκαμε μία Κυριακή μεσημέρι γύρω από ένα τραπέζι για να ζήσουμε την εμπειρία του Private Dinners by Miele. Και φύγαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Τα εύσημα στο ψωμί – θα διαβάσεις παρακάτω γιατί.

Τέσσερις δημοσιογράφοι, ένα ζευγάρι χημικών μηχανικών, μία φαρμακοποιός, μία δασκάλα, ένας designer, μία νοσηλεύτρια σε ογκολογικούς ασθενείς. Δέκα διαφορετικοί άνθρωποι συναντηθήκαμε μία Κυριακή μεσημέρι γύρω από ένα τραπέζι. Τρεις ώρες αργότερα αγκαλιαζόμασταν στην πόρτα αφού είχαμε ανταλλάξει στοιχεία επικοινωνίας και –πριν από αυτό– πολλές προσωπικές ιστορίες. Αυτό είναι το concept των Private Dinners by Miele που εμπνεύστηκε η εταιρεία και έκανε πράξη με την πολύτιμη βοήθεια του σεφ της Miele, Αλέξανδρου Συνγκιρίδη.

Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή. Είναι Κυριακή μεσημέρι. Μία από αυτές στα τέλη Νοεμβρίου που ο χειμώνας αποφάσισε να κάνει δειλά την εμφάνισή του και εσύ θα ήθελες να είσαι κάπου ζεστά και να απολαμβάνεις ένα ποτήρι κρασί.

Private Dinner by Miele με τον Νίκο Χανδόλια

Μπαίνουμε στο Miele Experience Center στο Μαρούσι, το οποίο έχει μετατραπεί για την περίσταση σε ένα boutique εστιατόριο, έτοιμο να φιλοξενήσει καλεσμένους. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα υπέροχα στρωμένο τραπέζι – λουλούδια σε φθινοπωρινές αποχρώσεις και αναμμένα κεριά.

Μας προσφέρουν ένα ποτήρι λευκό κρασί. Πολύ σύντομα ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε κατάστημα, θα μπορούσαμε να είμαστε στη φιλόξενη κουζίνα οποιουδήποτε από τους συμπαθέστατους καλεσμένους.

Ρωτάμε για το concept πίσω από τα Private Dinners by Miele.

Μαθαίνουμε ότι η Miele συνεργάζεται με κορυφαίες προσωπικότητες από τον χώρο της μαγειρικής, του κρασιού και της γαστρονομίας (όπως οι Nomade et Sauvage, ο Στράτος Δρακούλης, το Κτήμα Άλφα και το Eshopy) και μαζί με τον Αλέξανδρο Συνγκιρίδη, δημιουργεί μενού εμπνευσμένα από γεύσεις και προϊόντα διαφορετικών περιοχών της Ελλάδας.

Ο σεφ της Miele Αλέξανδρος Συνγκιρίδης.

Κάθε δείπνο είναι ξεχωριστό, σχεδιασμένο αποκλειστικά για την εμπειρία αυτή. Σε όλα, όμως, πρωταγωνιστούν οι πρώτες ύλες της ελληνικής γης.

Guest σεφ του σημερινού private dinner είναι ο Νίκος Χανδόλιας, ο οποίος συνδυάζοντας τις δύο ιδιότητές του, αυτές του καλλιτέχνη και του αρτοποιού, επαναπροσδιορίζει την τέχνη της αρτοποιίας.

Ο Νίκος Χανδόλιας.

Αν δεν τον ξέρεις, μάθε πως προσεγγίζει τη ζύμη σαν έναν ζωντανό καμβά και ένα γλυπτικό υλικό, ενώνοντας την παρασκευή ψωμιού με τη δημιουργικότητα και την αισθητική. Με πάνω από μια δεκαετία εμπειρίας σε διαδραστικά έργα τέχνης και immersive εγκαταστάσεις, ο Νίκος Χανδόλιας ενσωματώνει την τεχνολογική του κατανόηση και την καλλιτεχνική του ευαισθησία σε κάθε φάση της διαδικασίας. Στόχος του είναι να προωθήσει τη ζύμη ως μια εδώδιμη μορφή τέχνης, αποδεικνύοντας πως το ψωμί μπορεί να είναι εξίσου καθηλωτικό και απολαυστικό.

Μέσα σε καλάθια στέκονται μπροστά μας προκλητικά ζεστά καρβέλια ψωμί. Δοκιμάζω προζυμένιο ψωμί αργής ωρίμανσης με παντζάρι και κουρκουμά και συνειδητοποιώ ότι, ναι, θα μπορούσα να ζήσω μόνο με ψωμί.

O Νίκος Χανδόλιας και o Αλέξανδρος Συνγκιρίδης.

Το πασπαλίζω με ανθό αλατιού και το βουτάω σε βούτυρο με chives. Παίρνω άλλη μία φέτα και αυτή τη φορά τη δοκιμάζω με βούτυρο που έχει μέλι και μπούκοβο. Σταματάω στην τρίτη φέτα, αφού υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι ακολουθεί γεύμα. Αρχίζω να φωτογραφίζω.

Το ψωμί, ο άρτος αποτελεί σύμβολο φιλοξενίας και θρέψης στην ελληνική κουζίνα. Ενώνει ανθρώπους και εποχές, δεν κάνει διακρίσεις, απευθύνεται σε όλους. Φέρνει στο σήμερα την παράδοση και υπενθυμίζει τον ρόλο των χεριών, μέσω του ζυμώματος, στη δημιουργία.

Ένα μενού με πρωταγωνιστή το ψωμί

Το σημερινό μενού είναι βασισμένο σε διαφορετικές παρασκευές του ψωμιού. Θα το δοκιμάσουμε ως φοκάτσια, σε μορφή κρουτόν, ως συνοδευτικό ταλιάτας, αλλά και στη γλυκιά του εκδοχή ως buns.

Το γεύμα ξεκινάει με μία προζυμένια φοκάτσια αργής ωρίμανσης, σερβιρισμένη με κολοκύθα, πράσο και καρίκι Τήνου.

Το μαχαίρι βυθίζεται στο αφράτο ψωμί και ήχοι επιδοκιμασίας ακούγονται στο τραπέζι. Η συζήτηση ανάμεσά μας έχει ανάψει. Μιλάμε για ταξίδια και φαγητά, για νέα ξεκινήματα, για τη δημιουργικότητα στη δουλειά, για το τι σημαίνει οικογένεια, για το πώς διατηρείται μία σχέση μέσα στα χρόνια, για τον ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων στην Ελλάδα. Μοιραζόμαστε ιστορίες, ανοιγόμαστε σαν να γνωριζόμαστε καιρό.

Επόμενο πιάτο μία δροσερή σαλάτα με μαραθόριζα, αχλάδι, καραμελωμένα καρύδια, ρόκα και τυρί Φραγκοσυριανή Σύρου – οι καθαρές γεύσεις των υλικών αναδεικνύονται με κρουτόν από γωνίες προζυμένιου ψωμιού και φοκάτσιας. Με γνώμονα τη zero waste φιλοσοφία, ο Νίκος Χανδόλιας δεν αφήνει καμία πρώτη ύλη αναξιοποίητη.

Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και νιώθουμε τα χαμόγελα γύρω μας να γίνονται όλο και πιο πλατιά.

Το κρασί είναι τώρα κόκκινο και στο τραπέζι έρχεται ένα προζυμένιο ψωμί αργής ωρίμανσης που συνοδεύει μία ταλιάτα με σιναπόσπορο, καπνιστό αλάτι, baby σπαράγγια, παντζάρια τρικολόρε και πεπαλαιωμένο βαλσάμικο, με ντιπ onion sauce – ένα πιάτο που ισορροπεί αρμονικά τις γεύσεις της ζύμης με το κρέας και τα φρέσκα λαχανικά.

Τα ελληνικά υλικά που βρίσκονται στο πιάτο μας γίνονται αφορμή για συζητήσεις που οδηγούν σε περιοχές ανά την Ελλάδα, ντόπια προϊόντα, αναμνήσεις, παιδικά χρόνια. Σκέφτομαι πως βασικά πράγματα, όπως ένα καρβέλι σπιτικό ψωμί, αρκούν για να φέρουν κοντά τους ανθρώπους.

Το γεύμα κλείνει με cinnamon buns με frosting και seasonal buns με έξτρα άχνη – μια γλυκιά πινελιά για να ολοκληρωθεί μία αυθεντική γαστρονομική τελετουργία.

Βγαίνουμε έξω στο κρύο γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Και ένα χαμόγελο στα χείλη για το πώς δέκα άγνωστοι μεταξύ μας άνθρωποι καταφέραμε να νιώσουμε τη ζεστασιά της παρέας γύρω από ένα τραπέζι.